Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 16 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy będzie Pan występował jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy w przypadku sprzedaży dwóch lokali należących do Nowych Właścicieli, a jeśli tak, to czy sprzedaż lokali będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 sierpnia 2025 r. (data wpływu 14 sierpnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest komornikiem sądowym i prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce A (dalej Dłużnik A) w sprawie (…). Przedmiotem egzekucji są dwa lokale mieszkalne (…) ul. (…) nr 1 i 2, dla których Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgi wieczyste o nr:

1)dla 1 – (…) (dalej lokal 1),

2)dla 2 – (…) (dalej lokal 2).

Lokal 1 jest zlokalizowany na II piętrze i obejmuje: pokój z aneksem kuchennym, dwie sypialnie, korytarz, łazienkę, balkon (pow. 11,44 m²) o łącznej powierzchni 82,98 m². Powierzchnia mieszkania: 71,54 m², powierzchnia balkonu: 11,44 m². Do lokalu przysługuje udział związany z własnością lokalu 108/10000 (…).

Z przeprowadzonych oględzin oraz z operatu sporządzonego na potrzeby postępowania egzekucyjnego wynika, że w lokalu 1 dokonano zmian w rozkładzie pomieszczeń: w lokalu wyodrębniono dwa niezależne lokale – każdy z lokali posiada pokój z aneksem kuchennym, pokój i łazienkę. Do lokali prowadzi korytarz wewnętrzny. Nie mają one odrębnych ksiąg wieczystych. Lokal 2 jest zlokalizowany na I piętrze budynku i obejmuje: pokój z aneksem kuchennym, sypialnię, garderobę, korytarz, łazienkę o łącznej powierzchni 60,51 m². Do lokalu przysługuje udział związany z własnością lokalu (…). Podczas oględzin stwierdzono, że w pokojach są położone panele i glazura, stolarka wewnętrzna w bardzo dobrym stanie technicznym, w łazience znajduje się glazura i kabina prysznicowa. Garderoba została połączona z pokojem. Oba lokale są usytuowane w budynku, który został wybudowany przez Dłużnika A w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2014. Lokal będący przedmiotem wniosku znajduje się w budynku wielolokalowym z przeznaczeniem na apartamenty wczasowo/mieszkaniowe.

Odrębna własność lokalu została ustanowiona na rzecz A 15 września 2015 roku, natomiast 20 stycznia 2016 roku oba lokale zostały sprzedane do majątku wspólnego małżonków BB i CC (dalej Nowi Właściciele). Nowy Właściciel lokalu (p. CC) przystąpił do udziału w toczącym się postępowaniu egzekucyjnym przeciwko Dłużnikowi A. Jego żona p. BB nie przystąpiła do udziału w tym postępowaniu.

Wnioskodawca dokonał oględzin obu lokali 25 października 2023 roku. Komornik wezwał Nowych Właścicieli do udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące obu lokali, które wraz z odpowiedziami są przedstawione niżej:

1)Czy przedmiotowy lokal został nabyty do majątku prywatnego do wykorzystania go wyłącznie w celach (mieszkaniowych, rekreacyjnych), czy w celu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, która obejmuje także tzw. najem prywatny oraz wynajmowanie lokalu na krótkie pobyty (tzw. najem turystyczny lub krótkoterminowy)?

Odp. Lokal został przez nas nabyty w celach wykorzystania rekreacyjnego przez nas oraz członków naszej rodziny, obecnie nie mam wiedzy, w jaki sposób są wykorzystywane lokale, gdyż użyczam je członkom mojej rodziny.

2)Czy lokal był/jest/będzie do momentu sprzedaży wykorzystywany przez nowego właściciela w tak rozumianej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), w tym czy jest wynajmowany na długie lub krótkie okresy?

Odp. Nie jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie, gdyż nie wiem kiedy nastąpi sprzedaż.

3)Czy lokal stanowił/stanowi/będzie stanowił składnik majątkowy działalności gospodarczej właściciela lokalu lub czy jest wykorzystywany do wynajmowania? Czy został on wprowadzony do środków trwałych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym lub do wykazu środków trwałych zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Odp. Lokal nie został wprowadzony do środków trwałych przedsiębiorstwa, lokal jest użyczony członkom mojej rodziny.

4)Czy właściciel lokalu z tytułu prowadzenia działalności, o której mowa powyżej (w tym także do wynajmowania w ramach tzw. najmu prywatnego) był/jest/będzie zarejestrowanym czynnym podatkiem VAT, tj. czy rozlicza podatek VAT z tytułu wykorzystywania lokalu do jakichkolwiek czynności?

Odp. Lokal jest użyczony członkom mojej rodziny.

5)W jaki sposób lokal był/jest/będzie wykorzystywany przez właściciela lokalu od momentu jego nabycia do momentu jego zbycia w postępowaniu egzekucyjnym (czy były to czynności opodatkowane podatkiem VAT, zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, czy niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT; chodzi tutaj także o wynajmowanie lokalu)? Prosimy o szczegółową odpowiedź.

Odp. Lokal jest użyczony członkom mojej rodziny, w jaki sposób będę lokal wykorzystywać do czasu sprzedaży nie jestem w stanie obecnie określić, gdyż nie wiem kiedy sprzedaż nastąpi.

6)Czy lokal był/jest/będzie udostępniany przez właściciela lokalu osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia) lub innej umowy o podobnym charakterze? Jeżeli tak, to:

a)na podstawie jakiej umowy?

b)czy były to umowy odpłatne, czy nieodpłatne?

c)na jaki okres zostały zawarte te umowy (np. na 3 miesiące, na rok, na czas nieokreślony)?

Odp. Umowa użyczenia zawarta jest na czas nieokreślony z członkami mojej rodziny.

7)Czy właściciel kupując lokal miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w cenie lokalu? Prawo to powstaje wtedy, gdy lokal został nabyty w celu jego wynajmowania (także w tzw. najmie prywatnym) albo do prowadzenia w nim działalności gospodarczej albo wykorzystując go w takiej działalności – jeżeli te czynności powodują opodatkowanie podatkiem VAT?

Odp. Nie.

8)Czy właściciel lokalu ponosił/poniesie nakłady lub dokonał/dokona działań, które zwiększały/zwiększą wartość bądź atrakcyjność lokalu? Jeśli tak, to jakie dokładnie były/będą to nakłady/działania? Kiedy zostały one zakończone? Prosimy o szczegółową odpowiedź.

Odp. Tak. Był stan niepełny deweloperski, tj. bez tynków. Cały lokal został wyremontowany i przystosowany do zamieszkania, remont wyniósł około 400.000 zł.

9)Czy wydatki na nakłady, o których mowa w pytaniu nr 8 przekroczyły 30% ceny zakupu lokalu powiększonej o koszty notarialne poniesione przy zakupie lokalu?

Odp. Tak.

10)Jeżeli właściciel ponosił wydatki, o których mowa w pytaniu nr 8, a ich wartość przekroczyła 30% zapłaconej ceny (wraz opłatami notarialnymi), to czy po zakończeniu tych nakładów lokal był używany przez właściciela albo osoby trzecie. Czy od rozpoczęcia używania lokalu po zakończeniu tych nakładów do dnia udzielenia odpowiedzi na to pytanie minęły 24 miesiące?

Odp. Nie jestem w stanie określić, gdyż remont trwał bardzo długo i nie wiem jaki dzień należy uznać za koniec remontu.

11)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 9 jest twierdząca (tzn. wartość nakładów przekroczyła 30% ceny lokalu), to czy w stosunku do tych wydatków przysługiwało/będzie przysługiwało właścicielowi prawo do odliczenia podatku naliczonego przy tych nakładach (zakupie materiałów, wyposażenia i usług remontowo-budowlanych)?

Odp. Nie.

12)Czy lokal od momentu nabycia lokalu do momentu sprzedaży w postępowaniu egzekucyjnym będzie wykorzystywany przez właściciela wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT? Jeżeli tak, to prosimy podać podstawę prawną zwolnienia.

Odp. Nie był wykorzystywany, nie jestem w stanie odpowiedzieć na pytanie, co będzie działo się z lokalem w późniejszym okresie czasu.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Na pytanie 1: Czy w momencie nabycia lokali 1 i 2 BB i CC byli czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT prowadzącymi działalność gospodarczą, jeśli tak, to w jakim zakresie i czy ww. lokale były wykorzystywane w tej działalności, odpowiedział Pan: Nowi Właściciele są podatnikami VAT czynnymi: Pani BB od roku 2012, a Pan CC – od 1999 roku. Według oświadczenia Nowych Właścicieli nabycie obu lokali nastąpiło na potrzeby prywatne.

Na pytanie 2: Czy obecnie Nowi Właściciele - BB i CC są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT prowadzącymi działalność gospodarczą, jeśli tak, to w jakim zakresie i czy ww. lokale są wykorzystywane w tej działalności, odpowiedział Pan: Według wpisu do CEIDG: przedmiotem działalności Pani BB jest wynajmowanie i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, a przedmiotem działalności Pana CC jest działalność gastronomiczna.

Na pytanie 3: Czy nabycie lokali nastąpiło w drodze transakcji opodatkowanej, zwolnionej, czy niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czy transakcja ta była udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT, odpowiedział Pan: Oba lokale są usytuowane w budynku, który został wybudowany przez Dłużnika A w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2014. Odrębna własność obu lokali została ustanowiona na rzecz A 15 września 2015 roku, natomiast 20 stycznia 2016 roku oba lokale zostały sprzedane do majątku wspólnego małżonków BB i CC (dalej Nowi Właściciele). Oba lokale stanowiły towar handlowy Dłużnika A, a sprzedaż obu lokali była objęta podatkiem VAT wg właściwej stawki.

Na pytanie 4: W jaki sposób od momentu nabycia lokale były wykorzystywane przez Nowych Właścicieli, odpowiedział Pan: Według oświadczenia Nowych Właścicieli oba lokale zostały nabyte w celach wykorzystania rekreacyjnego przez Nowych Właścicieli oraz członków ich rodzin.

Na pytanie 5: Czy lokale 1 i 2 były/są oddane przez Nowych Właścicieli w najem lub dzierżawę? Jeśli tak, to kto był/jest stroną umowy, odpowiedział Pan: Nie, żaden z lokali nie jest wynajęty ani wydzierżawiony. Według oświadczenia Nowych Właścicieli oba lokale są użyczone członkom rodzin obojga małżonków.

Na pytanie 6: Kiedy zawarto umowy użyczenia? Kto jest stroną umów? Który z małżonków jest stroną zawartych umów, odpowiedział Pan: Według oświadczenia Nowych Właścicieli złożonego w 27 września 2023 roku oboje zawarli umowy użyczenia obu lokali. Komornik nie zna daty zawarcia tych umów, jednak z pewnością 27 września 2023 r. lokale były już użyczone.

Na pytanie 7: Czy członkowie rodziny, którym udostępniane są lokale są zobowiązani do pokrywania kosztów opłat eksploatacyjnych związanych z użyczanymi lokalami, odpowiedział Pan: Według oświadczenia Nowych Właścicieli lokale zostały oddane w użyczenie. Zgodnie z art. 710 kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Jednocześnie w myśl art. 713 kc biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej, w tym także koszty eksploatacji lokalu. Nie zmienia to w niczym bezpłatnego charakteru umowy użyczenia. Z treści oświadczenia złożonego przez Nowych Właścicieli nie wynika, iż otrzymują Oni z tego tytułu jakiekolwiek środki.

Na pytanie 8: Kiedy lokale będące przedmiotem licytacji zostały oddane do użytkowania? W wykonaniu jakich czynności? Proszę o udzielenie odpowiedzi odrębnie w odniesieniu do każdego z lokali, odpowiedział Pan: Nowi Właściciele oba lokale nabyli 20 stycznia 2016 roku. Tę datę należy więc przyjąć jako datę oddania do użytkowania, wtedy bowiem uzyskali oni prawo do użytkowania lokali.

Na pytanie 9: Czy po oddaniu lokali do użytkowania Nowi Właściciele ponosili nakłady na ulepszenie lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym? Jeżeli tak, proszę wskazać:

• Czy stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej lokalu?
• Czy w stosunku do tych wydatków przysługiwało Nowym Właścicielom prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
• Czy po dokonaniu ulepszeń lokale były oddane do użytkowania oraz czy w momencie ich sprzedaży minie okres dłuższy niż 2 lata licząc od momentu oddania ich do używania po dokonanych ulepszeniach?

