Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowy od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 sierpnia 2025 r. (data wpływu w tym samym dniu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką jawną i od 1 stycznia 2023 r. posiada status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”). Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ramach swojej działalności operacyjnej Spółka prowadzi produkcję (…). Poza działalnością produkcyjną, Spółka prowadzi również działalność handlową. Spółka prowadzi działalność poprzez sprzedaż hurtową, gdzie jej produkty sprzedawane są do poszczególnych kontrahentów, którzy następnie dystrybuują produkty Spółki do konsumentów. Sprzedaż ta jest realizowana zarówno do kontrahentów z Polski, jak również z zagranicy.

W związku z faktem prowadzania działalności gospodarczej, Spółka posiada liczne wierzytelności od kontrahentów z różnym terminem płatności, powstałe z tytułu zbycia na ich rzecz towarów. W celu zabezpieczenia ryzyka związanego z nieterminowym wykonywaniem wierzytelności handlowych przez swoich dłużników oraz zabezpieczenia sytuacji płynnościowej Spółki, w toku prowadzonej działalności Spółka korzysta z usług faktoringowych w oparciu o umowy zawierane z dostawcami tych usług, na mocy których Spółce udostępniane są określone linie i limity faktoringowe. Spółka korzysta z usług faktoringu przede wszystkim na podstawie trzech zawartych przez nią umów z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie usług faktoringowych (dalej: „Umowy”). Spółka nie wyklucza zawarcia kolejnych umów faktoringu w przyszłości.

W ramach Umów dochodzi do zbycia wierzytelności powstałych z tytułu sprzedaży odbiorcom końcowym wyrobów wytwarzanych przez Spółkę na rzecz jej kontrahentów, a Spółka dodatkowo zobowiązana jest do uiszczania na rzecz faktora wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług faktoringu w postaci:

a)odsetek,

b)prowizji (przygotowawczej, administracyjnej),

c)opłat (przede wszystkim opłat za monit do dłużnika, za wezwanie do zapłaty dłużnika, za zmianę warunków Umowy, za opinię o współpracy, za dostęp do systemu informatycznego, za wyłączenie dłużnika z Umowy, za włączenie dłużnika do Umowy, za dokonanie cesji zwrotnej wierzytelności pierwotnej itp.) oraz możliwych innych opłat, o podobnym charakterze do opłat wskazanych wyżej.

W dalszej części niniejszego wniosku wskazane powyżej odsetki, prowizje oraz opłaty określane będą łącznie jako „Opłaty”.

Opłaty zaliczane są przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Oprócz Opłat, mając na względzie treść Interpretacji Ogólnej nr DD5.8201.11.2020 wydanej przez Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 15 lutego 2021 r. w sprawie zasad ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu przy zbyciu wierzytelności własnych w ramach umowy faktoringu (Dz. Urz. MFFiPR z 2021 r. poz. 21, dalej: „Interpretacja ogólna”), Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów również nominalną wartość brutto zbywanych na rzecz faktora wierzytelności (dalej: „Wartość wierzytelności własnych”).

Środki finansowe uzyskiwane z tytułu Umów wykorzystywane są przez Spółkę (i będą wykorzystywane w przyszłości) do finansowania jej działalności operacyjnej oraz ogólnych celów korporacyjnych. Ponadto zawarte przez Spółkę Umowy pozwalają jej, w razie potrzeby, na pozyskanie finansowania niemal natychmiastowo. Taki model działania jest szczególnie istotny dla Spółki bowiem gwarantuje jej płynność finansową i możliwość natychmiastowego pozyskania finansowania zależnie od potrzeb, niezależnie od tego, jaki termin płatności ma dany Kontrahent i czy reguluje on swoje zobowiązania na czas czy też nie.

W kontekście powyższego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie prawidłowego sposobu rozliczania ww. Opłat dla celów podatkowych.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 13 sierpnia 2025 r. wskazali Państwo, że Spółka przedstawia najważniejsze postanowienia zawarte w przedmiotowych umowach.

Spółka zawarła trzy umowy faktoringowe z następującymi podmiotami:

a)Umowa z A. sp. z o.o., obecnie B. sp. z o.o. (dalej: „Umowa B.”),

b)Umowa z C. sp. z o.o. (dalej: „Umowa C.”),

c)Umowa z D. S.A. (dalej: „Umowa D.”).

Jednocześnie w ślad za treścią Wniosku, podtrzymuje swoje zastrzeżenie, że w przyszłości Spółka może zawrzeć kolejne umowy faktoringu zarówno pełnego, jak i niepełnego.

Kluczowe postanowienia:

Umowa B.:

§ 2 Regulaminu usług faktoringowych (RUF) do Umowy B.

1.         Faktor świadczy usługi nabywania i finansowania zaakceptowanych Wierzytelności Zbywcy oraz usługi dodatkowe na warunkach określonych w Umowie.

§ 9 (RUF)

2.         Faktor nabywa wszystkie Wierzytelności istniejące i przyszłe przysługujące od Kontrahentów z chwila ich powstania. Za datę powstania wierzytelności uznaje się datę:

1)        wystawienia faktury lub

2)        spełnienia przez Zbywcę świadczenia niepieniężnego na rzecz Kontrahenta,

w zależności która z dat jest wcześniejsza

Umowa C.:

§ 3 Ogólnych warunków umowy faktoringowej (dalej: „OWUF”) do Umowy C.

1. Faktor zobowiązuje się do nabywania i finansowania bezspornych wierzytelności Faktoranta wobec Kontrahentów znajdujących się na Liście Kontrahentów, na zasadach określonych w umowie faktoringowej.

2. Faktor zobowiązany jest do finansowania wierzytelności do kwoty zaangażowania nieprzekraczającej Limitu Faktoranta oraz przyznanych poszczególnym Kontrahentom Limitów Kontrahenta.

§ 5 OWUF

1.         Nabycie wierzytelności przez Faktora w stosunku do Kontrahentów objętych Listą Kontrahentów następuje z chwilą powstania tychże wierzytelności. Za datę powstania wierzytelności uznaje się datę wystawienia faktury lub spełnienia przez Faktoranta świadczenia niepieniężnego na rzecz Kontrahenta w zależności, która z dat jest wcześniejsza. Wierzytelności powstałe przed dniem wejścia w życie umowy faktoringowej lub dodania Kontrahenta do Listy kontrahentów Faktor nabywa z tym dniem.

Umowa D.:

§ 2 Ogólnych warunków faktoringu (OWF) do Umowy D.

FAKTOR, na warunkach określonych w UMOWIE, świadczy na rzecz KLIENTA usługę faktoringu, w ramach której FAKTOR nabywa, ewidencjonuje, inkasuje i rozlicza wierzytelności przysługujące KLIENTOWI od ODBIORCY oraz udostępnia KLIENTOWI poprzez SYSTEM informację o wzajemnych rozliczeniach pomiędzy Stronami w ramach UMOWY.

§ 3 OWF

1.  Z zastrzeżeniem ust. 2, FAKTOR nabywa wszystkie wierzytelności przysługujące KLIENTOWI wobec ODBIORCY powstałe w okresie ad dnia zawarcia UMOWY do dnia całkowitej sploty zaangażowania. FAKTOR maże nabyć także wierzytelności powstałe przed dniem zawarcia UMOWY.

3.         Nabycie przez FAKTORA wierzytelności następuje z chwilą powstania wierzytelności.

Główne obowiązki stron wynikające z zawartych umów faktoringowych:

Obowiązki Spółki (faktoranta) to przede wszystkim:

a)        przelew wierzytelności na faktora,

b)        dostarczanie dokumentacji potwierdzającej istnienie wierzytelności,

c)         informowanie faktora o zmianach sytuacji finansowej Spółki i kontrahentów,

d)        umieszczanie na fakturach informacji o przelewie wierzytelności na faktora,

e)        przekazywanie faktorowi otrzymanych bezpośrednio od kontrahentów płatności,

f)         uiszczanie opłat i prowizji na rzecz faktora.

