Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku korekty podatku VAT odliczonego z zastosowaniem ostatecznego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży w przypadku zaniechania inwestycji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina ... (dalej również jako: „GMK” lub „Gmina”) jest jednostką samorządu terytorialnego (miastem na prawach powiatu) zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT. Z dniem 1.01.2017 r. GMK dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym (dalej: jednostki organizacyjne).

Jedną z jednostek organizacyjnych Gminy jest Zarząd Dróg ... (dalej jako: „ZDMK”). Przedmiotem działalności ZDMK jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie spraw związanych, przede wszystkim, z pełnieniem funkcji zarządu dróg publicznych: krajowych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych), wojewódzkich, powiatowych, gminnych, wynikających z ustawy o drogach publicznych oraz dróg wewnętrznych, położonych na terenach posiadających uregulowany stan prawny, stanowiących własność i pozostających we władaniu Gminy ... lub Skarbu Państwa. Zadaniem ZDMK jest także przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników i podejmowanie działań w zakresie ochrony przestrzeni pasa drogowego.

W ramach powyższych zadań, działając w imieniu Gminy, ZDMK realizuje inwestycje dotyczące budowy dróg publicznych, torowisk tramwajowych oraz innych obiektów. W przypadku niektórych inwestycji, takich które wiążą się z działalnością gospodarczą Gminy podlegającą opodatkowaniu VAT, ZDMK korzysta z prawa do odliczenia VAT wynikającego z kosztów ponoszonych w związku z prowadzoną inwestycją.

Większość z realizowanych przez ZDMK inwestycji, z uwagi na specyfikę działalności Gminy, nie wiąże się z pełnym odliczeniem podatku naliczonego. Podatek naliczony podlega odliczeniu z zastosowaniem prewspółczynnika (w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej jako: „ustawa o VAT”), wskaźnika struktury sprzedaży (w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT) lub według obu tych proporcji równocześnie, tj. prewspółczynnika i wskaźnika struktury sprzedaży.

Takie odliczenie podatku naliczonego wiąże się co do zasady z koniecznością przeprowadzania korekty zakresu zastosowanego odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 i art. 90c ustawy o VAT (dalej jako: „korekta odliczenia”), przy czym w myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, korekta taka dokonywana jest po zakończeniu roku, w którym środki trwałe wytworzone w ramach inwestycji zostały oddane do użytkowania.

Podatek VAT odliczany w toku inwestycji nie jest zatem korygowany, aż do momentu oddania środka trwałego do użytkowania.

Zdarzają się sytuacje, w których Gmina zmuszona jest przerwać proces inwestycyjny i zaniechać jej dalszej realizacji. W przypadku gdy sytuacja taka następuje z przyczyn obiektywnych, całkowicie niezależnych od Gminy, Gmina nie jest zobligowana do zwrotu VAT odliczonego z tytułu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Zarówno bowiem organy podatkowe, sądy administracyjne, a także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawie C-734/19 z dnia 12.11.2020 r. ITH Comercial Timisoara oraz w sprawie C-293/21 z dnia 6.10.2022 r. Vittamed) uznają, że zaniechanie inwestycji nie powoduje obowiązku korygowania odliczonego VAT w sytuacji, gdy następuje ono z przyczyn niezależnych od podatnika.

W przypadku jednak, gdy w ZDMK występuje sytuacja zaniechania inwestycji z przyczyn, które uzasadniają brak obowiązku zwrotu odliczonego przez ZDMK podatku VAT, wątpliwości rodzi kwestia, czy podatek wynikający z poniesionych nakładów inwestycyjnych i odliczony według wstępnych wysokości prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży obowiązujących w roku poniesienia danego wydatku inwestycyjnego, podlega korekcie przy zastosowaniu prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży ostatecznego.

Gmina podkreśla, że przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie takie przypadki zaniechania inwestycji, które następują z przyczyn obiektywnych, niezależnych od Gminy, a zatem takich, które nie skutkują utratą prawa do odliczenia VAT wynikającego z poniesionych przez Gminę nakładów.

Pytanie

Czy w przypadku zaniechania inwestycji nieskutkującego utratą prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi, podatek VAT odliczony z wykorzystaniem wstępnego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży, wymaga korekty z zastosowaniem ostatecznego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży?

Państwa stanowisko w sprawie.

Stanowisko Gminy

W przypadku zaniechania inwestycji nieskutkującego utratą prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z poniesionymi wydatkami inwestycyjnymi, podatek VAT odliczony z wykorzystaniem wstępnego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży, nie wymaga korekty z zastosowaniem ostatecznego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on zobowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a lub 10c-10g, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10, 10a lub 10c-10g lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT).

Regulacje art. 91 ust. 4-9 ustawy o VAT, normują zasady korekty dokonanego odliczenia w przypadku sprzedaży składników majątku lub zmiany ich przeznaczenia.

Zgodnie natomiast z art. 90c ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust.1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. W tym przypadku przepisy art. 91 ust. 2-9 ustawy o VAT stosuje się odpowiednio.

