Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn:

-  w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przejęcia długu na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego − jest nieprawidłowe,

-  w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny długu − jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 14 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przejęcia oraz darowizny długu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

9 czerwca (…) r. w (…) została zawarta umowa przejęcia długu pomiędzy Wnioskodawczynią – A. S. (dalej: Dłużnik) a jej matką (…) (dalej: Przejmująca) na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią tej umowy Przejmująca dobrowolnie przejęła od Dłużnika obowiązek zapłaty długu wobec wierzycieli: (…) i (…), wynikający z prawomocnych orzeczeń sądowych (sygn. (…) oraz (…)), Porozumienia z 9 kwietnia (…) r. oraz Umowy Ugody z tego samego dnia.

Dług Wnioskodawczyni wobec wyżej wskazanych wierzycieli wynosił początkowo (…) zł. Po częściowym rozliczeniu go poprzez cesję udziałów i wierzytelności do spłaty pozostała kwota (…) zł. Właśnie ten pozostały dług został nieodpłatnie przejęty przez matkę Wnioskodawczyni co spowodowało, że Wnioskodawczyni została zwolniona z obowiązku spłaty ww. kwoty na rzecz wierzycieli.

Zgodnie z umową, przejęcie zobowiązania miało charakter nieodpłatny. Przejmująca nie otrzymała od córki żadnego świadczenia wzajemnego. Motywacją przejęcia długu była relacja osobista i rodzinna. Strony umowy pozostają w I grupie podatkowej (matka i córka).

Wnioskodawczyni planuje zawarcie z matką − Panią (…) (dalej: Darczyńca) umowy darowizny, polegającej na darowaniu długu, tj. zwolnieniu Wnioskodawczyni z obowiązku jego spłaty wobec matki poprzez przejęcie tego zobowiązania przez nią.

Wnioskodawczyni oraz Darczyńca planują zawrzeć tę umowę w formie pisemnej, z zachowaniem wymogów formalnych dla skuteczności takiego oświadczenia woli. W umowie darowizny wyraźnie wskazane będzie, że Darczyńca nieodpłatnie i z własnego majątku przejmuje na siebie dług i zwalnia Wnioskodawczynię z jego spłaty wobec siebie, który to ciąży na Wnioskodawczyni, a który wynika z wcześniej opisanych zobowiązań wobec (…) i (…) o łącznej wysokości (…) zł.

Intencją stron jest jednoznaczne ukształtowanie tego przysporzenia jako darowizny w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i podatkowego, tj. bez świadczenia wzajemnego po stronie Wnioskodawczyni, co prowadzić będzie do zmniejszenia pasywów w jej majątku, kosztem majątku Darczyńcy, a więc do nieodpłatnego przysporzenia majątkowego.

Wnioskodawczyni oraz Darczyńca są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni zamierza dopełnić wszystkich wymogów formalnych przewidzianych w art. 4a ww. ustawy, tj. zgłosić nabycie darowizny na formularzu SD-Z2 we właściwym urzędzie skarbowym w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy darowizny − darowania długu.

Pytania

1.   Czy w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne przejęcie przez matkę długu w wysokości (…) zł, przysługującego wobec Wnioskodawczyni, stanowi darowiznę podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, która jako darowizna od osoby z I grupy podatkowej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 4a tej ustawy?

2.   Czy planowane zawarcie przez Wnioskodawczynię oraz jej matkę umowy darowizny − darowania długu, polegającej na darowaniu długu poprzez jego przejęcie przez Darczyńcę (matkę) stanowi czynność podlegającą zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jako darowizna dokonana pomiędzy osobami z I grupy podatkowej, udokumentowana w sposób przewidziany ustawą i zgłoszona właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, nieodpłatne przejęcie długu przez Pani matkę − (…) stanowi darowiznę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wskazała Pani, że w myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega m.in. nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny, a stosownie do art. 7 tej ustawy przy nabyciu tytułem darowizny opodatkowaniu podlega przyrost majątku obdarowanego odpowiadający wartości otrzymanego przysporzenia.

W opisanym stanie faktycznym przysporzenie polega na tym, że została Pani zwolniona z obowiązku spłaty długu w wysokości (…) zł wobec (…) i (…), w wyniku przejęcia tego długu przez Pani matkę na podstawie umowy z 9 czerwca (…) r., zawartej zgodnie z art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego.

Umowa miała charakter nieodpłatny. Pani matka nie uzyskała żadnego świadczenia zwrotnego ze strony córki (Pani), a intencją przejęcia długu była pomoc finansowa wynikająca z więzi rodzinnych. Działanie to spełnia więc definicję darowizny w rozumieniu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, tj. bezpłatnego świadczenia majątkowego na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy.

Co istotne, choć darowizna zazwyczaj ma postać przekazania rzeczy lub pieniędzy to zarówno orzecznictwo sądów administracyjnych, jak i praktyka organów podatkowych potwierdzają, że zwolnienie z długu lub przejęcie długu osoby bliskiej może również stanowić darowiznę.

Planowane zawarcie umowy darowizny darowania długu pomiędzy Wnioskodawczynią a jej matką będzie skutkowało powstaniem nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, które jako darowizna w rozumieniu zarówno art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, jak i art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy i praw majątkowych przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej (do której należą Pani i Pani matka) jest zwolnione z opodatkowania, jeżeli: nabycie zostanie zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego; darowizna zostanie udokumentowana w sposób przewidziany ustawą (w tym w formie pisemnej − co w przedmiotowej sprawie nastąpiło przez zawarcie pisemnej umowy z 9 czerwca (…) r.).

W analizowanej sprawie obie przesłanki są spełnione, tj. darowizna nastąpiła między matką a córką, czyli osobami z I grupy podatkowej, darowizna miała formę pisemnej umowy o przejęciu długu, zamierza Pani złożyć zgłoszenie SD-Z2 w wymaganym terminie.

W rezultacie zawarcie przez Panią i Pani matkę umowy darowizny − darowania długu, skutkującej przejęciem zobowiązania bez świadczenia wzajemnego stanowić będzie nabycie prawa majątkowego w postaci umorzenia długu co spełnia przesłanki opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, lecz jednocześnie spełnia również przesłanki zwolnienia przedmiotowego, o których mowa w art. 4a cyt. ustawy.

Po złożeniu formularza SD-Z2 w wymaganym terminie nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku, ponieważ spełnione zostały wszystkie warunki zwolnienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest częściowo nieprawidłowe a częściowo prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1710).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Jak stanowi natomiast art. 890 § 1 cyt. Kodeksu:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z kolei instytucja zwolnienia z długu, która została uregulowana w części ogólnej zobowiązań nie stanowi typu umowy. Jej kwalifikacja prawna zależy od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika.

Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego:

Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach art. 888 Kodeksu cywilnego. Zaznaczyć przy tym należy, że nie każde nieodpłatne zwolnienie z długu będzie dokonane na podstawie umowy darowizny. Zakwalifikowanie czynności nieodpłatnego zwolnienia z długu do konkretnego rodzaju umowy zależy od szczegółowego stanu faktycznego i postanowień tej umowy. Może być ono bowiem uzależnione od spełnienia określonych przesłanek lub stanowić część szerszego porozumienia lub ugody.

Z wniosku wynika, że 9 czerwca (…) r. w (…) została zawarta umowa przejęcia długu pomiędzy Panią (Dłużnik) a Pani matką (Przejmująca) na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią tej umowy Przejmująca dobrowolnie przejęła od Dłużnika obowiązek zapłaty długu wobec wierzycieli: (…) i (…). Pani dług wobec wyżej wskazanych wierzycieli wynosił początkowo (…) zł. Po częściowym rozliczeniu go poprzez cesję udziałów i wierzytelności do spłaty pozostała kwota (…) zł. Właśnie ten pozostały dług został nieodpłatnie przejęty przez Pani matkę co spowodowało, że została Pani zwolniona z obowiązku spłaty ww. kwoty na rzecz wierzycieli. Zgodnie z umową przejęcie zobowiązania miało charakter nieodpłatny. Przejmująca nie otrzymała od Pani żadnego świadczenia wzajemnego. Motywacją przejęcia długu była relacja osobista i rodzinna. Strony umowy pozostają w I grupie podatkowej (matka i córka).

Pani zdaniem, nieodpłatne przejęcie długu przez Pani matkę stanowi darowiznę, podlegającą przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Stosownie do art. 519 § 2 ww. Kodeksu cywilnego:

Przejęcie długu może nastąpić:

1)  przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;

2)   przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

W świetle powyższego, przejęcie długu jest umową, na mocy której osoba trzecia nieuczestnicząca do tej pory w stosunku zobowiązaniowym staje się dłużnikiem, zwalniając od odpowiedzialności dotychczasowego dłużnika. Umowa przejęcia długu jest zawierana bądź za zgodą dłużnika – gdy jej stronami są wierzyciel i osoba trzecia, bądź za zgodą wierzyciela – gdy jej podmiotami są dłużnik i przejemca.

Przejęcie długu polega na tym, że w istniejącym stosunku zobowiązaniowym osoba trzecia wstępuje w dług w miejsce dotychczasowego dłużnika, dłużnik zaś zostaje z długu zwolniony. Charakterystycznymi cechami przejęcia długu jest to, że dochodzi do sukcesji singularnej przejemcy długu w dług określonego dłużnika, w następstwie czego dług staje się własnym długiem przejemcy (inaczej: nabycie przez przejemcę długu jako własnej powinności), zwolnienia z długu dotychczasowego dłużnika oraz zachowania tożsamości przejmowanego zobowiązania. Darowizna to natomiast umowa, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro zawarła Pani z matką umowę przejęcia długu na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego, to umowa ta – jako niewymieniona w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn – nie będzie objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od spadków i darowizn. Co za tym idzie czynność przejęcia długu dokonana na podstawie tej umowy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zatem samo przejęcie długu przez Pani matkę nie stanowi darowizny, tym samym nie podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn

W tej części uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Z wniosku wynika również, że planuje Pani zawarcie z matką umowy darowizny, polegającej na darowaniu długu, tj. zwolnieniu Pani z obowiązku jego spłaty wobec matki poprzez przejęcie tego zobowiązania przez Pani matkę. Planują Panie zawrzeć ww. umowę w formie pisemnej, z zachowaniem wymogów formalnych dla skuteczności takiego oświadczenia woli. W umowie darowizny wyraźnie wskazane będzie, że Pani matka nieodpłatnie i z własnego majątku przejmuje na siebie dług i zwalnia Panią z jego spłaty wobec siebie, który to ciąży na Pani. Zamierza Pani dopełnić wszystkich wymogów formalnych przewidzianych w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. zgłosić nabycie darowizny na formularzu SD-Z2 we właściwym urzędzie skarbowym w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy darowizny darowania długu.

Pani zdaniem, zawarcie przez Panią i Pani matkę umowy darowizny darowania długu skutkującej przejęciem zobowiązania bez świadczenia wzajemnego stanowić będzie nabycie prawa majątkowego w postaci umorzenia długu co spełnia przesłanki opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, lecz jednocześnie spełnia również przesłanki zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 4a cyt. ustawy.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Jak wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje, przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Należy zauważyć, że − co do zasady − darowizna podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Podstawę opodatkowania planowanego nabycia należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 z uwzględnieniem kwoty wolnej przewidzianej przez przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 36 120 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 zdanie pierwsze omawianej ustawy:

Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy:

Do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli: zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2–5, 7 i 8 oraz ust. 1a–2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2060).

Stosownie do treści art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Zwolnienia określone w ust. 1 oraz art. 4a i art. 4b stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa.

Zgodnie z art. 4a ust. 4 omawianej ustawy:

Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1) wartość majątku ostatnio nabytego doliczona do wartości majątku nabytego dotychczas od tej samej osoby lub po tej samej osobie w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub

2) nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa nabycie w drodze darowizny rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn, jeżeli zostaną spełnione warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, należy zauważyć, że planowane przez Panią zawarcie z matką umowy darowizny polegającej na darowaniu długu, tj. zwolnieniu Pani z obowiązku jego spłaty wobec matki poprzez przejęcie tego zobowiązania przez Pani matkę, stanowić będzie nabycie przez Panią prawa majątkowego (zwolnienia z długu) tytułem darowizny, określone w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie nabycie to będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 ww. ustawy, o ile zostaną spełnione warunki w nim przewidziane.

W celu spełnienia warunków, będzie Pani zobowiązana do zgłoszenia tego nabycia naczelnikowi urzędu skarbowego, stosownie do treści art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Jednakże w związku z faktem, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do darowizny środków pieniężnych, tylko prawa majątkowego w postaci zwolnienia z długu, to dla celów skorzystania ze zwolnienia nie wystąpi po Pani stronie obowiązek udokumentowania nabycia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zatem w tej części Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczam, że nie oceniamy potrzeby i skuteczności planowanej umowy darowizny − darowania długu. Przyjęliśmy to jako element zdarzenia przyszłego niepodlegający ocenie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   -   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-     w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.