Obowiązki faktorów to m.in.:

a)        nabycie wierzytelności od Spółki,

b)        wypłata zaliczek na poczet ceny nabycia wierzytelności,

c)         prowadzenie rozliczeń związanych z nabytymi wierzytelnościami,

d)        inkaso wierzytelności od kontrahentów,

e)        udostępnianie Spółce informacji o stanie rozliczeń.

Zawarte umowy faktoringu, o których mowa we Wniosku, mają charakter zarówno faktoringu pełnego, jak i niepełnego.

Umowa B. - zawarta 3 listopada 2017 r. na czas nieokreślony.

Umowa C. - zawarta 10 sierpnia 2018 r. na czas nieokreślony.

Umowa D. - zawarta 20 grudnia 2024 r. na czas określony do 19 grudnia 2025 r., z możliwością automatycznego przedłużenia na kolejne roczne okresy.

Również kolejne umowy faktoringu mogą zostać zawarte przez Spółkę na czas określony lub nieokreślony.

Spółka zgodnie z zawartymi umowami może ponosić następujące koszty (odsetki, prowizje oraz opłaty) na rzecz Faktorów:

a)Umowa B.:

1)odsetki za finansowanie dyskontowe i kredytowe,

2)odsetki za okres prolongaty,

3)odsetki od należności przeterminowanych,

4)prowizja/opłata przygotowawcza,

5)prowizja za zwiększenie limitu,

6)prowizja/opłata administracyjna (w tym minimalna prowizja/opłata administracyjna, określona ryczałtowo, niezależna od sfinansowanych wierzytelności),

7)opłata za monit do kontrahenta,

8)opłata za wezwanie do kontrahenta,

9)opłata za zmianę warunków umowy (inna niż podwyższenie lub przedłużenie terminu ważności limitu),

10)opłata za opinię o współpracy,

11)opłata za dostęp do systemu,

12)opłata za wyłączenie kontrahenta z umowy na wniosek zbywcy,

13)opłata za włączenie kontrahenta do umowy (nadanie sublimitu),

14)opłata za windykację,

15)opłata za dokonanie cesji zwrotnej wierzytelności za każdą finansowaną wierzytelność,

16)opłata za postępowanie sądowe/egzekucyjne.

b)Umowa C.:

1)odsetki umowne za finansowanie,

2)opłata przygotowawcza (za finansowanie pierwszej wierzytelności),

3)opłata ryczałtowa, która zgodnie z postanowieniem umowy faktoringu, zastępuje szereg pojedynczych opłat określonych w cennik (np. za wezwanie do kontrahenta) i zastępuje je jedną opłatą ryczałtową w wysokości 80 EUR lub równowartości tej kwoty w PLN w ujęciu miesięcznym,

4)opłata za wysłanie w imieniu faktoranta zawiadomień do kontrahentów z informacją o zawarciu/zakończenia umowy,

5)prowizja operacyjna:

a.za obsługę wierzytelności,

b.za gotowość do przejęcia ryzyka,

- w tym także minimalna prowizja operacyjna.

c)Umowa D.:

1)prowizja faktoringowa,

2)odsetki faktoringowe,

3)prowizja windykacyjna (od odzyskanej kwoty wierzytelności głównej i odsetek za opóźnienie),

4)opłaty dodatkowe:

a.za przelew środków na rachunek w banku innym,

c.za wystawienie noty odsetkowej na wniosek Spółki,

d.za przygotowanie aneksu do umowy,

5)opłaty bankowe,

6)koszty powstałe na skutek zapłaty wierzytelności w innej walucie lub na niewłaściwy nr rachunku.

