Interpretacja indywidualna z dnia 24.03.2017, sygn. 0461-ITPP2.4512.75.2017.1, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy Gmina nie będzie miała możliwości potencjalnego odzyskania podatku VAT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z poźn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 17 marca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu pn. .

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem i zarządcą zabudowanej nieruchomości zlokalizowanej na terenie miejscowości Ż. Na dzień dzisiejszy na działce znajduje się nowowybudowany budynek gospodarczy przeznaczony do przechowywania drobnego sprzętu do obsługi działki. Budynek jest parterowy o konstrukcji drewnianej. Jego powierzchnia użytkowa wynosi obecnie 31,8 m² .

Wychodząc naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom mieszkańców gminy, a w szczególności miejscowości Ż., Wójt Gminy zlecił opracowanie dokumentacji projektowej na rozbudowę z jednoczesną zmianą sposobu użytkowania istniejącego budynku gospodarczego na świetlicę wiejską. Dla przedmiotowego przedsięwzięcia wydana została decyzja o zatwierdzeniu projektu budowlanego i o udzieleniu pozwolenia na budowę. Wykonawca robót, w stosownym czasie, zostanie wybrany z zastosowaniem przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych. Zakres robót przewiduje dobudowanie do istniejącego budynku pomieszczenia świetlicowego o pow. ponad 53 m², budowę podjazdu dla osób niepełnosprawnych, wykonanie łazienki i aneksu kuchennego, budowę szamba szczelnego na nieczystości płynne, wykonanie instalacji wodno- kanalizacyjnej oraz rozwinięcia instalacji elektrycznej. Po rozbudowie powierzchnia użytkowa budynku świetlicy wynosić będzie 85,5 m². Wstawiona będzie stolarka okienna i drzwiowa. Wykonane mają być prace wykończeniowe zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz budynku. Dodatkowo należy podkreślić, że obiekt ma być przystosowany dla osób niepełnosprawnych. Zakres robót ma pozwolić na oddanie obiektu do użytkowania nie tylko w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, ale też i faktycznego i rzeczywistego funkcjonowania. Budynek stanowić będzie świetlicę wiejską czyli obiekt o funkcji kulturalno-społecznej. Mieszkańcy będą mogli nie tylko spotykać się w niej na zebraniach wiejskich, ale również organizować imprezy kulturalno- rekreacyjne, warsztaty, szkolenia. Budynek będzie mógł służyć również mieszkańcom do ich imprez o charakterze zamkniętym. Z obiektu będą korzystać osoby w różnym przedziale wiekowym. Priorytetowo będą traktowane osoby z grup defaworyzowanych, tj. dzieci i młodzież, osoby powyżej 50 roku życia, osoby niepełnosprawne, należące do rodzin zagrożonych wykluczeniem lub ubóstwem, osoby, którym przysługuje prawo do korzystania z pomocy społecznej.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych istniejący budynek zaliczany jest do Sekcji 1 (budynki), Działu 12 (budynki niemieszkalne), Grupy 127 (pozostałe budynki niemieszkalne), Klasy 1274 (pozostałe budynki niemieszkalne gdzie indziej nie wymienione). Natomiast po zrealizowaniu zamierzenia inwestycyjnego, szczegółowo opisanego powyżej, budynek będzie zaliczany do Sekcji 1 PKOB (budynki), Działu 12 (budynki niemieszkalne), Grupy 126 (ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej), Klasy 1261 (ogólnodostępne obiekty kulturalne).

W celu realizacji projektu, Gmina planuje złożyć wniosek o dofinansowanie operacji w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 - 2020 w zakresie ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury.

Gmina, jako beneficjent, na etapie złożenia wniosku o dofinansowanie zobowiązana jest do właściwego określenia wysokości kosztów kwalifikowanych projektu. Jednym z elementów mających wpływ na wysokość kwalifikowanych kosztów jest wartość odpowiadająca podatkowi VAT. Niezaprzeczalnym jest fakt, iż w przypadku zarówno robót budowlanych, jak i sprawowania funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego, stawka podatku VAT wynosić będzie 23%. Problem dotyczy potencjalnej możliwości, bądź też braku takiej możliwości zwrotu podatku VAT.

Rezultatem projektu pn. będzie poprawa warunków do prowadzenia działalności kulturalno-społecznej i rekreacyjnej mieszkańców wsi Ż. Dodatkowo poprzez wzrost atrakcyjności nieruchomości zwiększeniu ulegnie liczba osób korzystających z ofert kulturalno-rekreacyjnych. Wyremontowany budynek stanowić będzie zachętę do realizacji imprez kulturalnych dla mieszkańców wsi oraz okolicznych miejscowości. Zrealizowany projekt służył będzie ogółowi społeczności jako miejsce spotkań. Stworzone zostaną dogodne warunki lokalowe do rozwoju życia społeczno-kulturalnego. Gminny Ośrodek Upowszechniania Kultury Rada Sołecka, mieszkańcy wsi, stowarzyszenia i organizacje pozarządowe działające na tym terenie, będą mogły organizować wspólne przedsięwzięcia kulturalne, czy też spotkania integracyjne, tj. np. warsztaty rękodzielnictwa lub kulinarne, szkolenia przedsiębiorców lub rolników, koncerty lub występy muzyczne, imprezy okolicznościowe oraz prezentacje twórczości lokalnej. Działalność ww. organizacji wpłynie na poprawę stanu lokalnego dziedzictwa kulturowego i historycznego wsi. Realizacja przedmiotowego projektu będzie stanowiła zachętę do przemian społeczno-kulturalnych, a tym samym do poprawy jakości życia i aktywizacji społeczności wiejskiej. Rozbudowa istniejącego budynku gospodarczego mająca na celu stworzenie świetlicy wiejskiej, stanowić będzie bodziec do animacji kulturalnej społeczności lokalnej i wpłynie na poprawę warunków miejscowości Ż. Przewiduje się dopuszczenie komercyjnego wynajmu świetlicy po jej wybudowaniu. Będą one jednak miały charakter sporadyczny i o skali mającej na celu pokrycie kosztów związanych z bieżącą eksploatacją budynku. Gmina nie jest w stanie przypisać do działalności gospodarczej (najmu) kosztów zakupu towarów i usług ponoszonych w związku z rozbudową budynku świetlicy. Dotychczas poniesione nakłady na wybudowanie istniejącego budynku, którego planowana jest rozbudowa, przewyższyły wartość 15 tys. zł. W wyniku budowy istniejącego budynku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Świetlica wiejska powstała w wyniku realizacji projektu podlegać będzie bezpośrednio Gminie, tym samym nie będzie podlegać żadnej jednostce budżetowej Gminy, ani żadnemu zakładowi budżetowemu. Gmina wykonuje czynności opodatkowane, zwolnione i niepodlegające opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina nie będzie miała możliwości potencjalnego odzyskania podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest możliwości potencjalnego odzyskania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższa regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne (art. 86 ust. 2f ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji art. 86 ust. 2h ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Z ust. 6 tego artykułu wynika, że do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

W myśl ust. 9a ww. artykułu, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 28:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. urzędy obsługujące jednostki samorządu terytorialnego.

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl § 3 ust. 2 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = &−&−&−&−&−&−&−&−&−

Dujst

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący cześć rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

Dujst dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z dniem 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotów środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454).

W myśl art. 3 ww. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. Natomiast zgodnie z art. 4 cyt. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, ilekroć jest mowa o jednostce organizacyjnej rozumie się przez to:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro świetlica (powstała w wyniku rozbudowy budynku gospodarczego) wykorzystywana będzie przez mieszkańców, stowarzyszenia i organizacje pozarządowe działające na terenie Gminy w celu organizacji przedsięwzięć kulturalnych, spotkań integracyjnych (np. warsztaty rękodzielnictwa lub kulinarne, szkolenia przedsiębiorców lub rolników, koncerty, występy muzyczne, imprezy okolicznościowe), tj. do działalności innej niż działalność gospodarcza oraz do działalności gospodarczej (najmu), to Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy i § 3 ust. 2 rozporządzenia, o ile nie zajdą wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Przy czym w przypadku, gdy wskaźnik proporcji wyliczony dla Urzędu Gminy nie przekroczy 2%, to - w świetle art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2g w związku z art. 90 ust. 10 ustawy - Gmina będzie miała prawo uznać, że nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na rozbudowę budynku gospodarczego (świetlicy).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej