W zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. - Interpretacja - 0111-KDIB2-2.4014.1.2023.1.PB

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4014.1.2023.1.PB

Temat interpretacji

W zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) października 2022 r. Wnioskodawca – A Sp. z o.o. (Spółka A) zawarł umowę pożyczki  z B Sp. z o.o. (Spółka B). A Sp. z o.o. jest pożyczkobiorcą, zaś B Sp. z o.o. to pożyczkodawca. Obydwie Spółki są czynnymi podatnikami VAT. Prowadzą działalność na terytorium Polski, są spółkami zarejestrowanymi w KRS. Żadna ze spółek nie ma zgłoszonej w KRS działalności  w zakresie udzielania pożyczek lub jakiejkolwiek innej działalności finansowej. Spółki nie są ze sobą powiązane ani osobowo ani kapitałowo.

Wszystkie czynności wykonywane przez Spółkę A jak i Spółkę B należą do płaszczyzny gospodarczej i związane są z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy  o VAT, do której to sfery niewątpliwie należy odpłatne udzielanie pożyczek.

Umowa zawarta pomiędzy Spółkami spełniała przesłanki do uznania za umowę pożyczki  w rozumieniu art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. – Kodeks cywilny, a także pożyczkę pieniężną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT.

W świetle zapisów ww. umowy Spółka A zobowiązała się do zwrotu pełnej kwoty pożyczki, wraz z odsetkami kapitałowymi wynoszącymi dwukrotność wysokości odsetek w skali roku. Pożyczkobiorca Spółka A uiściła od zawartej umowy podatek PCC.

Pytanie

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania, że usługa udzielenia przez Spółkę B pożyczki pieniężnej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, to czy Wnioskodawca (Spółka A) obowiązany jest do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w związku  z otrzymaniem pożyczki od Spółki B? (oznaczone we wniosku nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania, że usługa udzielenia przez Spółkę B pożyczki pieniężnej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, Wnioskodawca (Spółka A) nie jest obowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z otrzymaniem pożyczki od Spółki B.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o p.c.c. nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności. W konsekwencji, jeżeli udzielenie pożyczki przez Spółkę B Spółce A jest czynnością zwolnioną z podatku VAT, wówczas Spółka A jako podmiot, na którym w świetle art. 4 pkt 7 ustawy o p.c.c. spoczywa obowiązek podatkowy w tym podatku, nie jest obowiązana do jego zapłaty.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 1105/16 „Jeżeli z art. 2 pkt 4 u.p.c.c. wynika, że warunkiem wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest opodatkowanie jej podatkiem od towarów  i usług lub zwolnienie z tego podatku jednej ze stron czynności cywilnoprawnej, to  w przypadku pożyczki konieczne jest ustalenie, czy jedna ze stron zawartej umowy pożyczki jest podatnikiem VAT i czy podatnik ten udzielił pożyczki w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.” Tym samym, uznając, że Spółka B udzielając pożyczki pieniężnej Spółce A działa w charakterze podatnika podatku VAT i czynność ta została dokonana w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, stwierdzić należy, iż na Spółce A nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na względzie, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1,  tj. uznania, że usługa udzielenia przez Spółkę B pożyczki pieniężnej korzysta ze zwolnienia  z podatku VAT Wnioskodawca (Spółka A) nie jest obowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z otrzymaniem pożyczki od Spółki B.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.  W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, została wydana odrębna interpretacja z 17 stycznia 2023 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.10.2023.2.IO.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.):

Podatkowi podlegają: umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych  przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ww. ustawy:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

– umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego  w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

– umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona  z podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Użyte w ustawie określenie oznaczają: podatek od towarów i usług – podatek od towarów  i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.  z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że (...) października 2022 r. Wnioskodawca – A Sp. z o.o. (Spółka A) zawarł umowę pożyczki z B Sp. z o.o. (Spółka B). A Sp. z o.o. jest pożyczkobiorcą zaś B Sp. z o.o. to pożyczkodawca. Pożyczkobiorca Spółka A uiściła od zawartej umowy podatek PCC.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania zawartej umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności ustalenia wymaga kwestia czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 stycznia 2023 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.10.2023.2.IO wydanej dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług Organ wskazał, że „(…) czynność udzielenia Państwu odpłatnej pożyczki przez Spółkę B, stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa  w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie - usługa udzielenia pożyczki przez Spółkę B na Państwa rzecz korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu. A zatem, skoro otrzymana przez Wnioskodawcę pożyczka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.  Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. 

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651  ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).