Interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.122.2022.1.AMN
Temat interpretacji
Wynagrodzenie wypłacane radcy prawnemu po ustaniu stosunku pracy z tytułu zasądzonych i wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania nr 1 jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Zakres wniosku jest następujący:
Opis stanu faktycznego
W okresie od maja 2003 roku do lipca 2021 roku Wnioskodawca był pracownikiem X – przy czym w okresie od czerwca 2014 roku do lipca 2021 roku był zatrudniony na etacie radcy prawnego w ww. spółce.
Z dniem (…) lipca 2021 roku w związku z likwidacją stanowiska pracy radcy prawnego rozwiązano stosunek pracy.
W ramach stosunku pracy - obowiązkiem Wnioskodawcy jako etatowego radcy prawnego było prowadzenie bieżącej obsługi prawnej spółki. Dla pełnej jasności Wnioskodawca wskazuje, że Spółka X świadczy usługi zarządzania na rzecz wspólnot mieszkaniowych na terenie Miasta. W ramach czynności zleconych poszczególnymi umowami przez wspólnoty – spółce X zlecono między innymi reprezentowanie wspólnot przed sądami i organami egzekucyjnymi. Spółka X udzielała w tym zakresie stosownego pełnomocnictwa Wnioskodawcy jako profesjonalnemu pełnomocnikowi – do reprezentowania wspólnot mieszkaniowych w sporach sądowych i w postępowaniach egzekucyjnych. Pełnomocnictwo do reprezentowania wspólnot mieszkaniowych w sporach sądowych i postępowaniach egzekucyjnych udzielał Wnioskodawcy wyłącznie X Spółka z o.o.
Wnioskodawcę łączyła ze spółką X wyłącznie umowa o pracę – nie łączyło go żadne inne dodatkowe zlecenie ze spółką X, jak również nie łączyło go żadne oddzielne zlecenie z poszczególnymi wspólnotami mieszkaniowymi jakimi administrował były Pracodawca.
W ramach stosunku pracy ze Spółką X – Wnioskodawca jako profesjonalny pełnomocnik reprezentował wspólnoty mieszkaniowe w sporach sądowych i postępowaniach egzekucyjnych.
Zgodnie z umową o pracę Wnioskodawcy przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatkowe wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego strony reprezentowanej w wysokości 100% zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego. W okresie trwania stosunku pracy Wnioskodawca otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa po ich wyegzekwowaniu – z konta Pracodawcy to jest X Spółka z o.o. w pełni oskładkowane (składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne) i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Podstawą wypłaty wynagrodzenia dodatkowego był literalny zapis umowy o pracę oraz art. 22 (4) ust. 2 ustawy o radcach prawnych, który to przepis stanowi, że „Radca prawny jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej. W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna”.
Przytoczony przepis ustawy konstytuuje wyłącznie dwie przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do nabycia dodatkowego wynagrodzenia mianowicie pierwszą jest zasądzenie kosztów zastępstwa sądowego, drugą jest ściągnięcie tych kosztów od strony przeciwnej. Były Pracodawca Spółka X nie jest jednostką sfery budżetowej i z tego powodu nie podpisano oddzielnego zlecenia a tak jak wspomniano powyżej - koszty zastępstwa jako dodatkowe wynagrodzenie było ujęte bezpośrednio w umowie o pracę.
Z dniem zakończenia stosunku pracy to jest dniem (…) lipca 2021 roku pozostało niewyegzekwowanych a prawomocnie zasądzonych kosztów zastępstwa sądowego w sprawach, w których Wnioskodawca jako radca prawny reprezentował wspólnoty - a które to koszty na bieżąco są i będą regulowane przez strony, które przegrały sprawę (pozwanych, dłużników).
Po ustaniu zatrudnienia Wnioskodawca miał w okresie od (…) sierpnia do (…) grudnia 2021 roku statut osoby bezrobotnej, natomiast od dnia (…) stycznia 2022 roku Wnioskodawca założył jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…).
Wnioskodawca wskazuje, że jako przedsiębiorca nie świadczy obecnie na rzecz byłego Pracodawcy żadnych usług, nie wiąże go z byłym Pracodawcą żadna umowa lub porozumienie. Nie wiążą go też obecnie żadne umowy ze Wspólnotami Mieszkaniowymi, którymi administruje były Pracodawca.
Dnia (…) grudnia 2021 roku oraz w miesiącu styczniu 2022 roku na prywatne konto Wnioskodawcy – ku jego zaskoczeniu – wpłynęły z kont poszczególnych wspólnot mieszkaniowych, którymi administruje były Pracodawca to jest X Spółka z o.o. kwoty zwrotu części wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego w sprawach, w których Wnioskodawca reprezentował Wspólnoty w ramach wiążącego go stosunku pracy. Wnioskodawca spodziewa się wpływu kolejnych kwot z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w kolejnych miesiącach.
Pana pytania
1.Czy wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy jako radcy prawnemu po ustaniu stosunku pracy z tytułu zasądzonych i wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2.Czy były Pracodawca jest obowiązany w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczenia i pobierania zaliczki na podatek dochodowy, a w konsekwencji jest zobowiązany przekazać Wnioskodawcy i Urzędowi Skarbowemu imienną informację sporządzoną według wzoru PIT-11?
3.Czy poszczególne wspólnoty mieszkaniowe, którymi administruje były Pracodawca (X Sp. z o.o.) mogą dokonywać bezpośrednio przelewy na konto Wnioskodawcy z tytułu zasądzonych i wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego w sytuacji, gdy Wnioskodawcę z poszczególnymi wspólnotami nie łączyła i nie łączy żadna umowa cywilnoprawna, jak również nie pozostawał i nie pozostaje ze wspólnotami w bezpośrednim stosunku pracy?
4.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 3, kto jest obowiązany w myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenia imiennej informacji wg wzoru PIT-11?
W tym miejscu wskazuję, że niniejsza interpretacja jest odpowiedzią na Pana wątpliwości w zakresie stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania nr 1, natomiast w zakresie stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do zadanych we wniosku pytań nr: 2, 3 i 4 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie nr 0112-KDIL2-1.4011.397.2022.1.AMN.
Pana stanowisko do pytania pierwszego
Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane jemu jako Radcy Prawnemu – po ustaniu stosunku pracy – ale zatrudnionemu wcześniej wyłącznie na podstawie umowy o pracę dodatkowe wynagrodzenie z tytułu kosztów zastępstwa w postępowaniu sądowym lub egzekucyjnym stanowią przychód ze stosunku pracy - w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko powyższe wydaje się tym bardziej uzasadnione, mając na uwadze okoliczności wskazane w opisie stanu faktycznego, mianowicie to, że:
a)w okresie trwania stosunku pracy Wnioskodawca otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa po ich wyegzekwowaniu – wyłącznie z konta Pracodawcy – w pełni oskładkowane (składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne) i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
b)zgodnie z literalnym zapisem umowy o pracę Wnioskodawcy przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatkowe wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego strony reprezentowanej w wysokości 100% zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego;
c)podstawą wypłaty wynagrodzenia z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa – b\yła i jest wyłącznie umowa o pracę.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do zadanego we wniosku pytania nr 1 jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z przepisu art. 10 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:
Źródłami przychodów są m.in.:
-stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
-działalność wykonywana osobiście (pkt 2).
Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, przychody z tytułu udziału w badaniach i eksperymentach prowadzonych przez podmioty tworzące system szkolnictwa wyższego i nauki, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.
Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w okresie od maja 2003 roku do lipca 2021 roku był Pan pracownikiem X Spółka z o.o. – przy czym w okresie od czerwca 2014 roku do lipca 2021 roku był zatrudniony na etacie radcy prawnego w ww. spółce. Z dniem (…) lipca 2021 roku w związku z likwidacją stanowiska pracy radcy prawnego rozwiązano stosunek pracy. W ramach stosunku pracy - obowiązkiem Pana jako etatowego radcy prawnego było prowadzenie bieżącej obsługi prawnej spółki. Spółka X świadczy usługi zarządzania na rzecz wspólnot mieszkaniowych na terenie Miasta. W ramach czynności zleconych poszczególnymi umowami przez wspólnoty – spółce X zlecono między innymi reprezentowanie wspólnot przed sądami i organami egzekucyjnymi. Spółka X udzielała w tym zakresie stosownego pełnomocnictwa Panu jako profesjonalnemu pełnomocnikowi – do reprezentowania wspólnot mieszkaniowych w sporach sądowych i w postępowaniach egzekucyjnych. Pełnomocnictwo do reprezentowania wspólnot mieszkaniowych w sporach sądowych i postępowaniach egzekucyjnych udzielał Panu wyłącznie X Spółka z o.o. Łączyła Pana ze spółką X wyłącznie umowa o pracę – nie łączyło Pana żadne inne dodatkowe zlecenie ze spółką X, jak również nie łączyło Pana żadne oddzielne zlecenie z poszczególnymi wspólnotami mieszkaniowymi jakimi administrował były Pracodawca. W ramach stosunku pracy ze Spółką X – Pan jako profesjonalny pełnomocnik reprezentował wspólnoty mieszkaniowe w sporach sądowych i postępowaniach egzekucyjnych. Zgodnie z umową o pracę przysługiwało Panu wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatkowe wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego strony reprezentowanej w wysokości 100% zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego. W okresie trwania stosunku pracy otrzymywał Pan dodatkowe wynagrodzenie z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa po ich wyegzekwowaniu – z konta Pracodawcy to jest X Spółka z o.o. w pełni oskładkowane (składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne) i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Podstawą wypłaty wynagrodzenia dodatkowego był literalny zapis umowy o pracę oraz art. 224 ust. 2 ustawy o radcach prawnych. Z dniem zakończenia stosunku pracy to jest dniem (…) lipca 2021 roku pozostało niewyegzekwowanych a prawomocnie zasądzonych kosztów zastępstwa sądowego w sprawach w których Pan jako radca prawny reprezentował wspólnoty – a które to koszty na bieżąco są i będą regulowane przez strony, które przegrały sprawę (pozwanych, dłużników). Po ustaniu zatrudnienia miał Pan w okresie od (…) sierpnia do (…) grudnia 2021 roku statut osoby bezrobotnej natomiast od dnia (…) stycznia 2022 roku założył Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…). Jako przedsiębiorca nie świadczy Pan obecnie na rzecz byłego Pracodawcy żadnych usług, nie wiąże Pana z byłym Pracodawcą żadna umowa lub porozumienie. Nie wiążą Pana też obecnie żadne umowy ze Wspólnotami Mieszkaniowymi, którymi administruje były Pracodawca. Dnia (…) grudnia 2021 roku oraz w miesiącu styczniu 2022 roku na Pana prywatne konto wpłynęły z kont poszczególnych wspólnot mieszkaniowych, którymi administruje były Pracodawca to jest X Spółka z o.o., kwoty zwrotu części wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego w sprawach, w których reprezentował Pan Wspólnoty w ramach wiążącego Pana stosunku pracy. Spodziewa się Pan wpływu kolejnych kwot z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w kolejnych miesiącach.
W przedmiotowej sprawie, zadając pytanie nr 1 we wniosku powziął Pan wątpliwość, czy wynagrodzenie wypłacane Panu jako radcy prawnemu po ustaniu stosunku pracy z tytułu zasądzonych i wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego stanowią przychód ze stosunku pracy o którym mowa w art. 12 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zwrócić uwagę należy na treść przepisów art. 224 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 75 ze zm.).
Zgodnie z art. 224 ust. 1 ww. ustawy:
Radca prawny wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy ma prawo do wynagrodzenia i innych świadczeń określonych w układzie zbiorowym pracy lub w przepisach o wynagradzaniu pracowników, obowiązujących w jednostce organizacyjnej zatrudniającej radcę prawnego. Wynagrodzenie to nie może być niższe od wynagrodzenia przewidzianego dla stanowiska pracy głównego specjalisty lub innego równorzędnego stanowiska pracy. Jeżeli prawo do dodatków uzależnione jest od wymogu kierowania zespołem pracowników, wymogu tego nie stosuje się do radcy prawnego.
Stosownie do treści art. 224 ust. 2 cytowanej ustawy:
Radca prawny jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej. W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
Analizę powyższego przepisu (art. 224 ust. 2), rozpocząć należy od wyjaśnienia zasad nabywania dodatkowego wynagrodzenia przez radcę prawnego oraz charakteru tego wynagrodzenia. Przede wszystkim wspomniany przepis konstytuuje dwie przesłanki uprawniające do nabycia dodatkowego wynagrodzenia: zasądzenie kosztów zastępstwa sądowego na rzecz strony zastępowanej lub przyznanych jej w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu lub postępowaniu egzekucyjnym oraz ściągnięcie tychże kosztów od strony przeciwnej.
Przepis nie uzależnia prawa do nabycia dodatkowego wynagrodzenia, wynikającego z odrębnie zawartej umowy, od pozostawania w stosunku pracy, lecz tylko od dwóch wskazanych w nim przesłanek: zasądzenia i ściągnięcia kosztów zastępstwa sądowego. Jednocześnie wskazać należy, że chodzi tu o sytuacje, w których radca prawny dokonał wszystkich czynności zmierzających do osiągnięcia efektu, a zatem ażeby skutecznie uzyskać prawo do dodatkowego wynagrodzenia koszty muszą być zasądzone a radca prawny winien skierować sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego. Samo zaś zakończenie postępowania egzekucyjnego ma charakter przyszły, niepewny i niezależny od działań radcy prawnego, dlatego ostatnią wymaganą czynnością uprawniającą radcę do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia jest co najmniej wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi. Ściągnięcie zasądzonych kosztów zastępstwa po ustaniu stosunku pracy radcy prawnego nie niweczy roszczenia o wypłatę z tego tytułu wynagrodzenia, albowiem wynagrodzenie to nie jest uzależnione od terminu a jedynie od warunków z art. 224 ust. 2 ustawy.
W doktrynie oraz w praktyce panuje zgoda odnośnie stwierdzenia, że wynagrodzenie dodatkowe ma charakter motywacyjny i warunkowy. Nie stanowi jednak odmiany premii uznaniowej, ponieważ w razie wyegzekwowania zasądzonych kosztów wskutek działań radcy prawnego nabywa on roszczenie do pracodawcy o wypłatę tego wynagrodzenia. Jak wynika z orzecznictwa, roszczenie to ma charakter pracowniczy, także w razie, gdy wysokość i termin wypłaty dyskutowanego wynagrodzenia zostały określone na podstawie umowy cywilnoprawnej. Jego podstawą jest bowiem stosunek pracowniczy wynikający z umowy o pracę lub umowy o podobnym charakterze (vide T. Scheffler (red.), Ustawa o radcach prawnych. Komentarz, Warszawa 2018).
Jak wskazał Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 5 lipca 2018 roku, sygn. akt II PK 206/17 „jest to szczególnego rodzaju premia regulaminowa, której zasady wypłaty dają się zweryfikować”. Jeśli zaś, za Sądem, przyjąć także, że dodatkowe wynagrodzenia radcy prawnego stanowi szczególnego rodzaju premię regulaminową to nie sposób podważyć także przyjętego w orzecznictwie stanowiska, że premia taka należy się także po ustaniu stosunku pracy. W takim tonie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 czerwca 2018 roku, sygn. akt II PK 130/17, wskazując, że „pracodawca powinien uwzględnić byłych pracowników przy podziale premii, jeśli świadczenie to było składnikiem wynagrodzenia za pracę w okresie, w którym byli oni zatrudnieni. Pominięcie pracownika w takich okolicznościach narusza zasady wynagradzania za pracę wykonaną, wynagradzania według ilości i jakości pracy i równego traktowania pracowników".
Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zwrócić uwagę na użyty w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności”, co oznacza, że wymienione w ww. przepisie kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo.
Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy (stosunku służbowym) z pracodawcą.
Do przychodów ze stosunku pracy, które zostały wskazane w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należą w szczególności:
-wynagrodzenie zasadnicze,
-wynagrodzenie za godziny nadliczbowe,
-różnego rodzaju dodatki (np. dodatek funkcyjny, stażowy i za rozłąkę),
-nagrody (np. jubileuszowa, premia, „trzynastka”),
-ekwiwalenty za niewykorzystany urlop,
-wszystkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
-świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika (np. koszty dojazdu do pracy),
-wartość innych nieodpłatnych świadczeń.
Podkreślić przy tym należy, że nie wszystkie należności przysługujące pracownikowi zostały przewidziane w Kodeksie pracy, niektóre z nich wynikają bowiem z odrębnych przepisów, a inne pracodawca wypłaca pracownikom dobrowolnie zawierając z tymi pracownikami różnego rodzaju umowy, w tym o charakterze cywilnoprawnym. Nie wszystkie też objęte są układami zbiorowymi pracy lub przepisami o wynagradzaniu pracowników obowiązujących w zatrudniającej jednostce organizacyjnej.
O tym czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba niezwiązana (aktualnie lub w przeszłości) z pracodawcą.
Wynagrodzenie za pracę może otrzymać wyłącznie osoba, która aktualnie pozostaje w stosunku pracy lub osoba, której te świadczenia przysługują, bo łączył ją z pracodawcą stosunek pracy.
Wypłacane radcy prawnemu wynagrodzenie ze stosunku pracy, wynikające z zawartej umowy o pracę jak i faktycznie otrzymane wynagrodzenie z tytułu kosztów zastępstwa procesowego (ustalone na poziomie 65% lub wyższym), wynikające z art. 224 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W omawianej sprawie uznać zatem należy, że Pana przychodem ze stosunku pracy są także kwoty zwrotu części wyegzekwowanych kosztów zastępstwa procesowego w sprawach w których Pan reprezentował Wspólnoty w ramach wiążącego Pana stosunku pracy otrzymane już po ustaniu stosunku zatrudnienia.
Wypłacone Panu ww. świadczenie, będące przedmiotem zadanego przez Pana pytania nr 1 ma swoje źródło w łączącym Pana wcześniej z pracodawcą – X Spółka z o.o. – stosunkiem pracy, zatem należy je zakwalifikować do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód ze stosunku pracy. Fakt, że wynagrodzenie to zostanie wypłacone po ustaniu zatrudnienia nie oznacza, iż traci ono charakter przychodu uzyskanego ze stosunku pracy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).