Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 czerwca 2025 r. za pośrednictwem Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 3 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
-czy w zeznaniu CIT-8 za 2023 r. oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych Spółce przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2022 r. przekazanego na kapitał zapasowy Spółki;
-czy w związku z tym, że Spółka nie ujęła w pierwotnym zeznaniu CIT-8 za 2023 r. kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10, to w korekcie zeznania CIT-8, którą planuje złożyć w bieżącym roku, Spółka powinna do obliczenia kosztów uzyskania przychodów uwzględnić ostateczną wartość jaka faktycznie jest obecnie na kapitale zapasowym w wysokości (…) zł (tj. (…) zł przekazany zysk na kapitał zapasowy w 2023 r. minus (…) zł pomniejszony w 2024 r. kapitał zapasowy o stratę);
-czy w zeznaniu CIT-8 za 2024 r. Spółce przysługiwało na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2023 r. (…) zł przekazanego w 2024 r. na kapitał zapasowy Spółki.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada siedzibę w Polsce. Spółka z o.o. jest szpitalem, którego jedynym wspólnikiem jest (…). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.
W sprawozdaniu finansowym za lata 2022, 2023, 2024 Spółka osiągnęła zysk bilansowy netto, który na mocy Uchwał Wspólników został przekazany na kapitał zapasowy odpowiednio w następującej wysokości:
-Uchwałą Wspólników nr (…) z dnia (…) 2023 r. postanowiono przekazać na kapitał zapasowy zysk za rok 2022 w kwocie (…) zł, co zostało wykonane a następnie w 2024 roku kapitał zapasowy został zmniejszony na podstawie Uchwały Wspólników nr (…) z dnia (…) 2024 r. o kwotę (…) zł o stratę z lat ubiegłych, która została wykazana w bilansie za 2023 r. Strata z lat ubiegłych dotyczy 2022 r. i spowodowana była rozliczeniem projektu, w którym wycofano pewną część kosztów z dotacji, w związku z czym Spółka musiała uznać tę część jako koszty własne i zaewidencjonować jako „błędy lat ubiegłych”, co w bilansie za 2023 r. zostało ujęte w pozycji „Strata z lat ubiegłych”. Obecnie na kapitale zapasowym jest zaewidencjonowana kwota (…) zł ((…) zł minus (…) zł) jako przekazanie wyniku finansowego dotyczącego 2022 r.
-Uchwałą Wspólników nr (…) z dnia (…) 2024 r. postanowiono przekazać zysk za rok obrotowy 2023 r. w kwocie (…) zł, co zostało wykonane.
-Uchwałą Wspólników nr (…) z dnia (…) 2025 r. postanowiono przekazać zysk za rok obrotowy 2024 w kwocie (…) zł, co zostało wykonane.
Przekazanie części zysku na kapitał zapasowy zostało dokonane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych związanych ze zwiększeniem wartości Spółki, gdyż w latach 2016 do 2021 Spółka ponosiła straty bilansowe, które były pokrywane kapitałem zapasowym, co w znacznym stopniu zmniejszyło jego wartość i osłabiło wartość Spółki. Obecnie Spółka odbudowuje kapitał zapasowy poprzez przekazywanie wypracowanego zysku netto na zwiększenie tego kapitału. Wspólnicy nigdy nie podejmowali uchwał o wypłacaniu dywidendy.
Spółka w latach 2023 i 2024 w zeznaniu dot. podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 nie rozliczała kosztów uzyskania przychodów wg art. 15cb ust. 1-10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i planuje dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za lata 2023 i 2024.
W 2025 r. Spółka wpłaca zaliczki uproszczone na podatek dochodowy od osób prawnych na podstawie pierwotnie złożonego w 2024 r. zeznania podatkowego CIT-8 za 2023 r.
Pytania
1.Czy w zeznaniu CIT-8 za 2023 r. oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych Spółce przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2022 r. przekazanego na kapitał zapasowy Spółki?
