Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu do tut. organu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług oddania w użytkowanie wieczyste zabudowanych nieruchomości gruntowych, w sytuacji gdy zabudowa stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług oddania w użytkowanie wieczyste zabudowanych nieruchomości gruntowych, w sytuacji gdy zabudowa stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się przygotowaniem do oddania w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat gminnych nieruchomości gruntowych, zabudowanych stacjami transformatorowymi, z przeznaczeniem na realizację urządzeń infrastruktury technicznej, w postaci utrzymania istniejących stacji transformatorowych na rzecz spółki z o.o. E.. Podstawą zbycia przedmiotowych nieruchomości jest art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.). Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje na podstawie umowy (zawieranej w formie aktu notarialnego), zgodnie z którą pobiera się pierwszą opłatę oraz kolejne opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu. Ustalone stawki procentowe pierwszej i kolejnych 98 opłat rocznych wynoszą kolejno 25% i 1% ceny gruntu. Budynki stacji transformatorowych są podłączone w sposób trwały do sieci należącej do spółki z o.o. i w związku z tym stają się częścią składową tego przedsiębiorstwa. W związku z tym, zgodnie z art. 49 K.c. nie należą do części składowych gruntu. W związku z tym zamontowane w budynku urządzenia związane z siecią energetyczną wraz z budynkiem traktuje się jako odrębny od gruntu przedmiot własności. Przedmiotowa zabudowa stanowi budowlę w myśl prawa budowlanego. Gmina nie ponosiła żadnych wydatków związanych z przedmiotową nieruchomością. Przedmiotem zbycia jest grunt. Nabycie własności gruntu przez Gminę nastąpiło w trybie komunalizacji na podstawie przepisów art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzającej ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawie o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.). Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka przeznaczona jest na cele trafostacji. Od końca roku, w którym zakończono budowę obiektów trafostacji minęło powyżej 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając zapisy ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności art. 5 ust. 1, art. 2 pkt 6, art. 29 ust. 5 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2, jak również pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06, zgodnie z którym oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, czynność polegająca na oddaniu w użytkowanie wieczyste zabudowanych nieruchomości gruntowych, gdzie zabudowa stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicję towaru zawiera natomiast art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, z którego wynika, że towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 29 ust. 5 cyt. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, iż do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Przepis ten pozwala zatem traktować łącznie dostawę budynku tudzież budowli lub ich części wraz z gruntem i zastosować w stosunku do gruntu tę samą stawkę podatku co do trwale związanego z nim budynku (budowli lub ich części) lub zwolnienie z podatku w zależności od statusu budynków.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż budynki stacji transformatorowej, zgodnie z art. 49 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 96 ze zm.) nie stanowią części składowej nieruchomości gruntowej, lecz wskutek połączenia ich w sposób trwały z przedsiębiorstwem Spółki z o.o., stanowią jej część składową.

Z treści przywołanego art. 49 K.c. wynika, iż urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Opisane we wniosku budynki wraz z instalacją energetyczną stanowią stację trafo, która jest urządzeniem do doprowadzania prądu w rozumieniu ww. przepisu. Ponadto z uwagi na podłączenie ich w sposób trwały do sieci należących do spółki z o. o. E., wchodzą w skład tej jednostki. W rezultacie więc urządzenia te nie są częścią składową nieruchomości, na której zostały zbudowane i nie stanowią własności właściciela tej nieruchomości.

Zatem budynki wzniesione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy, stanowią jak słusznie podkreślił Wnioskodawca - odrębny od gruntu przedmiot własności. Z uwagi natomiast na fakt, iż budynki te stanowią własność spółki, na rzecz której grunt zostanie oddany w użytkowanie wieczyste, przedmiotem dostawy będzie w istocie jedynie grunt. Dlatego też w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdą przepisy art. 29 ust. 5 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując stwierdzić należy, iż w przypadku dostawy opisanego we wniosku towaru (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na podstawie umowy cywilnoprawnej zawieranej w formie aktu notarialnego, mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wg stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, gdyż zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.