Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
W dniu 23 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 23 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 19 czerwca 2025 r. (wpływ 25 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanów faktycznych
Jest Pan obywatelem Ukrainy oraz zarejestrowanym prywatnym przedsiębiorcą (FOP), prowadzącym nieprzerwanie działalność gospodarczą od 2018 roku w branży usług informatycznych (IT). Świadczy Pan usługi wyłącznie dla klientów zagranicznych w modelu pracy zdalnej, a wszystkie płatności za Pana usługi trafiają na Pana rachunek bankowy na Ukrainie. Z tytułu uzyskanych dochodów regularnie odprowadza Pan podatki zgodnie z przepisami prawa ukraińskiego. Posiada Pan pełną dokumentację potwierdzającą legalność i źródło tych środków, w tym deklaracje podatkowe, potwierdzenia przelewów oraz faktury. W związku z obowiązującym stanem wojennym na Ukrainie obecnie:
• nie ma technicznej możliwości dokonywania przelewów międzynarodowych (SWIFT),
• brak jest możliwości osobistego opuszczenia terytorium Ukrainy,
• nie jest też możliwe legalne przekazanie gotówki poza granice kraju na podstawie pełnomocnictwa.
W związku z tym planuje Pan skorzystać z usług zarejestrowanego kantoru walutowego działającego legalnie na terytorium Polski, który – na Pana zlecenie – przyjmie środki w gotówce od Pana zaufanego przedstawiciela (z Ukrainy), a następnie przekaże je na Pana osobisty rachunek bankowy w polskim banku. Wszelkie środki objęte tą operacją pochodzą z legalnej działalności gospodarczej prowadzonej na Ukrainie i zostały opodatkowane w tym kraju. Dysponuje Pan pełnym zestawem dokumentów potwierdzających pochodzenie środków. Obecnie przebywa Pan na terytorium Polski na podstawie dokumentów wydanych w związku z konfliktem zbrojnym, nie przekracza Pan progu 183 dni pobytu w danym roku podatkowym, nie posiada Pan centrum interesów życiowych na terytorium RP ani innych okoliczności skutkujących nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.
Uzupełnienie wniosku
Kiedy przyjechał Pan do Polski?
11 listopada 2024 r.
Czy do Polski przyjechał Pan z rodziną?
Przyjechał Pan sam.
Czy do Polski przyjechał Pan z zamiarem zmiany miejsca zamieszkania czy tylko na okres wojny?
Na czas trwania wojny.
Gdzie posiada Pan stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych: w Polsce, czy w Ukrainie?
Na Ukrainie.
Co oznacza stwierdzenie, że świadczy Pan „usługi wyłącznie dla klientów zagranicznych w modelu pracy zdalnej”, czy tę pracę zdalną wykonuje Pan z Polski?
Pana klienci pochodzą z Ukrainy i Łotwy. Nie wykonuje Pan pracy zdalnej z Polski – usługi świadczą Pana podwykonawcy z Ukrainy.
Z jakiego miejsca świadczy Pan usługi zdalnie, czy wynajmuje lub nabył Pan w tych celach np. mieszkanie lub biuro?
Nie świadczy Pan usług z terytorium Polski. Wynajmuje Pan wyłącznie mieszkanie, w którym Pan mieszka.
Czy jest Pan wyłącznie obywatelem Ukrainy; czy jest Pan również obywatelem jakiegoś innego państwa (np. Polski)?
Jest Pan wyłącznie obywatelem Ukrainy.
Czy środki, które mają zostać przekazane do Polski, dotyczą działalności gospodarczej wykonywanej w Ukrainie, przed przyjazdem do Polski, czy dotyczą działalności gospodarczej prowadzonej zdalnie z Polski?
Środki pochodzą z działalności gospodarczej prowadzonej na Ukrainie przed przyjazdem do Polski i są opodatkowane zgodnie z prawem ukraińskim.
Czy posiada Pan w Polsce placówkę działalności gospodarczej, tj. pomieszczenie, maszyny, urządzenia, biuro, warsztat, filię:
Nie posiada Pan takiej placówki.
-czy placówka ta ma charakter stały, tzn. jest utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości;
Nie dotyczy – brak placówki.
-czy w Polsce prowadzi Pan działalność przedsiębiorstwa – całkowicie lub częściowo – za pośrednictwem tej stałej placówki;
Nie prowadzi Pan.
-czy dochody uzyskuje Pan za pośrednictwem stałej placówki położonej na terytorium Polski?
Nie uzyskuje Pan – nie posiada Pan przedstawicielstwa w Polsce.
Pytania
1.Czy otrzymanie środków pieniężnych na Pana prywatny rachunek bankowy w Polsce, przekazanych za pośrednictwem legalnie działającego kantoru, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce, w sytuacji gdy środki te pochodzą z działalności gospodarczej (FOP) prowadzonej i opodatkowanej na Ukrainie?
2.Czy opisana operacja będzie kwalifikowana jako dochód do opodatkowania zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3.Czy w związku z powyższym jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego (PIT) w Polsce?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie – przekazane środki nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.) osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania poza terytorium RP (nierezydenci) podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu – tj. tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.
Środki przekazywane na Pana rachunek nie pochodzą z działalności wykonywanej w Polsce ani od polskich kontrahentów. Jest to transfer własnych, wcześniej opodatkowanych środków prywatnych, które nie są generowane w Polsce ani nie są efektem aktywności gospodarczej prowadzonej na terytorium RP. Nie powstaje więc obowiązek podatkowy ani obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce z tego tytułu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Według art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.
Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu, czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że 11 listopada 2024 r. przyjechał Pan do Polski na czas trwania wojny. Jest Pan obywatelem Ukrainy oraz zarejestrowanym przedsiębiorcą prowadzącym nieprzerwanie od 2018 roku działalność gospodarczą w branży usług informatycznych. Świadczy Pan usługi wyłącznie dla klientów zagranicznych w modelu pracy zdalnej, a wszystkie płatności trafiają na Pana rachunek bankowy na Ukrainie. Posiada Pan pełną dokumentację potwierdzającą legalność i źródło tych środków, w tym deklaracje podatkowe, potwierdzenia przelewów oraz faktury. Wskazał Pan przy tym, że nie wykonuje Pan pracy zdalnej z Polski – usługi świadczą Pana podwykonawcy z Ukrainy. Nie świadczy Pan zatem usług z terytorium Polski i nie posiada Pan w Polsce działalności gospodarczej. W związku z obowiązującym stanem wojennym na Ukrainie nie ma Pan technicznej możliwości dokonywania przelewów międzynarodowych, brak jest również możliwości osobistego opuszczenia terytorium Ukrainy. Nie jest też możliwe legalne przekazanie gotówki poza granice kraju na podstawie pełnomocnictwa. W związku z tym planuje Pan skorzystać z usług zarejestrowanego kantoru walutowego działającego legalnie na terytorium Polski, który na Pana zlecenie przyjmie środki w gotówce od Pana zaufanego przedstawiciela (z Ukrainy), a następnie przekaże je Pan na Pana osobisty rachunek bankowy w polskim banku. Środki te pochodzą z działalności gospodarczej prowadzonej na Ukrainie przed przyjazdem do Polski i podlegały opodatkowaniu na Ukrainie. Obecnie przebywa Pan na terytorium Polski na podstawie dokumentów wydanych w związku z konfliktem zbrojnym, nie przekracza Pan 183 dnia pobytu w danym roku podatkowym, nie posiada Pan centrum interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani innych czynności skutkujących nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.
W celu ustalenia, czy otrzymanie przez Pana środków pieniężnych pochodzących z działalności gospodarczej prowadzonej i opodatkowanej na Ukrainie na Pana rachunek bankowy w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, wskazuję, że w Pana sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63 poz. 269 – dalej: Konwencja).
W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji:
W rozumieniu niniejszej konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie.
Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:
Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek jej interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
Z wcześniej powołanego art. 3 ust. 2b pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że: za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce, uważa się dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.
Jak Pan wskazał, stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych posiada Pan w Ukrainie. Zatem w Polsce podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
W konsekwencji od środków pieniężnych, które otrzyma Pan w związku z prowadzoną na Ukrainie działalnością gospodarczą nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie posiada Pan bowiem miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlega Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. w Polsce podlega Pan opodatkowaniu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski. Zatem opisana operacja nie będzie kwalifikowana jako dochód do opodatkowania zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie będzie Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego w Polsce.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.