Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 10.03.2004, sygn. ZB-415-2/04, Urząd Skarbowy w Obornikach Wielkopolskich
Temat interpretacji
Zgodnie z art. 14 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. Nr 137 poz. 926 ze zm./ odpowiadając na pismo z dnia 15.02.2004r. udziela się następującej informacji.
Zgodnie z art. 22 a i b ust 1 § 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osóbfizycznych /Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm./ nabyty lub wytworzony we własnym zakresie składnik majątku można zaliczyć do środków trwałych i amortyzować pod warunkiem, że:-stanowi własność lub współwłasność podatnika-jest kompletny tj. stanowi całość jako środek trwały i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania- przewidywany okres jego używania przekracza l rok-wykorzystywany jest na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu
Okoliczności wyłączające amortyzację przewiduje art. 22 c w/w ustawy zgodnie z postanowieniami, którego amortyzacji nie podlegają między innymi budynki mieszkalne, wraz ze znajdującymi w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawione albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu. Istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie wartości początkowej środka trwałego co w przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób określa się przyjmując wartość rynkową w dniu nabycia chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
Z treści zapytania wynika, że podatnik zamierza dokonać adaptacji pomieszczeń mieszkalnych i ichrozbudowy dla celów działalności gospodarczej co w świetle art. 22 g ust. 17 w/w ustaw określone zostało jako ulepszenie środka trwałego i powoduje powiększenie jego wartości początkowej o sumę wydatków na jego ulepszenie jeżeli przekracza ona w danym roku podatkowym 3.500 oraz o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.
Zdaniem tutejszego Urzędu powyższą nieruchomość w części wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej należy traktować jako środek trwały przy spełnieniu wskazanych wyżej warunków wraz z jego częścią rozbudowaną i przy zastosowaniu jednolitej stawki amortyzacji dla całego amortyzowanego obiektu. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji lub wykazu danego podatnika z tym, że okres amortyzacji w przypadku budynków i budowli nie może być krótszy niż 10 lat. Wyjątek stanowią tu obiekty wymienione w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji Środków Trwałych /Załącznik nr 1 do ustawy z dnia 26 lipca 1991r. poz 179/ czyli trwale związane z gruntem kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m 3 , domki kempingowe oraz budynki zastępcze. Istotne znaczenie w przypadku możliwości skorzystania z indywidualnego ustalenia stawek amortyzacyjnych w przypadku budowli ma ustalenie faktu, czy środek trwały można uznać za używany, czyli gdy podatnik udowodni, że przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy lub za ulepszony, czyli gdy podatnik przed wprowadzeniem go do ewidencji, poniósł wydatki na jego ulepszenie co najmniej w kwocie 30% wartości początkowej art. 22 j ust.3 pkt l i 2. W pozostałych wypadkach zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych /Załącznik nr l do ustawy z dnia 26 lipca 1991r./ należałoby zastosować 2,5 % stawkę amortyzacji dla budynków i lokali niemieszkalnych. Pamiętać należy jednak, iż istotne znaczenie ma tu fakt administracyjnej zmiany kwalifikacji lokalu z mieszkalnego na niemieszkalny. W związku z czym nie wystarczającą okolicznością jest samo przenaczenie lokalu na cele niemieszkalne.