
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo pismem z 14 maja 2025 r. i 3 czerwca 2025 r. - w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 14 maja 2025 r.)
A. Sp. z o.o. jest Spółką zarejestrowaną w Polsce, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka działa na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej: „KSH”) oraz innych powszechnie obowiązujących przepisów prawa, a także na podstawie umowy Spółki i wewnętrznie uchwalonych regulaminów.
W ramach swojej działalności Spółka zajmuje się wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Ze względu na specyfikę działalności, polegającej na m.in. turystycznym najmie nieruchomości Spółka planuje nabyć nieruchomość, tj. dom (…) i doposażyć go w jacuzzi tak aby wzrosła jego atrakcyjność dla potencjalnych klientów. Obecnie Spółka podpisała przedwstępną umowę sprzedaży domu, która ma zostać sfinalizowana po ukończeniu budowy domu. Wnioskodawca planuje doposażyć dom i wybudować w nim jacuzzi. Przewidywany koszt doposażenia domu w jacuzzi to kwota około 100.000,00 zł.
Środek trwały w postaci jacuzzi będzie stanowić własność Spółki i będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, tj. m.in. rekreacyjne wynajmowanie domu. Okres używania urządzenia będzie dłuższy niż rok. Omawiany składnik majątku będzie kompletny i zdatny do używania. Urządzenie posiadać będzie wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość zgodnie z przeznaczeniem.
Spółka planuje amortyzować koszt zakupu jacuzzi jako środek trwały. Jacuzzi zostało zakwalifikowane przez Spółkę do rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych jako 808 KŚT.
W grupie 8 KŚT, podgrupie 80 KŚT oraz rodzaju 808 KŚT wymienione zostały narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane. Stawka amortyzacyjna zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik do ustawy o CIT dla rodzaju 808 KŚT wynosi 20%.
Wobec powyższego Spółka planuje zamówić jacuzzi i jako środek trwały amortyzować je stawką 20%.
Pytanie
Czy Spółka z o.o., której głównym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi ma prawo do naliczania amortyzacji podatkowej środka trwałego w postaci jacuzzi w wysokości 20%, tj. wysokości wynikającej ze stawek wskazanych w wykazie stawek amortyzacyjnych?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 14 maja 2025 r.)
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16a ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z przepisami wskazanymi w art. 16d ustawy o CIT, jeżeli wartość początkowa środka trwałego - określona zgodnie z art. 16g tej ustawy - nie przekracza 10 000 zł, wtedy Spółka zalicza koszt nabycia środka trwałego jako koszt uzyskania przychodów jednorazowo, w miesiącu przekazania go do użytkowania. Jeżeli jednak wartość początkowa środka trwałego określona zgodnie z art. 16g ustawy o CIT przekracza 10 000 zł, wtedy Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a i nast. ustawy o CIT.
Środek trwały w postaci jacuzzi będzie miał wartość około 100.000,00 zł.
Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zdaniem Spółki, z uwagi na przedmiot działalności jaki wykonuje, może ona amortyzować koszt zakupu jacuzzi jako środka trwałego. Jacuzzi zaklasyfikowane zostanie do rodzaju 808 KŚT. W grupie 8 KŚT, podgrupie 80 KŚT oraz rodzaju 808 KŚT wymienione zostały narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane. Stawka amortyzacyjna zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik do Ustawy CIT dla rodzaju 808 KŚT wynosi 20% i w takiej wysokości zdaniem Spółki może ona amortyzować środek trwały w postaci jacuzzi.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikacji wskazanego we wniosku środka trwałego do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestia ta została przyjęta jako niepodlegający ocenie element opisu zdarzenia przyszłego.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…).
Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.
Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,
kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Jak wynika zatem z powyższego, kosztem uzyskania przychodów mogą być również odpisy amortyzacyjne.
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy,
amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Powyższy przepis wskazuje, że aby składniki majątku mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:
- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie - muszą zostać przez podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
- stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,
- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,
- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wskazanym w art. 16c ustawy o CIT.
Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.
Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne, umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.
Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,
podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.
Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
W myśl art. 16d ww. ustawy:
1. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
2. Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.
Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ww. ustawy,
odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z opisu sprawy wynika, że środek trwały w postaci jacuzzi będzie stanowić własność Spółki i będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, tj. m.in. rekreacyjne wynajmowanie domu. Okres używania urządzenia będzie dłuższy niż rok. Omawiany składnik majątku będzie kompletny i zdatny do używania. Urządzenie posiadać będzie wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Przewidywany koszt doposażenia domu w jacuzzi to kwota około 100.000,00 zł.
Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka z o.o., której głównym przedmiotem działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi ma prawo do naliczania amortyzacji podatkowej środka trwałego w postaci jacuzzi w wysokości 20%, tj. wysokości wynikającej ze stawek wskazanych w wykazie stawek amortyzacyjnych.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości, w pierwszej kolejności wskazać należy, że jacuzzi będzie stanowił środek trwały podlegający amortyzacji w Państwa Spółce ponieważ, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, spełnia ono wszystkie elementy zawarte w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT pozwalające uznać je za środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej.
Natomiast odnosząc się do stawki amortyzacyjnej jaką należy zastosować dla ww. środka trwałego należy zauważyć, że stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 773).
Zgodnie z definicją przedstawioną w ww. rozporządzeniu, Klasyfikacja Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.
Należy jednak zauważyć, że zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji. Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka zakwalifikowała jacuzzi do rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych jako 808 KŚT. W grupie 8 KŚT, podgrupie 80 KŚT oraz rodzaju 808 KŚT wymienione zostały narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane.
Zatem, jeżeli w istocie, jak wskazano we wniosku jacuzzi została prawidłowo zakwalifikowana przez Państwa, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 8, rodzaj 808 - „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane” (co nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji i stanowi element zdarzenia przyszłego), to dla tego obiektu będzie miała zastosowanie, wskazana w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - „Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych”, stawka amortyzacyjna 20% w skali rocznej.
Reasumując, w związku z planowanym przez Państwo zakupem jacuzzi, które spełniać będzie definicję środka trwałego wykorzystywanego w Państwa działalności, mogą Państwo amortyzować podatkowo ww. środek trwały wg rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 20%.
Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
