Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do skorzystania z odrębnego dla każdego małżonka limitu zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy, z tytułu usługi najmu świadczonej przez małżonków.

Uzupełnili go Państwo pismem z 13 maja 2025 r. (data wpływu 16 maja 2025 r.) oraz z 3 czerwca 2025 r. (data wpływu 4 czerwca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

…

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

…

Opis zdarzenia przyszłego

Jako małżeństwo na prawach własności ustawowy małżeńskiej wynajmują Państwo w ramach najmu prywatnego mieszkanie i lokale usługowe na cele mieszkalne i na cele działalności gospodarczej. Wspólnie w roku 2024 nie osiągnęli Państwo dochodu z tego tytułu przekraczającego łącznie kwoty 200.000,00 zł dlatego też na mocy art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy o VAT, w 2025 roku mogą Państwo korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:

Zainteresowana będąca stroną postępowania („Wnioskodawczyni”) wraz z małżonkiem będącym zainteresowanym a niebędącym stroną postępowania, są osobami fizycznymi podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawczyni wraz z Małżonkiem pozostają w związku małżeńskim w ustroju ustawowej wspólności majątkowej. Małżonkowie są właścicielami w częściach równych nieruchomości stanowiącej budynek wraz z lokalami użytkowymi. Nieruchomość wchodzi w skład majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Małżonka. Małżonkowie wynajmują obecnie lokale użytkowe w omawianej nieruchomości na podstawie zawartych z różnymi podmiotami umów najmu. Stronami tych umów są oboje małżonkowie jako podmioty oddające Nieruchomości w najem oraz podmioty jako najemcy. W rozliczeniach i na rachunkach za usługi najmu jako wynajmujący widnieją oboje Małżonkowie. Niezależnie od tego, oboje Małżonkowie podpisali umowy najmu i są wynajmującymi Nieruchomość. Nadto, najemcy wpłacają czynsz najmu na rachunek bankowy należący do obojga Małżonków. Stąd, oboje Małżonkowie wykonują usługi najmu. Na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawczyni samodzielnie rozlicza w całości przychody z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na podstawie złożonego oświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 z późn. zm. „UPZD”).

Niezależnie od tego, zgodnie z art. 12 ust. 13 UZPD, w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (m.in. świadczenia z tytułu najmu) kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 4 lit. a (warunkująca stawkę podatku) dotyczy łącznie obojga małżonków. W związku z tym, do całości przychodów osiąganych z tytułu wynajmu Nieruchomości Wnioskodawczyni stosuje stawkę 8,5% do kwoty 200 000 zł oraz 12,5% od nadwyżki ponad kwotę 200 000 zł. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłych latach oboje Małżonkowie będą osobno rozliczać podatek od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu w proporcji do udziałów posiadanych w majątku małżeńskim obejmującym Nieruchomość lub że ten podatek rozliczać będzie Małżonek Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni i jej małżonek nie prowadzą obecnie, oprócz opisanych powyżej usług najmu, innej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy VAT. Dodatkowo w rozumieniu art. 113 Ustawy VAT, całkowita wartość sprzedaży Małżonków z tytułu najmu Nieruchomości w 2024 r. nie przekroczyła kwoty 200 000 zł tak więc w myśl tego przepisu nie wykonują oni opodatkowanej podatkiem VAT sprzedaży towarów i usług i nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Wnioskodawczyni zakłada jednak, że wartość dokonaną sprzedaży z tego tytułu może w 2025 r. lub w kolejnych latach przekroczyć kwotę wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy VAT. Poza wskazanymi powyżej usługami najmu Małżonkowie nie wykonują obecnie innej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Pytanie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do oddanych przez Małżonków w odpłatny najem Nieruchomości należących do ich majątku wspólnego, na gruncie Ustawy VAT każdy z Małżonków ma status podatnika podatku od towarów i usług, a zatem limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art 113 ust. 1 ustawy VAT, tj. na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w tym przepisie 200.000 zł, należy liczyć do każdego z Małżonków osobno?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 15 ust. 1 Ustawy VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm. „k.c.”), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Należy zauważyć, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, a zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę. Dlatego, najem jako usługa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że Ustawa VAT nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Żaden z przepisów Ustawy VAT nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W świetle art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359, z późn. zm., „k.r.o.”), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z treścią art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. W konsekwencji w świetle ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego.

Małżonkowie wynajmują należące do ich majątku wspólnego Nieruchomości na podstawie Umów zawartych z najemcami. Stroną wynajmującą na podstawie tych Umów są oboje Małżonkowie. Przy tym, najemcy Nieruchomości wpłacają czynsz najmu na rachunek bankowy należący do obojga Małżonków. Ponadto, na rachunkach (rozliczeniach) przekazywanych najemcom widnieją dane zarówno Wnioskodawcy, jak i Małżonki. Należy więc uznać, że oboje Małżonkowie wykonują usługi najmu. Jednocześnie, ponieważ Ustawa VAT nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników, to każdy z nich z osobna jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W tym miejscu warto wskazać na treść interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.81.2019.2.ALN, w której organ wskazał „Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że skoro będące przedmiotem wniosku nieruchomości są własnością obojga małżonków, podatnikiem będzie ten, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem/dzierżawą, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. Zatem ponieważ w opisie sprawy wskazano, że w umowie jako wynajmujący/wydzierżawiający będą figurowali oboje małżonkowie, to Wnioskodawczyni będzie również osobą dokonującą najmu/dzierżawy nieruchomości, zatem będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy. W konsekwencji powyższego Wnioskodawczyni jest zobowiązana do rozliczenia jedynie części przypadającego na niego wynagrodzenia za wykonanie przedmiotowej usługi najmu/dzierżawy nieruchomości. Jednocześnie w takiej sytuacji limit zwolnienia podmiotowego przysługuje każdemu z małżonków osobno”.

Takie samo stanowisko zostało również zaprezentowane w innych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.286.2017.1.MK oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.73.2018.2.MC organ stwierdzi: „(…) Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, zarówno ona jak i Małżonek posiadają status podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do przychodów z najmu Nieruchomości, należących do ich majątku wspólnego. Natomiast z treści art. 113 ust. 1 i 5 Ustawy VAT wynika, że zwolnienie podmiotowe związane z wartością sprzedaży dokonanej w poprzednim lub danym roku podatkowym dotyczy pojedynczego podatnika. Oznacza to, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym Małżonkowie będą obowiązani do samodzielnego rozliczenia podatku VAT od otrzymanego wynagrodzenia, a limit zwolnienia podmiotowego będzie przysługiwał każdemu z Małżonków osobno. Tak więc w sytuacji, gdy wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usługi najmu w części przypadającej na każdego z Małżonków osobno nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 Ustawy VAT (obecnie 200 000 zł), każdy z nich będzie mógł korzystać z odrębnego zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT do wysokości tego zwolnienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział m.in. zwolnienie od podatku VAT sprzedaży dokonywanej przez podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Według art. 113 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy:

Natomiast w myśl art. 113 ust. 10 ustawy:

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami art. 113 ust. 1-10 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy:

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii, czy w odniesieniu do oddanej przez Małżonków w odpłatny najem Nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego, limit zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, należy liczyć do każdego z Małżonków osobno.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Należy zauważyć, że najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu najmu przez najemcę.

Zatem, najem jako usługa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem Nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, że skoro będąca przedmiotem wniosku Nieruchomość jest własnością obojga małżonków, podatnikiem będzie ten, który faktycznie dokonuje czynności związanych z najmem, np. zawarł umowę, otrzymuje czynsz. W opisie sprawy wskazali Państwo, że stronami umów najmu są oboje Małżonkowie oraz na wystawionych rachunkach oboje Małżonkowie widnieją jako wynajmujący, to oboje Małżonkowie będą również osobami dokonującymi najmu nieruchomości, zatem będą oboje podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy.

W konsekwencji powyższego, Małżonkowie będą zobowiązani do rozliczenia jedynie części przypadającego na każdego z małżonków z osobna wynagrodzenia za wykonanie przedmiotowej usługi najmu nieruchomości.

Jednocześnie w takiej sytuacji limit zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, przysługuje każdemu z Małżonków osobno.

Zatem w sytuacji, gdy wartość sprzedaży z tytułu świadczenia usługi najmu (w części przypadającej odpowiednio na każdego z małżonków z osobna) nie przekroczy kwoty 200.000 zł, każdy z małżonków będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem niezaistnienia wyłączeń, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując, w odniesieniu do oddanej przez Małżonków w odpłatny najem Nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego, na gruncie ustawy każdy z Małżonków ma status podatnika podatku od towarów i usług, a zatem limit zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. na podstawie wartości sprzedaży, która nie przekracza łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, należy liczyć dla każdego z Małżonków osobno, pod warunkiem niezaistnienia wyłączeń, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, zauważam że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani … (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/Skrytka Esp (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.