Interpretacja indywidualna z dnia 22.05.2012, sygn. IPPB4/415-252/12-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.03.2012 r. (data wpływu 19.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi w Polsce działalność związaną z usługowym prowadzeniem księgowości, badanie sprawozdań finansowych oraz doradztwa podatkowego. Spółka zatrudnia pracowników dyrektorów działów, których praca wymaga przemieszczania się pomiędzy siedzibą Spółki a biurami klientów. W związku z powyższym Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe, których jest właścicielem.

Pracownicy wykorzystują samochody tylko do celów służbowych w następujący sposób:Zgodnie z zawartą umową podnajmu dotyczącą siedziby Spółki, Spółka nie ma zagwarantowanego prawa do strzeżonych miejsc parkingowych w bliskim sąsiedztwie siedziby Spółki. Tym samym w związku z brakiem strzeżonych służbowych miejsc do parkowania samochodów oraz w związku z charakterem pracy pracowników miejsca parkingowe dla samochodów służbowych zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania pracowników ich użytkujących. Kwestie te zostały uregulowane w umowach o używanie samochodu służbowego przez pracownika.

Do obowiązków nałożonych na pracowników przedmiotową umową należy między innymi:

• należyte zabezpieczenie używanego służbowego samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,
• garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania na ogrodzonym terenie prywatnym lub na parkingach strzeżonych
• używanie samochodu tylko do celów służbowych
• używanie samochodu do celów prywatnych tylko po uzyskaniu pisemnej zgody pracodawcy i tylko w zakresie ustalonych kilometrów
• oddanie samochodu po rozwiązaniu umowy w stanie niepogorszonym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku z wyznaczeniem miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz w związku z dojazdami pracownika z miejsca garażowania samochodu do miejsc wykonywania obowiązków pracowniczych powstanie po stronie pracownika przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa)...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyznaczenie miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz przejazdy pracownika pomiędzy miejscem garażowania samochodu a miejscami wykonywania obowiązków pracowniczych nie skutkuje powstaniem po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy.

Użytkowanie samochodów służbowych w opisany sposób nie powoduje przysporzenia majątkowego po stronie pracownika a umożliwia jedynie prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych oraz zapewnienie prawidłowego dbania o powierzone pracownikom mienie.Ustalenie miejsca parkowania samochodów wynika między innymi z braku możliwości zabezpieczenia samochodów w miejscu siedziby Pracodawcy oraz charakteru wykonywanej pracy przez pracowników.

Po drugie wyznaczenie miejsca parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników, związane jest z realizacją obowiązków pracownika. Zgodnie z art. 124 Kodeksu pracy pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu. Parkowanie samochodu przez pracownika w wyznaczonym przez Spółkę miejscu gwarantującym w najwyższym stopniu jego bezpieczeństwo jest wyrazem dbałości o powierzone mienie. Podsumowując, dojazdy samochodem służbowym do i z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy, jeżeli są wykorzystywane w ramach realizacji zadań służbowych, nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy. Fakt zapewnienia miejsca parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników służy realizacji obowiązków służbowych pracowników oraz zwiększa dbałość o mienie Spółki, tym samym wpływa na osiąganie przez Spółkę przychodów. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 19 maja 2010 r., Nr IPPB2/415-168/10-2/AS, wskazał, iż (. .) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania, a miejscem, w którym znajduje się siedziba Spółki o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy. ().

Analogiczne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20-12-2011 r. Nr IPPB4/415-814/11 -2/JK2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca (Spółka) prowadzi w Polsce działalność związaną z usługowym prowadzeniem księgowości, badanie sprawozdań finansowych oraz doradztwa podatkowego. Spółka w celu wykonywania swojej działalności zatrudnia pracowników dyrektorów działów, których praca wymaga przemieszczania się pomiędzy siedzibą Spółki a biurami klientów. W związku z powyższym Spółka przydziela pracownikom samochody służbowe, których jest właścicielem. Pracownicy wykorzystują samochody tylko do celów służbowych w ten sposób, że zgodnie z zawartą umową podnajmu dotyczącą siedziby Spółki, Spółka nie ma zagwarantowanego prawa do strzeżonych miejsc parkingowych w bliskim sąsiedztwie siedziby Spółki. Tym samym w związku z brakiem strzeżonych służbowych miejsc do parkowania samochodów oraz w związku z charakterem pracy pracowników miejsca parkingowe dla samochodów służbowych zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania pracowników ich użytkujących. Kwestie te zostały uregulowane w umowach o używanie samochodu służbowego przez pracownika.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującą umową. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym można by bezpiecznie parkować samochody stanowiące jego własność. Zatem przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez pracodawcę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania tych osób gwarantuje jego bezpieczeństwo, stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, a tym samym dbałość o powierzone mienie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania (garażowania) nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie (garażowanie) samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 387 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie