Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1.ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 2 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 777/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 maja 2024 r. sygn. akt I FSK 919/23; i

2.stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lipca 2019 r. wpłynął Pana wniosek z 2 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Uzupełnił go Pan pismem z 5 września 2019 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca odziedziczył m.in. nieruchomość gruntową – działkę ewidencyjną nr …, położoną w miejscowości …. Nieruchomość ta została podzielona – na koszt i na wniosek Wnioskodawcy – na działki ewidencyjne nr: (...).

Działka nr … została przeznaczona jako dojazd (droga wewnętrzna) do działek – …, …, …, …, … i …. Z kolei działka nr … służy Wnioskodawcy i jego żonie celom osobistym (uprawie na własne potrzeby; płody rolne nie są przeznaczane do sprzedaży). Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży działki nr …, …, …, …, … i …. Wnioskodawca – na swój koszt i wniosek – w 2011 r. uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla obszaru przeznaczonego do sprzedaży na budowę sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Na zlecenie i koszt Wnioskodawcy wykonany został zjazd na drogę wewnętrzną (działka nr …) z drogi powiatowej – bez wykonania tego zjazdu warunki zabudowy nie zostałyby wydane. Wykonanie zjazdu wiązało się z przeprowadzeniem niezbędnych prac budowlanych. Wykonywanie zjazdu zakończono pod koniec czerwca 2018 r., pierwsza działka została sprzedana w lutym 2018 r., zaś pozostałe sprzedane do tej pory działki – po wykonaniu zjazdu.

Co istotne, z uwagi na sposób wykorzystania działki nr …, sprzedanie wskazanej wyżej części nieruchomości nie byłoby możliwe bez dokonania podziału działek. Bez podziału działek Wnioskodawca musiałby sprzedać więc także i tę część niepodzielonej nieruchomości, którą wykorzystuje do celów osobistych.

Działki nr …, … zostały sprzedane w 2019 r., zaś działki nr … i … zostały sprzedane w 2018 r. Wskazane działki w momencie sprzedaży były niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca zbył udziały w działce nr … (droga wewnętrzna). Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać działki nr … i …. Wskazane działki w momencie sprzedaży będą niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca sprzeda udziały w działce nr … (droga wewnętrzna).

Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży – przed ich wydzieleniem – wykorzystywane były przez Wnioskodawcę na cele rolnicze. Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży nie były i nie będą przedmiotem wynajmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie złożył i nie złoży wniosku o dokonanie przyłączy mediów do działek sprzedanych, ani do działek przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie uporządkował ani nie oczyścił działek przeznaczonych do sprzedaży, ani działek sprzedanych, ani nie zrobi tego w przyszłości. Wnioskodawca pozyskał i będzie pozyskiwał kupujących na podstawie informacji umieszczonej na własnym domu.

Wnioskodawca współpracował z dwoma biurami nieruchomości, ale współpraca ta nie doprowadziła do pozyskania kupujących.

Wnioskodawca w przeszłości sprzedał dwie działki na rzecz sąsiadów na cele poszerzenia przez nich wjazdu do własnych działek; innych nieruchomości nie sprzedawał.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości będzie sprzedawać nieruchomości, lecz w chwili obecnej nie ma takich planów.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie jest też rolnikiem ryczałtowym.

Pytania

1.Czy opisane, dokonane transakcje sprzedaży działek podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy opisane, planowane transakcje sprzedaży działek podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm., dalej: u.p.t.u.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 u.p.t.u., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w u.p.t.u., to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u., podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego.

Z powyższymi rozważaniami koresponduje wyrok TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (Słaby, Kuć), w którym Trybunał podkreślił, że „zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą”. Stwierdził także, że sam podział działek nie jest okolicznością decydującą przy badaniu, czy transakcja dokonywana jest przez podatnika dodając, iż „inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (...). Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie podjął i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a także nie angażował i nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców. Co więcej, Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie będzie wykorzystywał opisanej nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych (np. do celów najmu czy dzierżawy).

W szczególności nie można uznać, że samo wystąpienie o warunki zabudowy i podział działek jest działaniem typowym dla handlowca. Wskazany zakres działań nie wykracza poza czynności, które zwyczajowo wykonywane są przy rozporządzaniu majątkiem prywatnym. Takie podejście prezentują sądy administracyjne. Jak wskazał WSA w Łodzi w wyroku z dnia 7 grudnia 2017 r. (I SA/Łd 816/17), „nie jest przy tym tak jak uważa organ interpretacyjny, że elementem decydującym o zorganizowanej aktywności wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami jest fakt wystąpienia przez niego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (przed podziałem) i podział nieruchomości, w wyniku którego powstało kilkanaście działek”.

Podobnie uznał:

-WSA w Warszawie w wyroku z dnia 23 stycznia 2019 r. (VIII SA/Wa 761/18);

-WSA w Łodzi w prawomocnym wyroku z dnia 14 stycznia 2018 r. (I SA/Łd 174/18);

-WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2018 r. (I SA/Sz 120/18);

-WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 7 marca 2018 r. (III SA/Gl 1016/17).

W świetle powyższego na zadane pytania należy odpowiedzieć następująco:

1.Opisane, dokonane transakcje sprzedaży działek nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2.Opisane, planowane transakcje sprzedaży działek nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 10 września 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL1-3.4012.365.2019.2.AP, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 10 września 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

3 października 2019 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wniósł Pan o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji;

2)zasądzenie kosztów postępowania (w tym kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 12 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 777/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 4 kwietnia 2023 r. sygn. akt I FSK 925/20 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz oddalił skargę.

Złożył Pan skargę o wznowienie postępowania zakończonego powyższym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2023 r., sygn. akt I FSK 925/20.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 17 maja 2024 r. sygn. akt I FSK 919/23 uchylił w całości wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2023 r., sygn. akt I FSK 925/20 oraz oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 17 maja 2024 r.

Prawomocny wyrok wpłynął do mnie 23 stycznia 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że wskazane wyżej orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np.: NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął/zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Odziedziczył on m.in. nieruchomość gruntową – działkę ewidencyjną nr …. Nieruchomość ta została podzielona – na koszt i na wniosek Wnioskodawcy – na działki ewidencyjne nr: …, …, …, …, …, …, …, …. Działka nr … została przeznaczona jako dojazd (droga wewnętrzna) do działek – …, …, …, …, … i …. Z kolei działka nr … służy Wnioskodawcy i jego żonie celom osobistym (uprawie na własne potrzeby; płody rolne nie są przeznaczane do sprzedaży). Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży działki nr …, …, …, …, … i …. Wnioskodawca – na swój koszt i wniosek – w 2011 r. uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla obszaru przeznaczonego do sprzedaży na budowę sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Na zlecenie i koszt Wnioskodawcy wykonany został zjazd na drogę wewnętrzną (działka nr ….) z drogi powiatowej – bez wykonania tego zjazdu warunki zabudowy nie zostałyby wydane. Wykonanie zjazdu wiązało się z przeprowadzeniem niezbędnych prac budowlanych. Działki nr …, … zostały sprzedane w 2019 r., zaś działki nr … i … zostały sprzedane w 2018 r. Wskazane działki w momencie sprzedaży były niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca zbył udziały w działce nr … (droga wewnętrzna). Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać działki nr … i …. Wskazane działki w momencie sprzedaży będą niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca sprzeda udziały w działce nr … (droga wewnętrzna). Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży – przed ich wydzieleniem – wykorzystywane były przez Wnioskodawcę na cele rolnicze. Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży nie były i nie będą przedmiotem wynajmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie złożył i nie złoży wniosku o dokonanie przyłączy mediów do działek sprzedanych, ani do działek przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie uporządkował ani nie oczyścił działek przeznaczonych do sprzedaży, ani działek sprzedanych, ani nie zrobi tego w przyszłości.  Wnioskodawca pozyskał i będzie pozyskiwał kupujących na podstawie informacji umieszczonej na własnym domu. Współpracował on z dwoma biurami nieruchomości, ale współpraca ta nie doprowadziła do pozyskania kupujących.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 12 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 777/19 wskazał, że:

Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 marca 2024 sygn. akt I FSK 1796/20 wskazując, że:

Z uwagi na powyższe stwierdzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Łd 777/19 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 maja 2024 r. sygn. akt I FSK 919/23 należy uznać, że w analizowanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek wystąpił/wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Z tytułu transakcji sprzedaży ww. działek korzysta/będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły/nie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to sprzedaż/planowana sprzedaż działek nie stanowi/nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Pana w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na  podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.