Powyższe przepisy przewidują, że w przypadku wydatków inwestycyjnych, czyli wydatków poniesionych na poczet wytworzenia środków trwałych, pierwszym rokiem korekty odliczonego podatku naliczonego jest dopiero rok oddania środka trwałego do użytkowania. Oznacza to, że pierwszej korekty w przypadku środków trwałych powstałych w ramach prowadzonej przez podatnika inwestycji dokonuje się w pierwszym okresie rozliczeniowym przypadającym po zakończeniu roku, w którym oddano środek trwały do użytkowania, przy czym korekty tej dokonuje się jednorazowo, albo przez 5 lub 10 lat zależnie od rodzaju środka trwałego i jego wartości.

Zastosowanie systemu korekt, w oparciu o przepisy art. 91 ustawy o VAT, ma na celu urealnienie wysokości odliczanego podatku naliczonego do faktycznego zakresu wykorzystania składników majątku w działalności gospodarczej podatnika, który może ulegać zmianom w kolejnych latach, w których środki trwałe są wykorzystywane.

Natomiast podatek naliczony od wydatków bieżących odliczany częściowo przy zastosowaniu prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży, podlega również korekcie rocznej przy zastosowaniu ww. proporcji ostatecznych właściwych dla zakończonego roku zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, ale korekta taka dokonywana jest tylko jednorazowo.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują natomiast sytuacji, w której nie dochodzi do oddania środka trwałego do użytkowania na skutek zaniechania inwestycji. Należy podkreślić, że w art. 91 ustawy o VAT stanowiącego o korektach podatku naliczonego, zaniechanie inwestycji nie zostało wymienione jako przesłanka powodująca obowiązek dokonania korekty odliczonego częściowo podatku naliczonego.

Z całą pewnością zaniechanie inwestycji nie stanowi zmiany przeznaczenia nakładów poniesionych na wybudowanie środka trwałego, ponieważ po podjęciu przez podatnika decyzji o przerwaniu procesu inwestycyjnego poniesione nakłady w ogóle nie będą wykorzystywane do jakichkolwiek czynności, czy to podlegających, czy niepodlegających opodatkowaniu.

W ocenie Gminy w przypadku zaniechania kontynuacji inwestycji, właściwym jest zatem pozostawienie podatku naliczonego odliczonego z poszczególnych nakładów inwestycyjnych w wysokości wynikającej z zastosowania wstępnego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży stosowanych w roku ich poniesienia.

Zastosowanie korekt, których celem jest urealnienie zakresu wykorzystania składnika majątku w działalności gospodarczej podatnika, z oczywistych względów pozbawione jest bowiem uzasadnienia w przypadku środków trwałych, które ostatecznie nie powstały, nie zostały oddane do użytkowania na skutek zaniechania inwestycji, czyli nie zostały wykorzystane dla celów jakiejkolwiek działalności podatnika.

W przypadku zatem, gdy dochodzi do zaniechania inwestycji z przyczyn, które nie skutkują utratą prawa do odliczenia VAT wynikającego z poniesionych przez podatnika nakładów, w ocenie Gminy, nie zachodzi obowiązek korekty wysokości odliczenia naliczonego podatku VAT dokonanego z zastosowaniem wstępnego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży obowiązującego w roku poniesienia poszczególnych wydatków inwestycyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na treść cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie delegacji zawartej w ww. przepisie zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z §1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:

W myśl § 8 rozporządzenia:

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Z przepisu art. 90 ust. 1 ustawy wynika, że:

Według art. 90 ust. 2 ustawy:

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy:

Jeżeli zatem nabywane towary i usługi służą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych, jak również czynności zwolnionych od podatku, w sytuacji gdy nie ma możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik jest obowiązany, do proporcjonalnego rozliczenia podatku, zgodnie z ww. art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 90c i art. 91 ustawy.

Przepis art. 90c ust. 1 ustawy stanowi, że:

Natomiast stosownie z art. 90c ust. 2 i ust. 3 ustawy:

Zatem z art. 90c ust. 1 ustawy wynika obowiązek korekty rocznej podatku naliczonego z jednoczesnym wskazaniem, że w zakresie tej korekty zastosowanie znajdą przepisy art. 91 ust. 2-9 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 14 ustawy:

W tym miejscu należy wskazać, że dokonywane na bieżąco odliczenie podatku naliczonego ma charakter wstępny – „prewspółczynnik”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, co do zasady wyliczany jest na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego. Po zakończeniu roku podatkowego w pierwszym okresie rozliczeniowym roku następnego (tj. styczniu lub I kwartale) podatnik zobowiązany jest do dokonania stosownej korekty dokonanego odliczenia z wykorzystaniem już realnych danych za rok korygowany (z wyjątkiem wskazanym wcześniej dla jednostek samorządu terytorialnego).