Jednocześnie w ślad za treścią Wniosku, Spółka podtrzymuje, że w przyszłości może zawrzeć kolejne umowy faktoringu zarówno pełnego, jak i niepełnego. W efekcie katalog określonych powyżej opłat może ulec zmianie i objąć dodatkowe opłaty związane z obsługą zawartych umów faktoringu, które nie zostały wskazane powyżej.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje również, że zawarte obecnie umowy faktoringu mogą ulec zmianie, w efekcie czego zmianie ulegnie zakres opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z ich zawarciem.

Przejęcie ryzyka niewypłacalności Kontrahentów ma miejsce tylko w przypadku Umowy C. (faktoring pełny). W przypadku Umowy ID. i Umowy B. (faktoring niepełny) ryzyko niewypłacalności Kontrahentów pozostaje po stronie Spółki.

Wierzytelności będące przedmiotem umów faktoringowych zostały uprzednio zarachowane przez Spółkę jako przychody należne.

W odpowiedzi na pytanie nr 7, tj. Czy Faktor wykonuje co najmniej dwie z poniższych usług:

- finansowanie faktoranta,

- prowadzenie rozliczeń związanych z wierzytelnościami,

- inkaso wierzytelności,

- przejęcie ryzyka niewypłacalności dłużnika?

Wnioskodawca potwierdza, że w wyniku zawartych umów faktoringu, faktorzy wykonują co najmniej dwie ze wskazanych usług. W szczególności, faktorzy:

- finansują Spółkę – w związku z nabyciem przez faktorów określonych wierzytelności handlowych dokonują wypłaty 100% bądź określone części tej wierzytelności,

- prowadzą rozliczenia związane z wierzytelności, w szczególności: o prowadzą rozliczenia związane z nabyciem wierzytelności, o informują faktoranta o stanie rozliczeń związanych z realizacją umowy faktoringowej, o ewidencjonują nabyte wierzytelności.

Przejęcie ryzyka niewypłacalności dłużnika (faktoring pełny) występuje w Umowie C.

Wnioskodawca podkreśla również, że w zawartych umowach:

- przewidziana jest możliwość podjęcia działań na rzecz egzekucji wierzytelności przez faktora,

- umożliwiono faktorowi podjęcie działań na rzecz egzekucji wierzytelności,

- wskazano możliwość przejęcia przez faktora ryzyka niewypłacalności dłużnika, z zastrzeżeniem przypadków wskazanych w umowie.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że również ewentualne, przyszłe umowy faktoringowe, które zawrze Spółka, będą zawierały postanowienia, zgodnie z którymi faktor będzie wykonywał co najmniej dwie z powyżej wskazanych usług.

Wierzytelności będące przedmiotem umów faktoringowych nie stanowią szczególnych rodzajów wierzytelności własnej. Są to wierzytelności handlowe powstałe w wyniku bieżącej działalności operacyjnej Spółki, wynikające ze sprzedaży towarów lub świadczenia usług na rzecz Kontrahentów. Nie stanowią zatem wierzytelności nieściągalnych, wierzytelności przedawnionych, wierzytelności z tytułu kredytu albo pożyczki, czy też wierzytelności z tytułu obligacji albo odsetek.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie powyżej, Spółka może ponosić następujące odsetki, prowizje oraz opłaty na rzecz Faktorów:

a)Umowa B.:

1)odsetki za finansowanie dyskontowe i kredytowe,

2)odsetki za okres prolongaty,

3)odsetki od należności przeterminowanych,

4)prowizja/opłata przygotowawcza,

5)prowizja za zwiększenie limitu,

6)prowizja/opłata administracyjna (w tym minimalna prowizja/opłata administracyjna, określona ryczałtowo, niezależna od sfinansowanych wierzytelności),

7)opłata za monit do kontrahenta,

8)opłata za wezwanie do kontrahenta,

9)opłata za zmianę warunków umowy (inna niż podwyższenie lub przedłużenie terminu ważności limitu),

