Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 września 2025 r złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 11 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
27 kwietnia 1988 r. Pani matka darowała Pani aktem notarialnym ½ części nieruchomości, której była właścicielką, położoną w ... . Druga połowa tej nieruchomości należała do nieżyjącej . Nieruchomość ta zabudowana jest domem drewnianym o powierzchni 53 m2, a rok jego budowy datuje się na 1938 r. Stan techniczny budynku skazuje go na budynek do rozbiórki. Od daty darowizny użytkowała Pani całość nieruchomości. W związku z powyższym w 2024 r. złożyła Pani w Sądzie Rejonowym w wniosek o stwierdzenie zasiedzenia ½ części nieruchomości, która stanowiła własność, a którą użytkowała Pani od 1988 r. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny 20 listopada 2024 r. wydał postanowienie, że wraz z mężem nabyła Pani 1 stycznia 2019 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości po ½ części z połowy nieruchomości. Pozostała ½ część stanowiła już Pani własność.
Decyzjami z 27 maja 2025 r., znak Naczelnik Urzędu Skarbowego w określił Pani i Pani mężowi kwoty podatku do zapłaty z tego tytułu. 4 czerwca 2025 r. zapłaciła Pani wraz z mężem te kwoty na konto Urzędu Skarbowego w .
Aktem notarialnym z 9 lipca 2025 r. przeniosła Pani wraz z mężem prawo własności poprzez sprzedaż całej nieruchomości, w tym zasiedzonej części osobie fizycznej.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
W uzupełnieniu wniosku doprecyzowała Pani opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie:
Postanowieniem Sądu Rejonowego w z 20 listopada 2024 r. nabyła Pani prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz komórkę na zasadzie zasiedzenia w wielkości ¼ powierzchni. Wyrok uprawomocnił się w 2024 r. W sentencji wyroku Sąd Rejonowy wskazał, że zasiedzenie nastąpiło 1 stycznia 2019 r. Nieruchomość została sprzedana osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, której to działalności Pani także nie prowadziła i w ramach takiej Pani nie sprzedała.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy sprzedając przedmiotową nieruchomość w 2025 r. będzie Pani zwolniona z konieczności złożenia jakiejkolwiek deklaracji podatkowej do Urzędu Skarbowego w Skarżysku - Kamiennej oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Sprzedając nieruchomość 9 lipca 2025 r. jest Pani zwolniona z konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.
Swoje stanowisko opiera Pani na fakcie, że od nabycia przez zasiedzenie prawa własności nieruchomości, które miało miejsce 1 stycznia 2019 r. upłynął pięcioletni okres, po którym odpłatna sprzedaż nie stanowi źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdof.
Pani zdaniem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania pdof uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment nabycia, a nie data prawomocności wyroku w przedmiocie zasiedzenia. Oznacza to, że termin pięcioletni upłynął z końcem 2024 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Tak, więc dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości.
Z opisu sprawy wynika, że 27 kwietnia 1988 r. Pani matka darowała Pani aktem notarialnym ½ części nieruchomości, której była właścicielką. Od daty darowizny użytkowała Pani całość nieruchomości. W 2024 r. złożyła Pani w Sądzie Rejonowym wniosek o stwierdzenie zasiedzenia ½ części nieruchomości, która stanowiła własność ...., a którą użytkowała Pani od 1988 r. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny 20 listopada 2024 r. wydał postanowienie, że wraz z mężem nabyła Pani 1 stycznia 2019 r. przez zasiedzenie własność nieruchomości po ½ części z połowy nieruchomości. Aktem notarialnym z 9 lipca 2025 r. przeniosła Pani wraz z mężem prawo własności poprzez sprzedaż całej nieruchomości.
Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071 ze zm.):
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
W myśl art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.
Zatem, odpłatne zbycie w 2025 r. ½ części nieruchomości nabytej w drodze darowizny od matki nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie (tj. 1988 r.) i nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) podlegającego opodatkowaniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zasiedzenie nieruchomości
Stosownie do treści art. 172 § 1 Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1071 ze zm.):
Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie).
Na mocy art. 172 § 2 ww. ustawy:
Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.
Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.
W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu.
Mając na względzie powołane wyżej przepisy, wskazać należy, że za datę nabycia przez Panią ¼ części przedmiotowej nieruchomości należy przyjąć datę wskazaną w treści postanowienia Sądu tj.: 1 stycznia 2019 r. Zatem, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2024 r.
Zatem, odpłatne zbycie w 2025 r. ¼ części nieruchomości nabytej w drodze zasiedzenia nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie (tj. 2019 r.) i nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) podlegającego opodatkowaniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, nie ciąży na Pani obowiązek złożenia zeznania rocznego PIT-39 i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tej sprzedaży.
Pani stanowisko uznałem za prawidłowe, pomimo wskazania w nim, że jest Pani zwolniona z konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem jak to zostało wskazane powyżej, odpłatne zbycie nieruchomości nie skutkuje powstaniem po Pani stronie przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, aby dane świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia, to musi zostać zaliczone do przychodu w rozumieniu ustawy podatkowej.
Dodatkowe informacje
Podkreślamy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.