Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 27.03.2006, sygn. PB I-2/4117/IN-7/US Skiern./06/MM, Izba Skarbowa w Łodzi

Temat interpretacji

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, po rozpatrzenia zażalenia z dnia 01.03.2006r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Skierniewicach Nr US EI/6/10/2006 z dnia 17.02.2006r., odmawia zmiany i uchylenia ww. postanowienia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, na podstawie art. 220, art. 221, art. 223 § 1, § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.

W dniu 20.01.2006r. wystąpił Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Skierniewicach z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Zwrócił się Pan z zapytaniem czy wartość diet z tytułu podróży służbowych wypłaconych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy, w firmie która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych stanowi koszt uzyskania przychodów ?

W Pana ocenie przysługuje Panu prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu diet wypłacanych kierowcom z tytułu podróży służbowych związanych z wyjazdami krajowymi i zagranicznymi.

Organ podatkowy pierwszej instancji nie podzielił Pana stanowiska i w postanowieniu z dnia 17.02.2006r. Nr US.EI/6/10/2006 stwierdził, iż wypłacone pracownikowi z tego tytułu kwoty powinny być opodatkowane jako przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako wynagrodzenie mogą być zaliczone przez Pana do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Skierniewicach zauważył, iż istotę świadczonej przez kierowcę pracy stanowią stałe wyjazdy do różnych miejscowości, a nie praca w siedzibie pracodawcy. Potwierdza to przedstawiony przez Pana stan faktyczny, z którego wynika, że czynności pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy polegają na przewozie towarów w kraju jak i za granicą. Zawarcie w treści umowy o pracę zapisu, że miejscem wykonywania pracy przez kierowcę jest siedziba firmy nie oznacza, że w każdym przypadku wyjazd kierowcy poza siedzibę pracodawcy w związku z wykonywaniem pracowniczych czynności prowadzenia pojazdu, może być utożsamiane z podróżą służbową.Postanowienie to zostało odebrane w dniu 22.02.2006r.

Nie zgadzając się z powyższym, w dniu 01.03.2006r. ? za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Skierniewicach - złożył Pan zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi. Nie zgadza się Pan ze stanowiskiem wyrażonym w postanowieniu, iż czynności wykonywane przez kierowców nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową. W Pana ocenie wypłacone pracownikowi diety powinny stanowić koszt uzyskania przychodu. Powołuje się Pan na art. 77 (5) §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), który stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej. Pana zdaniem z przepisu tego można wysnuć wniosek, że podróżą służbową jest wyjazd poza miejscowość stałego wykonywania pracy na służbowe polecenie pracodawcy, który to wyjazd związany jest z wykonywaniem zadania służbowego.

Po przeanalizowaniu przedłożonych dokumentów oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznaje za prawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Skierniewicach zawarte w przywołanym powyżej postanowieniu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zaliczenie w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu podróży służbowych zostało unormowane w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wysokość diet przysługujących pracownikom określają:

- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990),

- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

Zarówno ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jak też powołane wyżej rozporządzenia nie definiują ?podróży służbowej?. Pojęcie to można pośrednio wywieść z przepisu art. 77 (5) ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W przepisie tym pojęcie ?podróży służbowej? zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

W Pana przypadku brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, że zatrudnieni przez Pana pracownicy-kierowcy, wykonując poza siedzibą firmy usługi stanowiące przedmiot działalności gospodarczej, odbywają podróż służbową. Bez znaczenia jest tutaj fakt wskazania w umowach o pracę jako stałe miejsce pracy ? adres siedziby firmy, ponieważ istotę czynności pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy stanowią stałe wyjazdy do różnych miejscowości zarówno w kraju jak i za granicą, a nie praca w siedzibie pracodawcy.

Skoro więc praca kierowcy nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowej, to tym samym brak jest podstaw do wyliczenia diet za czas tych podróży wg zasad określonych w wyżej powołanych. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej i zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.
Nie można także wykluczyć sytuacji, że pracownik-kierowca zatrudniony w firmie świadczącej usługi transportowe, będzie świadczył pracę odbywając typową podróż służbową, np. podróż w celu odbycia szkolenia, itp. Tylko w takim bowiem przypadku pracownikom-kierowcom będą przysługiwały diety z tytułu podróży służbowej w wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które to na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy są zwolnione od podatku dochodowego do wysokości określonej w tym przepisie.

Jeżeli należności wypłacone pracownikom będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu i będzie istniał związek przyczynowo-skutkowy z uzyskanym przychodem, a zatem będą spełnione warunki wynikające z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, to wartość przedmiotowych diet (do wysokości określonego limitu) będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Tutejszy organ podatkowy podziela również stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Skierniewicach, iż wypłacone pracownikowi-kierowcy należności z tytułu odbytej podróży służbowej powinny być opodatkowane jako przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako wynagrodzenia mogą być zaliczone przez pracodawcę (właściciela firmy) do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, jak w sentencji niniejszej decyzji.