Odpowiedzi należy udzielić w odniesieniu do każdego z lokali, odpowiedział Pan: Podczas oględzin przeprowadzonych 25 października 2023 roku stwierdzono, iż w lokalu 1 dokonano zmian w rozkładzie pomieszczeń: w lokalu wyodrębniono dwa niezależne lokale – każdy z lokali posiada pokój z aneksem kuchennym, pokój i łazienkę. Do lokali prowadzi korytarz wewnętrzny. Nie mają one odrębnych ksiąg wieczystych. Nowi Właściciel oświadczyli, że poniesione w lokalu 1 nakłady przekroczyły 30% ceny za lokal. W lokalu 2 nie stwierdzono dokonania zmian w rozkładzie pomieszczeń. Nie poniesiono w tym lokalu nakładów na ulepszenie lokalu. Nowi Właściciele oświadczyli, iż zakup lokali został dokonany na prywatne potrzeby rekreacyjne, w związku z czym nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli datę dokonania oględzin (25 października 2023 roku) przyjąć za pewną datę zakończenia przebudowy lokalu 1, to sprzedaż tego lokalu po 25 października 2025 roku nastąpi po 2 latach od zakończenia przebudowy.

Komornik w toku oględzin stwierdził jednak, że lokal już był użytkowany, a więc data zakończenia przebudowy była wcześniejsza niż data oględzin. Należy wiec uznać, że w momencie sprzedaży obu lokali minie okres dłuższy niż 2 lata licząc od momentu oddania ich do używania po dokonanych ulepszeniach.

Pytanie

1.Czy w przypadku sprzedaży opisanego wyżej lokalu 1 i lokalu 2, którego właścicielem w chwili sprzedaży nie jest Dłużnik A, ale Nowi Właściciele, którzy nabyli te lokale od Dłużnika A do majątku osobistego, Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 u.p.t.u.?

2.Jeżeli z odpowiedzi na pytanie 1 wynikać będzie, iż Wnioskodawca wystąpi jako płatnik podatku VAT, to czy sprzedaż lokalu 1 i lokalu 2 może zostać zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1)

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej we wniosku, nie będzie on płatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ planowana sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 18 u.p.t.u., organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W art. 18 u.p.t.u. mowa jest o dostawie towarów będących własnością dłużnika. Jednak w postępowaniu egzekucyjnym może dojść do sytuacji, w której przedmiotem sprzedaży egzekucyjnej jest majątek, który dłużnik - w toku postępowania - zbył na osoby trzecie. W takich przypadkach zastosowanie ma przepis art. 930 § 1 kodeksu postępowania cywilnego określający zasadę bezskuteczności transakcji dokonanej przez dłużnika w toku postępowania egzekucyjnego. Zgodnie bowiem z tym przepisem rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie, a czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy.

W konsekwencji wierzyciel, który skierował egzekucję do nieruchomości i doprowadził do jej zajęcia, może zaspokoić się z tej nieruchomości tak, jakby nadal należała ona do majątku dłużnika (skutek procesowy).

Przepis art. 930 § 1 KPC nie podważa więc ważności umowy przeniesienia własności zajętej nieruchomości między dłużnikiem a nabywcą; powoduje jedynie bezskuteczność względną tej umowy w stosunku do wierzycieli, którzy wszczęli egzekucję. Po zbyciu nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego nowy właściciel traci własność tej nieruchomości. Jeżeli jednak cena uzyskana w toku egzekucji przekroczy wartość wierzytelności, nadwyżka, która pozostanie po zaspokojeniu wszystkich wierzytelności dłużnika powinna przypaść właścicielowi nieruchomości, czyli jej nabywcy od Dłużnika. Był on bowiem właścicielem zbytej nieruchomości, a jedynie w związku z treścią art. 930 § 1 k.p.c. utracił jej własność na potrzeby postępowania egzekucyjnego wobec dłużnika.

Tak więc komornik, dokonując zbycia nieruchomości na podstawie art. 930 k.p.c. rozporządza własnością osoby trzeciej – nowego właściciela tej nieruchomości.

W art. 18 u.p.t.u. mowa jest o dostawie towarów. Pojęcie „dostawy towarów” zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. i obejmuje wszelkie czynności faktyczne i prawne, których skutkiem jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W sytuacji opisanej we wniosku własność obu lokali będących przedmiotem planowanej czynności egzekucyjnej została skutecznie przeniesiona na Nowych Właścicieli 20 stycznia 2016 roku. Nowi Właściciele w wyniku tej dostawy uzyskali prawo do rozporządzania tymi lokalami „jak właściciel” i - co wynika z ich oświadczenia - z prawa tego korzystali faktycznie.

Komornik dokonując sprzedaży obu lokali będących przedmiotem wniosku dokona kolejnego „przeniesienia prawa do rozporządzania lokalem jak właściciel”. Prawo to (własność) należy jednak do Nowych Właścicieli, a nie do Dłużnika. Czym innym jest bowiem bezskuteczność - w stosunku do wierzycieli - zbycia lokalu przez dłużnika w toku postępowania egzekucyjnego, czym innym zaś ważność umowy przenoszącej własność lokalu na Nowych Właścicieli. Tak więc, w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę lokali 1 i 2 dojdzie do dostawy lokali będących własnością Nowych Właścicieli.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie o jego status jako płatnika podatku VAT w planowanej transakcji zależy od ustalenia, czy Nowi Właściciele wystąpią w niej w charakterze podatnika VAT. Nie każda bowiem czynność, która mieści się w pojęciu „dostawy towarów” podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zdefiniowana w ust. 2 obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnikiem jest każdy, kto działa:

1)jak producent,

2)jak handlowiec,

3)jak usługodawca, w tym podmiot wynajmujący nieruchomości.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest więc spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1)po pierwsze - czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

2)po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jak podatnik, tj. jak producent, handlowiec, usługodawca.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku, Nowi Właściciele złożyli oświadczenie, że oba lokale nabyli do majątku osobistego, w celach wykorzystania rekreacyjnego przez nich oraz członków ich rodziny. Według ich oświadczenia oba lokale zostały użyczone członkom rodziny obojga właścicieli. Lokale nie były nikomu wynajmowane, a przy zakupie nie powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, Nowi Właściciele nie wystąpią w planowanej transakcji w charakterze podatników VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca nie wystąpi jako płatnik podatku od towarów i usług.

Ad 2)

Jeżeli jednak organ interpretacyjny uzna, że w sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawca wystąpi w charakterze płatnika podatku VAT, to w ocenie Wnioskodawcy:

1)dla lokalu 2 powinien On zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.,

2)dla lokalu 1 powinien On zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., jeżeli do sprzedaży dojdzie po upływie 2 lat od daty oględzin, tj. od 25 października 2023 roku.

2.1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Pojęcie pierwszego zasiedlenia zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. jako oddanie do użytkowania (używania, korzystania) pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi albo rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dla oceny, czy dostawa lokalu 2 będzie zwolniona od podatku, niezbędne jest ustalenie, czy będzie on w chwili dostawy uznany za „zasiedlony” przez okres co najmniej 2 lat liczonych od wybudowania albo od jego ulepszenia o wartość co najmniej 30% wartości początkowej. Warunkiem zwolnienia jest bowiem zasiedlenie obiektów budowlanych przez okres co najmniej 2 lat przed dostawą.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Nowi Właściciele nabyli lokal 20 stycznia 2016 roku. Pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. nastąpiło więc wiele lat temu. Nowi Właściciele oświadczyli, że nie są w stanie określić, kiedy zakończono prace budowlano-remontowe w lokalu, jednak Wnioskodawca dokonując oględzin 25 października 2023 roku stwierdził, iż wszelkie prace w lokalu są zakończone, a lokal jest całkowicie umeblowany i użytkowany. Można więc uznać, że prace remontowe zostały zakończone co najmniej we wrześniu 2023 roku, co oznacza, że sprzedaż lokalu po upływie 24 miesięcy od tej daty umożliwi zastosowanie zwolnienia od podatku. Ponadto, co wydaje się istotniejsze, podczas oględzin lokalu nie stwierdzono żadnych modernizacji lokalu, które zmieściłyby się w pojęciu ulepszenia lokalu, o którym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b) u.p.t.u. Według oświadczenia Nowych Właścicieli doprowadzili Oni jedynie stan deweloperski do stanu, w jakim można z lokalu korzystać.