10)opłata za opinię o współpracy,

11)opłata za dostęp do systemu,

12)opłata za wyłączenie kontrahenta z umowy na wniosek zbywcy,

13)opłata za włączenie kontrahenta do umowy (nadanie sublimitu),

14)opłata za windykację,

15)opłata za dokonanie cesji zwrotnej wierzytelności za każdą finansowaną wierzytelność,

16)opłata za postępowanie sądowe/egzekucyjne.

b)Umowa C.:

1)odsetki umowne za finansowanie,

2)opłata przygotowawcza (za finansowanie pierwszej wierzytelności),

3)opłata ryczałtowa, która zgodnie z postanowieniem umowy faktoringu, zastępuje szereg pojedynczych opłat określonych w cennik (np. za wezwanie do kontrahenta) i zastępuje je jedną opłatą ryczałtową w wysokości 80 EUR lub równowartości tej kwoty w PLN w ujęciu miesięcznym,

4)opłata za wysłanie w imieniu faktoranta zawiadomień do kontrahentów z informacją

o zawarciu/zakończenia umowy,

5)prowizja operacyjna:

a.za obsługę wierzytelności,

b.za gotowość do przejęcia ryzyka,

- w tym także minimalna prowizja operacyjna.

c)Umowa D.:

1)prowizja faktoringowa,

2)odsetki faktoringowe,

3)prowizja windykacyjna (od odzyskanej kwoty wierzytelności głównej i odsetek za opóźnienie),

4)opłaty dodatkowe:

a.za przelew środków na rachunek w banku innym,

b.za wystawienie noty odsetkowej na wniosek Spółki,

c.za przygotowanie aneksu do umowy,

5)opłaty bankowe,

6)koszty powstałe na skutek zapłaty wierzytelności w innej walucie lub na niewłaściwy nr rachunku.

Jednocześnie w ślad za treścią Wniosku, Spółka podtrzymuje, że w przyszłości może zawrzeć kolejne umowy faktoringu zarówno pełnego, jak i niepełnego. W efekcie katalog określonych powyżej opłat może ulec zmianie i objąć dodatkowe opłaty związane z obsługą zawartych umów faktoringu, które nie zostały wskazane powyżej. Ponadto Wnioskodawca zastrzega również, że zawarte obecnie umowy faktoringu mogą ulec zmianie, w efekcie czego zmianie ulegnie zakres opłat ponoszonych przez Spółkę w związku z ich zawarciem.

Wnioskodawca zaznacza, że ponoszone w ramach faktoringu wydatki, takie jak odsetki, prowizje oraz opłaty na rzecz faktora wykazują związek przyczynowo-skutkowy rozumiany jako wpływ poniesienia wydatku na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, że bezwzględnym warunkiem skorzystania z faktoringu jest poniesienie na rzecz każdego z faktorów stosownych odsetek, prowizji oraz opłat. Poniesienie powyższych wydatków zgodnie z każdą z zawartych umów faktoringu stanowi podstawowe zobowiązanie umowne faktoranta oraz przesłankę warunkującą dokonanie cesji wierzytelności. Uzyskanie finansowania w ramach usług faktoringowych implikuje konieczność zapłaty prowizji oraz innych opłat, związanych z zawarciem przedmiotowych umów i ich obsługą oraz pozyskaniem kapitału. W przypadku umów faktoringu, ponoszenie tego rodzaju wydatków jest warunkiem koniecznym uruchomienia finansowania - jest to cena zawarcia i realizacji umowy. Opłaty te należy zatem traktować jedynie jako zapłatę za pozyskanie finansowania, które pozostaje w związku z całokształtem działalności Spółki. Jednocześnie należy podkreślić, że pozyskane w ramach zawartych umów faktoringu finansowanie wykorzystywane jest w działalności gospodarczej Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, istnieje zatem ścisły związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez niego na rzecz faktorów wydatkami w postaci odsetek, prowizji oraz opłat, a powstaniem lub zwiększeniem przychodów.

