Interpretacje » PIT » Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. - Interpretacja - 0115-KDIT1.4011.169.2019.2.MN

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. - Interpretacja - 0115-KDIT1.4011.169.2019.2.MN

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 09.03.2020, sygn. 0115-KDIT1.4011.169.2019.2.MN, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.) uzupełnionym w dniu 17 lutego 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 17 lutego 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 1 lutego 2018 r. na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEIDG), w ramach której osiągane dochody są opodatkowane na zasadzie wskazanej w treści regulacji art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wg jednolitej stawki 19% (podatek liniowy).

Stosownie do obowiązujących regulacji dla potrzeb ustalenia dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Stosownie do treści wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej przeważająca i wykonywana działalność gospodarcza podatnika klasyfikowana jest wg PKD 62.01.Z (Działalność związana z oprogramowaniem). W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania komputerowego dla swoich Klientów (w tym rozwijaniem istniejącego oprogramowania) osiągając dwa główne źródła przychodów, tj. na podstawie:

  • kontraktu z niemiecką firmą M. szacunkowo około 80% przychodu
  • zlecenia wykonywane dla różnych klientów szacunkowo około 20% przychodu.

Jeżeli chodzi o firmę M. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pracuje nad projektem, w którym na podstawie technologii Bluetooth tworzy sieć urządzeń. Głównym zastosowaniem tego rozwiązania jest śledzenie urządzeń Bluetooth wewnątrz budynków przy pomocy stworzonej sieci. Celem rozwiązania jest duża dokładność tej technologii względem technologii GPS, a także uzyskanie innych nowych zastosowań np. w zakresie kontroli oświetlenia lub innej dowolnej elektroniki. Opracowywane rozwiązanie jest unikalne, prawdopodobnie na skalę światową. Istniejące obecnie sieci połączone są w większości przypadków w oparciu o połączenia kablowe. W projekcie Wnioskodawca działa jako developer, a więc tworzy oprogramowanie rozwijające oprogramowanie urządzeń, które tworzą taką sieć. Wnioskodawca opracowuje algorytmy usprawniające przepustowość sieci i jej niezawodność, przygotowuje nowe usprawnienia, które następnie sam implementuje oraz dokumentuje. W ramach projektu opracowuje całkowicie nowy standard komunikacji bezprzewodowej oparty na technologii Bluetooth. W celu wybrania najlepszych parametrów sieci w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy przeprowadzane są badania wpływu różnych konfiguracji połączeń Bluetooth na zachowanie sieci. Zebrane wyniki Wnioskodawca dokumentuje do wewnętrznego użytku w firmie. Od początku współpracy, czyli od dnia 1 stycznia 2019 r., prowadzony jest dziennik prac. Jednoczesnego podkreślenia wymaga, iż współpraca z zagranicznym kontrahentem w szczegółowo opisanym powyżej zakresie prowadzona jest w oparciu o zawartą umowę (xxxx). Stosownie do jej postanowień Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem na rzecz Klienta wszelkie przysługujące mu prawa do wytworzonego oprogramowania, a zatem przysługujące mu autorskie prawa do wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego. Zgodnie z zapisami powołanej umowy wszelkie prawa do oprogramowania przekaże firmie M na wyłączność, a przekazanie tych praw następuje w momencie wytworzenia wspomnianego oprogramowania.