Wykładni pojęcia „ulepszenia” w znaczeniu istotnym dla rozważanego zagadnienia dokonał TSUE w wyroku z 16 listopada 2017 r. (sygn. C-308/16). Wskazał on, że pojęcie „ulepszenia” zawarte w art. 2 pkt 14 lit. b) u.p.t.u. należy interpretować jako „przebudowę”, o której mowa w art. 12 ust. 2 zd. drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej Dyrektywa VAT). TSUE wyjaśnił, że chodzi wyłącznie o prace polegające na przebudowie, wskazując, że: „Jakkolwiek termin «przebudowa» nie jest jednoznaczny (…), to jednak sugeruje on, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Pojęcie „«przebudowy» obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do innych celów”. Przy takim rozumieniu ulepszenia, jakie wskazał TSUE, trudno uznać, że zwykłe prace „wykończeniowe” lokalu mieszczą się w pojęciu „przebudowy”. Są to bowiem jedynie prace mające na celu umożliwienie korzystania z lokalu mieszkalnego.

Gdyby jednak uznać ten zakres prac wykończeniowych za ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b) u.p.t.u., to trzeba uznać, że sprzedaż egzekucyjna dokonana w październiku 2025 roku powinna zostać zwolniona od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., upłyną bowiem wtedy 2 pełne lata od oględzin lokalu, który w dniu oględzin był całkowicie wyremontowany i użytkowany.

2.2. Wnioskodawca w podobny sposób ocenia sprzedaż lokalu 1. Z przeprowadzonych oględzin oraz z operatu sporządzonego na potrzeby postępowania egzekucyjnego wynika, że w lokalu 1 dokonano zmian w rozkładzie pomieszczeń: w lokalu wyodrębniono dwa niezależne lokale – każdy z lokali posiada pokój z aneksem kuchennym, pokój i łazienkę. Do lokali prowadzi korytarz wewnętrzny. Nowi Właściciele nie byli w stanie wskazać daty zakończenia tych prac, oświadczyli jedynie, iż ich wartość przekroczyła 30% wartości początkowej lokalu 1. Prace budowlane przeprowadzone w lokalu mogą mieścić się w pojęciu ulepszenia w znaczeniu wskazanym przez TSUE w przywołanym wyżej wyroku z 16 listopada 2017 r. (sygn. C-308/16). Można bowiem uznać, że w lokalu 1 doszło do istotnych zmian przeprowadzonych w celu znaczącej zmiany warunków korzystania z tego lokalu: z jednego mieszkania zrobiono bowiem dwa (choć nie w sensie formalnym, a jedynie użytkowym). Po zakończeniu tych prac lokal został użyczony rodzinie, a więc doszło do jego kolejnego zasiedlenia. Podobnie, jak w przypadku lokalu 2, Wnioskodawca dokonując oględzin 25 października 2023 roku stwierdził, iż wszelkie prace w lokalu są zakończone, a lokal jest całkowicie umeblowany, przystosowany do korzystania i faktycznie użytkowany. Można więc uznać, że prace remontowe zostały zakończone co najmniej we wrześniu lub na początku października 2023 roku, co oznacza, że sprzedaż lokalu po upływie 24 miesięcy od tej daty umożliwi zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. 2.3.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, nie trzeba badać przesłanek do zwolnienia określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 u.p.t.u. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. stosuje się bowiem jedynie wtedy, gdy do dostawy lokalu nie można zastosować zwolnienia określonego w pkt 10. Ponieważ jednak oba lokale będą w dacie sprzedaży egzekucyjnej zasiedlone przez okres 2 lat od daty pierwszego zasiedlenia, brak jest podstaw do rozważania możliwości (konieczności) zastosowania tego zwolnienia.

Podobne uwagi dotyczą zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. Zgodnie z nim zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uzyskanych informacji wynika, że oba lokale zostały nabyte na prywatne potrzeby i nigdy nie były wykorzystane do żadnych czynności podlegających podatkowi VAT. Trudno więc w takiej sytuacji rozważać istnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego, skoro lokale trafiły do majątku prywatnego i są używane przez członków rodziny Nowych Właścicieli.

Reasumując, nie można zastosować zwolnienia od podatku określonego w tym przepisie.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy jedynym przepisem, który mógłby mieć zastosowanie w sytuacji opisanej we wniosku jest art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 u.p.t.u., jeżeli udokumentowane działania komorników sądowych, o których mowa w art. 18 u.p.t.u, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Z art. 43 ust. 21 u.p.t.u. wynika, że zwolnienie od podatku można zastosować jedynie wówczas, gdy stan faktyczny zostanie ustalony w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, a stwierdzone okoliczności wskazują, że należy zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10 lub 10a u.p.t.u.

Podobnie uznano w licznych interpretacjach prawa podatkowego w podobnych sprawach np. w interpretacji DKIS z 3 lutego 2023 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.587.2022.2.PJ; z 16 stycznia 2023 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.505.2022.2.AKS. W ocenie Wnioskodawcy, informacje pozyskane przez Niego w toku czynności egzekucyjnych pozwalają jednoznacznie ocenić, że sprzedaż lokali 1 i 2 położonych przy ul. (...) powinna skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie zaś do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z kolei przepis art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Interpretując zawarty w tym artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy utożsamiać z czynnością, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Wskazać także należy, że pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Pana wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy będzie Pan płatnikiem w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży licytacyjnej lokali 1 i 2, których właścicielem w chwili dokonywanej sprzedaży nie jest Dłużnik, wobec którego prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne, a Nowi Właściciele.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan komornikiem sądowym. Prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko A (Dłużnik). Przedmiotem egzekucji są dwa lokale mieszkalne 1 i 2. Oba lokale są usytuowane w budynku, który został wybudowany przez Dłużnika A w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2014. 20 stycznia 2016 r. lokale zostały sprzedane do majątku wspólnego Nowych Właścicieli.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 930 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Jak wynika z powyższego przepisu, zbycie nieruchomości zajętej w postępowaniu egzekucyjnym jest ważne z punktu widzenia zasad prawa i nie wyklucza dalszego prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Ponadto, w takich sytuacjach sam nabywca nieruchomości jest traktowany jak dłużnik (jednak wyłącznie w zakresie nabytego środka majątkowego).

W kwestii zbycia zajętej nieruchomości przez dłużników wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lutego 2008 r. sygn. akt V CSK 426/07, w których stwierdził, że:

W rozpatrywanej sprawie, jak już wcześniej zostało wskazane, 20 stycznia 2016 r. lokale zostały sprzedane do majątku wspólnego Nowych Właścicieli. W okolicznościach sprawy, należy więc rozważyć kwestię, czy Nowi Właściciele, którzy nabyli lokale 1 i 2od Dłużnika, będą działać jako podatnicy podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży lokali 1 i 2.

Przy tym podkreślić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot prowadzący opodatkowaną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek:

• po pierwsze – konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT,
• po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na wstępie należy zauważyć, że w opisanym we wniosku przypadku, dokonującym dostawy towarów (lokali mieszkalnych) będą Nowi Właściciele. To ta transakcja sprzedaży stanowi opisane zdarzenie przyszłe, do którego znajdują zastosowanie powołane w interpretacji przepisy ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Właściwym jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą wówczas, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wskazał Pan we wniosku, 20 stycznia 2016 roku oba lokale zostały sprzedane do majątku wspólnego Nowych Właścicieli. Według oświadczenia Nowych Właścicieli oba lokale zostały nabyte w celach wykorzystania rekreacyjnego przez Nowych Właścicieli oraz członków ich rodzin. Żaden z lokali nie jest wynajęty ani wydzierżawiony. Według oświadczenia Nowych Właścicieli złożonego w 27 września 2023 roku oboje zawarli umowy użyczenia obu lokali. Umowa użyczenia zawarta jest na czas nieokreślony z członkami rodziny Nowych Właścicieli.

Zatem z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Nowych Właścicieli, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dostawa lokali 1 i 2 będzie więc dokonywana z majątku osobistego Nowych Właścicieli i brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Nowych Właścicieli za podatników podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż ww. lokali przez Pana – komornika sądowego – w drodze postępowania egzekucyjnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych 1 i 2 należących do Nowych Właścicieli nie będzie Pan działać jako płatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 18 ustawy - zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT od tej dostawy.

Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W konsekwencji uznania Pana stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, odstępuję od odpowiedzi na pytanie nr 2, które zostało zadane warunkowo i oczekiwał Pan na nie odpowiedzi jedynie w przypadku uznania, że wystąpi Pan jako płatnik podatku VAT z tytułu sprzedaży lokalu.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

W związku z powyższym, nienależną opłatę w kwocie 80 zł, zwrócę - stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – na rachunek, z którego dokonano opłaty za wniosek, zgodnie z dyspozycją zawartą we wniosku.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.