Pytanie

Czy Opłaty, które Spółka ponosi na rzecz faktorów, stanowić będą po stronie Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP Wnioskodawca powinien potrącać jednorazowo, w dacie ich poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłaty, które Spółka ponosi na rzecz faktorów, będą stanowić koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, które to koszty zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”) powinny być potrącane jednorazowo, w dacie ich poniesienia określonej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na okoliczność, iż poniesienie Opłat stanowi warunek konieczny uzyskania finansowania działalności operacyjnej Spółki w postaci faktoringu, wydatki te spełniają w ocenie Wnioskodawcy warunki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP do uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę, że pozyskane finansowanie wykorzystywane jest w działalności gospodarczej Spółki, istnieje związek przyczynowo-skutkowy między ponoszeniem przez Spółkę Opłat, a ich wpływem na osiąganie przychodów oraz zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Jednocześnie, koszty tego rodzaju nie zostały wymienione w katalogu zamkniętym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Tym samym koszty Opłat mogą stanowić w ocenie Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Koszty podatkowe, zgodnie z regulacjami ustawy o PDOP, dzielą się na koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie).

W myśl natomiast art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ustawa o PDOP w obecnym brzmieniu, pomimo tego, że wprowadza w przytoczonych powyżej przepisach (art. 15 ust. 4c oraz 4d ustawy o PDOP) kategorie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów innych, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), nie definiuje jednak tych pojęć. Brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle przedmiotowej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone.

Jednocześnie w celu zdefiniowania obu ww. pojęć – zdaniem Wnioskodawcy – należy odwołać się zatem do tego, jak definiowane są one w praktyce stosowania prawa podatkowego. I tak, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 października 2023 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.509.2023.2.MZ), organ interpretacyjny, prezentując swoją ocenę stanowiska wyrażonego przez wnioskodawcę, wskazał, że „Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniem podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód”.

Mimo że powyższa interpretacja dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy będące podstawą rozstrzygnięcia we wskazanej sprawie mają brzmienie analogiczne do przepisów ustawy o PDOP, w związku z czym, zdaniem Wnioskodawcy, rozważania w tym zakresie powinny znaleźć zastosowanie również do stanu faktycznego prezentowanego w niniejszym wniosku.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych powyżej przepisów oraz sposób, w jaki definiowane są pojęcia kosztów bezpośrednich oraz tzw. kosztów pośrednich w praktyce stosowania prawa podatkowego, w opinii Wnioskodawcy przedmiotowe Opłaty powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu o charakterze pośrednim. Do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zalicza się bowiem wydatki odnoszące się do konkretnego przychodu lub strumienia przychodów. Z kolei do tzw. kosztów pośrednich zalicza się natomiast wydatki nieodnoszące się do konkretnego strumienia przychodów, a więc wydatki, które dotyczą szerszego spektrum aktywności gospodarczej podatnika.

Należy podkreślić, że uzyskanie finansowania w ramach usług faktoringowych implikuje konieczność zapłaty prowizji oraz innych opłat, związanych z zawarciem przedmiotowych umów i ich obsługą oraz pozyskaniem kapitału. W przypadku umów faktoringu, ponoszenie tego rodzaju wydatków jest warunkiem koniecznym uruchomienia finansowania - jest to cena zawarcia umowy. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym Opłaty nie spełniają tak rozumianego warunku bezpośredniości, gdyż są jedynie wydatkiem związanym z uzyskaniem kapitału – źródła finansowania bieżącej działalności operacyjnej Spółki. Opłaty te należy traktować jedynie jako zapłatę za pozyskanie finansowania, które pozostaje w związku z całokształtem działalności Spółki generującej różne strumienie przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że zawarcie umów faktoringu umożliwia Spółce otrzymanie środków finansowych w kwocie odpowiadającej wierzytelnościom wynikającym z umów handlowych bez konieczności długotrwałego oczekiwania na płatności od kontrahentów. Tym samym, dzięki dokonywaniu cesji wierzytelności, Spółka może poprawić swoją ogólną płynność finansową, pozyskując kapitał, który może reinwestować, znacznie szybciej, niż gdyby oczekiwała do nadejścia terminów płatności wynikających z faktur dokumentujących daną wierzytelność. Z uwagi na powyższe, w ocenie Spółki, Opłaty powinny być kwalifikowane jako tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, że Dyrektor KIS wyraził tożsame do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska m.in. w:

1)Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 października 2023 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.509.2023.2.MZ, w której organ wskazał, że „Uzyskanie środków pieniężnych kosztem zapłaty odsetek w przypadku faktoringu sprowadza się w istocie do zaciągnięcia kredytu. Kredyt ten, wykorzystany w działalności gospodarczej podatnika jest czynnikiem mogącym służyć uzyskaniu przychodów z działalności, a zatem odsetki, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodu, mogą być zaliczone do kosztów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Odsetki są wydatkami pośrednio wpływającymi na przychody. Ich zaliczenie do kosztów nie jest uzależnione od wystąpienia ściśle określonego przychodu, ale od ich faktycznego poniesienia, czyli zapłaty. Natomiast, odnosząc się do momentu uznania za koszt uzyskania przychodu prowizji za finansowanie faktoringowe, kierując się art. 15 ust. 4d i 4e udpop, powyższe koszty jako koszty pośrednio związane z przychodem należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych, a nie w dacie zapłaty.

2)Interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.167.2022.1.JKU, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się m.in. sprzedać Faktorom Wierzytelności i zapłacić na rzecz Faktorów dodatkowe wynagrodzenie (Opłaty Dodatkowe) za świadczoną usługę Faktoringu, w postaci:

a)odsetek za finansowanie/odsetek kredytowych - odsetki należne instytucji finansowej za okres finansowania Wierzytelności, kalkulowane na podstawie algorytmu opartego o wskaźnik stóp procentowych WIBOR powiększony o marżę instytucji finansowej;

b)prowizji administracyjnej/prowizji dodatkowej/prowizji przygotowawczej/prowizji od faktury - prowizje są należne z tytułu czynności administracyjnych wykonanych przez instytucję finansową stanowiące najczęściej określony procent (%) łącznej wartości brutto faktur wykupionych w danym okresie przez instytucję finansową lub określony procent (%) wartości brutto danej faktur wykupionej przez instytucję finansową.

Zdaniem tut. Organu powyższych kosztów nie można uznać za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu. Są to wydatki pośrednio wpływające na przychody i ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów. Ich zaliczenie do kosztów nie jest uzależnione od wystąpienia ściśle określonego przychodu, ale jedynie od ich faktycznego poniesienia, czyli zapłaty i w tym momencie winny być zaliczone do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT”.

3)Interpretacji indywidualnej z 16 września 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.189.2020.2.JC, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe i odstępując od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy, przyjął za własne stanowisko wnioskodawcy, w którym ten wskazał, iż „Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej regulacje, w opinii Wnioskodawcy, Prowizje powinny być kwalifikowane do kosztów o charakterze pośrednim, ponieważ nie można ich przyporządkować bezpośrednio do konkretnych przychodów Spółki”.

Podsumowując, ponoszone przez Spółkę Opłaty na rzecz faktorów, będą stanowić koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, które to koszty zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP powinny być potrącane jednorazowo, w dacie ich poniesienia określonej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienie prawnego tej oceny.

Ponadto wskazać należy, że ze względu na fakt, że Państwa stanowisko zostało przedstawione na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.) oraz że ma on znaczące zastosowanie w przedmiotowej sprawie, należy wskazać, że zgodnie z jego treścią:

Powyższe wskazanie nie ma jednakże wpływu na ocenę istoty przedstawionego przez Państwa stanowiska w sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe są zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z  dnia  29  sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako  „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej,  zgodnie z którym: