Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług, który dotyczy skutków podatkowych dostawy działek. Wniosek został uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lipca 2025 r. (data wpływu 17 lipca 2025 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowana będąca stroną postępowania:

(…)

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:          (…)

Opis zdarzenia przyszłego

W roku 1999 r. otrzymała Pani z mężem w darowiźnie działkę rolną. Ponad 6 lat temu działka ta została na skutek zmiany Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego w Gminie (…) oznaczona jako działka o przeznaczeniu mieszkaniowym. W 2024 r. dokonali Państwo podziału geodezyjnego działki, wyburzenia budynku gospodarczego na Państwa działce i przeprowadzenia budowy zjazdu na działkę, ponieważ wcześniej nie było bezpośredniego połączenia z drogą publiczną (tylko przez teren Państwa nieruchomości). Aktualnie przekazali Państwo synowi jedną z działek w darowiźnie i planują Państwo sprzedaż działek za pośrednictwem biura nieruchomości. Sprzedali Państwo też dwie z wydzielonych działek.

W uzupełnieniu wniosku wspólnego wskazała Pani:

W roku 1999 otrzymali Państwo w darowiźnie działkę. Działka nie była uprawiana i wykorzystywana do działalności rolniczej ani żadnej innej działalności. W (…) 2024 r. podzielili Państwo działkę na kilka działek. Gmina (…) w roku (…) zmieniła MPZP oznaczając Państwa działki jako działki mieszkaniowe (MN).

W roku 2025 r. przekazali Państwo jedną działkę synowi w darowiźnie. Jedną działkę postanowili Państwo zostawić dla drugiego syna. W 2025 r. sprzedali Państwo dwie działki. Chcą Państwo zachować się prawidłowo i dowiedzieć się, czy muszą Państwo przy kolejnych sprzedażach zapłacić VAT od każdej sprzedaży działki. Sprzedaż poprzednia była obciążona podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dodatkowo Gminie do 3 lat muszą Państwo zwrócić 30% od sprzedaży każdej z działek.

Działki stanowią Państwa majątek osobisty. Cel sprzedaży działek to poprawa Państwa warunków życia i budowa syna.

Jest Pani osobą bezrobotną, a mąż jest na emeryturze (dorabia na umowę zlecenie).

Nie wiedzą Państwo, kiedy i w jakim czasie uda się Państwu sprzedać kolejne działki.

Nie prowadzą Państwo zorganizowanej działalności związanej ze sprzedażą nieruchomości. Działki są wydzielone, nie są ogrodzone, są bez mediów. Prowadzą Państwo jedynie media do domu syna. Syn dostał pozwolenie na budowę w 2025 r. w kwietniu.

Z uwagi na trudności ze sprzedażą działek zlecą Państwo sprzedaż pośrednikom.

Wskazała Pani wszystkie działki, które chcą Państwo w przyszłości przeznaczyć do sprzedaży chociaż z uwagi na Państwa potrzeby finansowe i syna aktualnie biorą Państwo pod uwagę 4 działki:

a)

- Działka numer (…) (działka stanowiąca drogę dojazdową do działek, powstała po wydzieleniu działek i wyburzeniu budynku gospodarczego)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…)

- Działka numer (…) została przekazana w darowiźnie synowi w 2025 r.

- Działka numer (…) w przyszłości chcą Państwo przekazać działkę drugiemu synowi.

b)Działki nie były przez Państwa użytkowane w ostatnich latach.

c)Były uprawiane przez zmarłych rodziców. Aktualnie nie są w żaden sposób użytkowane. Działki były wykorzystywane tylko prywatnie i nie uprawiane w okresie do 1999 roku.

d)Nie jest Pani rolnikiem ryczałtowym.

e)Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej. Jest Pani osobą bezrobotną, a Pani mąż jest na emeryturze, pracuje na umowę zlecenia.

f)Nie prowadzi Pani kanalizacji (brak w tym miejscu kanalizacji w Gminie (…)), nie prowadzi Pani przyłączy (jedyne przyłącza zgłoszone są dla budowy syna dla działki numer: (…). Nie ma Pani ogrodzonych działek. W tej chwili działki stanowią jedną wolną przestrzeń zostały tylko wydzielone na mapie razem z działką stanowiącą drogę wewnętrzną po Państwa działce, ponieważ tylko w ten sposób działka syna i pozostałe działki uzyskały możliwość wyjazdu na drogę publiczną. Wyburzyli Państwo budynek gospodarczy, żeby ułatwić synowi zjazd na działkę.

g)działka nie była wynajmowana ani dzierżawiona, nie była też objęta inną umową.

h)Gmina (…) w roku 2019 dokonała zmiany co do Państwa działek, objęła Państwa działki MPZP i wprowadziła ich oznaczenie jako działki mieszkaniowe (Uchwała (…) z dnia (…) 2019 roku).

i)Nie występują Państwo o warunki zabudowy dla działek. Jedyna działka, która jest objęta pozwoleniem na budowę to działka Państwa syna, którą przekazali Państwo synowi w darowiźnie w 2025 roku (numer działki (…)). Decyzja pozwolenie na budowę nr (…) z dnia (…) 2025 r.

j)Aktualnie podejmują Państwo próby sprzedaży działek z pośrednikami, ponieważ od podziału poza dwiema działkami nie udało się Państwu sprzedać ani jednej działki.