2.Czy w związku z tym, że Spółka nie ujęła w pierwotnym zeznaniu CIT-8 za 2023 r. kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10, to w korekcie zeznania CIT-8, którą planuje złożyć w bieżącym roku, Spółka powinna do obliczenia kosztów uzyskania przychodów uwzględnić ostateczną wartość jaka faktycznie jest obecnie na kapitale zapasowym w wysokości (…) zł (tj. (…) zł przekazany zysk na kapitał zapasowy w 2023 r. minus (…) zł pomniejszony w 2024 r. kapitał zapasowy o stratę)?
3.Czy w zeznaniu CIT-8 za 2024 r. Spółce przysługiwało na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2023 r. ((…) zł) przekazanego w 2024 r. na kapitał zapasowy Spółki?
Państwa stanowisko w sprawie
Odpowiedź do pytania Nr 1)
Zdaniem Spółki, przepisy art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalają na uznanie, że po stronie Spółki powstaje uprawnienie do uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 do 10 w/w ustawy, w roku podwyższenia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Spółce w trakcie trwania ww. okresu 3 lat podatkowych przysługuje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów kalkulowanego na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od wartości podwyższenia kapitału zapasowego.
Odpowiedź do pytania Nr 2)
Z uwagi na to, że Spółka nie uwzględniła w pierwotnym zeznaniu podatkowym CIT-8 za 2023 r. kosztów uzyskania przychodów wg art. 15cb ust. 1 do 10, Spółka uznaje, że może sporządzić korektę zeznania podatkowego CIT-8 za 2023 r. uwzględniając koszty uzyskania przychodów obliczone od kwoty (…) zł pozostającej aktualnie na kapitale zapasowym (tj. (…) zł zysk za 2022 r. przekazany w 2023 r. na kapitał zapasowy minus (…) zł pomniejszony w 2024 r. kapitał zapasowy o stratę). Koszty uzyskania przychodów obliczone od kwoty (…) zł mogą zostać również ujęte w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Spółce w trakcie trwania ww. okresu 3 lat podatkowych przysługuje możliwość uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów kalkulowanego na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od wartości podwyższenia kapitału zapasowego.
Odpowiedź do pytania Nr 3)
Zdaniem Spółki, przepisy art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o CIT pozwalają na uznanie, że po stronie Spółki powstaje uprawnienie do uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów w roku podwyższenia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Spółce w trakcie trwania ww. okresu 3 lat podatkowych przysługuje możliwość uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów kalkulowanych na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od wartości podwyższenia w 2024 r. kapitału zapasowego o (…) zł w wyniku przekazania zysku za 2023 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Natomiast treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o CIT:
Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.
Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodano art. 15cb ustawy o CIT.
I tak, myśl art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT:
W spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
1) dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
Zgodnie z art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT:
Koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
W świetle art. 15cb ust. 3 ustawy o CIT:
Łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.
W myśl art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Zgodnie z art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT:
Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
W myśl art. 15cb ust. 6 ustawy o CIT:
Za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.
W świetle art. 15cb ust. 7 ustawy o CIT:
Jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
W myśl art. 15cb ust. 8 ustawy o CIT:
Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty – w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.
Przepis art. 15cb ust. 9 ustawy o CIT wskazuje, że:
W przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej:
Art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.
Natomiast, art. 10 ust. 2 tej ustawy wskazuje, że:
Przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Państwa rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. W sprawozdaniu finansowym za lata 2022, 2023, 2024 osiągnęli Państwo zysk bilansowy netto, który na mocy Uchwał Wspólników został przekazany na kapitał zapasowy odpowiednio w następującej wysokości:
-Uchwałą Wspólników nr (…) z dnia (…) 2023 r. postanowiono przekazać na kapitał zapasowy zysk za rok 2022 w kwocie (…) zł, co zostało wykonane a następnie w 2024 r. kapitał zapasowy został zmniejszony na podstawie Uchwały Wspólników nr (…) z dnia (…) 2024 r. o kwotę (…) zł o stratę z lat ubiegłych, która została wykazana w bilansie za 2023 r. Strata z lat ubiegłych dotyczy 2022 r. i spowodowana była rozliczeniem projektu, w którym wycofano pewną część kosztów z dotacji, w związku z czym Spółka musiała uznać tę część jako koszty własne i zaewidencjonować jako „błędy lat ubiegłych”, co w bilansie za 2023 r. zostało ujęte w pozycji „Strata z lat ubiegłych”. Obecnie na kapitale zapasowym jest zaewidencjonowana kwota (…) zł ((…) zł minus (…) zł) jako przekazanie wyniku finansowego dotyczącego 2022 r.