Poza powyżej wskazaną stałą współpraca z zagranicznym kontrahentem Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje także inne projekty programistyczne polegające na tworzeniu oprogramowania dla różnego rodzaju elektroniki użytkowej, ale nie tylko. Przykładowo, przedmiot działalności Wnioskodawcy stanowiło stworzenie oprogramowania dla e-papierosa, interaktywnej zabawki dla dzieci, inteligentnego pudełka na aparaty do zębów, urządzenia pomagającego w lokalizacji ważnych rzeczy (np. klucze, portfel). We wszystkich przypadkach Wnioskodawca był głównym oraz często jedynym twórcą oprogramowania w rozumieniu regulacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszystkie wymienione urządzenia korzystały z technologii Bluetooth i były nowatorskie w swojej dziedzinie. Przykładowo e-papieros z łącznością Bluetooth miał być pierwszym elektronicznym papierosem, który pomaga rzucić palenie. W celu stworzenia optymalnego algorytmu dozującego dawki nikotyny przeprowadzane były badania mające na celu ustalić właściwy stosunek nikotyny i substancji beznikotynowej. W przypadku urządzenia pomagającego ustalić lokalizację rozwijany jest algorytm, który ma zapobiec możliwości śledzenia na podstawie sygnału Bluetooth. W każdym z takich przypadków prowadzony jest osobny dziennik prac. Osiągane z tych tytułów przychody są dokumentowane przez Wnioskodawcę wystawianymi stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów faktur, a Wnioskodawca przenosi na nabywców całość przysługujących mu jako twórcy w stosunku do wytworzonego oprogramowania autorskich praw majątkowych.

W kontekście zaprezentowanego stanu faktycznego dodatkowego podkreślenia wymaga, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dla potrzeb prowadzonych przez Wnioskodawcę projektów w zakresie wytwarzania oprogramowania Wnioskodawca podejmuje systematyczne działania w celu wykorzystania posiadanych zasobów wiedzy dla celów tworzenia nowych zastosowań, tutaj nowych rozwiązań programistycznych. Działania te mają charakter wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności Wnioskodawcy w kierunku wytworzenia przez niego jako twórcę całkowicie nowego oprogramowania lub rozwinięcia oprogramowania istniejącego o nowe funkcjonalności jego zastosowań. Zauważenia zarazem wymaga, iż wskazane działania na żadnym etapie ich aktywności nie mają charakteru rutynowych czy okresowych zmian w istniejącym oprogramowaniu, co wyłączałoby ich uznanie za prace rozwojowe. Powyższe działania wpisują się w definicję badań rozwojowych jako przejawu prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Nadto zauważenia także wymaga, iż Wnioskodawca w pracy nad niektórymi projektami współpracuje z podmiotami zewnętrznymi, tj. dla realizacji zamówień wykonywanych dla różnych klientów Wnioskodawca korzysta z usług innych programistów, którzy również prowadzą jednoosobowe działalności gospodarcze, a którzy na zlecenie Wnioskodawcy tworzą oprogramowanie, a także dokumentację oraz prowadzą badania. Efekty tych działań rozliczane są na podstawie wystawianych przez takie podmioty faktur, a podmioty te przenoszą na rzecz Wnioskodawcy wszelkie przysługujące im do wytworzonego w ramach ich działalności oprogramowania autorskie prawa majątkowe celem wykorzystania efektów ich prac dla potrzeb realizacji projektów Wnioskodawcy. Nabycie takie (w zależności od charakteru przedmiotu nabycia) kwalifikowane jest przez Wnioskodawcę odpowiednio jako nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od podmiotu niepowiązanego albo odpowiednio nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co jest istotne dla celów ustalenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawcy, stosownie do treści regulacji art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie wskazać także należy, iż Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy dla każdego wytwarzanego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że stosownie do treści regulacji art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Zarazem, w świetle dyspozycji art. 74 ust. 2 ww. ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. W konsekwencji w sytuacji, w której Wnioskodawca jest twórcą opisanych w treści pytania programów komputerowych, należy stwierdzić, iż na gruncie regulacji ustawy o prawie autorskim i prawie pokrewnym wytworzone przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako twórcę oprogramowanie podlega ochronie prawnej, o której mowa w treści regulacji art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Wymóg prowadzenia odrębnej ewidencji, o której mowa w treści art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla celów opodatkowania w sposób wskazany w treści regulacji art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, został wprowadzony do regulacji analizowanej ustawy z dniem 1 stycznia 2019 r. W efekcie Wnioskodawca prowadzi wymaganą odrębną ewidencję, o której mowa w treści regulacji art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na bieżąco w roku 2019.

W przypadku Wnioskodawcy osiągany jest dochód zarówno ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (dochód wskazany w treści regulacji art. 30ca ust. 7 pkt 2) jak i dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży świadczonej usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat wykonywanych przez niego czynności. Wnioskodawca wykonuje objęte wnioskiem o interpretację indywidualną działania na rzecz kontrahentów w ramach prowadzonej indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej. Stąd w opisanych sytuacjach nie zachodzą przypadki wykonywania zleconych Wnioskodawcy czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego. Wszelkie czynności wykonywane są bowiem niezależnie przez Wnioskodawcę w miejscu i czasie przez niego ustalonym. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie którego mieści się m.in. odpowiedzialność wobec kontrahentów za prawidłowość i terminowość wykonywania zleconych czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wytwarza opisane prawa własności intelektualnej w postaci chronionych prawem autorskim programów komputerowych, które stanowią przejaw prowadzonej przez Niego w ramach jego działalności gospodarczej, działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu regulacji art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie on miał prawo w zeznaniu rocznym składanym za rok 2019, w sytuacji dochowania warunków wynikających z treści art. 30cb tej ustawy, rozliczać uzyskane dochody z przeniesienia (sprzedaży) na nabywców przysługujących mu autorskich praw do wytworzonych programów komputerowych zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym, tj. wg stawki 5% podstawy opodatkowania?

Stosownie do obowiązującej od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacji art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Zarazem, brzmienie regulacji art. 30ca ust. 2 pkt 8 powołanej ustawy wskazuje, że za kwalifikowane prawa własności intelektualnej dla celów stosowania rozwiązania wskazanego treścią art. 30ca cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W myśl art. 30ca ust. 3 ww. ustawy, podstawę opodatkowania w takim wypadku stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, natomiast w świetle dyspozycji art. 30ca ust. 4 tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a+b)x1,3/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z kolei dyspozycja art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala, że dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

  1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
  4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W kontekście rozpatrywanego zagadnienia istotnym jest wskazanie na brzmienie regulacji art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Norma ta ustala bowiem katalog obowiązków, których dochowanie pozwala na zastosowanie przez podatnika stosującego opodatkowanie, o którym mowa w treści art. 30ca tej ustawy. Odpowiednio, podatnicy tacy są obowiązani:

  1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
  2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
  3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
  4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
  5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zarazem z uwagi na fakt, w świetle którego podatnik prowadzi stosownie do obowiązujących w tym zakresie regulacji podatkową księgę przychodów i rozchodów zasadnym staje się zwrócenie uwagi na brzmienie regulacji art. 30cb ust. 2 analizowanej ustawy, która to regulacja wskazuje, że podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w art. 30cb ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Przenosząc powyższą analizę na grunt rozpatrywanego zagadnienia za zasadny w ocenie podatnika należy uznać pogląd, w świetle którego w przypadku uznania oprogramowania tworzonego przez niego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego to w sytuacji, w której prawo to korzysta z ochrony prawnej na podstawie m.in. odrębnych ustaw, a nadto przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, przy jednoczesnym zachowaniu wymaganych brzmieniem art. 30cb cytowanej ustawy warunków, podatnik będzie mógł w stosunku do opodatkowania kwalifikowanych dochodów osiąganych z tego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego) stosować rozwiązanie wynikające z brzmienia regulacji art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych.

Konsekwencję takiej kwalifikacji stanowi zatem konieczność ustalenia na gruncie zaprezentowanego stanu faktycznego dochowania wszystkich wymaganych w treści regulacji art. 30ca i 30cb analizowanej ustawy warunków. Odpowiednio:

    1. w zakresie ustalenia czy podatnikowi przysługuje ochrona prawna do wytworzonego przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprogramowania (autorskiego prawa do programu komputerowego), czego wymaga treść art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
      Analizując przedmiotowe zagadnienie zwrócenia uwagi wymaga, iż regulacje podatkowe (jak i pozapodatkowe) nie definiują pojęcia autorskiego prawa do programu komputerowego na co wskazało także Ministerstwo Finansów w publikowanych objaśnieniach z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX. W treści tej publikacji pod kątem możliwości stosowania preferencyjnego opodatkowania IP BOX w odniesieniu do osiąganych kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego wskazano: Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. To oznacza, że wyeliminowanie lub ograniczenie swobody twórczej (eliminacja lub ograniczenie własnego/indywidualnego działania twórczego) wyłącza lub ogranicza prawno autorską ochronę programu komputerowego, tym samym także eliminuje możliwość skorzystania z preferencji IP Box komputerowego.
      W przedmiotowej sytuacji zasadnym staje się także wskazanie na rozwiązania wynikające z treści ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ten akt normatywny dyspozycją art. 1 definiując pojęcie utworu ustala, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zarazem regulacja art. 2 tej ustawy ustalając otwarty katalog utworów wskazuje zarazem, iż za utwory uznaje się m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Z kolei, zakres ochrony programów komputerowych rozumianych na gruncie regulacji ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych jako podlegający ochronie utwór uregulowany został w treści art. 74 powołanej ustawy.

      Odpowiednio, stosownie do treści regulacji art. 74 ust. 1 ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Zarazem, w świetle dyspozycji art. 74 ust. 2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. W następstwie powyżej przytoczonych regulacji za właściwe w ocenie Wnioskodawcy należy uznać stanowisko, w świetle którego stanowiące efekt prowadzonej przez niego jako twórcy działalności, stanowiące opisane autorskie prawa do programów komputerowych korzystają z ochrony prawnej wynikającej z treści regulacji ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Podkreślenia bowiem wymaga, iż podejmowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rzeczywista działalność podatnika ma jednoznaczny charakter pracy twórczej, a co także istotne podejmowanej w ramach działalności badawczo- rozwojowej (o której mowa w pkt 2.), której efekt stanowi wytworzenie programów komputerowych, w tym także takich które są implementowane do produktu kontrahenta jako jego dodatkowe części składowe skutkujące jego rozwojem m.in. w zakresie rozbudowania jego funkcjonalności.

      Kwalifikacja taka, zdaniem Wnioskodawcy, znajduje oparcie w treści indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2019 r. (0112-KDIL3-3.4011.402.2019.1.GM), którą Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na gruncie rozpatrywanej sprawy wyjaśnił: Należy także wskazać, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r, poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.
    2. W zakresie ustalenia kolejnego warunku, a zatem kwestii czy przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej jako wymaganego warunku preferencyjnego opodatkowania wymaganego brzmieniem regulacji art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
      Dokonując ustalenia dochowania tego warunku koniecznym staje się odniesienie do brzmienia regulacji art. 5a pkt 38 ww. ustawy, a zatem do regulacji definiującej pojęcie działalności badawczo-rozwojowej dla celów opodatkowania dochodów osób fizycznych wg zasad przewidzianych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpowiednio, stosownie do tej regulacji przez pojęcie działalności badawczo-rozwojowej należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jednocześnie dyspozycja art. 5a pkt 39 analizowanej ustawy wskazuje, iż przez pojęcie badań naukowych należy rozumieć:

      1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2018r. poz. 1668 , z późn. zm.),
      2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

    Z kolei dyspozycja art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje pojęcie prac rozwojowych jako prace rozwojowe w rozumieniu, art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

    Tym samym, w aspekcie rozpatrywanego zagadnienia zasadnym staje się wskazanie na definicję prac rozwojowych wyrażoną treścią art. 4 ust. 3 powołanej ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Odpowiednio, stosownie do tej regulacji prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

    Dokonując zatem analizy działalności podatnika w kontekście uznania jego działań za działalność rozwojową zasadnym jest podkreślenie, iż tworzone przez niego oprogramowanie jest projektowane, tworzone a nierzadko także implementowane do produktu (oprogramowania) w kierunku rozszerzenia jego funkcjonalności, schematów zastosowań i możliwych płaszczyzn wykorzystywania. Wszelkie realizowane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej projekty, których finalny produkt stanowi wytworzenie oprogramowania komputerowego są poprzedzane przyjęciem kierunkowych założeń rozbudowywania produktu, analizą techniczną projektowanych i możliwych do zastosowania narzędzi oraz przeprowadzanymi testami w kierunku oceny efektu końcowego. Prace takie ze swojej natury mają charakter prowadzonych systematycznie w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W efekcie, w ocenie podatnika, powyższe działania wpisują się w ustaloną treścią art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z treścią art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce definicję prac rozwojowych. Ponad wszelką wątpliwość działalność wykonywana przez podatnika w opisanym zakresie nie może być natomiast uznana za działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

    W treści interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 13 września 2019 r. (0111-KDIB1-3.4010.288.2019.2.MO) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dokonując szerokiej analizy pojęcia prac rozwojowych dla celów stosowania ulgi B+R (na gruncie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wyjaśnił: Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych. W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

    W następstwie zaprezentowanej analizy warunków uznania działalności za prace rozwojowe, a tym samym stosownie do literalnego brzmienia definicji działalności badawczo-rozwojowej wyrażonej treścią art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznania jej za taką właśnie działalność, za zasadny należy uznać pogląd, w świetle którego zaprezentowana działalność podatnika spełnia warunek jej kwalifikacji jako prace rozwojowe, a tym samym jako działalność badawczo-rozwojową dla celów stosowania regulacji art. 30ca ust. 1 ww. ustawy.

    Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy na gruncie zaprezentowanego stanu faktycznego, dochowany jest także drugi z wymaganych treścią art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla uznania przysługujących mu autorskich praw do programu komputerowego za kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu tej regulacji.

    Konsekwencję powyższej analizy stanowi zatem wniosek, w świetle którego przedmiotowe wytwarzane przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe stanowiące efekt pracy twórczej podatnika spełnia wymagane regulacją art. 30ca ust. 2 ww. ustawy warunki uznania za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego.

    Pogląd taki na gruncie zaprezentowanego niniejszym wnioskiem stanu faktycznego znajduje uzasadnienie w treści interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 1 sierpnia 2019 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.242.2019.3.MR), którą Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na gruncie rozpatrywanego zagadnienia wyjaśniał: W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

    W następstwie powyżej zaprezentowanej analizy, w ocenie Wnioskodawcy, za zasadny należy uznać pogląd w świetle którego w opisanej sytuacji, w której w ramach prowadzonej, wskazanej działalności gospodarczej osiąga on dochody z prawa własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stanowiącego autorskie prawo do programu komputerowego w rozumieniu regulacji art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przy jednoczesnym dochowaniu wymaganych treścią art. 30cb ust. 1 i 2 warunków będzie on uprawniony w rozliczeniu rocznym sporządzanym za rok 2019 do tego dochodu zastosować opodatkowanie wskazane brzmieniem art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, tj. może opodatkować osiągany, wskazany kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wg stawki w wysokości 5% podstawy opodatkowania.

    W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

    Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

    Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

    W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

    1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
    2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
    3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
    • prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

    Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

    1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
    2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
    3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

    Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

    W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

    1. patent,
    2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
    3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
    4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
    5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
    6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
    7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
    8. autorskie prawo do programu komputerowego

    podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

    Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

    Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

    1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
    2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
    3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
    4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

    Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

    1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
    2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
    3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
    4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
    5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

    Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

    Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

    Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

    Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

    Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

    W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

    Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

    Należy przy tym zaznaczyć, że przedmiotem oceny organu zgodnie z zakresem żądania wynikającym z wniosku była wyłącznie możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej wobec osiągania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

    Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

    1. z zastosowaniem art. 119a;
    2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
    3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

    Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

    Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

    Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

    Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

    Stanowisko

    prawidłowe

    Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

    Źródło: INFOR
    Newsletter
    Drukuj
    Skopiuj link
    Zgłoś błąd na stronie