Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący zwolnienia od podatku VAT sprzedaży wyremontowanych i wyodrębnionych lokali mieszkalnych stanowiących towar handlowy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąca – zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – polskim rezydentem podatkowym podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce bez względu na miejsce ich osiągania. Jednocześnie Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w rozumieniu art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca specjalizuje się w prowadzeniu działalności gospodarczej na rynku nieruchomości, w tym wyszukiwaniu nieruchomości z potencjałem gospodarczym lub inwestycyjnym.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na dokonywaniu inwestycji bezpośredniej lub pośredniej w nieruchomości. Wobec przedmiotowych nieruchomości mogą zostać, między innymi, przeprowadzone czynności polegające na modernizacji, przeprowadzaniu prac budowlanych, promocji oraz efektywnym zarządzaniu i sprzedażą oraz świadczeniu usług związanych z inwestycją, w ramach organizacji Spółki lub korzystając z wyspecjalizowanych podmiotów zewnętrznych.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest, zgodnie z klasyfikacją Polskiej Klasyfikacji Działalności, między innymi: kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD: 68.10.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabył w maju 2024 r., w celu odsprzedaży budynek mieszkalny wybudowany, oddany do użytku i w całości zasiedlony po raz pierwszy w latach 70-tych XX wieku. Budynek przed nabyciem był użytkowany zgodnie ze swoim przeznaczeniem, tj. użytkowany był w charakterze mieszkalnym. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą dokonaną przez Wnioskodawcę upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Transakcja nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT ze względu na fakt, że sprzedawca nie występował w tej transakcji w charakterze podatnika, a transakcja została udokumentowana aktem notarialnym. Dostawa budynku nie podlegała opodatkowaniu VAT (podlegała opodatkowaniu p.c.c.), w związku z czym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynek został nabyty z zamiarem jego późniejszej odsprzedaży i z tego względu zakwalifikowany jako towar handlowy, co oznacza, że nie jest on traktowany jako środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W okresie pomiędzy chwilą zakupu przez Wnioskodawcę, a chwilą obecną, został przeprowadzony remont całego budynku m.in. remont klatki schodowej, odremontowanie elewacji, naprawa i przywrócenie tynków ścian i sufitów, naprawa podłóg, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej, wymiana stolarki drzwiowej i okiennej, naprawa dachu i orynnowania itp.

W chwili obecnej istnieje jedna księga wieczysta obejmująca całą nieruchomość, natomiast Wnioskodawca w ramach przeprowadzonego remontu dokonał inwentaryzacji stanu obecnego, wystąpił do Starostwa o wyodrębnienie i uzyskał stosowne zaświadczenia o samodzielności dwóch lokali mieszkalnych (zgodnie z obowiązującymi odrębnymi przepisami), aby w kolejnym kroku założyć osobne księgi wieczyste dla wyodrębnionych mieszkań w ramach zakupionego budynku mieszkalnego.

Tak jak i cały budynek, wyodrębnione mieszkania są traktowane przez Wnioskodawcę jako towar przeznaczony do jak najszybszej odsprzedaży i nie zostały wciągnięte do ewidencji środków trwałych.

Całkowity koszt przeprowadzonego remontu w budynku przekracza wartość 30% ceny jego nabycia.

Wnioskodawca zamierza sprzedać wyremontowane lokale mieszkalne w ramach zdarzenia przyszłego.