-Uchwałą Wspólników nr (…) z dnia (…) 2024 r. postanowiono przekazać zysk za rok obrotowy 2023 r. w kwocie (…) zł, co zostało wykonane.
-Uchwałą Wspólników nr (…) z dnia (…) 2025 r. postanowiono przekazać zysk za rok obrotowy 2024 w kwocie (…) zł, co zostało wykonane.
Ponadto, jak wskazali Państwo we wniosku przekazanie części zysku na kapitał zapasowy zostało dokonane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych związanych ze zwiększeniem wartości Spółki, gdyż w latach 2016 do 2021 Spółka ponosiła straty bilansowe, które były pokrywane kapitałem zapasowym, co w znacznym stopniu zmniejszyło jego wartość i osłabiło wartość Spółki. Obecnie odbudowują Państwo kapitał zapasowy poprzez przekazywanie wypracowanego zysku netto na zwiększenie tego kapitału. Wspólnicy nigdy nie podejmowali uchwał o wypłacaniu dywidendy.
W latach 2023 i 2024 w zeznaniu dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-8) nie rozliczali Państwo kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15cb ustawy o CIT. Planują Państwo dokonać korekty zeznania podatkowego CIT-8 za lata 2023 i 2024.
Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności kwestii ustalenia, czy w zeznaniu CIT-8 za 2023 r. oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych Spółce przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ustawy o CIT, kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2022 r. przekazanego na kapitał zapasowy Spółki.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że skoro osiągnęli Państwo zysk bilansowy netto za 2022 r., który na mocy Uchwały Wspólników z (…) 2023 r. został przekazany na kapitał zapasowy, należy stwierdzić, że co do zasady byli Państwo uprawnieni do skorzystania z preferencji określonej w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, w roku podwyższenia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych. Gdyby zatem w zeznaniu podatkowym złożonym za 2023 r. skorzystali Państwo z ww. preferencji, podstawą jej obliczenia byłby iloczyn zysku przekazanego w 2023 r. na kapitał zapasowy oraz stopy NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy o 1 punkt procentowy.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 należało uznać za prawidłowe.
Kolejna Państwa wątpliwość dotyczy kwestii ustalenia, czy w związku z tym, że nie ujęli Państwo w pierwotnym zeznaniu CIT-8 za 2023 r. kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1-10 ustawy o CIT, to w korekcie zeznania CIT-8, którą planują Państwo złożyć w bieżącym roku, powinni Państwo do obliczenia kosztów uzyskania przychodów uwzględnić ostateczną wartość jaka faktycznie znajduje się obecnie na kapitale zapasowym, tj. w wysokości (…) zł ((…) zł przekazany zysk na kapitał zapasowy w 2023 r. minus (…) zł pomniejszony w 2024 r. kapitał zapasowy o stratę).
Mając powyższe na względzie, wskazać należy, że zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT:
Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.
Kwestię złożenia korekty zeznania rocznego regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
W myśl art. 81 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:
§ 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Zgodnie z art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej:
Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Stosownie do art. 81b § 1 Ordynacji podatkowej:
Uprawnienie do skorygowania deklaracji:
1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2) przysługuje nadal po zakończeniu:
a) kontroli podatkowej,
b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
Jak wynika z art. 81b § 1a Ordynacji podatkowej:
Prawo do skorygowania deklaracji oraz cofnięcia skutków unikania opodatkowania przysługuje podatnikowi lub płatnikowi jednokrotnie, z zastrzeżeniem art. 200 § 4, w toku postępowania podatkowego, o którym mowa w art. 119g, przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o wyznaczeniu terminu, o którym mowa w art. 200 § 3, na zasadach określonych w tym zawiadomieniu. Ponowne skorygowanie deklaracji po zakończeniu postępowania podatkowego nie wywołuje skutków prawnych w zakresie, w jakim wcześniej dokonana korekta przewidywała cofnięcie skutków unikania opodatkowania.
W myśl art. 81b § 2 Ordynacji podatkowej:
Korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy zawiadamia na piśmie składającego korektę o jej bezskuteczności.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym (poprawnym już) wypełnieniu formularza podatkowego z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korekta może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Zauważyć należy, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikające z Ordynacji podatkowej.
Na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Wobec powyższego zasadą jest, że podatnik ma prawo skorygować zeznanie, o ile nie zabrania tego przepis szczególny. Skorygowanie zeznania następuje przez złożenie zeznania korygującego. Możliwość składania korekt deklaracji dotyczy jedynie zobowiązań podatkowych powstających z mocy samego prawa, czyli m.in. zeznań podatkowych, dot. rozliczenia z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Z ww. regulacji wynika również, że możliwość złożenia korekty zeznania istnieje, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. W tym miejscu należy stwierdzić, że przepisy ustawy o CIT takich zastrzeżeń nie wprowadzają.
Jak zostało już wskazane, zgodnie z art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej. Innymi słowy, podstawy kalkulacji kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT nie mogą stanowić dopłaty wniesione do Spółki w celu pokrycia straty bilansowej, a także zyski przeznaczone na pokrycie takiej straty.
Przepis art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT nie wskazuje na termin w jakim zysk nie może zostać przeznaczony na pokrycie straty bilansowej. Potencjalnie wskazać można dwa scenariusze, w których zysk przeznaczony może być przez Spółkę na pokrycie straty bilansowej:
1.w ramach podjęcia uchwały Zgromadzenia Wspólników o pokryciu straty bilansowej z zysku, który nie został wcześniej w żaden sposób rozdysponowany;
2.w ramach podjęcia uchwały Zgromadzenia Wspólników o pokryciu straty bilansowej z kapitału zapasowego bądź rezerwowego, na który przeznaczone zostały wcześniej zyski osiągnięte przez Spółkę.
W pierwszym przypadku, Spółka nie ma w ogóle możliwości uwzględnienia kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15cb ustawy o CIT, którego podstawę kalkulacji stanowią zyski przekazane na pokrycie straty bilansowej.
Z kolei w drugim przypadku, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, którego podstawę kalkulacji stanowią zyski przekazane na kapitał zapasowy bądź rezerwowy, pod warunkiem, iż przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, tj. w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, zyski te (wchodzące w skład kapitału zapasowego albo rezerwowego) nie zostaną przekazane na pokrycie straty bilansowej.
Przepisy ustawy o CIT nie zawierają szczegółowych regulacji odnoszących się do sposobu postępowania w sytuacji zaliczenia hipotetycznych odsetek do kosztów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, a następnie przeznaczenia zysku na pokrycie straty bilansowej przed upływem 3 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku. Brak jest w takiej sytuacji podstaw aby korygować te koszty wstecz. Korekty należy dokonać na bieżąco, to jest w dacie przeznaczenia zatrzymanego zysku na pokrycie straty bilansowej przed upływem 3 letniego terminu, poprzez zwiększenie przychodów stosownie do treści art. 15cb ust. 7 ustawy o CIT.
Spółka może zatem rozliczać straty bilansowe zyskami przekazanymi na kapitał zapasowy. Warunkiem uprawniającym Spółkę do pokrycia straty bilansowej kapitałem zapasowym powstałym z zysków lat ubiegłych jest jednak precyzyjne określenie w uchwale o pokryciu straty bilansowej - jakim dokładnie kapitałem zapasowym, tj. kapitałem zapasowym kiedy powstałym (z zysków za który rok podatkowy/które lata podatkowe) strata ta miałaby zostać pokryta.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że w 2024 r. kapitał zapasowy został zmniejszony na podstawie Uchwały Wspólników z (…) 2024 r. o kwotę (…) zł o stratę z lat ubiegłych, która została wykazana w bilansie za 2023 r. Strata z lat ubiegłych dotyczy 2022 r. i spowodowana była rozliczeniem projektu, w którym wycofano pewną część kosztów z dotacji, w związku z czym Spółka musiała uznać tę część jako koszty własne i zaewidencjonować jako „błędy lat ubiegłych”, co w bilansie za 2023 r. zostało ujęte w pozycji „Strata z lat ubiegłych”, zatem uchwała ta precyzuje, z zysków z jakich lat ta strata miała zostać pokryta. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją w której, w odniesieniu do zysku Spółki za rok 2022, przekazanego na kapitał zapasowy na podstawie uchwały z (…) 2023 r. Spółka nie skorzystała z preferencji o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT. Spółka zamierza zrobić to poprzez złożenie stosownej korekty.
Mając na uwadze powyższe, zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, w myśl którego, z uwagi na to, że w pierwotnym zeznaniu podatkowym CIT-8 za 2023 r. nie uwzględnili Państwo kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, sporządzając korektę zeznania podatkowego CIT-8 za 2023 r. mogą Państwo uwzględnić koszty uzyskania przychodów obliczone od kwoty (…) zł pozostającej aktualnie na kapitale zapasowym (tj. (…) zł zysk za 2022 r. przekazany w 2023 r. na kapitał zapasowy minus (…) zł pomniejszony w 2024 r. kapitał zapasowy o stratę). Koszty uzyskania przychodów obliczone od kwoty (…) zł mogą zostać również ujęte w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Państwa wątpliwość wyrażona w pytaniu Nr 3, dotyczy kwestii ustalenia, czy w zeznaniu CIT-8 za 2024 r. przysługiwało Państwu na podstawie art. 15cb ust. 1 do 10 ustawy o CIT, prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2023 r. ((…) zł) przekazanego w 2024 r. na kapitał zapasowy Spółki.
Z opisu sprawy wynika, że za 2023 r. osiągnęli Państwo zysk bilansowy netto, który na mocy Uchwały Wspólników z (…) 2024 r. został przekazany na kapitał zapasowy w kwocie (…) zł jako zysk za rok 2023. Przy czym, także w związku z przekazaniem ww. zysku na kapitał zapasowy Spółka nie skorzystała z preferencji o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT i zamierza zrobić to poprzez złożenie stosownej korekty.
Ponownie należy wskazać, iż uprawnienie do uwzględnienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT przysługuje w roku podniesienia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, którego podstawę kalkulacji stanowi zysk przekazany na kapitał zapasowy, pod warunkiem, iż przed upływem terminu, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, tj. w roku podwyższenia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, zysk ten (wchodzący w skład kapitału zapasowego) nie zostanie przekazany na pokrycie straty bilansowej.
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro spełnione zostały warunki uprawniające Państwa do uwzględnienia ww. kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, od wartości podwyższenia kapitału zapasowego, koszty uzyskania przychodów obliczone od kwoty (…) zł mogły zostać uwzględnione w zeznaniu podatkowym CIT-8 za 2024 r. Skoro jak wynika z wniosku nie uwzględnili Państwo ww. kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT w pierwotnym zeznaniu CIT-8 za 2024 r., sporządzając stosowną korektę mogą Państwo uwzględnić koszty uzyskania przychodów obliczone od kwoty (…) zł przekazane na kapitał zapasowy na podstawie uchwały z (…) 2024 r. Koszty te zgodnie z art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT mogą zostać również ujęte w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytanie Nr 3 należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.