opodatkowanie podatkiem VAT czynności wykonywanych przez Zarządzajacego na rzecz Spółki

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych przez Zarządzającego na rzecz Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych przez Zarządzającego na rzecz Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Będąc wcześniej członkiem Rady Nadzorczej spółki prawa handlowego prowadzącej działalność pod firmą Sp. z o.o. („Spółka”) Wnioskodawca został w styczniu 2021 r. oddelegowany z Rady Nadzorczej do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu („Zarządzający”). Poza ww. aktem korporacyjnym, mającym podstawę w kodeksie spółek prawa handlowego pomiędzy Prezesem Zarządu, a spółką została zawarta dodatkowa umowa o świadczenie usług zarządzania („Umowa”).

Umowa została zawarta na czas pełnienia przez Zarządzającego funkcji w oparciu o mandat trwający w okresie jednej kadencji do czasu jego wygaśnięcia, w szczególności wskutek upływu kadencji lub śmierci, odwołania Zarządzającego lub złożenia rezygnacji przez Zarządzającego. Umowa może zostać rozwiązana ponadto w wyniku porozumienia stron, albo z upływem okresu wypowiedzenia, w tym wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym w przypadku istotnego naruszenia przez jedną ze stron postanowień Umowy.

Od 1 listopada 2018 r. prowadzę działalność gospodarczą, której wiodącym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie doradztwa i zarządzania (PKD 70.222). Dodatkowo w ramach działalności gospodarczej prowadzę kluby zdrowego trybu życia (PKD 93.132). Wymienione działalności powadzę niezależnie, a każda jest skierowana do innego klienta, przy czym usługi zarządzania świadczę wyłącznie dla jednego podmiotu.

Przedmiot Umowy

Wg postanowień Umowy, w czasie trwania Umowy Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia usług zarządzania Spółką. Usługi świadczone mają być osobiście bez względu na to, czy wykonywane są w ramach działalności gospodarczej. Zarządzający nie ma prawa do powierzania ich wykonania osobie trzeciej.

Wg postanowień Umowy świadczenie usług polega w szczególności na:

- Prowadzeniu spraw Spółki i uczestnictwie w pracach Zarządu z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z Funkcji.

- Reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki,

- Osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do Funkcji, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki.

Ponadto umowa określa sposób świadczenia usług przez Zarządzającego w następujący sposób:

1. Zarządzający będzie pełnił swoje obowiązki w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki;

2. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki, z tym, że w dni ustawowo wolne od pracy oraz w soboty obecność Zarządzającego w siedzibie wymagana jest tylko w wyjątkowych przypadkach. Dopuszczalne jest wykonywanie usług poza siedzibą Spółki tylko w uzasadnionych przypadkach.

3. Do świadczenia usług poza siedzibą Spółki konieczne jest wykorzystywanie przez Zarządzającego udostępnionych przez Spółkę urządzeń, tj. komputera przenośnego oraz telefonu komórkowego. Inny sprzęt może być użyty pod warunkiem sprawdzenia go pod kątem bezpieczeństwa przez Spółkę.

4.Zarządzającemu przysługuje 24 dni wolne od świadczenia usług w roku kalendarzowym, za które otrzymuje on wynagrodzenie. Do ww. okresu wlicza się również czas choroby.

Celem prawidłowej realizacji Umowy, Spółka udostępnia Zarządzającemu pomieszczenie biurowe wraz z wyposażeniem, samochód służbowy, komputer przenośny oraz telefon komórkowy. Dodatkowo Spółka zapewni Zarządzającemu na koszt Spółki dostęp do zewnętrznej opieki zdrowotnej oraz indywidualne ubezpieczenie na życie. Zarządzającemu pokrywane są również koszty podróży służbowych.

Objęcie przez Zarządzającego funkcji w organach innym podmiotów, a także świadczenie dla innych podmiotów usług w tym na podstawie umowy o pracę lub zlecenia wymaga zgody Rady Nadzorczej Spółki.

Umowa reguluje ponadto tajemnicę przedsiębiorstwa i zachowanie poufności, przeniesienie na Spółkę ewentualnych praw autorskich, wysokość odprawy w przypadku rozwiązania umowy oraz zakaz konkurencji po jej ustaniu.

Odpowiedzialność Zarządzającego

Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa. Odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji określonej przepisami prawa, w szczególności kodeksem spółek handlowych.

W umowie nie określono, czy Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania reprezentowanej przez niego Spółki.

Wynagrodzenie

Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie stałe oraz zmienne.

Wynagrodzenie stałe zostało określone na poziomie trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego za IV kwartale 2018 r.

Wynagrodzenie stałe wypłacane jest z dołu do 10-go dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Wynagrodzenie zmienne należne jest za realizację celów gospodarczych, a jego wysokość nie może przekroczyć 50% kwoty wynagrodzenia stałego.

Wynagrodzenie Zarządzającego zalicza się do źródła przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym, od osób fizycznych zgodnie z którym do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zarządzający jest czynnym podatnikiem VAT. Deklaracje JPK-VAT składa kwartalnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi zarządzania, świadczone przez Wnioskodawcę na opisanych zasadach podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Usługi zarządzania przedsiębiorstwem świadczone na opisanych wyżej zasadach podlegają opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, jako Zarządzającego spełniają kryteria działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Wg zaś art. 15 ust. 2 „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT nie uznaje z kolei za działalność gospodarczą czynności: „z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich”.

Umowa pomiędzy Spółką a Zarządzającym nie spełnia wszystkich przesłanek określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT. Przepis ten wymaga bowiem łącznego spełnienia trzech przesłanek: oznaczenia w umowie warunków jej wykonywania, określenie wynagrodzenia oraz ustalenie odpowiedzialności wobec osób trzecich.

Umowa pomiędzy Spółką a Zarządzającym nie spełnia trzeciego z kryteriów. W umowie nie określono bowiem odpowiedzialności Zarządzającego wobec osób trzecich, a co za tym idzie usługi zarządzania podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, albo świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2. (uchylony);

3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy wykonywane przez niego czynności na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym czy Wnioskodawca, z tytułu usług wykonywanych na podstawie ww. umowy, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, jako osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca osiąga przychody z tytułu realizacji umowy, które stanowią przychody w rozumieniu art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jest wymieniony w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, zatem kwalifikacja tych czynności (usług) zarządzającego (jako wykonywanych przez podatnika) będzie zależeć od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w tym przepisie ustawy.

Należy zauważyć, że jak wskazał NSA w wyroku z 22 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1014/15 „Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamiane z odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Porównywanie nieograniczonej odpowiedzialności menadżera wobec Spółki ze stosunkiem pracowniczym nie wpływa na ocenę stanowiska Sądu, gdyż Sąd nie postawił tezy, że strony łączyła umowa o pracę. Stosunek ten Sąd oceniał pod kątem art. 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, to znaczy czy była to samodzielnie wykonywana działalność gospodarcza. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i jej źródłem na być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać”.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jeżeli umowa cywilnoprawna (stosunek prawny) przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on - z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu - na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. K.S.H.) wskazany warunek nie jest spełniony.

Odpowiednio jeżeli dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać), należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

Podsumowując, jeżeli analiza danej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zarządzającym a spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy przedstawione powyżej warunki to zarządzającego nie można uznać za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości uznania, że usługi zarządzania wykonywane przez Zarządzającego na rzecz Spółki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Udzielenie odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy wymaga analizy warunków wynikających z zawartej umowy o świadczenie usług zarządzania, tzn. czy z zapisów umowy wynika spełnienie wszystkich trzech dodatkowych warunków zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, tj.:

1. warunków wykonywania tych czynności (warunek pierwszy) oraz

2. wynagrodzenia (warunek drugi) oraz

3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (warunek trzeci).

Warunek pierwszy – warunki wykonywania czynności

Należy uznać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, całą organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu).

Jak wskazał NSA w wyroku z 30 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1479/13 - za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą „(...) nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona (...)”. Można wręcz mówić o pewnym zintegrowaniu zarządzającego ze spółką, co oznacza spełnienie tego warunku. Przyjęcie zgodnie z postanowieniami ustawy z 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2020 r., poz. 1907, ze zm.) - dalej: „ustawa o wynagradzaniu” - stosownych rozwiązań dotyczących zapewnienia zarządzającemu w zakresie niezbędnym do wykonywania usług zarządzania urządzeń technicznych (np. komputera, telefonu komórkowego, samochodu, itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi dysponuje spółka (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowych kart płatniczych i kredytowych, itp.) dodatkowo potwierdza charakter (przemawiający za brakiem samodzielności w rozumieniu VAT) takiego stosunku prawnego.

W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zarządzanej spółki powoduje, że zarządzający nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie - warunek drugi). Uznaniu, że ten warunek jest spełniony nie stoi na przeszkodzie to, że w ramach przedmiotowej umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) zarządzający dysponuje szerokim zakresem swobody w organizacji swojej pracy, wyznaczaniu celów, itd.

