Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia nabywcy pojazdu samochodowego, zaewidencjonowania ww. sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i udokumentowania tej sprzedaży fakturą ze wskazaniem właściwego adresu nabywcy. Uzupełnili go Państwo pismem z 14 października 2025 r. (wpływ 14 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (zwany dalej także Spółką) posiada autoryzowane salony samochodowe i zajmuje się sprzedażą oraz serwisem samochodów. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce). Wnioskodawca sprzedaje samochody innym podmiotom zarówno prowadzącym jak i nieprowadzącym działalności gospodarczej (dalej: „Klienci”). Do Wnioskodawcy zgłosił się poseł na Sejm RP zainteresowany nabyciem pojazdu samochodowego do wykorzystania w ramach działalności poselskiej i jego biura poselskiego. Biuro poselskie posiada numer REGON. Biuro poselskie nie posiada numeru NIP. Zarówno osoba fizyczna będąca posłem na Sejm RP jak i biuro poselskie nie prowadzą działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 9.10.2025 r. sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.784.2025.1.JM wskazują Państwo co następuje:

Na pytania:

a)„Czy zamierzają Państwo zaewidencjonować sprzedaż pojazdu samochodowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

b)Czy na żądanie nabywcy pojazdu samochodowego zamierzają Państwo wystawić fakturę, dokumentującą ww. sprzedaż? Jeśli tak, to proszę wskazać czy ta faktura będzie zawierała dane określone w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)?”,

odpowiedzieli Państwo:

a) Spółka zamierza zaewidencjonować sprzedaż pojazdu samochodowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. b) Na żądanie nabywcy pojazdu samochodowego Spółka zamierza wystawić fakturę, dokumentującą ww. sprzedaż. Art. 106e ust. 1 wymienia elementy składowe faktury. W szczególności są to: 1) data wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub data otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwa (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto); 10) kwota wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawka podatku albo stawka podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9; 13) suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwota należności ogółem; (Pkt 16-25 ustępu 1 wskazują na elementy, które faktura powinna zawierać w szczególnych sytuacjach). W przedmiotowej sprawie faktura którą zamierza wystawić Spółka będzie zawierać wszystkie elementy wskazane w ust. 1 pkt 1-15 z wyjątkiem pkt 5, gdyż nabywca nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Jako nabywcę na fakturze Spółka zamierza wskazać z imienia i nazwiska posła na Sejm RP zaś jako adres nabywcy adres posła na Sejm RP bez posługiwania się określeniem „biuro poselskie” ani adresem biura.

Pytania

1. Czy w przypadku dokonania sprzedaży pojazdu samochodowego na rzecz posła na Sejm RP Wnioskodawca powinien potraktować jako nabywcę bezpośrednio na posła na Sejm RP jako na osobę fizyczną i jego adres zamieszkania, a nie na biuro poselskie jako jednostkę organizacyjną? 2. Czy w przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca powinien zafiskalizować sprzedaż na kasie fiskalnej, a następnie wystawić fakturę VAT na dane osobowe posła na Sejm i jego miejsce zamieszkania?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1 W przypadku dokonania sprzedaży pojazdu samochodowego na rzecz posła na Sejm RP Wnioskodawca powinien potraktować jako nabywcę samochodu bezpośrednio posła na Sejm RP jako na osobę fizyczną, a nie na biuro poselskie jako jednostkę organizacyjną. Ad. 2 W przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca powinien zafiskalizować sprzedaż na kasie fiskalnej, a następnie wystawić fakturę VAT na dane osobowe posła na Sejm i jego miejsce zamieszkania traktując przedmiotową transakcję jak sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie sprzedawca obowiązany jest prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy o VAT). Uzasadnienie Podstawą prawną funkcjonowania biur poselskich jest art. 23 ustawy z 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora oraz wydane na jego podstawie zarządzenie marszałka Sejmu Nr 8 z 25 września 2001 r. w sprawie warunków organizacyjno-technicznych tworzenia, funkcjonowania i znoszenia biur poselskich. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy posłowie i senatorowie tworzą biura poselskie, senatorskie lub poselsko-senatorskie w celu obsługi swojej działalności w terenie. Biuro poselskie, senatorskie lub poselsko-senatorskie w myśl powołanego wyżej przepisu służy do obsługi działalności posła lub senatora w terenie. Jest zatem zorganizowanym zespołem ludzi, wyposażonym w środki techniczne oraz lokal, powołanym przez parlamentarzystę do organizowania i usprawniania jego czynności w ramach politycznej działalności. Na czas sprawowania mandatu poseł lub senator może zatrudniać w biurze na podstawie art. 23 ust. 3 ww. ustawy, we własnym imieniu na czas określony, pracowników. Powyższy przepis pozwala na zatrudnianie pracowników osobie, która w świetle kodeksu pracy staje się pracodawcą. Nie ulega wątpliwości, że biuro poselskie nie posiada osobowości prawnej. Natomiast powstaje wątpliwość co do tego czy należy uznać, że biuro poselskie jest jednostką organizacyjną. Jak wskazuje się w doktrynie ustawodawca polski niejednokrotnie posługuje się określeniem, pojęciem „jednostka organizacyjna”, jednak nie definiuje go (J. Frąckowiak, w: System PrPryw, t. 1, 2007, s. 1020 i n., A. Stelmachowski, Czy kryzys osoby prawnej?, RPEiS 1968, Nr 3; E. Radomska, M. Wilke, Jednostki organizacyjne według kodeksu cywilnego, AUNC 1979, Nr 105; W. Chrzanowski, Zarys prawa korporacji. Część ogólna, Warszawa 1997, s. 15 i n.). Podstawowym kontekstem, w którym ustawodawca używa tej kategorii pojęciowej, jest wyróżnienie normatywne podmiotów prawa innych niż osoby fizyczne (tj. ludzie), czyli osób prawnych (art. 33 KC, np. spółek kapitałowych - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej) oraz jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (tj. tzw. trzeciej kategorii podmiotowej w prawie cywilnym - art. 33¹ KC - np. handlowych spółek osobowych - spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej), jak również ewentualnie wyróżnienie normatywne jednostek organizacyjnych, które nie są w ogóle podmiotami prawa - nie mają osobowości czy też przynajmniej zdolności prawnej, dzięki której mogłyby zostać zaliczone do podmiotów z grupy tzw. trzeciej kategorii podmiotowej (np. jednostek działających w obszarze finansów publicznych, tj. tzw. stationes fisci). Osoba prawna jest bowiem jednostką organizacyjną, której ustawa przyznaje osobowość prawną (przymiot osobowości prawnej), natomiast podmiot z grupy tzw. trzeciej kategorii podmiotowej jest jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną (nieposiadającą osobowości prawnej), której ustawa przyznaje zdolność prawną. Nie wyłącza to możliwości kreowania przez ustawodawcę jednostek organizacyjnych, które nie mają ani osobowości, ani zdolności prawnej. Nie ulega wątpliwości, że jednostka organizacyjna jest kategorią, którą należy odróżnić od pojedynczej osoby fizycznej (człowieka). W praktyce należy przyjąć, że osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą może posiadać wyodrębnione jednostki organizacyjne o określonej strukturze organizacyjnej, wyposażone w odpowiednie aktywa, zatrudniające pracowników, do których można alokować zarówno zobowiązania jak i przychody, które mogą spełniać definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast w przypadku osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej brak jest zazwyczaj elementów wyodrębnienia na płaszczyźnie organizacyjnej, majątkowej czy finansowej. W zakresie REGON to należy wskazać, że krajowy rejestr urzędowy podmiotów gospodarki narodowej obejmuje podmioty gospodarki narodowej - tj. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzącą działalność gospodarczą zgodnie (art. 42 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej). W myśl art. 42 ust. 4 cyt. ustawy jednostką lokalną jest zorganizowana całość (zakład, oddział, filia) położona w miejscu zidentyfikowanym odrębnym adresem, pod którym lub z którego prowadzona jest działalność co najmniej przez jedną osobę pracującą. Oznacza to, że biuro poselskie nie stanowi podmiotu gospodarki narodowej i nie podlega rejestracji w krajowym urzędzie podmiotów gospodarki narodowej czyli nie ma podstaw do tego, żeby otrzymało numer REGON. Reasumując, biuro poselskie nie stanowi samodzielnej jednostki organizacyjnej, lecz jedynie jednostkę pomocniczą posła na Sejm RP i to poseł na Sejm jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jest nabywcą pojazdu samochodowego w związku z czym transakcja powinna zostać zafiskalizowana jak sprzedaż na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. W związku z tym na fakturze powinny zostać wskazane dane osobowe posła wraz z jego miejscem zamieszkania z ewentualną adnotacją, że nabywany samochód jest przeznaczony na potrzeby biura poselskiego. Powyżej zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w piśmie z dnia 16 października 1996 r. Ministerstwo Finansów ON-7-0353-64-PI/96 Biuro poselskie nie posiada osobowości prawnej, nie jest również jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, a zatem nie może być traktowane jak podatnik, na którym na podstawie art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników z dnia 13 października 1995 r. (Dz. U. Nr 142, poz. 702) ciąży obowiązek identyfikacyjny. Biuro pełni funkcję pomocniczą w organizacji pracy posła lub senatora. Wszelkie koszty związane z działalnością biura pokrywa jego twórca.

