Interpretacja indywidualna z dnia 24.06.2020, sygn. 0115-KDIT3.4011.265.2020.1.PS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W zakresie zwolnienia z opodatkowania nadwyżki powstałej w wyniku poniesienia mniejszych wydatków niż kwota otrzymanych na ten cel dotacji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania nadwyżki powstałej w wyniku poniesienia mniejszych wydatków niż kwota otrzymanych na ten cel dotacji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania nadwyżki powstałej w wyniku poniesienia mniejszych wydatków niż kwota otrzymanych na ten cel dotacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie pozaszkolnych form edukacji. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych podatkiem liniowym 19%, natomiast ewidencja księgowa dokonywanych operacji prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT - korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca m.in. realizuje projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. Wnioskodawca nie jest uczestnikiem projektu bezpośrednio korzystającym z interwencji EFS i nie posiada takiego statusu w rozumieniu wytycznych w zakresie monitorowania postępu rzeczowego realizacji programów operacyjnych na lata 2014-2020. Na mocy art. 33 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 Wnioskodawca działając jako partner zawarł z Beneficjentem, tj. X umowę o partnerstwie na realizację projektu Y w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Z treści umowy o partnerstwie wynika, że Beneficjent, jako Partner wiodący, jest odpowiedzialny za całościową koordynację, zarządzanie oraz realizację Projektu, w tym został umocowany do reprezentowania Partnera, tj. Wnioskodawcy przed instytucją udzielającą dotacji. W konsekwencji postanowień umowy o partnerstwie, Beneficjent zawarł w imieniu własnym oraz w imieniu partnerów, w tym w imieniu Wnioskodawcy, z Instytucją Pośredniczącą - Województwem - Wojewódzkim Urzędem Pracy umowę o dofinansowanie Projektu Y" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Na realizację ww. projektu, zgodnie z treścią zawartej umowy, instytucja pośrednicząca przyznała dofinansowanie o wartości nie większej niż 94,98% całkowitych wydatków kwalifikowanych. Dofinansowanie przeznaczone jest na pokrycie wydatków kwalifikowanych ponoszonych przez beneficjenta i partnerów w związku z realizacją projektu, w tym: 1. część dofinansowania w kwocie nie wyższej niż 85% wydatków kwalifikowanych pochodzi ze środków europejskich; 2. część dofinansowania w kwocie nie wyższej niż 9,98 % wydatków kwalifikowanych stanowi dotację celową z budżetu państwa; Transze płatności na realizację projektu otrzymywane są z Banku Gospodarstwa Krajowego (środki europejskie) i budżetu państwa (środki dotacji celowej). Zgodnie z zawartą umową na realizację projektu za wydatki kwalifikowane uważa się koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie, które to są rozliczane ryczałtem w wysokości 25% kosztów bezpośrednich przedstawianych do rozliczenia. Uzgodniony limit procentowy jest wskazany w umowie o dofinansowanie projektu i jest podstawą do rozliczenia kosztów pośrednich we wniosku o płatność w zależności od wysokości przedstawianych do rozliczenia wydatków bezpośrednich. Koszty pośrednie rozliczone ryczałtem są traktowane jako wydatki poniesione, składają się na nie koszty administracyjne oraz inne koszty pośrednie wskazane we wniosku o dofinansowanie. W przypadku poniesienia mniejszych wydatków na katalog kosztów pośrednich niż kwota ryczałtowa dotacji przelana na konto partnera nadwyżka dotacji stanowi środki własne i nie podlega zwrotowi. Innymi słowy zastosowanie kwot ryczałtowych oznacza, że nie będą one rozliczane na podstawie faktycznie poniesionych wydatków: beneficjent nie ma obowiązku monitorowania kwot wydatków faktycznie poniesionych w ramach kwoty ryczałtowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód (nadwyżka) powstała w wyniku poniesienia mniejszych wydatków na koszty pośrednie rozliczane ryczałtem niż kwota otrzymanego na ten cel dofinansowania pozostająca w działalności jako środki własne, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym w myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w zakresie w jakim środki pochodzą z budżetu państwa) i art. 21 ust. 1 pkt 136 (w zakresie w jakim środki pochodzą ze środków Unii Europejskiej)?

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). W myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się, m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (...) Na podstawie art. 111 pkt 16 ww. ustawy, zgodnie z którym dochodami podatkowymi i niepodatkowymi budżetu państwa są środki europejskie i środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. a i b, na realizację projektów pomocy technicznej oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. c i d i pkt 6 oraz w art. 4 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa. Z kolei na mocy art. 112 ust. 1 pkt 9 ustawy, wydatki budżetu państwa są przeznaczone w szczególności na wkład krajowy na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich lub środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 3, 5 i 6. Zgodnie z art. 117 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej (...). W budżecie środków europejskich ujmuje się: *dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich, *wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji. Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy, wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które na podstawie art. 186 cytowanej ustawy o finansach publicznych mogą być przeznaczone na: *realizację projektów przez jednostki budżetowe; *płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich; * dotacje celowe dla beneficjentów; *realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe; *realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami. Zgodnie z art. 187 ww. ustawy, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich odpowiada Minister Finansów. Przepis art. 200 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że obsługę bankową płatności prowadzi BGK w ramach umowy rachunku bankowego zawartej z Ministrem Finansów. Na podstawie art. 202 ust. 1 ww. ustawy, środki pochodzące z budżetu UE oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 204 tej ustawy, środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy. Podkreślić należy, że w świetle ww. przepisów ustawy o finansach publicznych środki z Unii Europejskiej pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Jednak zgodnie z cytowanym uprzednio przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich. Ustawa o finansach publicznych wskazuje na płatnika dokonującego płatności na rzecz beneficjentów. Płatnikiem tym jest BGK, który otrzymuje środki z budżetu państwa (z Ministerstwa Finansów), a następnie przekazuje płatność beneficjentowi. Obieg środków na finansowanie programów przedstawia się następująco: budżet państwa (Ministerstwo Finansów) - BGK - beneficjent. Stosownie do art. 188 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, podstawą dokonania płatności na rzecz beneficjenta jest zlecenie płatności wystawione przez instytucję, z którą beneficjent zawarł umowę o dofinansowanie projektu, oraz pisemna zgoda dysponenta części budżetowej na dokonanie płatności. Ponadto zgodnie z art. 126 ustawy o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Natomiast zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 5 tej ustawy, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 13 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa. Przechodząc do oceny zaistniałego stanu faktycznego w kontekście właściwych przepisów, wskazać należy na treść art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36. Zgodnie z art. 21 ust. 36 powołanej ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 129, nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność. Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z BGK, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców. Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do wskazanych przepisów prawa stwierdzić należy, że jeżeli środki, które Wnioskodawca otrzymał związane są z realizacją projektów finansowanych ze środków Unii Europejskiej oraz z budżetu państwa, to stanowią one dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże przychód ten jest zwolniony z opodatkowania w części pochodzącej z dotacji celowej z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz jest zwolniony z opodatkowania w części pochodzącej ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego wypłacanych przez BGK na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy. Wobec powyższego, całość przyznanych i wypłaconych Wnioskodawcy środków finansowych wskazanych w umowie o dofinansowanie projektów jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji, przychód (nadwyżka) powstały w wyniku poniesienia mniejszych wydatków na koszty pośrednie oraz mniejszych wydatków na koszty bezpośrednie rozliczane ryczałtem niż kwota otrzymanej na ten cel dotacji, stanowiący środki własne, jest dla Wnioskodawcy przychodem zwolnionym z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 i pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 13 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą uzyska dofinansowanie do projektu realizowanego w ramach tej działalności, np. w postaci dotacji, otrzymane środki stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, chyba że przeznaczone zostaną na nabycie, bądź wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bądź gdy dofinansowanie otrzyma od agencji wykonawczych, które środki pieniężne na ten cel otrzymują z budżetu państwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca m.in. realizuje projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020. Wnioskodawca nie jest uczestnikiem projektu bezpośrednio korzystającym z interwencji EFS i nie posiada takiego statusu w rozumieniu wytycznych w zakresie monitorowania postępu rzeczowego realizacji programów operacyjnych na lata 2014-2020. Na mocy art. 33 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 Wnioskodawca działając jako partner zawarł z Beneficjentem tj. X umowę o partnerstwie na realizację projektu Y w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Z treści umowy o partnerstwie wynika, że Beneficjent, jako Partner wiodący, jest odpowiedzialny za całościową koordynację, zarządzanie oraz realizację Projektu, w tym został umocowany do reprezentowania Partnera, tj. Wnioskodawcy przed instytucją udzielającą dotacji. W konsekwencji postanowień umowy o partnerstwie, Beneficjent zawarł w imieniu własnym oraz w imieniu partnerów, w tym w imieniu Wnioskodawcy, z Instytucją Pośredniczącą - Województwem - Wojewódzkim Urzędem Pracy umowę o dofinansowanie Projektu Y" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Na realizację ww. projektu, zgodnie z treścią zawartej umowy, instytucja pośrednicząca przyznała dofinansowanie o wartości nie większej niż 94,98% całkowitych wydatków kwalifikowanych. Dofinansowanie przeznaczone jest na pokrycie wydatków kwalifikowanych ponoszonych przez beneficjenta i partnerów w związku z realizacją projektu, w tym: 1. część dofinansowania w kwocie nie wyższej niż 85% wydatków kwalifikowanych pochodzi ze środków europejskich; 2. część dofinansowania w kwocie nie wyższej niż 9,98 % wydatków kwalifikowanych stanowi dotację celową z budżetu państwa; Transze płatności na realizację projektu otrzymywane są z Banku Gospodarstwa Krajowego (środki europejskie) i budżetu państwa (środki dotacji celowej). Zgodnie z zawartą umową na realizację projektu za wydatki kwalifikowane uważa się koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie, które to są rozliczane ryczałtem w wysokości 25% kosztów bezpośrednich przedstawianych do rozliczenia. Uzgodniony limit procentowy jest wskazany w umowie o dofinansowanie projektu i jest podstawą do rozliczenia kosztów pośrednich we wniosku o płatność w zależności od wysokości przedstawianych do rozliczenia wydatków bezpośrednich. Koszty pośrednie rozliczone ryczałtem są traktowane jako wydatki poniesione, składają się na nie koszty administracyjne oraz inne koszty pośrednie wskazane we wniosku o dofinansowanie. W przypadku poniesienia mniejszych wydatków na katalog kosztów pośrednich niż kwota ryczałtowa dotacji przelana na konto partnera nadwyżka dotacji stanowi środki własne i nie podlega zwrotowi. Innymi słowy zastosowanie kwot ryczałtowych oznacza, że nie będą one rozliczane na podstawie faktycznie poniesionych wydatków: beneficjent nie ma obowiązku monitorowania kwot wydatków faktycznie poniesionych w ramach kwoty ryczałtowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869), ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Według art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b.

Na podstawie art. 111 pkt 16 ww. ustawy, dochodami podatkowymi i niepodatkowymi budżetu państwa są środki europejskie i środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. a i b, na realizację projektów pomocy technicznej oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. c i d i pkt 6 oraz w art. 4 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 549), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1306/2013", po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa.

Z kolei na mocy art. 112 ust. 1 pkt 9 ustawy o finansach publicznych, wydatki budżetu państwa są przeznaczone w szczególności na wkład krajowy na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich lub środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 3, 5 i 6.

Zgodnie z art. 117 ust. 1 ww. ustawy, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej oraz środków, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013.

W budżecie środków europejskich ujmuje się:

1. dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
2. wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji.

Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, jedną z grup wydatków budżetu państwa stanowią wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich.

Jednocześnie na podstawie art. 186 ustawy o finansach publicznych, wydatki na realizację programów i projektów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, mogą być przeznaczone na:

1. realizację projektów przez jednostki budżetowe;
2. płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
3. dotacje celowe dla beneficjentów;
4. realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe;
5. realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.

Zgodnie z art. 187 ustawy o finansach publicznych, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej płatnościami, odpowiada Minister Finansów.

Przepis art. 202 ust. 1 ww. ustawy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 204 ustawy o finansach publicznych, środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy.

Należy podkreślić, że w świetle znowelizowanych przepisów ustawy o finansach publicznych środki pochodzące z UE, FS i EFR stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich. Jednak zgodnie z przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Ustawa o finansach publicznych zmieniła również sposób dystrybucji środków finansowych na realizację programów, wprowadzając odrębny podmiot płatnika dokonującego płatności na rzecz beneficjentów. Płatnikiem tym ustanowiono Bank Gospodarstwa Krajowego, który otrzymuje środki z budżetu państwa (z Ministerstwa Finansów), a następnie przekazuje płatność beneficjentowi. Nowy obieg środków na finansowanie programów przedstawia się następująco: budżet państwa (Ministerstwo Finansów) Bank Gospodarstwa Krajowego beneficjent.

Na podstawie art. 188 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, podstawą dokonania płatności na rzecz beneficjenta jest zlecenie płatności wystawione przez instytucję, z którą beneficjent zawarł umowę o dofinansowanie projektu, oraz pisemna zgoda dysponenta części budżetowej na dokonanie płatności, z zastrzeżeniem, że w przypadku gdy projekt realizuje instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca będąca zarządem województwa lub przez zarząd województwa upoważniona, zlecenia płatności są wystawiane przez zarząd województwa.

Zgodnie natomiast z art. 126 ww. ustawy, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Stosownie do art. 127 ust. 2 pkt 5 ustawy o finansach publicznych, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Przechodząc do właściwych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy na treść art. 21 ust. 1 pkt 129, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa należy wskazać, że środki, które Wnioskodawca otrzymał w związku z realizacją projektów finansowanych ze środków Unii Europejskiej oraz z budżetu państwa stanowią dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednak przychód ten jest zwolniony z opodatkowania w części pochodzącej z dotacji celowej z budżetu państwa na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w części pochodzącej ze środków europejskich wypłacanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy.

Wobec powyższego, całość przyznanych i wypłacanych Wnioskodawcy środków finansowych w ramach umowy o dofinansowanie w celu realizacji projektów jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym zwolnieniu podlega cała kwota dotacji, w tym również kwota nadwyżki otrzymanych środków w części dotyczącej wydatków na koszty pośrednie jak i bezpośrednie nad wydatkami rzeczywiście poniesionymi przez Wnioskodawcę.

Reasumując, niewydatkowane środki powstałe z tytułu niewykorzystania całości kwoty dotacji przeznaczonej na rozliczane ryczałtowo koszty pośrednie i bezpośrednie, które pozostaną jako środki własne, stanowią dla Wnioskodawcy przychód zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim środki pochodzą z budżetu państwa oraz art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy w zakresie, w jakim pochodzą one ze środków Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej