Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 września 2025 r złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 19 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie oraz pismem z 22 października 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Pani ... jest osobą niepełnosprawną i ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe. Od października 2022 r. do lutego 2025 r. przebywała w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Za pobyt ponosiła comiesięczną odpłatność w wysokości 70% renty rodzinnej oraz 70% zasiłku pielęgnacyjnego. Posiada faktury.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
19 października 2025 r. udzieliła Pani odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu i wskazała:
Pani ... ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Data wydania orzeczenia 28 lipca 2022 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w. Orzeczenie zostało wydane na stałe. Niepełnosprawność datuje się od 15 lipca 2014 r. Orzeczenie obowiązywało przez cały rok podatkowy, którego dotyczy wniosek. Wydatki które Pani chce odliczyć nie zostały sfinansowane i dofinansowane w żaden sposób. Nie zostały zwrócone w żadnej formie, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od dochodów i przychodów, nie zostały uwzględnione w związku z korzystaniem ulg podatkowych. Pani uzyskiwała dochody opodatkowane na zasadach ogólnych - renta rodzinna. Przebywała w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym od października 2022 r. do lutego 2025 r. i ponosiła comiesięczną odpłatność w wysokości 70% swojej renty rodzinnej na co posiada faktury.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy Pani ... może odliczyć koszty poniesione za pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym w ramach ulgi rehabilitacyjnej zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i dokonać korekty zeznań podatkowych za lata 2022, 2023, 2024?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Pani ... może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej i odliczyć w jej ramach wydatki poniesione za pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, a co za tym idzie może dokonać korekty zeznań podatkowych za lata 2022-2024.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g i 13a tego artykułu.
Według art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.
W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Na podstawie art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Stosownie do art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Z analizy powyższych przepisów wynika, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w powołanym przepisie uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatki poniesione na inne cele – nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie uprawniają do odliczeń w ramach omawianej ulgi.
Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 633 ze zm., t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 991, ze zm., t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 799 ze zm.), które regulują zasady funkcjonowania powyższych zakładów.
W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy:
Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać w szczególności na:
1)udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;
2)udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do kontynuacji leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;
3)udzielaniu świadczeń zdrowotnych polegających na działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia;
4)sprawowaniu wszechstronnej opieki zdrowotnej, psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym oraz opieki nad rodzinami tych pacjentów.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej:
Użyte w ustawie określenie oznacza świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.
Stosowanie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy:
Stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1:
1)pkt 1 - w zakładzie opiekuńczo-leczniczym;
2)pkt 2 - w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
3)pkt 3 - w zakładzie rehabilitacji leczniczej;
4)pkt 4 - w hospicjum.
Biorąc pod uwagę treść art. 9 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej należy stwierdzić, że zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im produkty lecznicze potrzebne do kontynuacji leczenia, pomieszczenia i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowuje te osoby do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.
Aby dokonać odliczenia wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej, podatnik będący osobą niepełnosprawną, powinien posiadać dokumenty określone w art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potwierdzające poniesienie wydatków, gdyż brak ww. dowodu, z którego wynika fakt poniesienia wydatków przez ww. podatnika, wyklucza taką możliwość. Ustawodawca nie wymaga zatem, by wydatki na cele rehabilitacyjne były potwierdzone fakturą VAT. Istotne jest jednak, by był to dokument imienny zawierający m.in. dane kupującego (w tym przypadku osoby niepełnosprawnej). Takimi dokumentami będą rachunki imienne, zaświadczenia potwierdzające poniesienie przez osobę niepełnosprawną wydatków na konkretne cele rehabilitacyjne.
Z analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej poniesionych wydatków związanych z Pani pobytem w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym należy:
- posiadać orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności,
- ponieść z tego tytułu wydatki, które zostaną właściwie udokumentowane.
W opisie sprawy wskazała Pani, że jest osobą niepełnosprawną i ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe w dniu 28 lipca 2022 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Niepełnosprawność datuje się od 15 lipca 2014 r. Orzeczenie obowiązywało przez cały rok podatkowy, którego dotyczy wniosek. Od października 2022 r. do lutego 2025 r. przebywała w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Za pobyt ponosiła comiesięczną odpłatność w wysokości 70% renty rodzinnej oraz 70% zasiłku pielęgnacyjnego.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że orzeczenie obowiązywało przez cały rok podatkowy, którego dotyczy wniosek. Wydatki które Pani chce odliczyć nie zostały sfinansowane i dofinansowane w żaden sposób. Nie zostały zwrócone w żadnej formie, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od dochodów i przychodów, nie zostały uwzględnione w związku z korzystaniem ulg podatkowych.
Zatem, jako osobie niepełnosprawnej, przysługuje Pani możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej i odliczenie od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 6 w związku z ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowanych wydatków poniesionych w okresie od lutego 2022 r. do 31 grudnia 2024 r. związanych z Pani pobytem w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.
Odnosząc się końcowo do Pani wątpliwości dotyczących prawa do złożenia korekty zeznań za lata 2022-2024 wskazuję, że zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Stosownie do art. 81 § 2 ww. ustawy:
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Przy czym, w myśl z art. 3 pkt 5 tej ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 ww. ustawy:
Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Jeżeli zatem, skutkiem dokonanej korekty będzie powstanie nadpłaty, to zgodnie z art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, należy złożyć wraz ze skorygowanym zeznaniem rocznym również wniosek o jej stwierdzenie do właściwego organu podatkowego.
Przy czym, zgodnie z treścią art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku.
Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć kwot odliczeń od dochodu z tytułu ulgi podatkowej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.
Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują – w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych – zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).
Przepisy Ordynacji podatkowej nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość ze zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Podsumowując, przysługuje Pani prawo do złożenia korekty zeznań podatkowych za lata 2022-2024, stosownie do art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w których dokona Pani odliczenia wydatków poniesionych w okresie od października 2022 r. do 31 grudnia 2024 r. związanych z Pani pobytem w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.
Dodatkowe informacje
Podkreślamy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będą się różnić od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.