Poseł lub senator, a nie jego biuro, płaci więc podatek dochodowy od osób fizycznych od uzyskiwanego na czas trwania mandatu uposażenia oraz odprowadza zaliczki miesięczne od wynagrodzeń wypłacanych swym pracownikom, wypełniając odpowiednie formularze (PIT-4, PIT-8B, PIT-11, PIT-40).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do treści art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podatnik.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że posiadają Państwo autoryzowane salony samochodowe i zajmuje się sprzedażą oraz serwisem samochodów. Sprzedają Państwo samochody innym podmiotom zarówno prowadzącym jak i nieprowadzącym działalności gospodarczej. Zgłosił się do Państwa poseł na Sejm RP zainteresowany nabyciem pojazdu samochodowego do wykorzystania w ramach działalności poselskiej i jego biura poselskiego.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż przez Państwa pojazdu samochodowego będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia nabywcy pojazdu samochodowego, zaewidencjonowania ww. sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i udokumentowania tej sprzedaży fakturą ze wskazaniem właściwego adresu nabywcy.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 237 ze zm.):

W myśl art. 2 ust. 1-4 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy:

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków. Obowiązek ewidencyjny obejmuje również co do zasady podmioty korzystające w całości lub w części ze zwolnień podatkowych, bowiem posiadają one status podatników.

Na podstawie art. 8a ust. 1 cyt. ustawy:

Należy zauważyć, że w Centralnym Rejestrze Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników (CRP-KEP), o której mowa ww. ustawie nie figurują biura poselskie, lecz posłowie/senatorowie z tytułu bycia płatnikami zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w biurze poselskim oraz składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne pracowników i zleceniobiorców. Poseł jako płatnik musi posiadać NIP, którym posługuje się realizując obowiązki pracodawcy wobec ZUS i Urzędu Skarbowego.

Zarówno biuro poselskie jednego posła jak i wspólne biuro poselskie, nie jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek identyfikacyjny z tytułu opodatkowania prowadzonej działalności, gdyż nie jest osobą prawną ani jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Tym samym podmiotem rejestru w CRP-KEP jest osoba fizyczna.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 907):

Na podstawie art. 23 ust. 1 cyt. ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora:

W świetle powyższych przepisów, to poseł wykonuje swój mandat i informuje o swojej pracy, zaś biuro jest tworzone wyłącznie w celu obsługi działalności posła w terenie, a także poseł jest podmiotem, który figuruje w rejestrze CRP-KEP. Tym samym biuro poselskie uczestnicząc w realizacji określonej działalności posła, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna wspomagająca wykonywanie zadań przez posła i nie jest zdolne do podejmowania samodzielnych działań we własnym imieniu i na własny rachunek. Zatem biuro poselskie nie jest uprawnione do otrzymywania dokumentów nabycia towarów i usług w ramach realizacji zadań posła.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro biuro poselskie nie może być nabywcą pojazdu samochodowego, to ww. dostawa zostanie zrealizowana na rzecz posła na Sejm RP.

Tym samym Państwa stanowisko w części dotyczącej pytania 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej pojazdu samochodowego, należy zauważyć, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2025 r. w sprawie kas rejestrujących (t. j. Dz. U. poz. 845), zwanym dalej „rozporządzeniem”.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Natomiast treść § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wskazuje, że:

W myśl § 2 pkt 17 rozporządzenia:

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia:

W rozpatrywanej sprawie zrealizują Państwo dostawę towaru (pojazdu samochodowego) na rzecz osoby fizycznej – posła na Sejm RP, który w świetle powołanych przepisów ustawy nie jest podatnikiem, prowadzącym działalność gospodarczą. Zatem będą Państwo realizować sprzedaż pojazdu samochodowego na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Wskazali Państwo, że Spółka zamierza zaewidencjonować sprzedaż pojazdu samochodowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro sprzedadzą Państwo pojazd samochodowy na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, to będą mieli Państwo obowiązek zaewidencjonowania ww. sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości udokumentowania tej sprzedaży fakturą ze wskazaniem właściwego adresu nabywcy należy zauważyć, że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Treść art. 106b ust. 3 ustawy wskazuje również, że:

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy:

Jak wcześniej wskazałem skoro sprzedadzą Państwo pojazd samochodowy na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, to będą mieli Państwo obowiązek zaewidencjonowania ww. sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza zaewidencjonować sprzedaż pojazdu samochodowego przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Na żądanie nabywcy pojazdu samochodowego Spółka zamierza wystawić fakturę, dokumentującą ww. sprzedaż. Faktura którą zamierza wystawić Spółka będzie zawierać wszystkie elementy wskazane w ust. 1 pkt 1-15 z wyjątkiem pkt 5, gdyż nabywca nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Jako nabywcę na fakturze Spółka zamierza wskazać z imienia i nazwiska posła na Sejm RP zaś jako adres nabywcy adres posła na Sejm RP bez posługiwania się określeniem „biuro poselskie” ani adresem biura.

W tym miejscu należy wskazać, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową, ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Ewidencja prowadzona za pomocą kasy rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy tylko części sprzedaży podatnika ściśle wskazanej w art. 111 ust. 1 ustawy. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami, czyli objęta wyjątkiem od zasady, że podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktur wynikającym z art. 106b ust. 1 ustawy.

Odnośnie kwestii wystawiania faktur przy uprzednim wystawieniu paragonu fiskalnego dla sprzedaży samochodu, należy stwierdzić, że przedstawione wyżej przepisy wskazują, że podatnik może dokumentować każdą sprzedaż fakturą bez uzyskania żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy. Należy jednak podkreślić, że w przypadku sprzedaży osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym, sprzedaż ta powinna być dokumentowana również przy pomocy kasy rejestrującej, a paragon powinien być załączony do egzemplarza faktury pozostającego u Państwa.

Należy zauważyć, że w przypadku sprzedaży pojazdu samochodowego na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej będzie istniał obowiązek dokumentowania takiej transakcji paragonem fiskalnym. Jednocześnie w przypadku sprzedaży, która zostanie zrealizowana na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, obowiązek wystawienia faktury będzie istniał wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy), przy czym będą mogli wystawić Państwo fakturę również bez żądania nabywcy.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, faktura powinna zawierać: imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro przepisy nie precyzują jaki adres nabywcy należy wskazać na fakturze w przypadku osoby fizycznej, przyjąć należy, iż będzie to adres zamieszkania tej osoby.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro przepisy nie precyzują jaki adres należy wskazać na fakturze w przypadku osoby fizycznej, to mają Państwo prawo do udokumentowania sprzedaży pojazdu samochodowego ze wskazaniem adresu zamieszkania posła na Sejm RP.

Tym samym Państwa stanowisko w części dotyczącej pytania 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.