Wskazuje Pani, iż koń wykorzystywany będzie wyłącznie do prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

Czy będzie Pani też zawodnikiem (jeźdźcem), trenerem, czy tylko i wyłącznie osobą prowadzącą stajnię wyścigową?

Nie jest Pani i nie planuje Pani zostać zawodnikiem (jeźdźcem), trenerem. Zapewni Pani zakupionym koniom całodobową opiekę, wypasanie, a także opiekę weterynaryjną w miejscu do tego przeznaczonym. Opłaca Pani boks, w którym znajduje się koń, oraz planuje dokonywać tych opłat także po rozszerzeniu przedmiotu działalności o działalność związaną ze sportem. We wniosku niefortunnie wskazała Pani, iż będzie prowadziła stajnię wyścigową. Zamierza Pani wystawiać konia do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych oraz wynająć jeźdźca w celu udziału w zawodach.

Pytania

1.Czy nagrody otrzymywane przez Panią, jako właściciela koni z tytułu udziału w wyścigach na zasadach określonych przez Organizatora w Regulaminie wyścigów, będą opodatkowane jako przychód z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej?

2.Czy koszty poniesione z tytułu utrzymania koni, przygotowania koni do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach stanowią koszty uzyskania przychodów?

3.W przypadku uzyskania pozytywnej odpowiedzi na pytanie 2, czy koszty poniesione z tytułu utrzymania koni, przygotowania koni do startu w zawodach oraz w związku z udziałem w wyścigach stanowią koszty bezpośrednio czy pośrednio związane z przychodem?

4.Czy przychód uzyskany ze sprzedaży koni będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?

5.Czy koszty zakupu koni oraz koszty poniesione w związku z zakupem koni, np. koszty wyjazdów na wystawy będą stanowiły koszty uzyskania przychód, nawet jeżeli koń nie będzie zdobywał nagród?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 1 – nagrody otrzymywane przez Wnioskodawczynię, jako właściciela koni z tytułu udziału w wyścigach na zasadach określonych przez Organizatora w Regulaminie wyścigów, będą podlegały opodatkowaniu jako przychód z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm. dalej: „Ustawa o PIT”) zakłada, że przychody osób fizycznych podlegające opodatkowaniu i przyporządkowane są do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT.

Źródło przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej wskazuje pkt 3 art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Każde źródło przychodów ma przypisane zasady opodatkowania. Opodatkowanie dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej regulują przepisy art. 9a ust. 1 i 2 ustawy. Dochody te są opodatkowane na ogólnych zasadach określonych w art. 27 ustawy, czyli według skali podatkowej, podatnik może złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym lub też podatnik może wybrać liniową formę opodatkowania według 19% stawki podatku.

Przy czym, stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9.

Za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ustawy o PIT).

Odnosząc się do zdarzenia przyszłego przedstawionego powyżej, należy zauważyć, iż przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalność jest m.in. „Pozostała działalność związana ze sportem (PKD 93.19.Z), która to pod klasa obejmuje: Działalność stajni wyścigowych. W ramach ww. działalności konie Wnioskodawczyni będą brały udział w wyścigach konnych i jako ich właściciel Wnioskodawczyni będzie otrzymywała nagrody od organizatora zawodów, które zostały wskazane w regulaminie tychże zawodów, jeśli koń zajmie jedno z nagradzanych miejsc.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, otrzymywane przez Wnioskodawczynię, jako właściciela koni, nagrody w wyścigach będą stanowiły przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkowane według zasad opodatkowania przewidzianych dla działalności gospodarczej.

W przypadku Wnioskodawczyni podatkiem liniowym w wysokości 19% dochodu.

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 2 – koszty poniesione z tytułu utrzymania koni, przygotowania koni do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Jak więc wynika z powyższego, aby uznać wydatek za koszt podatkowy w rozumieniu powyższych przepisów, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

·koszt musi zostać „poniesiony”,

·poniesienie kosztu musi zostać dokonane w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

·koszt, który został poniesiony, nie może być wymieniony w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Inaczej mówiąc, z powyższego przepisu wynika, że wszystkie poniesione wydatki (niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT) stanowią koszty uzyskania przychodu, jeśli pozostają w związku przyczynowo skutkowym z przychodami, czyli są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy więc ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu.

Mając na uwadze powyższe oraz okoliczności przedstawione w stanie faktycznym, wskazujące, iż z tytułu udziału w wyścigach Wnioskodawczyni będzie otrzymywała, jako właściciel startujących koni, Nagrody oraz Nagrody dodatkowe (ponieważ konie są z polskiej hodowli), należy uznać, iż ponoszone przez Wnioskodawczynię koszty poniesione z utrzymaniem koni, z przygotowaniem koni do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach, jak np. koszty utrzymania koni (w tym koszty usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień, ubezpieczenia koni, najmu boksów i pożywienia), koszty tresury i oceny wartości użytkowej koni ras szlachetnych, opłaty za zapis konia do sezonu wyścigowego, opłaty za rejestrację barw wyścigowych, ubrań dla jeźdźca (w czasie gonitwy jeździec jedzie w określonych dla właściciela barwach), opłaty za transport koni na wyścigi, opłaty za zapis do gonitw, koszty wyjazdów na wyścigi poza tor wyścigowy na x) są celowe i zasadne oraz związane z osiągnięciem przychodu. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem ww. kosztów a uzyskaniem przychodu również jest jasny i bezsprzeczny. Możliwość osiągnięcia przychodu również jest niemal pewna, ponieważ jedyny warunek otrzymania Nagrody dodatkowej to ukończenie przez konie Wnioskodawczyni w sposób ważny określonej w Zarządzeniu liczby gonitw. Ponadto zdobywanie Nagród przez konie przyczyni się również do zwiększenia ich rynkowej wartości. Tym samym, biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawczyni, ww. koszty stanowią koszty uzyskania przychodów.

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 3 – Ustawa o PIT w art. 22 wyróżnia koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami i stanowi odmienne zasady rozpoznawania tych kosztów w czasie. Jednocześnie ustawodawca nie wprowadził definicji tych kosztów.

Z uwagi na to, iż ustawa nie definiuje tych pojęć, należałoby odwołać się do znaczenia wyrażeń „bezpośredni”, „bezpośrednio związany”. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl) „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. Zgodnie z ugruntowanym poglądem organów podatkowych kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest zakup towarów handlowych.

Koszty pośrednie zaś to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. koszty administracyjne).

Zasady potrącalności kosztów bezpośrednich i pośrednich w czasie reguluje art. 22 ust. 5-5c ustawy o PIT. Zgodnie z art 22 ust. 5 ustawy o PIT: U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1.sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2.złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 22 ust. 5a ustawy o PIT).

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ustawy o PIT).

Stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z powyższych przepisów wynika, iż koszty bezpośrednie potrącalne są co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którym ich poniesienie było związane. Koszty pośrednie pomniejszają zaś przychód w dacie ich poniesienia.

Biorąc pod uwagę, iż w związku z przygotowaniem koni do startu w zawodach oraz w związku z udziałem w zawodach Wnioskodawczyni będzie ponosić wiele kosztów, np. koszty utrzymania koni (w tym koszty usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień ubezpieczenia koni, najmu boksów i pożywienia), koszty tresury i oceny wartości użytkowej koni ras szlachetnych, opłaty za zapis konia do sezonu wyścigowego, opłaty za rejestrację barw wyścigowych ubrań dla jeźdźca (w czasie gonitwy jeździec jedzie w określonych dla właściciela barwach), opłaty za transport koni na wyścigi, opłaty za zapis do gonitw, koszty wyjazdów na wyścigi poza tor wyścigowy na x, w ocenie Wnioskodawczyni, wszystkie ww. koszty poniesione z tytułu przygotowania koni do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach stanowią koszty pośrednio związane z przychodem. W ocenie Wnioskodawczyni żaden z ww. kosztów nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów z Nagród i Nagród dodatkowych. Jednocześnie poniesienie tych kosztów służy całokształtowi prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalność gospodarczej związanej ze sportem (działalność stajni wyścigowej). Tym samym koszty poniesione z tytułu utrzymania koni, przygotowania koni do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach stanowią koszty pośrednio związane z przychodem.

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 4 – zgodnie z art. 14 ust. 1 za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust 1 ustawy o PIT).

Art. 10 ust. 1 ustawa o PIT wymienia zaś poszczególne źródła przychodów, wymieniając w pkt 3 przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT źródłem przychodu jest także odpłatne zbycie:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa, do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednocześnie powyższego ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1.na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;

2.w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;

3.składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3 (który nie ma w tej sytuacji zastosowania), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dnem ich odpłatnego zbycia,nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarcze, są również 1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartość niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (z zastrzeżeniem ust. 2c, który nie ma w tej sprawie zastosowania). Przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając powyższe na uwadze, przychód ze sprzedaży konia, który był związany z działalnością jeździecką, będzie przychodem z działalności gospodarczej.

W Pani ocenie – w odniesieniu do pytania nr 5 – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Wydatek może więc stanowić koszt uzyskania przychodu, jeśli jest celowy i zasadny oraz pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, czyli jest uzasadniony z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie jego poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, w tym służy zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki poniesione na zakup nowych koni i związane z tym zakupem, np. koszty wyjazdów na wystawy będą w sposób oczywisty i bezsporny związane z osiąganiem przychodów w postaci Nagród i/lub Nagród dodatkowych. Zdobywanie Nagród przez konie przyczyni się również do zwiększenia ich rynkowej wartości. Zakup nowych koni przyczyni się więc do zwiększenia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie działalności stajni wyścigowej. Koszty zakupu koni oraz koszty poniesione w związku z zakupem koni, np. koszty wyjazdów na wystawy będą więc stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do bezpośredniego zaliczenia kosztu nabycia konia oraz kosztów związanych z jego utrzymaniem do kosztów uzyskania przychodu niezależnie od faktu, czy koń będzie zdobywać nagrody czy nie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przepis ten stanowi ogólną definicję przychodu w ramach działalności gospodarczej. Przychodem tym jest każde przysporzenie, które powiększa aktywa podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się transportem drogowym artykułów spożywczych w cysternach oraz wynajmem hali magazynowej. Ponadto zamierza Pani rozpocząć nową gałąź działalności. W ramach planowanej działalności zamierza Pani zakupić konia, wyszkolić i uczestniczyć w różnych zawodach jeździeckich w kategorii skoki, a następnie utytułowanego już sprzedać. Zamierza Pani wystawiać konia do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych oraz wynająć jeźdźca w celu udziału zawodach. W związku z udziałem w zawodach, jako właściciel koni, będzie Pani otrzymywała nagrody (jeśli koń w zawodach zajmie jedno z nagradzanych miejsc). Zdobywanie nagród przyczyni się również do zwiększenia rynkowej wartości koni. W przyszłości planuje Pani sprzedaż koni, których będzie właścicielem, oraz zakup kolejnych koni, co będzie wiązało się z poniesieniem kosztu zakupu koni oraz innych kosztów związanych z tym zakupem, np. kosztów wyjazdów na wystawy. Ponadto wskazała Pani, że nie rozszerzyła Pani jeszcze przedmiotu prowadzonej działalności o pozostałą działalność związaną ze sportem, lecz planuje Pani to zrobić w najbliższym czasie. Po rozszerzeniu przedmiotu działalności wprowadzi Pani konia do działalności gospodarczej. Nie jest Pani i nie planuje Pani zostać zawodnikiem (jeźdźcem), trenerem. Wybraną formą opodatkowania Pana działalności gospodarczej jest podatek liniowy.

Wyjaśniam, że przywołany powyżej art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera zamknięty katalog źródeł przychodów.

Jeżeli prowadzi Pani działalność gospodarczą i w związku z tą działalnością będzie Pani uzyskiwać nagrody z tytułu udziału w wyścigach jako przedsiębiorca, to uzyskiwane z tego tytułu środki będą stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – nagrody otrzymywane przez Panią, jako właściciela koni z tytułu udziału w wyścigach na zasadach określonych przez Organizatora w Regulaminie wyścigów, będą opodatkowane jako przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten definiuje pojęcie środka trwałego, jako nabytego lub wytworzonego składnika majątkowego, kompletnego i zdatnego do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Przy czym wskazuje, że środkami tymi mogą być: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, a także inne przedmioty.

W myśl art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na gruncie prawa podatkowego zwierzę jako inwentarz żywy nie stanowi rzeczowego składnika majątku podatnika (środka trwałego, czy wyposażenia). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiując pojęcie środków trwałych, nie objęły jego zakresem zwierząt.

Skoro koń nie stanowi środka trwałego, to do przychodów z jego zbycia zastosowanie znajdzie zasada ustalania przychodów wskazana w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie powyższego stwierdzam zatem, że przychód ze sprzedaży konia, który będzie związany z pozostałą działalnością związaną ze sportem, będzie Pani przychodem z działalności gospodarczej.

Reasumując – przychód uzyskany ze sprzedaży koni będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów wskazuję, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, stwierdzam, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy – oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym – możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia jego przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków, należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 omawianej ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli są ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazuję również, że sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Z opisu sprawy i uzupełnienia wynika, że w związku z utrzymaniem koni, przygotowaniem koni do startu w zawodach oraz w związku z udziałem w zawodach ponosi Pani wiele kosztów, np. koszty utrzymania koni (w tym koszty usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień, ubezpieczenia koni, najmu boksów i pożywienia), koszty tresury i oceny wartości użytkowej koni ras szlachetnych, opłaty za zapis konia do zawodów, ubrań dla jeźdźca oraz jego zatrudnienie, opłaty za transport koni na zawody.

Stwierdzam zatem, że wydatki związane z utrzymaniem konia, przygotowania koni do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach ponoszone przez Panią w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej będą spełniać wymagane warunki, tj. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przyszłym źródłem przychodów i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a ponadto nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów planowanej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując – Pani wydatki z tytułu utrzymania koni, przygotowania koni do startu w wyścigach poniesione po rozszerzeniu działalności oraz w związku z udziałem w wyścigach będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyróżnia koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami i ustanawia odmienne zasady rozpoznawania tych kosztów w czasie. Jednocześnie ustawodawca nie wprowadził definicji tych kosztów.

Z uwagi na to, że ustawa nie definiuje tych pojęć, należy odwołać się do znaczenia wyrażeń „bezpośredni”, „bezpośrednio związany”. Zgodnie z ugruntowanym poglądem kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest zakup towarów handlowych.

Koszty pośrednie natomiast to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. koszty administracyjne). „Pośrednie koszty uzyskania przychodów” to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Wszystkie koszty, których nie da się zaklasyfikować do kosztów bezpośrednich, są kosztami pośrednimi. Choć nie mają bezpośredniego odbicia w konkretnych przychodach, bez ich poniesienia nie byłoby możliwe osiąganie przychodów.

Zasady potrącalności kosztów bezpośrednich i pośrednich w czasie reguluje art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższych przepisów wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są co do zasady w momencie uzyskania przychodów, z którymi ich poniesienie było związane. Koszty pośrednie pomniejszają natomiast przychód w dacie ich poniesienia.

Wydatki związane z utrzymaniem koni, przygotowaniem koni do startu w wyścigach oaz udziału w wyścigach, tj. koszty utrzymania koni, w tym koszty usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień, ubezpieczenia koni, najmu boksów i pożywienia, koszty tresury i oceny wartości użytkowej koni ras szlachetnych, opłaty za zapis konia do zawodów, ubrań dla jeźdźca, opłaty za transport koni na zawody (ale z wyłączeniem wydatków związanych wynagrodzeniem zatrudnionego trenera oraz jeźdźca) będą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów dla Pani, ponieważ są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia przychodów.

Natomiast wydatki związane z wynagrodzeniem trenera oraz jeźdźca, których zaliczanie do kosztów jest określone w szczególny sposób, będą stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie określonym w art. 22 ust. 6ba, ust. 6bb w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 55 i 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – wydatki związane z utrzymaniem i trenowaniem konia (z wyłączeniem wydatków związanych z wynagrodzeniem zatrudnionego trenera) będą stanowić dla Pani pośrednie koszty uzyskania przychodów, które będą potrącalne w dacie ich poniesienia. Natomiast wydatki związane z wynagrodzenie trenera będą stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem terminowej wypłaty świadczenia.

Ponadto stwierdzam, że ww. koszty będą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy koń uzyska, czy nie uzyska nagrody za udział w zawodach, gdyż wypełniają one wskazania zwarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również na rozliczenie w kosztach podatkowych nie ma wpływu uzyskanie bądź nie nagrody/nagród przez konia. Przy czym koszt zakupu konia będzie możliwy do rozliczenia w dacie uzyskania przychodu z jego zbycia.

Koszt zakupu konia w Pani działalności gospodarczej będzie stanowić koszt bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodów, zatem koszty poniesione na jego nabycie są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały przychody ze sprzedaży zakupionego konia.

Powyższe oznacza, że koszt zakupu konia będzie Pani mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dopiero w chwili uzyskania przychodów z jego sprzedaży.

Reasumując – koszty zakupu koni oraz koszty poniesione w związku z zakupem koni, np. koszty wyjazdów na wystawy będą stanowić koszty uzyskania przychów, nawet jeżeli koń nie będzie zdobywał nagród.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).