k)Sprzedaż dwóch działek nie była objęta podatkiem VAT zgodnie z informacją, której udzielił Państwu notariusz przy ich sprzedaży. Sprzedaż została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Po sprzedaży wskazanych działek muszą Państwo przekazać Gminie (…) opłatę w wysokości do 30% w terminie do 3 lat (zgodnie z wyliczeniem Gminy).

l)Nie sprzedawała Pani z mężem innych nieruchomości. Działki wskazane w Umowie Darowizny to jedyny Państwa majątek.

m)Nie zawierali Państwo ani jednej umowy przedwstępnej.

n)Nie udzielili Państwo pełnomocnictwa w sprawie dotyczącej działek.

o)Wskazała Pani, że chcieli Państwo zachować się prawidłowo pod względem podatkowym. Jako osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej i które chcą skorzystać ze sprzedaży działek dla celów prywatnych (wyposażenia i zabezpieczenia synów, a także remontu swojego domu i poprawę warunków życia).

Pytanie

Czy sprzedaż działek będzie obciążona podatkiem VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem nie będą Państwo obciążeni podatkiem VAT. Nie prowadzą Państwo działalności związanej ze sprzedażą nieruchomości.

Działki nigdy nie podlegały żadnej umowie (dzierżawy, najmu).

Sprzedają Państwo część majątku na potrzeby własne i poprawę Państwa warunków życia i budowę syna.

Państwa zdaniem grunty nie były przez lata wykorzystywane, nie prowadzili Państwo i nie prowadzą Państwo działalności rolniczej. Uważają Państwo, że sprzedaż Państwa działek nie mieści się w zakresie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie powstanie po Państwa stronie obowiązek zapłaty podatku VAT od każdej transakcji sprzedaży.

Nie występowali Państwo do Gminy z wnioskiem o opracowanie MPZP dla Państwa działek. Według art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Nie są Państwo w stanie określić, kiedy uda się Państwu sprzedać kolejne działki. Działki zbywają Państwo z majątku osobistego niezwiązanego z żadną działalnością gospodarczą i trudno uczynić z nich źródło stałego dochodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku wspólnym jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem według art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1.określone udziały w nieruchomości;

2.prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

3.udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.

Na mocy art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Jak wynika z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

W myśl art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży (zamiany) gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia (zamiany) nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Pani wraz z mężem są Państwo właścicielami następujących działek: (…) (działka stanowiąca drogę dojazdową do działek, powstała po wydzieleniu działek i wyburzeniu budynku gospodarczego), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…) (w przyszłości chcą Państwo przekazać działkę jednemu z synów). Działka nr (…) została przekazana w darowiźnie synowi w 2025 r. Działki aktualnie nie były wykorzystywane w żaden sposób, były wykorzystywane tylko prywatnie. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Działki są nieogrodzone i nie znajdują się na nich żadne przyłącza. Działki nie były wynajmowane, dzierżawione ani objęte inną umową. Gmina (…) w roku 2019 dokonała zmiany Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego i aktualnie mają one przeznaczenie mieszkaniowe. Nie występowała Pani ani Pani mąż o warunki zabudowy dla przedmiotowych działek (jedynie dla działki nr (…) przekazanej na podstawie umowy darowizny zostało wydane pozwolenie na budowę). Nie sprzedawała Pani z mężem innych nieruchomości. Nie zawierała Pani ani mąż umów przedwstępnych ani nie udzieliła Pani z małżonkiem pełnomocnictwa w sprawach dotyczących ww. działek. Środki uzyskane ze sprzedaży działek zamierza Pani z mężem przeznaczyć na cele prywatne (wyposażenie i zabezpieczenie synów, remont, poprawę warunków życia).

W tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż opisanych we wniosku działek będzie obciążona podatkiem VAT.

Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić, czy z tytułu planowanej transakcji sprzedaży, będą Państwo (Pani i małżonek) podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT i czy czynność dostawy będzie opodatkowana tym podatkiem.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek będą Państwo spełniali (Pani i mąż) przesłanki do uznania każdego z Państwa za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach łączonych C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Panią i męża dostawa opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki pozwalające na uznanie każdego z Państwa za podatnika tego podatku. Jak wskazane zostało w opisie sprawy, nie podejmowała Pani ani małżonek aktywnych działań mających na celu zbycie działek. Z wniosku nie wynika aby działki były i miały być do dnia sprzedaży udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nie dokonali Państwo i z wniosku nie wynika aby zamierzali Państwo podjąć jakiekolwiek działania mające na celu uatrakcyjnienie działek.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży opisanych we wniosku działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że ich sprzedaż, wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani ani Pani małżonek takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pani i Pani męża aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE w sprawach łączonych C-180/10, C-181/10.

Dokonując sprzedaży wskazanych działek będących we współwłasności majątkowej małżeńskiej będą Państwo – Pani i Pani mąż korzystali z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią i Pani męża cech podatnika podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży opisanych we wniosku działek, a dostawę – cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, dokonując sprzedaży niezabudowanych działek będą Państwo – Pani i małżonek korzystali z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności należy stwierdzić, że podjęte i planowane przez Państwa działania nie mieszczą się w zakresie art. 15 ustawy o VAT i nie wywołują skutku w postaci uznania Pani i Pani męża za podatnika VAT zdefiniowanego w ust. 1 ww. artykułu, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym dostawa opisanych we wniosku działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili we wniosku wspólnym i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja opisana we wniosku będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

(…) (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.