Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku ze świadczeniem usług opiekuńczych przez zleceniobiorców na terytorium Niemiec. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzą Państwo działalność gospodarczą i mają miejsce efektywnego zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym podlegają Państwo nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Prowadzą Państwo działalność polegającą na opiece nad osobami starszymi m.in. w państwach należących do Unii Europejskiej (przede wszystkim na terenie Republiki Federalnej Niemiec). Świadczą Państwo usługi opieki nad osobami starszymi jako samodzielny podmiot na podstawie zawartych umów.

W zakres działalności, w zależności od zlecenia wchodzi m.in.:

1)   wykonywanie ogólnej toalety: golenie, czesanie, czynności pielęgnacyjne, mycie, kąpiel;

2)   pomoc w wc – przejście do toalety, opróżnianie woreczka, zmiana pampersów/wkładek;

3)   pomoc dla podopiecznego na wózku inwalidzkim;

4)   pomoc przy wstawaniu, chodzeniu, staniu, ubieraniu się i rozbieraniu, wchodzeniu po schodach, przyprowadzaniu i odprowadzaniu do domu;

5)   robienie codziennych zakupów dla podopiecznego;

6)   dbanie o posiłki: gotowanie, pieczenie, podawanie płynów, posiłków zgodnie z dietą dla podopiecznego;

7)   pranie ubrań podopiecznego, prasowanie ubrań podopiecznego;

8)   umawianie wizyt lekarskich;

9)   wyprowadzanie podopiecznego na spacer;

10)sprzątanie mieszkania/domu podopiecznego w zakresie dotyczącym podopiecznego (bez mycia okien i generalnych porządków całego mieszkania/domu oraz pielęgnacji ogrodu);

11)towarzyszenie podczas wizyt u lekarza;

12)jeżdżenie samochodem: na wizyty lekarskie, zakupy;

13)zabieranie podopiecznego do kina, teatru, do sklepu na zakupy;

14)czytanie seniorowi książek, prasy – po niemiecku, gry.

Państwa zdaniem, nie posiadają Państwo na terenie Niemiec zakładu w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, czy też stałej placówki, przez którą mieliby Państwo wykonywać usługi opieki domowej. W celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z zawartych kontraktów podejmują Państwo współpracę z osobami fizycznymi, które w Państwa imieniu wykonują usługi opieki.

Naprzemienne wykonywanie usług przez zleceniobiorców oznacza, że zleceniobiorca wykonuje usługi przez pewien okres w Polsce, a następnie przez pewien okres w Niemczech, a potem znowu w Polsce. Schemat ten ma charakter powtarzalny. Okresy pobytu w Polsce i w Niemczech mogą być zmienne – zależą one od okresu Państwa współpracy z danym zleceniobiorcą, Państwa potrzeb, jak i dyspozycyjności zleceniobiorcy, a także uwzględniają zapotrzebowanie na usługi opieki.

Zaznaczenia wymaga, że pomimo naprzemienności świadczenia usług w każdym z krajów, zleceniobiorcy wykonują inne usługi (innego rodzaju). W Niemczech są to usługi opieki domowej i związane z nimi usługi pomocy w domu, natomiast w Polsce są to usługi o charakterze rekrutacyjno-promocyjnym (marketingowym). Wszystkie one określone są w jednej umowie zawartej z Państwem. Zdarza się, że zleceniobiorcy przebywają na terenie Niemiec przez więcej niż 183 dni w ciągu roku. Podstawą współpracy pomiędzy Państwem a zleceniobiorcami jest umowa cywilnoprawna – umowa o świadczenie usług opieki (w Niemczech) oraz usługi o charakterze rekrutacyjno-promocyjnym (marketingowym) (w Polsce), do której na podstawie art. 750 KC stosowane są przepisy dotyczące umowy zlecenia.

Zleceniobiorcy są osobami fizycznymi, obywatelami polskimi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub wykonującymi usługi opieki domowej poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Zleceniobiorcy składają oświadczenie o tym, że ich miejscem zamieszkania jest Rzeczpospolita Polska. Zleceniobiorcy posiadają centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) na terytorium Polski i nie dysponują na terytorium Niemiec stałą placówką, poprzez którą wykonywaliby ustalony w umowie zlecenia zakres czynności, o której mowa w art. 14 ust. 1 UPO.

W umowie zlecenia, która zawierana jest pomiędzy zleceniobiorcą a Państwem wskazano, że miejscem świadczenia usług są Polska i Niemcy, określono również szacunkowo wymiar czasu świadczenia usług przez jaki jest ona wykonywana zamiennie w poszczególnych krajach oraz wynagrodzenie za świadczenie usług w Polsce i w Niemczech. W umowie odrębnie określono wynagrodzenie za wykonywanie czynności w Niemczech, a odrębnie za czynności wykonywane w Polsce. Zróżnicowanie wynagrodzenia uzależnione jest zakresem czynności wykonywanych w obu państwach oraz faktem, że w celu wykonywania czynności w Niemczech zleceniobiorca musi opuścić miejsce zamieszkania – w związku z czym wynagrodzenia za czynności w Polsce i w Niemczech są ustalane w różnej wysokości odrębnie. Różne również w umowie wprowadzono systemy wynagradzania za dwa typy usług (wynagrodzenie ryczałtowe, wynagrodzenie prowizyjne).

Pytania

1.  Czy w przedstawionym stanie faktycznym na Państwu, jako płatniku (zleceniodawcy), ciąży obowiązek poboru i odprowadzenia podatku dochodowego (zaliczki na podatek dochodowy) w Polsce według polskich przepisów prawa (w szczególności na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) niezależnie od tego czy okres przebywania zleceniobiorcy w danym roku na terytorium Polski przekracza, czy też nie przekracza 183 dni?

2.  Czy pomimo przekroczenia przez zleceniobiorców okresu 183 dni pobytu w Niemczech nadal ciąży na Państwu obowiązek poboru i odprowadzenia podatku dochodowego (zaliczki na podatek dochodowy) wyłącznie w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, zgodnie z art. 15 ust. 1 UPO, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

UPO nie zawiera definicji terminu „uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia”. Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPO, przy stosowaniu UPO przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie UPO.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która m.in. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Reasumując, jeśli osoba fizyczna posiada centrum interesów życiowych w Polsce, to jest opodatkowana od całości osiąganych przychodów w Polsce, czyli posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Następnie należy ustalić, czy art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 UPO znajdą zastosowanie do przychodów osiąganych z tytułu umowy zlecenia. Jak to już było wskazane, UPO nie zawiera w tym zakresie odpowiedniej regulacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są m.in.:

a)  stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładczą, emerytura lub renta;

b)  działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od m.in. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Zarówno na gruncie ustawy o PIT, jak też pozostałych ustaw (np. Kodeksu Pracy) ustawodawca wyraźnie różnicuje sytuację prawną zleceniobiorców i pracowników. Oznacza to, że przychód ze źródła jakim jest stosunek pracy jest odrębnym źródłem przychodu od działalności wykonywanej osobiście, do której zalicza się m.in. wykonywanie umów zlecenia przez osoby nieprowadzące działalności gospodarczej.

Taka interpretacja przepisów prawa podatkowego została potwierdzona w szeregu interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie z indywidualną interpretacją prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2017 r., znak 0112-KDIL1.4011.16.2017.1.AA dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dana osoba dysponuje taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jeśli zleceniobiorcy wykonują usługi na podstawie umowy zlecenia w imieniu spółki kapitałowej (będącej polskim rezydentem podatkowym) w zakresie opieki nad starszymi osobami na terytorium Niemiec, to nie posiadają stałej placówki, o której mowa w powyższym art. 14 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jak explicite wskazał organ, przychód osiągany przez zleceniobiorców z tytułu umów zleceń podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie rezydencji zleceniobiorców, czyli w Polsce. Należy zaznaczyć, że we wniosku o interpretację wskazano, że zleceniobiorcy uzyskują dochody ze świadczenia usług w jego imieniu w ramach umowy zlecenia, a nie z pracy najemnej. Zatem ograniczenie czasowe dotyczące 183 dni nie ma w takich przypadkach zastosowania, gdyż do opodatkowania wskazanych dochodów nie mogą mieć zastosowania postanowienia art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepis ten reguluje zasady opodatkowania przychodów osiąganych z pracy najemnej, a nie z umowy zlecenia.

Z indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 maja 2013 r., znak IBPBII/1/415-119/13/AA jasno wynika, iż zleceniobiorcy wykonujący usługi na podstawie umowy zlecenia w imieniu wnioskodawcy w zakresie opieki nad starszymi osobami na terenie Niemiec nie posiadają stałej placówki, o której mowa w powyższym art. 14 ust. 1 UPO. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, przychód osiągany przez zleceniobiorców z tytułu umów zleceń podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie rezydencji zleceniobiorców, czyli w Polsce.

Kolejną interpretacją, którą należy przeanalizować jest indywidualna interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 stycznia 2014 r., znak IBPBII/1/415-985/13/JP. Wskazano w niej analogiczny stan faktyczny jak w pozostałych przedstawianych interpretacjach. Zleceniobiorcy, będący polskimi rezydentami podatkowymi, świadczyli usługi w imieniu wnioskodawcy (spółki kapitałowej posiadającej miejsce efektywnego zarządu oraz siedzibę na terytorium Polski) na podstawie umowy zlecenia, polegające na czynnościach opieki nad osobami starszymi w Niemczech. Organ interpretacyjny wskazał również, że w kontekście opisanego stanu faktycznego nie ma znaczenia fakt, że wnioskodawca nie posiada zakładu na terenie Niemiec, ponieważ istotne jest czy zleceniobiorcy posiadają stałą placówkę w celu wykonywania swej działalności, zgodnie z dyspozycją wynikającą z art. 14 ust. 1 umowy.

Co więcej, organ wyraźnie wskazał, że nie ma znaczenia fakt, że okres świadczenia zlecenia przez zleceniobiorców w Niemczech przekroczy 183 dni w dwunastu następujących po sobie miesiącach, ponieważ art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania odnosi się do opodatkowania przychodów z pracy najemnej, a nie przychodów z umowy zlecenia, zaliczanych do kategorii tzw. wolnych zawodów.

Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 listopada 2016 r., znak IPPB4/415-670/11-2/MP na wnioskodawcy jako płatniku cięży obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskanych przez te osoby z tytułu zawartych umów zlecenia, za zadania realizowane w Holandii w sposób oraz w terminach wskazanych w przepisach cytowanych powyżej, bez względu na długość okresu pobytu tych osób w Holandii. Oznacza to, że zdaniem organu interpretacyjnego do umów zleceń nie znajdują zastosowania przepisy UPO o pracy najemnej.

Warto również podkreślić, że zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Holandią i Polską są w zakresie art. 14 (wolne zawody) i art. 15 (praca najemna) analogiczne.

Kolejną interpretacją, w której rozstrzygnięto kwestię umów zleceń jest indywidualna interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 lutego 2016 r. znak IPTPB1/4511-725/15-2/MH.

Podsumowując, należy wskazać, że przedstawione indywidualne interpretacje prawa podatkowego w całości potwierdzają stanowisko zaprezentowane przez Państwo. Wynika z nich, że powinni Państwo pobierać jako płatnik zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Art. 15 UPO nie ma zastosowania w stosunku do przychodów osiąganych z umowy zlecenia, a wyłącznie do przychodem osiąganych z tytułu umowy o pracę.

Co istotne, zaprezentowane powyżej stanowiska organów skarbowych zostały przedstawione w różnych stanach faktycznych, przez różne organy (zarówno Dyrektorów Izb Skarbowych, jak też Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) na przestrzeni kilku lat. Wskazuje to, Państwa zdaniem, jasno na istniejącą linię interpretacyjną organów skarbowych w tym zakresie.

Zgodnie z przedstawionymi powyżej interpretacjami staje się jasne, że zgodnie z art. 14 ust. 1 UPO przychód powinien podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Wynika to z ugruntowanej linii interpretacyjnej organów skarbowych. Zgodnie z nimi, umowa zlecenia jako działalność wykonywana osobiście stanowi odrębne źródło przychodu w ustawie o PIT i powinna być oceniana przez pryzmat art. 14 UPO, czyli przychód z wykonywania tzw. „wolnych zawodów”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do postanowień art. 4a ww. ustawy:

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, będącego przedmiotem interpretacji, znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania Umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Umowy:

Stosownie do art. 14 ust. 2 cytowanej Umowy:

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że zleceniobiorcy:

-są obywatelami polskimi,

-nie prowadzą działalności gospodarczej lub wykonują usługi opieki domowej poza prowadzoną działalnością gospodarczą,

-miejscem ich zamieszkania jest Polska;

-posiadają centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) na terytorium Polski,

-na terytorium Niemiec nie dysponują stałą placówką, poprzez którą wykonywaliby zakres czynności ustalony w umowie o świadczenie usług opieki domowej.

Zatem przychód osiągany przez zleceniobiorców z tytułu ww. umów zleceń będzie podlegał – stosownie do uregulowań ww. Umowy – opodatkowaniu tylko i wyłącznie w państwie rezydencji zleceniobiorców, tj. w Polsce.

Bez znaczenia w tym aspekcie sprawy pozostaje wskazana przez Państwa okoliczność, że zleceniobiorcy mogą przebywać na terenie Niemiec więcej niż 183 dni w ciągu roku, ponieważ to czy pobyt podatnika przekroczy czy nie przekroczy 183 dni w dwunastu następujących po sobie miesiącach odnosi się do opodatkowania przychodów z pracy najemnej (art. 15 umowy polsko-niemieckiej), a nie przychodów z umowy zlecenia zaliczanych do kategorii tzw. wolnych zawodów, o których mowa w powołanym wyżej art. 14 umowy polsko-niemieckiej.

Zatem przenosząc powyższe stwierdzenia na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie Państwa obowiązków jako płatnika z tytułu wynagrodzeń wypłacanych zleceniobiorcom wykonującym umowę zlecenia należy zaakcentować, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zidentyfikował jako odrębne źródło przychodu:

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy:

Wobec powyższego Państwa zleceniobiorcy uzyskują przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w ww. przepisie.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powoduje, że na podmiotach dokonujących wypłat z powyższych tytułów ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy.

W myśl tego przepisu:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Podsumowując, w świetle powołanych powyżej przepisów, w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacane zleceniobiorcom w celu świadczenia usług opiekuńczych podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Polsce, bez względu na długość okresu pobytu zleceniobiorców na terenie Niemiec. Jednocześnie na Państwu, jako płatniku, ciąży obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od tych wynagrodzeń do właściwego urzędu skarbowego w Polsce. Obowiązek ten będzie występował również w sytuacji, gdy okres pobytu zleceniobiorców w Niemczech przekroczy 183 dni.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych informuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.