Z opisu sprawy wynika, że obowiązki Wnioskodawcy wykonywane są co do zasady w siedzibie Spółki z tym, ze w dni ustawowo wolne od pracy oraz soboty obecność Zarządzającego w siedzibie wymagana jest tylko w wyjątkowych przypadkach. Dopuszczalne jest wykonywanie usług poza siedziba Spółki tylko w uzasadnionych przypadkach. Do świadczenia usług poza siedzibą Spółki konieczne jest wykorzystywanie przez Zarządzającego udostępnionych przez Spółkę urządzeń tj. komputera przenośnego, telefonu komórkowego oraz samochodu służbowego, inny sprzęt może być użyty pod warunkiem sprawdzenia go pod kątem bezpieczeństwa przez Spółkę. Dodatkowo Spółka zapewni Wnioskodawcy na koszt Spółki dostęp do zewnętrznej opieki zdrowotnej oraz indywidualne ubezpieczenie na życie. Wnioskodawcy pokrywane są również koszty podróży służbowych.

Na podstawie wskazanych w opisie sprawy warunków zawartej Umowy, można wskazać ścisły związek Wnioskodawcy ze Spółką (praktycznie zintegrowanie). Co oznacza spełnienie warunku pierwszego w zakresie warunków wykonywania tych czynności (jakim są usługi zarządzania).

Zapewnienie przez Spółkę Wnioskodawcy na potrzeby wykonania Umowy wyposażenia oraz infrastruktury niezbędnej do wykonywania czynności zarządzania, w tym powierzchni biurowej z wyposażeniem, komputera przenośnego, telefonu komórkowego oraz samochodu służbowego, powoduje, że Wnioskodawca nie ponosi w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma związek z tym jak kształtowało się wynagrodzenie – warunek drugi).

Warunek drugi – wynagrodzenie

Przyjmując, że Umowa przewiduje, że Wnioskodawca korzysta na potrzeby wykonania Umowy z wyposażenia oraz infrastruktury niezbędnej do wykonywania czynności zarządzania, w tym z powierzchni biurowej z wyposażeniem, komputera przenośnego, telefonu komórkowego itp. (czyli został spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony sprowadza się do analizy, czy Wnioskodawca otrzymuje stałe wynagrodzenie. Jeżeli Wnioskodawca otrzymuje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego.

Z opisu wniosku wynika, że Umowa określa wynagrodzenie Wnioskodawcy za wykonywanie określonych w Umowie czynności. Składa się ono z wynagrodzenia stałego oraz zmiennego. Wynagrodzenie stałe zostało określone na poziomie trzykrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw ogłaszanego za IV kwartał 2018 r. Wynagrodzenie to jest wypłacane z dołu do 10-gokazdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Wynagrodzenie zmienne należne jest za realizację celów gospodarczych, a jego wysokość nie może przekroczyć 50 % kwoty wynagrodzenia stałego.

W związku z powyższym warunek drugi również należy uznać za spełniony, ponieważ warunki zawartej umowy przewidują stałe miesięczne wynagrodzenie, określane kwotowo a wynagrodzenie zmienne nie może przekroczyć 50 % wynagrodzenia podstawowego za wykonywanie czynności w związku z pełnieniem funkcji Prezesa Zarządu co wskazuje na brak ponoszenia ryzyka ekonomicznego przez Wnioskodawcę.

Warunek trzeci – odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich

Warunek ten jest spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność była po stronie Spółki, a nie po stronie zarządzającego, co wyklucza samodzielny charakter działalności zarządzającego. Warunek ten uznaje się za spełniony również wtedy, gdy dana umowa nie przewidywała takiej odpowiedzialności. Bez znaczenia pozostaje odpowiedzialność zarządzającego wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Przykładowo, jeżeli dana umowa przewiduje, że zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa – przy czym, odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu, określonej przepisami prawa (w szczególności na mocy KSH) – niniejszy warunek nie będzie spełniony.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jeżeli umowa cywilnoprawna (stosunek prawny) przewiduje odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosił on – z tytułu pełnienia funkcji prezesa zarządu – na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. KSH) wskazany warunek nie jest spełniony.

Odpowiednio, jeżeli dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać), należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa. Odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji określonej przepisami prawa, w szczególności K.S.H.

W umowie nie określono, czy Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania reprezentowanej przez niego Spółki.

Zatem uznać należy - warunek będzie spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można domniemywać), należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

Analiza powyższego opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z przywołanego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca (Zarządzający) w przedstawionych okolicznościach sprawy, wykonując czynności zarządzania na rzecz Spółki, na podstawie umowy o zarządzanie, nie będzie samodzielnie wykonywał działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca związany jest prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie i wykonującym zlecane czynności co do:

1. warunków wykonywania tych czynności oraz

2. wynagrodzenia oraz

3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem wypełnione zostały wszystkie trzy warunki – niepozwalające uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Podsumowując, czynności wykonywane na rzecz Spółki na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym – Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z powyższym wynagrodzenie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroków oraz interpretacji indywidualnej należy zwrócić uwagę na fakt, że zarówno wyroki jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Zatem powołane orzeczenia oraz interpretacja indywidualna nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.