Pytanie

Czy sprzedaż wyremontowanych i wyodrębnionych lokali mieszkalnych (nie będących środkiem trwałym) znajdujących się w budynku opisanym w przedmiotowym wniosku będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdy poniesione wydatki dotyczące materiałów i usług przekroczą 30% wartości początkowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, sprzedaż lokali mieszkalnych opisana w zdarzeniu przyszłym i nabytych z rynku wtórnego zasiedlonych dłużej niż 2 lata oraz nie będących środkiem trwałym Wnioskodawcy może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, również w przypadku gdy poniesione wydatki dotyczące materiałów i usług dokonanych w lokalach przekroczą 30% wartości początkowej danego lokalu.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, od podatku VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Próbując ustalić zasady opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowe jest ustalenie daty pierwszego zasiedlenia oraz okresu, jaki upłynął od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie ustawa o VAT (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) nakazuje rozumieć, jako oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z powyższym, opodatkowana VAT jest wyłącznie dostawa budynku, budowli lub ich części, jeżeli jest dokonywana przed lub w okresie do 2 lat od pierwszego zasiedlenia – rozumianego jako rozpoczęcie użytkowania budynku po jego wybudowaniu lub znacznym ulepszeniu (ponad 30%).

Dodać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli i ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, że grunt jest opodatkowany stawką jak zbywany budynek, budowla lub ich części, które są na nim posadowione.

Mając na uwadze powyższe, istotne jest, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, czy w odniesieniu do nieruchomości oraz wyodrębnianych w jej ramach lokali mieszkalnych doszło do pierwszego zasiedlenia i minęły od tego czasu dwa lata.

Jak wynika ze przedstawionego stanu faktycznego i wiedzy Wnioskodawcy, budynek był przez jej poprzednich właścicieli zasiedlony na cele mieszkalne, przynajmniej od lat 70-tych XX wieku. Ponadto, z posiadanych przez Spółkę informacji, jak i ze stanu technicznego nabytej nieruchomości wynika, że jej uprzedni właściciel nie dokonywał w ciągu co najmniej 2 lat przed nabyciem budynku przez Wnioskodawcę ulepszeń przekraczających 30% jego wartości. Należałoby uznać tym samym, że budynek podlegał już pierwszemu zasiedleniu i od tego czasu upłynął termin dwóch lat i tym samym warunek 2-letniego okresu pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą jest spełniony.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca wyremontował budynek oraz wyodrębnił nowe samodzielne lokale mieszkalne. Wartość prac przekroczyła 30% wartości ceny nabycia budynku i wartości przypadającej na poszczególne lokale. Konieczne jest zbadanie zatem, czy w wyniku prac planowanych przez Wnioskodawcę budynek został ulepszony w sposób kwalifikujący go do ponownego pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w przepisach ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ulepszeniem taki jest „ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej”.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa i CIT”), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jak zostało to wskazane w interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2020 r., wydanej przez Dyrektora KIS, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.286.2020.2.MSO: „ulepszeniem, o którym mowa w przepisach o podatku dochodowym jest ulepszenie środka trwałego takie jak:

-przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

-rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

-rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

-adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

-modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym, nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych. Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczyć ulepszenia środków trwałych”.

Mając na uwadze powyższe, w związku z tym, że Wnioskodawca będzie traktował budynek (a także wyodrębniane w jego ramach lokale mieszkalne) jak towar (w związku z ich przeznaczaniem do dalszej odsprzedaży), a nie jak środki trwałe – planowane przez Wnioskodawcę prace nie będą stanowiły ulepszenia budynku, nawet jeżeli ich wartość przekroczy 30% ceny nabycia budynku, tym samym budynek (ani poszczególne lokale mieszkalne) nie będą kwalifikowały się do ponownego pierwszego zasiedlenia.

Dodatkowo należy podkreślić, że na powyższe nie wpłynie fakt prawnego wyodrębnienia w ramach budynku nowych lokali mieszkalnych – powstanie odrębnych własności lokali „nie konsumuje” pierwszego zasiedlenia, które nastąpiło już w stosunku do całego budynku. Zostało to potwierdzone m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora KIS z 14 marca 2018 r. sygn. 0115-KDIT1-3.4012.26.2018.1.MD, w której potwierdził, że: „(...) pojęcie pierwszego zasiedlenia odnosi się do budynku, budowli lub ich części. Przy czym, wobec braku odmiennego unormowania, częścią budynku jest pewien fizycznie określony fragment jego struktury, bez względu na to, czy stanowi osobną nieruchomość lokalową, czy część składową nieruchomości budynkowej. Ustanowienie odrębnej własności lokali będzie dotyczyło tych samych części budynku (istniejącej powierzchni budynku), w stosunku do których miało miejsce pierwsze zasiedlenie. Skoro zatem określone części budynku (i w efekcie cały budynek łącznie) były przedmiotem pierwszego zasiedlenia, to żadna okoliczność (z wyjątkiem ulepszenia budynku) nie może powodować, że do ich pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, dojdzie po raz kolejny”.

