Temat interpretacji
Zdaniem sądu producent nie musi być jednocześnie nadawcą, a programem cała ramówka. Może nim być audycja.
Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który zrealizował dla telewizji materiał z koncertu na żywo. Usługa była całościowa, w jej ramach producent m.in. opracował scenariusz, wyreżyserował program, zapewnił kompleksową obsługę techniczną i sprzęt, a także przygotował program gotowy do emisji.
Uważał, że ma prawo do stawki 8 proc., skoro świadczone przez niego usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 59.11.1 "Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych", wymienionym w załączniku nr 3 do ustawy o VAT.
Dyrektor warszawskiej izby skarbowej uznał jednak, że obniżona stawka nie wchodzi w grę. Stwierdził, że można ją stosować wyłącznie do całej ramówki pochodzącej od jednego nadawcy, tymczasem dzieło producenta jest tylko audycją. Dyrektor izby stwierdził, że audycja nie jest programem, a producent nie jest nadawcą telewizyjnym. Definicje te zaczerpnął z ustawy o telewizji i radiofonii (Dz.U. z 2011 r. nr 43, poz. 226).
Podatnik nie zgodził się z izbą. Podkreślał, że telewizja przeważnie kupuje gotowe programy i nie zajmuje się ich produkcją. Gdyby więc przyjąć argumentację dyrektora i założyć, że telewizja sama będzie produkowała i emitowała programy, to przepis o zwolnieniu byłby w zasadzie martwy, bo nie byłoby wobec kogo stosować obniżonej stawki VAT.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał rację przedsiębiorcy. Stwierdził, że skoro usługa mieści się w grupowaniu PKWiU objętym obniżoną stawką VAT, to logiczne jest, że jest nią objęta. Podkreślił, że nie ma przepisu, z którego wynikałoby, że producent musi być jednocześnie emitentem programu. Zdaniem sądu definicja programu przyjęta przez dyrektora wypacza sens normy przewidującej obniżoną stawkę. Programem telewizyjnym jest odrębna audycja i tak należy to rozumieć - orzekł WSA.
Naczelny Sąd Administracyjny był tego samego zdania. W ustnym uzasadnieniu sędzia Janusz Zubrzycki stwierdził, że audycja jest programem w rozumieniu prawa podatkowego i podlega obniżonej stawce VAT.
Izby twierdzą inaczej
Przykładem podobnej interpretacji, o którą toczył się spór w NSA, jest pismo dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 maja 2014 r. (nr ILPP5/443-27/14-5/PG). Dotyczyła ona stawki VAT na zamawiane od producentów programy radiowe. Dyrektor izby uznał, że właściwą jest stawka 23 proc.
Patrycja Dudek
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 1 lipca 2014 r., sygn. akt I FSK 1172/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia