Brak obowiązku opodatkowania sprzedaży udziałów w działce zabudowanej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 14 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku powiększenia o podatek od towarów i usług sprzedaży udziałów w działce. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2023 r. (wpływ 25 maja 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani współwłaścicielem działki w części 1/10, którą nabyła Pani w spadku po rodzicach i która nie była opodatkowana podatkiem dochodowym PCC, VAT ani żadnym innym; prawomocnym orzeczeniem sądu, po ojcu, (25% udziałów na 10 osób), 31 marca 2015 r; po mamie, (75% udziału na 10 osób), 31 października 2019 r., na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia spisanego przez notariusz, w obecności wszystkich spadkobierców.

Od momentu dziedziczenia działka nie była wykorzystywana do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej ani pod wynajem. Nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych, aby uatrakcyjnić działkę. Jedynie do Gminy (…) była opłata za podatek od nieruchomości uiszczona.

Kupiec zgłosił się sam. Podjęliście więc Państwo wspólną decyzję o sprzedaży, w tym też Pani. Udzieliliście Państwo pełnomocnictwa bratu, do podejmowania wszelkich czynności prawnych związanych ze sprzedażą nieruchomości.

Pełnomocnik dokonał czynności dotyczących podziału geodezyjnego działki Nr 1, powstały działki: Nr 2 – działka z domem mieszkalnym, niebędąca przedmiotem sprzedaży i Nr 3 – przedmiot sprzedaży. Na działce stał dom i budynki gospodarcze. Kupujący nie był zainteresowany kupnem domu mieszkalnego więc z działki Nr 1 pełnomocnik uzyskał również projekt rozbiórki, na podstawie którego w marcu 2023 r. rozebrano część nieruchomości gospodarczej, która w części znajdowała się w granicy podziału, a kupujący we własnym zakresie ją rozebrał. Rozebrał ją przed zakupem, ponieważ prawo geodezyjne nie pozwoliło na podział działki wraz z budynkiem znajdującym się na jej części.

Obecnie nieruchomość jest wolna od wszelkich długów, w szczególności od należnych, nieuiszczonych podatków ani innych ciężarów publiczno-prawnych, nie ciążą na niej żadne prawa rzeczowe, osobiste.

Oświadcza Pani, że zgodziła się Pani na sprzedaż swoich udziałów w terminie do 31 grudnia 2021 r., który został przesunięty do 14 kwietnia 2023 r.

Przedmiotem sprzedaży jest działka Nr 3.

Obecnie nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie jest Pani płatnikiem podatku od towarów i usług.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 maja 2023 r. do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazała Pani, że dla przedmiotowej działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu „droga krajowa nr 10, część północna” w (…), uchwalony Uchwałą nr (…) przez Radę Miejską w (…) dnia 7 grudnia 2021 r./Dz. Urz. Woj. (…) z 7 grudnia 2021 r. (…), zgodnie z którym tereny te przeznaczone są częściowo pod obiekty produkcyjne, składy, magazyny.

Z Kupującym została zawarta umowa przedwstępna, która stawiała Sprzedającemu warunek dokonania geodezyjnego oraz prawnego podziału działki, oznaczonej w ewidencji Nr 1 w taki sposób, że z działki tej wydzielona zostanie ta jej część, która jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi, o przewidywanym łącznym obszarze około 0,2283 ha oraz pozostała część o przewidywanym łącznym obszarze około 2.500 ha. Sprzedający dokonał podziału geodezyjnego w marcu 2023 r.

Sprzedający upoważnił Kupującego do wejścia na teren działki gruntu, będącej przedmiotem przyrzeczonej sprzedaży celem przeprowadzenia stosownych badań w zakresie stanu ekologicznego, geotechnicznego i zanieczyszczeń gruntu, pozwalających na ocenę spoistości gruntu oraz wykluczenia składowania szkodliwych odpadów, które mogłyby skutkować niekorzystnym wpływem na zamierzoną działalność inwestycyjną, a w tym na dokonanie stosownych pomiarów oraz innych czynności niezbędnych do przeprowadzenia na gruncie.

Ponadto, Sprzedający ogólnie upoważnił Kupującego do dysponowania gruntem nieruchomości – na cele budowlane określone w przepisach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane, z zastrzeżeniem zakazu dokonywania jakichkolwiek naniesień budowlanych oraz obowiązkiem przywrócenia gruntu do stanu poprzedniego po zakończeniu badań.

Bratu, współwłaściciele udzielili pełnomocnictwo do podejmowania wszelkich czynności prawnych związanych ze sprzedażą nieruchomości.

Od momentu odziedziczenia działki nie była ona wykorzystywana do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej ani pod wynajem.

Nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych aby uatrakcyjnić działkę.

Nie występowała Pani z wnioskiem o doporowadzenie do działki mediów.