Na powyższe nie będzie miało wpływu również to, czy remont zostanie wykonany przed wyodrębnieniem lokali czy po ich wyodrębnieniu (o ile lokale także będą ujmowane jako towary), ponieważ, zgodnie z przedstawionymi powyżej argumentami, wydatki na remont nie będą stanowiły w tym przypadku ulepszenia ani budynku ani ulepszenia wyodrębnionych lokali mieszkalnych, jako że ulepszeniu, w rozumieniu omawianych przepisów może podlegać wyłącznie środek trwały.

Zostało to również potwierdzone w powyżej przytoczonej interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2020 r., wydanej przez Dyrektora KIS, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.286.2020.2.MSO, w której organ wskazał: „W obrębie nieruchomości, na parterze oraz piętrach istniały lokale, które w przeszłości były zasiedlone. Poddasze również było wykorzystywane przez mieszkańców (jako części wspólne). W ramach prowadzonych prac budowlanych wydzielono z istniejących lokali nowe lokale mieszkalne, znajdujące się na parterze i piętrach budynków. Obecnie są to samodzielne lokale mieszkalne. W budynkach znajduje się również poddasze. Dotychczas stanowiło ono część wspólną nieruchomości. Aktualnie spółka prowadzi prace budowlane, które mają doprowadzić w każdym z budynków do zmiany sposobu wykorzystania poddasza, poprzez wydzielenie lokali mieszkalnych. Spółka ma zamiar wydzielić fizycznie lokale mieszkalne na poddaszu, uzyskać samodzielność lokali i ustanowić ich odrębną własność, sprzedawać lokale osobom trzecim. Wydatki przekroczą 30% wartości początkowej. Kamienice będące przedmiotem wniosku stanowią towar handlowy. Zostały wprowadzone do ksiąg rachunkowych jako towar handlowy przeznaczony do odsprzedaży. (...) Co do zasady stwierdzić należy, że w przypadku wydzielenia nowych lokali w istniejącym budynku (traktowanych jako towar handlowy) nie mamy do czynienia z czynnością zdefiniowaną w art. 2 pkt 14 ustawy jako pierwsze zasiedlenie. Czynność wydzielenia lokalu w istniejącym budynku, stanowiącym towar handlowy nie spełnia bowiem definicji wybudowania ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. (...) Część kamienicy – poddasze, w której zostaną wydzielone lokale mieszkalne była wykorzystywana w celach gospodarczych przez poprzedniego właściciela od 2011 r. Zatem należy przyjąć, że doszło już do pierwszego zasiedlenia części budynków (kamienic), z których lokale mieszkalne zostaną wydzielone. (...) W związku z powyższym należy stwierdzić, że wydzielone na poddaszu lokale mieszkalne powinny zostać sprzedane z zastosowaniem zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy”.

Podsumowując, zarówno zbycie budynku jak i wyodrębnionych w jej ramach lokali mieszkalnych przez Wnioskodawcę będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o art. 2 pkt 22 ustawy:

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje – po spełnieniu określonych warunków – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Na podstawie art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.):

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

·przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych;

·rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały;

·rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu;

·adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany;

·modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Zatem nieruchomość (np. lokal), który nie będzie stanowić u podatnika środka trwałego, nie może ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów, tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT oraz wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

Zatem, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Z opisu sprawy wynika, że:

-są Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT czynny,

-prowadzą Państwo działalność polegającą na dokonywaniu inwestycji bezpośredniej lub pośredniej w nieruchomości,

