Dotyczy zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 23 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 września 2023 r. (data wpływu 18 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Głównym kodem PKD usług świadczonych przez Pana jest 90.01.Z, a dodatkowym jest m.in. 90.02.Z, czyli działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych. W praktyce jest to praca konferansjera i DJ-a na weselach. Każda impreza jest mocno spersonalizowana. Wesela posiadają indywidualny scenariusz, który przygotowuje Pan wraz z parą młodą w odpowiedzi na ich potrzeby.

Zwraca Pan uwagę na gości: ich wiek, skąd przyjechali, ile jest rodziny w stosunku do znajomych, na ile jest to taneczne grono, jakiej muzyki słuchają, przy jakiej się bawią, czy lubią konkursy i inne zabawy oraz wiele innych szczegółów. W ten sposób buduje Pan sobie wstępną wizję tego, dla kogo pracuje.

Osobnym tematem jest wywiad z Parą Młodą. Na ile są taneczni, czy lubią konkursy, czego słuchają przy czym się bawią, jakie mają oczekiwania, jak sobie wyobrażają imprezę itp. Para Młoda przygotowuje też swoją playlistę (...). Tam znajdują się ich ulubione utwory, które mogę zagrać, ale one też po prostu wskazują kierunek ich gustów muzycznych, które często pokrywają się z gustami muzycznymi ich znajomych i przyjaciół.

Kolejnym tematem jest już obserwacja wesela na bieżąco i odpowiadanie na potrzeby gości. To co Pan gra jest odpowiedzią na dynamikę parkietu. Nigdy Pan nie wie jaki utwór zagra za 5 minut. Kolejny utwór jest zawsze odpowiedzią na to jak obecnie bawią się goście. Czasami trzeba zwolnić, czasami przyspieszyć, czasami trzeba zmienić gatunek na totalnie coś innego, a czasami wręcz przeciwnie. Gra Pan jeden nurt i widzi, że goście chcą tego więcej. Przez cały czas scrolluje Pan foldery w poszukiwaniu najlepszego utworu na dany moment. Ponadto miksowanie utworów jest zawsze niepowtarzalne. Zmienia Pan ich tempo i tonację po to, aby lepiej do siebie pasowały. Łączy je Pan w różnych momentach. Nie ma Pan zapisanych ustawień do tego. To jest zawsze praca na żywo.

Podobnie z zabawami i konkursami. Ma Pan gotowe pomysły, ale one zawsze są uzupełniane przez pary młode. Dla przykładu teleturniej (...), gdzie goście odpowiadają na pytania dotyczące pary młodej. Przed weselem wspólnie z parą młodą tworzy Pan taką listę pytań.

Funkcja konferansjera również jest czymś bardzo elastycznym i odpowiadającym na ich potrzeby. Tutaj mowa o toastach, przemówieniach oraz zarządzaniu całą logistyką co, kiedy i gdzie się odbywa.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Wykonując utwory muzyczne i artystyczne, które są tworem Pana wyobraźni, świadczy Pan usługi kulturalne. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza.

Działa Pan jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 85 ust. 1 upapp każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu tego przepisu, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Konferansjerzy i didżeje, oprócz wykonywania utworów bądź twórczego ich przekształcania przyczyniają się w sposób ewidentny i istotny do powstania wykonania utworu w postaci scenariusza artystyczno-muzycznego. Zatem, realizując scenariusz muzyczno-artystyczny, stanowiący utwór w rozumieniu upapp, jest Pan artystą wykonawcą i przysługuje Panu ochrona prawna płynąca z upapp.

Świadczy Pan usługi na podstawie zawartych ze zleceniodawcami umów cywilnoprawnych, z tytułu których przysługuje Panu honorarium.

Zgodnie z art. 3 upapp utworem są zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, w tym zbiór w rozumieniu art. 3 upapp, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Tworzone przez Pana scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej i scenicznej opisane w stanie faktycznym są zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowią one oryginalną i indywidualną kompozycję. Ich twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych i choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Pana rozmaitych elementów, tj. piosenki, utwory i zabawy odzwierciedlają zamysł i program artystyczny tworzony przez Pana indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez tworzy Pan zatem utwory muzyczne i słowne, podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 upapp, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne.

Tworząc utwór przyczynia się Pan do upowszechniania dorobku kulturalnego, poprzez zaznajomienie gości weselnych z utworami muzycznymi i zabawami weselnymi.

Pana nazwisko będzie uwidocznione i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu.

Zawierając umowy na świadczenie usług oprawy artystycznej wesel zamierza Pan udzielić licencji na korzystanie z praw autorskich do utworu.

Pytanie

Czy świadczone przez Pana usługi mogą korzystać ze zwolnienia z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem opisane usługi są zwolnione z VAT ze względu na fakt, iż świadczone są przez indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorarium.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „upapp”) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na gruncie prawa autorskiego uznaje się za utwór każdy efekt działalności człowieka niezależnie od jego wartości, przeznaczenia byle by tylko była to działalność charakteryzująca się zawartością elementów twórczych. Utworem jest zatem to wszystko, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących.

Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wymienione w otwartym katalogu zawartym w art. 1 ust. 2 upapp, tzn.:

1.wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.plastyczne;

3.fotograficzne;

4.lutnicze;

5.wzornictwa przemysłowego;

6.architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.muzyczne i słowno-muzyczne;

8.sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.audiowizualne (w tym filmowe).

W ramach wykonywanych świadczeń w zakresie obsługi artystyczno-muzycznej wykonuje Pan cudze i własne utwory wyrażone słowem, cudze i własne utwory muzyczne i słowno-muzyczne.