Poza przedmiotową działką posiada Pani jeszcze działkę z zabudową mieszkaniową – domem jednorodzinnym, w którym Pani mieszka. W roku 1991 nabyta w formie darowizny przez Pani męża od jego rodziców, którą to darowiznę przyjęliście Państwo po ślubie.

Podział działki Nr 1 powstał w skutek braku zainteresowania strony kupującej domem mieszkalnym jednorodzinnym. W związku z tym pełnomocnik wystąpił w imieniu współwłaścicieli o podział geodezyjny tak, aby wydzielić budynek mieszkalny od reszty działki. Jeden z budynków gospodarczych stał na granicy działki i w związku z tym faktem, należało go częściowo rozebrać. Powstały zatem działki Nr 2 – działka z domem mieszkalnym niebędąca przedmiotem sprzedaży oraz Nr 3 – przedmiot sprzedaży, z budynkiem gospodarczym, który nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ani w żadnym innym celu. W stosunku do budynków gospodarczych nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, nie były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Pytanie

Czy transakcja kupna-sprzedaży Pani udziałów tj. 1/10 w działce Nr 3 musi być powiększona o podatek od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

W związku z otrzymaniem spadku po rodzicach nastąpiła wspólna decyzja o zbyciu nieruchomości. Kupujący trafił do nas sam, nie ogłaszaliśmy nieruchomości. Kwestią dogadania sprzedaży była oczywiście cena, jak i ustalenie, jaką dokładnie część tej działki Kupujący będzie potrzebował. Po ustaleniach okazało się, że interesuje go całość, poza budynkiem mieszkalnym. Pani działania co do sprzedaży ograniczyły się jedynie do podzielenia tej działki w odpowiedni sposób. Nie były to ruchy polegające na zwiększeniu atrakcyjności itp. Były to jedynie zabiegi pozwalające na jej zbycie. Jest Pani emerytką i nigdy nie zajmowała się Pani handlem nieruchomościami a owa nieruchomość jest pierwszą, jaką chce Pani w życiu sprzedać. Nie jest Pani także zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W Pani ocenie i według najlepszej posiadanej wiedzy, działka, która podlega sprzedaży nie powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, gdyż w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie działek (udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

W myśl art. 198 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani współwłaścicielem działki w części 1/10, którą nabyła Pani w spadku po rodzicach. Od momentu dziedziczenia działka nie była wykorzystywana do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej ani pod wynajem.

Nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych, aby uatrakcyjnić działkę. Kupiec zgłosił się sam.

Nie występowała Pani z wnioskiem o doporowadzenie do działki mediów.

Pełnomocnik dokonał czynności dotyczących podziału geodezyjnego działki Nr 1, pozostały działki: Nr 2 – działka z domem mieszkalnym, niebędąca przedmiotem sprzedaży i Nr 3 – przedmiot sprzedaży. Na działce stał dom i budynki gospodarcze. Kupujący nie był zainteresowany kupnem domu mieszkalnego więc z działki Nr 1 pełnomocnik uzyskał również projekt rozbiórki, na podstawie którego w marcu 2023 roku rozebrano część nieruchomości gospodarczej, która w części znajdowała się w granicy podziału, a kupujący we własnym zakresie ją rozebrał. Rozebrał ją przed zakupem, ponieważ prawo geodezyjne nie pozwoliło na podział działki wraz z budynkiem znajdującym się na jej części.

Sprzedający upoważnił Kupującego do wejścia na teren działki gruntu, będącej przedmiotem przyrzeczonej sprzedaży celem przeprowadzenia stosownych badań w zakresie stanu ekologicznego, geotechnicznego i zanieczyszczeń gruntu, pozwalających na ocenę spoistości gruntu oraz wykluczenia składowania szkodliwych odpadów, które mogłyby skutkować niekorzystnym wpływem na zamierzoną działalność inwestycyjną, a w tym na dokonanie stosownych pomiarów oraz innych czynności niezbędnych do przeprowadzenia na gruncie.

Jest Pani emerytką i nigdy nie zajmowałam się Pani handlem nieruchomościami a owa jest pierwszą, jaką chce Pani w życiu sprzedać.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wynika z opisu sprawy, zawarła Pani umowę przedwstępną z Kupującym.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego:

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, sprzedaż udziału w działce Nr 3 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia ww. udziału w działkach, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działce 3 występuje Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż udziału w działce Nr 3 należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będzie Pani korzystał z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż udziału w działce Nr 3 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzam, że z tytułu sprzedaży udziału w działce Nr 3 nie będzie Pani działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, zatem sprzedaż udziału w działce zabudowanej Nr 3 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, transakcja kupna – sprzedaży Pani udziałów tj. 1/10, nie musi być powiększona o podatek od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).