Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Odpowiadając na wezwania uzupełniła go Pani 12 i 29 września 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2004 r. nieprzerwanie mieszka Pani i przebywa na terytorium Belgii. Centrum Pani interesów osobistych jest Belgia, gdzie znajduje się Pani stałe miejsce zamieszkania. W razie potrzeby może Pani przedstawić „certyfikat rezydencji podatkowej” wydany przez belgijskie organy podatkowe, potwierdzający Pani status rezydenta podatkowego w Belgii. Tam też znajduje się Pani centrum interesów życiowych: osobistych. W Belgii prowadzi Pani gospodarstwo domowe i podlega tamtejszemu obowiązkowi podatkowemu. Nie osiąga Pani żadnych dochodów w Polsce, nie posiada w Polsce ośrodka interesów osobistych ani ekonomicznych. Pani obecność w Polsce ma charakter jedynie okazjonalny i nie przekracza 183 dni w roku podatkowym.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że wniosek dotyczy 2024 r. W okresie, którego dotyczy wniosek, Pani powiązania osobiste były związane przede wszystkim z Belgią, gdzie od 2004 r. na stałe mieszka Pani wraz z dziećmi. Od 2016 r. pozostaje Pani z mężem w separacji orzeczonej przez sąd. Dzieci uczęszczają do szkoły w Belgii, i tutaj pobiera Pani zasiłki rodzinne.

W Polsce pozostają Pani rodzice oraz rodzeństwo, z którymi utrzymuje Pani więzi rodzinne, jednak Pani życie rodzinne i osobiste koncentruje się w Belgii. Do Polski przyjeżdża Pani sporadycznie, zazwyczaj raz w roku.

W okresie, którego dotyczy wniosek, Pani powiązania majątkowe były następujące:

·w Belgii posiada Pani mieszkanie, które spłaca Pani w ramach kredytu hipotecznego; posiada Pani również konto bankowe, z którego na co dzień korzysta i którym zarządza,

·w Polsce odziedziczyła Pani dom oraz ziemię rolną po rodzicach; posiada Pani także dwa konta bankowe (rolnicze i osobiste). Do kwietnia 2025 r. formalnie podlegała Pani ubezpieczeniu w KRUS, jednak faktycznie od dawna nie prowadziła Pani działalności rolniczej.

Nie wiedziała Pani, że powinna złożyć wniosek o wcześniejsze wyłączenie z KRUS. Nie jest Pani osobą kompetentną w sprawach prawnych i podatkowych, dlatego nie miała Pani świadomości tego obowiązku, dopiero w tym roku uzyskała Pani odpowiednią informację i została wyłączona z systemu.

Pani centrum interesów gospodarczych i finansowych znajduje się w Belgii, gdzie zarządza Pani swoim majątkiem i prowadzi życie codzienne.

W okresie, którego dotyczy wniosek, uczestniczyła Pani w życiu towarzyskim, kulturalnym i społecznym w Belgii. Tutaj angażuje się Pani w życie lokalnej społeczności, bierze udział w wydarzeniach kulturalnych, sportowych oraz uczęszcza do szkoły językowej. Pani dzieci również uczestniczą w zajęciach szkolnych i dodatkowych zajęciach sportowych w Belgii. Do Polski przyjeżdża Pani raz w roku, głównie w celach rodzinnych, nie uczestniczy tam jednak Pani w życiu społecznym ani kulturalnym.

Przez cały okres, którego dotyczy wniosek, prowadziła Pani swoje gospodarstwo domowe w Belgii. Tutaj na co dzień mieszka Pani wraz z dziećmi, tutaj organizuje życie rodzinne i zajmuje się sprawami domowymi. Posiada Pani obywatelstwo polskie.

Pytanie

Czy spełnia Pani przesłanki do uznania, że nie posiada rezydencji podatkowej w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w przedstawionym stanie faktycznym nie posiada Pani rezydencji podatkowej w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie przebywa Pani w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym i nie osiąga w Polsce żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu. Tym samym uważa Pani, że nie spełnia przesłanek uznania Pani za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Powyższe przepisy w zakresie rezydencji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139, ze zm.):

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Mając zatem na uwadze, że od 2004 r. przebywa Pani wraz z dziećmi w Belgii, gdzie ma stałe miejsce zamieszkania oraz centrum interesów życiowych, skąd zarządza Pani swoim majątkiem i gdzie prowadzi życie codzienne, uczestnicząc również w życiu towarzyskim, kulturalnym i społecznym, a ponadto – jak wskazała Pani w uzupełnieniu – Pani obecność w Polsce nie przekracza 183 dni w roku podatkowym i ma charakter jedynie okazjonalny – uznać należy, że w 2024 r. nie spełniła Pani przesłanek wynikających z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji w 2024 r. podlegała Pani w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od ewentualnych dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.