Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowy od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 maja 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Spółka w przypadku złożonych korekt, a co za tym idzie opłaceniu składek ZUS po terminie, ma prawo rozpoznać ten wydatek jak koszt uzyskania przychodów w dacie ich faktycznej zapłaty.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest polską spółką kapitałową, posiadającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT będącym polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

(…)

Spółka funkcjonuje jako przedsiębiorstwo wielooddziałowe w skład grupy wchodzi (…) zakładów produkcyjnych zlokalizowanych w: (…), posiadających w swojej strukturze szereg komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za procesy produkcji, magazynowania, sprzedaży i zakupu.

Rok podatkowy Wnioskodawcy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 października do 30 września roku następnego.

(…).

Kultura organizacyjna Spółki jest ukierunkowana na utrzymanie kluczowych pracowników oraz pozyskiwanie kolejnych z ważną, z punktu widzenia Spółki, wiedzą branżową. Realizując założenia bycia atrakcyjnym pracodawcą oraz założenia posiadania wyspecjalizowanej kadry, Spółka oprócz podstawowego wynagrodzenia, który jest głównym aspektem decydującym o wyborze miejsca pracy, tworzy również unikalne, lokalne schematy i formy świadczeń pozafinansowych w postaci oferowania dodatkowych benefitów pozapłacowych. Dodatkowo, kładzie ogromny nacisk na przestrzeganie prawa pracy, terminową wypłatę wynagrodzenia a także na zapewnienie pracownikom szerokich możliwości rozwoju zawodowego.

(…).

Tak szeroki wachlarz zatrudnienia, a co za tym idzie zróżnicowany sposób rozliczania wynagrodzeń z uwzględnieniem nie tylko płacy podstawowej ale również szeregu benefitów, jest niemałym wyzwaniem szczególnie przy tak dynamicznie zmieniającym się otoczeniu prawnym w ostatnim czasie.

Mimo przyjętej polityki należytej staranności oraz wdrożonej matrycy RACI, w której wprost wskazane są poszczególne procesy oraz zakres odpowiedzialności na poszczególnych szczeblach decyzyjnych, to gdy przepisy były zmieniane w trakcie roku podatkowego, zdarzyło się zidentyfikowanie błędu w kwalifikacji osób zatrudnionych w warunkach zagrożenia.

Miało to miejsce w sytuacji wypełniania obowiązku wynikającego z art. 31 ust. 6 Ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, przekazując do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych informację ZUS IWA za 2023 r.

Spółka w trakcie kompletowania danych z obszaru BHP na potrzeby wypełnienia informacji ZUS IWA właśnie za rok 2023, jak również analizując dane z lat ubiegłych zidentyfikowała rozbieżności w liczbie zatrudnionych w warunkach zagrożenia w latach 2019-2022, pomiędzy danymi przekazanymi do ZUS w postaci informacji ZUS IWA, a dokumentacją źródłową i stanem faktycznym z powyższego obszaru.

Ten rodzaj rozbieżności spowodował, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie pierwotnie przekazanych danych zawyżył wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, czego konsekwencją było naliczanie i odprowadzanie przez Spółkę składek ZUS również w zawyżonej wartości.

Spółka na podstawie wewnętrznej analizy podjęła decyzję o dokonaniu korekty złożonych informacji ZUS IWA oraz korekt deklaracji ZUS, ze względu na zmniejszenie wysokości stopy procentowej przy kalkulacji składki na ubezpieczenie wypadkowe. Korekty te uwzględniały niższy wskaźnik, czego konsekwencją było mniejsze zobowiązanie wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a tym samym stwierdzenie nadpłaty w składkach uregulowanych w poprzednich okresach rozliczeniowych.

Na podstawie złożonych w lutym 2024 r. korekt informacji ZUS IWA Spółka dokonała kalkulacji składek, czego skutkiem było powstanie nadpłaty za poprzednie okresy rozliczeniowe. W związku z powyższym, Spółka działając w dobrej wierze dokonywała potrącenia powstałej nadpłaty począwszy od stycznia 2024 r. a skończywszy na lutym 2025 r. aż do czasu otrzymania oficjalnego stanowiska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, które zostało sformułowane w (…) marcu 2025 r.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka złożyła korekty deklaracji ZUS, na podstawie których zmniejszono wysokość pierwotnie wyliczonych składek, czego konsekwencją było powstanie nadpłaty z tytułu uiszczonych składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wartość stwierdzonej nadpłaty Spółka rozliczyła poprzez pomniejszanie zobowiązań wynikających z bieżących deklaracji. Jednak Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) nie zgodził się z argumentacją Spółki i nie potwierdził, że dane wykazane w złożonych korektach są danymi poprawnymi, a co za tym idzie, że wystąpiła nadpłata z tytułu pierwotnie uiszczonych składek. Stanowisko ZUS zostało poparte pismem Państwowej Inspekcji Pracy, który stwierdził, iż dane wykazane w korektach sprawozdań o warunkach pracy Z-10 są nieprawidłowe, w związku z powyższym Spółka została zobligowana do złożenia kolejnej korekty Informacji ZUS IWA z prawidłowymi danymi tj. z danymi które były wykazane w pierwotnych informacjach ZUS IWA, ze wskazaniem ilości osób zatrudnionych w warunkach zagrożenia według stanu przed korektą.

Zakwestionowanie przez ZUS złożonych przez Spółkę korekt deklaracji ZUS spowodowało powstanie zaległości z tytułu niedopłaty w składkach wynikających z bieżących okresów rozliczeniowych na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy Spółka ma prawo uiszczone składki ZUS z tytułu zaległych składek zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, mimo iż  korekty dotyczą lat ubiegłych oraz czy w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała metoda kasowa, na podstawie której nieuiszczone w terminie składki, według zapisów art. 16 ust. 1 pkt 57a Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w okresie bieżącym, a więc w dacie ich faktycznego uiszczenia. Szczególnie, iż zaległość ta powstała w wyniku złożenia przez Spółkę korekt deklaracji ZUS, które następnie zostały zakwestionowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, czego konsekwencją było powstanie zaległości wobec Organu.

Pytanie

Czy Spółka w przypadku złożonych korekt, a co za tym idzie opłaceniu składek ZUS po terminie, ma prawo rozpoznać ten wydatek jak koszt uzyskania przychodów w dacie ich faktycznej zapłaty?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, bezspornym jest, że składki finansowane przez Spółkę wchodzą w skład wynagrodzenia i stanowią koszty uzyskania przychodów wraz z resztą składowych. Z kolei, zgodnie z przepisami, składki finansowane przez pracodawcę z tytułu zawartych umów o pracę są kosztem uzyskania przychodów w miesiącu pracy, o ile pracodawca odprowadzi je terminowo. W przypadku naruszenia terminu składki są kosztem w dacie zapłaty. Składki finansowane przez zleceniodawcę stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie zapłaty. W przypadku umów cywilnoprawnych sytuacja jest prostsza ponieważ wynagrodzenia oraz składki ZUS stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie wypłaty zgodnie z zapisami art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz 57a i ust. 7d Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku złożenia korekt deklaracji ZUS generujących zobowiązanie za poprzednie okresy rozliczeniowe zastosowanie będzie miała metoda kasowa. Na mocy art. 15 ust. 4g Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, należności ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz pkt. 57a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi wynagrodzenia są kosztem w dacie wypłaty lub postawienia ich do dyspozycji pracownika. Składki finansowane przez pracodawcę stanowią dodatkowy narzut i niewątpliwie stanowią koszty Spółki powstałe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a tym samym mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatek ten jest ściśle związany z uzyskiwaniem przychodów przez Spółkę.

Od strony ekonomicznej Spółka ponosi koszt w momencie zapłaty, natomiast od strony podatkowej istotne jest prawidłowe rozpoznanie momentu, w którym należy zaliczyć dany wydatek w koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4h Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składki na ubezpieczenia społeczne od przychodów ze stosunku pracy, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. W przypadku uchybienia temu terminowi, do składek tych stosuje się odpowiednio przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli bezsprzecznie Spółka stoi na stanowisku, że składki są kosztem uzyskania przychodów w dacie ich faktycznej zapłaty. Powyższy zapis dotyczy również składanych korekt deklaracji, na podstawie których powstało zobowiązanie dotyczące poprzednich okresów rozliczeniowych.

W takim przypadku prawidłowym postępowaniem Spółki jest ujęcie wydatku dotyczącego składki wypadkowej w dacie faktycznej zapłaty, bez względu na powód powstania tego zobowiązania. Niezależnie od tego czy jest to skutek uchybienia terminowi zapłaty z tytułu naliczonych składek w związku z bieżącymi rozliczeniami, czy może tak jak w przedstawionym stanie faktycznym z tytułu dokonania korekty deklaracji ZUS dotyczących poprzednich okresów rozliczeniowych, które zostały zakwestionowane przez Organ.

Warto zaznaczyć, iż Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do uznania poniesionego wydatku za koszty uzyskania przychód po warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z zapisami Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 16 ust. 57a ustawy o CIT, do kosztów nie zalicza się nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt. 40 oraz art. 15 ust. 4h określonych w Ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. W przypadku uchybienia temu terminowi do składek tych stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Szczegółowa analiza powołanych przepisów ,w ocenie Spółki, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaległych składek, która to zaległość powstała w wyniku złożonych przez Spółkę korekt deklaracji ZUS.

W oparciu o przywołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, Spółka stoi na stanowisku, iż składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone w wyniku złożonych korekt deklaracji za poprzednie okresy rozliczeniowe w części finansowanej przez płatnika składek, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Natomiast, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaległych składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika wskazać należy, że przepisy Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazują również reguły potrącania kosztów w czasie w odniesieniu do składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Zgodnie z doktryną w/w przepisów, w sytuacji zaliczenia wskazanej w złożonych korektach deklaracji nadpłaty składek ZUS na poczet bieżącego zobowiązania wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez Spółkę, a następnie zakwestionowanie przez Organ zasadności złożonych korekt - to oczywistym jest, że Spółka nie opłaciła zobowiązania w ustawowych terminach. Wobec tego, zaległe składki ZUS w części finansowanej przez Spółkę, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero z chwilą ich faktycznej zapłaty. Innymi słowy, w przypadku uregulowania składek ZUS, w części finansowanej przez Płatnika, stanowią koszty uzyskania przychodów ale dopiero w dacie ich faktycznego poniesienia. I bez znaczenia pozostaje fakt czy nieterminowa płatność składek ZUS była wynikiem zwykłego przekroczenia ustawowego terminu czy może była konsekwencją złożonych przez Spółkę a następnie zakwestionowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych korekt.

Spółka stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym skutki podatkowe nastąpią dopiero w dacie faktycznego uregulowania zaległych składek ZUS, niezależnie od powodu ich powstania. Bowiem, w przypadku Spółki występującej w roli Pracodawcy a co za tym idzie w roli Płatnika składek (w części finansowanej przez pracodawcę) sam warunek uiszczenia składki stanowi już przesłankę kwalifikacji wydatku jako kosztu uzyskania przychodów, a nieterminowa zapłata jedynie ma wpływ na przesunięcie terminu uwzględnienia danego wydatku w kosztach, bez utraty prawa zaliczenia do kosztów podatkowych. Obowiązkowe ubezpieczenia, które nie zostały uregulowane w ustawowym terminie, podatkowo rozlicza się stosując metodę kasową.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, iż ta fundamentalna zasada wprost wskazana jest w art. 16 ust. 1 pkt 57a Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według którego w przypadku nieuiszczonych w terminie składek mogą być one kosztami uzyskania przychodu, ale dopiero w dacie ich uiszczenia bez wskazywania wyjątków czy zastrzeżeń do prawa ich zastosowania.

Potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawcy można znaleźć w wydanych Interpretacjach Indywidualnych:

1.Interpretacja Indywidualna z dnia 14 sierpnia 2018 r., nr 0115-KDIT3.4011.274.2018.2.DP, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „w przypadku uchybienia temu terminowi, wynagrodzenie te będą mogły być zaliczone do kosztów podatkowych z chwilą ich faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracowników”. Wyżej cytowane rozstrzygnięcie dotyczy bezpośrednio wynagrodzeń, jednak w ocenie Wnioskodawcy w takim samym kształcie może być stosowane w niniejszej sprawie. 

2.Interpretacja Indywidualna z dnia 5 marca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.594.2018.1.ES, w której Organ potwierdza, iż „jeśli ustawowe terminy nie zostaną dotrzymane, to w przypadku Zainteresowanych mogą oni zaliczać do kosztów zaległe składki na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika w miesiącu ich poniesienia. Zatem, stanowisko Zainteresowanych, że opłacone przez Spółkę składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty przez Spółkę uznano za prawidłowe”.

Reasumując, skutkiem prawno-podatkowym wynikającym z wydania Interpretacji Indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, będzie potwierdzenie prawidłowości postępowania Spółki przy kwalifikacji zaległych składek ZUS, w części finansowanej przez Pracodawcę jako koszty uzyskania przychodu w dacie ich faktycznej zapłaty. Z zastrzeżeniem, iż bez znaczenia pozostaje fakt, że zaległość ta powstała w wyniku złożenia przez Spółkę korekt deklaracji ZUS, które wygenerowały nadpłatę za poprzednie okresy, w konsekwencji czego Spółka nadpłatę tą rozliczyła z zobowiązaniem wynikającym z bieżących deklaracji. Tak więc, sytuacja zakwestionowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych poprawności złożonych korekt i obowiązku dokonania przez Spółkę ponownej korekty przywracającej stan pierwotny była bezpośrednią przyczyną powstania zaległości w bieżących okresach rozliczeniowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

-został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie.

Wydatki na rzecz pracowników co do zasady są kosztami podatkowymi, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów.

Z opisu sprawy wynika, że złożyli Państwo korekty deklaracji ZUS, na podstawie których zmniejszono wysokość pierwotnie wyliczonych składek, czego konsekwencją było powstanie nadpłaty z tytułu uiszczonych składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wartość stwierdzonej nadpłaty Spółka rozliczyła poprzez pomniejszanie zobowiązań wynikających z bieżących deklaracji. Jednak Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) nie zgodził się z argumentacją Spółki i nie potwierdził, że dane wykazane w złożonych korektach są danymi poprawnymi, a co za tym idzie że wystąpiła nadpłata z tytułu pierwotnie uiszczonych składek.

Przedmiot Państwa wątpliwości dotyczył ustalenia, czy Spółka w przypadku złożonych korekt, a co za tym idzie opłaceniu składek ZUS po terminie, ma prawo rozpoznać ten wydatek jak koszt uzyskania przychodów w dacie ich faktycznej zapłaty.

W tym miejscu wskazuję, że zgodnie z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p.:

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p.:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.p.:

Z kolei, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 57a u.p.d.o.p.:

Cytowane unormowanie wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów wartość nieopłaconych obciążeń spoczywających na podatniku jako płatniku składek na ubezpieczenia społeczne, tj. wartość nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, które – zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – płatnik składek finansuje z własnych środków. Zatem – a contrario – składki te są kosztem uzyskania przychodów, gdy zostaną opłacone.

W tym miejscu wskazuję, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 350 ze zm.),

Odnosząc powyższe unormowania do przedstawionego przez Państwa stanu faktycznego stwierdzam, że skoro zapłata składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, nastąpiła po terminie, a zatem nie wypełnia warunków wynikających z art. 15 ust. 4h u.p.d.o.p., to stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57a u.p.d.o.p., składki te stanowią koszty podatkowe w dacie ich faktycznej zapłaty.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka w przypadku złożonych korekt, a co za tym idzie opłaceniu składek ZUS po terminie, ma prawo rozpoznać ten wydatek jak koszt uzyskania przychodów w dacie ich faktycznej zapłaty, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i wyłącznie w tych danych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.