-nabyli Państwo w maju 2024 r., w celu odsprzedaży, budynek mieszkalny wybudowany, oddany do użytku i w całości zasiedlony po raz pierwszy w latach 70-tych XX wieku,

-pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą dokonaną przez Państwa upłynie okres dłuższy niż dwa lata,

-transakcja nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT ze względu na fakt, że sprzedawca nie występował w tej transakcji w charakterze podatnika,

-dostawa budynku nie podlegała opodatkowaniu VAT, w związku z czym nie przysługiwało Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

-budynek został nabyty z zamiarem jego późniejszej odsprzedaży i z tego względu zakwalifikowany jako towar handlowy, co oznacza, że nie jest on traktowany jako środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,

-w okresie pomiędzy chwilą zakupu nieruchomości przez Państwa, a chwilą obecną, został przeprowadzony remont całego budynku,

-w ramach przeprowadzonego remontu dokonali Państwo inwentaryzacji stanu obecnego i wystąpili Państwo do Starostwa o wyodrębnienie oraz uzyskanie stosownego zaświadczenia o samodzielności dwóch lokali mieszkalnych,

-cały budynek, jak i wyodrębnione mieszkania są traktowane przez Państwa jako towar przeznaczony do jak najszybszej odsprzedaży i nie zostały wciągnięte do ewidencji środków trwałych,

-całkowity koszt przeprowadzonego remontu w budynku przekracza wartość 30% ceny jego nabycia.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż wyremontowanych i wyodrębnionych lokali mieszkalnych (nie będących środkiem trwałym) będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdy poniesione wydatki dotyczące materiałów i usług przekroczą 30% wartości początkowej.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla ww. lokali mieszkalnych zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do tych lokali miało miejsce pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Jak wskazano powyżej, pierwsze zasiedlenie to zajęcie nieruchomości do używania po jej wybudowaniu lub ulepszeniu, jakie nastąpi w wyniku sprzedaży lub przekazania nieruchomości do prowadzenia własnej działalności. Natomiast ulepszenie – zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Co do zasady stwierdzić należy, że w przypadku wydzielenia nowych lokali w istniejącym budynku (traktowanych jako towar handlowy) nie mamy do czynienia z czynnością zdefiniowaną w art. 2 pkt 14 ustawy jako pierwsze zasiedlenie. Czynność wydzielenia lokali w istniejącym budynku, stanowiącym towar handlowy nie spełnia bowiem definicji wybudowania, ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Ponadto, należy wskazać, że o wydatkach poniesionych przez Państwa Spółkę na remont budynku nie można mówić jak o wydatkach na ulepszenie wskazanych w art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż – jak Państwo wskazali – cały budynek, jak i wyodrębnione mieszkania są traktowane przez Państwa jako towar przeznaczony do jak najszybszej odsprzedaży i nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Tym samym, skoro w rozpatrywanej sprawie wyodrębnione z budynku lokale nie są środkiem trwałym Państwa Spółki, to nakłady ponoszone przez Państwa Spółkę zarówno na cały budynek jak i na te lokale nie będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu cyt. wyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkiem trwałym.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie pierwsze zasiedlenie – jak wynika z treści wniosku – budynku mieszkalnego wybudowanego, oddanego do użytku i w całości zasiedlonego po raz pierwszy miało miejsce w latach 70-tych XX wieku.

Zatem, sprzedaż wyremontowanych i wyodrębnionych lokali mieszkalnych z budynku już zasiedlonego nie będzie wobec tego dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Do sprzedaży przedmiotowych lokali dojdzie bowiem po upływie 2 lat licząc od daty pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku. W konsekwencji, w odniesieniu do przedmiotowych lokali mieszkalnych, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa lokali mieszkalnych będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dalsza analiza zwolnień ww. czynności – wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.

Podsumowanie

Sprzedaż wyremontowanych i wyodrębnionych lokali mieszkalnych (nie będących środkiem trwałym) będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nawet gdy poniesione wydatki dotyczące materiałów i usług przekroczą 30% wartości początkowej.

Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.