Ponadto przedmiotem prawa autorskiego są, zgodnie z art. 3 upapp są zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów. Na gruncie prawa autorskiego dla oceny, czy dane dzieło, w tym zbiór w rozumieniu art. 3 upapp, stanowi utwór i podlega z tego tytułu ochronie, nie mają znaczenia okoliczności dotyczące osoby twórcy, a także nie jest istotna wartość naukowa, artystyczna czy przeznaczenie utworu. Istotny jest twórczy i indywidualny charakter utworu. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Tworzone przez Pana scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej i scenicznej opisane w stanie faktycznym są zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowią one oryginalną i indywidualną kompozycję. Ich twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych i choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Pana rozmaitych elementów, tj. piosenki, utwory i zabawy odzwierciedlają zamysł i program artystyczny tworzony przez Pana indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez tworzy Pan zatem utwory muzyczne i słowne, podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 upapp, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne. Jest Pan zatem artystą w rozumieniu upapp.

Zgodnie z art. 85 ust 1 upapp każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Natomiast artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu tego przepisu, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Konferansjerzy i didżeje, oprócz wykonywania utworów bądź twórczego ich przekształcania przyczyniają się w sposób ewidentny i istotny do powstania wykonania utworu w postaci scenariusza artystyczno-muzycznego. Zatem, realizując scenariusz muzyczno-artystyczny, stanowiący utwór w rozumieniu upapp, jest Pan artystą wykonawcą i przysługuje Panu ochrona prawna płynąca z upapp.

Artyście wykonawcy przysługują prawa majątkowe do artystycznego wykonania, w tym wynagrodzenie. Honorarium otrzymywane przez Pana jest zatem wynagrodzeniem z tytułu dysponowania przez Pana autorskimi prawami majątkowymi. Jak wykazano powyżej jest Pan zarówno indywidualnym twórcą, jak i wykonawcą utworów w rozumieniu upapp, a z tytułu korzystania z tych praw otrzymuje Pan honorarium autorskie. Spełnione są zatem wszystkie warunki zwolnienia z VAT wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy:

Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 194 ze zm.):

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:

W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy świadczone przez Pana usługi mogą korzystać ze zwolnienia z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b.

Jak wynika z opisu sprawy, prowadzi Pan działalność związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. W praktyce jest to praca konferansjera i DJ-a na weselach. Każda impreza jest mocno spersonalizowana. Wesela posiadają indywidualny scenariusz, który przygotowuje Pan wraz z parą młodą w odpowiedzi na ich potrzeby. Wykonując utwory muzyczne i artystyczne, które są tworem Pana wyobraźni, świadczy Pan usługi kulturalne. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Działa Pan jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Realizując scenariusz muzyczno-artystyczny, stanowiący utwór w rozumieniu upapp, jest Pan artystą wykonawcą i przysługuje Panu ochrona prawna płynąca z upapp. Świadczy Pan usługi na podstawie zawartych ze zleceniodawcami umów cywilnoprawnych, z tytułu których przysługuje Panu honorarium. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Tworzone przez Pana scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej i scenicznej opisane w stanie faktycznym są zatem przedmiotem prawa autorskiego, bowiem stanowią one oryginalną i indywidualną kompozycję. Ich twórczy charakter polega na uszeregowaniu rozlicznych elementów muzycznych, słownych i choreograficznych uzewnętrzniających konkretny pomysł. Uszeregowanie przez Pana rozmaitych elementów, tj. piosenki, utwory i zabawy odzwierciedlają zamysł i program artystyczny tworzony przez Pana indywidualnie na potrzeby każdej imprezy. Na potrzeby oprawy muzyczno-artystycznej imprez tworzy Pan zatem utwory muzyczne i słowne, podlegające ochronie prawnej zbiory utworów w rozumieniu art. 3 upapp, czyli indywidualne scenariusze muzyczno-artystyczne. Tworząc utwór przyczynia się Pan do upowszechniania dorobku kulturalnego, poprzez zaznajomienie gości weselnych z utworami muzycznymi i zabawami weselnymi. Pana nazwisko będzie uwidocznione i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu. Zawierając umowy na świadczenie usług oprawy artystycznej wesel zamierza Pan udzielić licencji na korzystanie z praw autorskich do utworu.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Pana należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej usługi.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, w ramach świadczonej usługi tworzy Pan scenariusze oprawy artystyczno-muzycznej i scenicznej imprez, na których jest Pan konferansjerem i DJ-em. Obie role, w których Pan występuje są ze sobą połączone i wchodzą w skład jednej, ogólnej usługi jaką jest oprawa artystyczna i muzyczna imprezy. Scenariusz muzyczno-artystyczny każdej imprezy jest inny, przygotowywany przez Pana z rozmaitych elementów, dobranych do charakteru danej imprezy i zestawionych w różnorodny sposób, który odzwierciedla zamysł artystyczny i całościową koncepcję twórcy scenariusza. Oprócz realizacji scenariusza komunikuje się Pan z uczestnikami, zapewnia odpowiednią atmosferę na imprezie, prowadzi imprezę od strony muzycznej, poprzez odtwarzanie określonych utworów i łączenie ich ze sobą w autorskie zestawienie.

Zatem jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, w ramach świadczonej usługi podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do jednego celu, tj. zapewnienia oprawy muzycznej i artystycznej imprez okolicznościowych/wesel poprzez realizację autorskiego scenariusza imprezy.

Tym samym, skoro świadczy Pan usługi kulturalne polegające na zapewnieniu oprawy artystycznej i muzycznej imprez okolicznościowych/wesel jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w wyniku których tworzy Pan utwór (scenariusz), a usługi są wynagradzane w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).