Zatem, po zakończeniu roku podatkowego – w rozliczeniu za styczeń (lub I kwartał roku następnego) podatnik jest zobowiązany dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego według proporcji wstępnej, przy uwzględnieniu danych dla zakończonego roku podatkowego – według proporcji rzeczywistej na podstawie art. 90c ust. 1 i ust. 2 oraz art. 91 ust. 1-3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina ... jest jednostką samorządu terytorialnego (miastem na prawach powiatu) zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT. Jedną z jednostek organizacyjnych Gminy jest Zarząd Dróg .... Przedmiotem działalności ZDMK jest organizowanie, nadzorowanie i prowadzenie spraw związanych, przede wszystkim, z pełnieniem funkcji zarządu dróg publicznych: krajowych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych), wojewódzkich, powiatowych, gminnych, wynikających z ustawy o drogach publicznych oraz dróg wewnętrznych, położonych na terenach posiadających uregulowany stan prawny, stanowiących własność i pozostających we władaniu Gminy ... lub Skarbu Państwa. Zadaniem ZDMK jest także przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników i podejmowanie działań w zakresie ochrony przestrzeni pasa drogowego. W ramach powyższych zadań, działając w imieniu Gminy, ZDMK realizuje inwestycje dotyczące budowy dróg publicznych, torowisk tramwajowych oraz innych obiektów. W przypadku niektórych inwestycji, takich które wiążą się z działalnością gospodarczą Gminy podlegającą opodatkowaniu VAT, ZDMK korzysta z prawa do odliczenia VAT wynikającego z kosztów ponoszonych w związku z prowadzoną inwestycją. Większość z realizowanych przez ZDMK inwestycji, z uwagi na specyfikę działalności Gminy, nie wiąże się z pełnym odliczeniem podatku naliczonego. Podatek naliczony podlega odliczeniu z zastosowaniem prewspółczynnika (w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), wskaźnika struktury sprzedaży (w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT) lub według obu tych proporcji równocześnie, tj. prewspółczynnika i wskaźnika struktury sprzedaży. Takie odliczenie podatku naliczonego wiąże się co do zasady z koniecznością przeprowadzania korekty zakresu zastosowanego odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 i art. 90c ustawy o VAT, przy czym w myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, korekta taka dokonywana jest po zakończeniu roku, w którym środki trwałe wytworzone w ramach inwestycji zostały oddane do użytkowania.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii korekty odliczonego podatku VAT z zastosowaniem ostatecznego prewspółczynnika i/lub wskaźnika struktury sprzedaży w przypadku zaniechania inwestycji.

Należy mieć na uwadze, że gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany zewnętrznej sytuacji czyniącej inwestycję niewykonalną, nie oznacza to, że wydatki poniesione na inwestycję zostały poniesione w celu innym niż wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu.

Dla oceny związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W analizowanej sprawie cel ten będzie taki sam w momencie poniesienia wydatków oraz w momencie ewentualnego zaniechania dalszej realizacji przedsięwzięcia. Rezygnacja przez Państwa z inwestycji nie spowoduje zmiany celu wydatków, które Państwo poniosą w związku z jej realizacją. Jak wynika z wniosku, ewentualna decyzja o zaniechaniu inwestycji nie będzie wynikiem decyzji o zmianie profilu prowadzonej działalności czy celowej zmiany przeznaczenia inwestycji.

Przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie takie przypadki zaniechania inwestycji, które następują z przyczyn obiektywnych, niezależnych od Gminy, a zatem takich, które nie skutkują utratą prawa do odliczenia VAT wynikającego z poniesionych przez Gminę nakładów.

W tym miejscu należy wskazać, że dokonywane na bieżąco odliczenie podatku naliczonego ma charakter wstępny – prewspółczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy i/lub wskaźnik struktury sprzedaży w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, co do zasady wyliczany jest na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego. Po zakończeniu roku podatkowego w pierwszym okresie rozliczeniowym roku następnego (tj. styczniu lub I kwartale) podatnik zobowiązany jest do dokonania stosownej korekty dokonanego odliczenia z wykorzystaniem już realnych danych za rok korygowany.

W rozpatrywanym przypadku konieczność dokonania korekty wynika wprost z zacytowanych wyżej przepisów. Fakt, że inwestycja nie została oddana do użytkowania nie zwalnia podatnika z obowiązku skorygowania podatku już odliczonego w oparciu o wstępny prewspółczynnik, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy i/lub wskaźnik struktury sprzedaży w rozumieniu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT z uwzględnieniem ostatecznego prewspółczynnika i/lub wskaźnika sprzedaży dla zakończonego roku podatkowego.

Zatem, po zakończeniu roku podatkowego – w rozliczeniu za styczeń (lub I kwartał roku następnego) Gmina jest zobowiązana dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego według proporcji wstępnej, przy uwzględnieniu danych dla zakończonego roku podatkowego – według proporcji rzeczywistej na podstawie art. 90c ust. 1 i ust. 2 oraz art. 91 ust. 1-3 ustawy.

Tym samym oceniając Państwa stanowisko uznałem je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczam, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej