Interpretacja indywidualna – stanowisko częściowo prawidłowe i częściowo nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest częściowo prawidłowe i częściowo nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2025 r., wpłynął Państwa wniosek 9 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką kapitałową polskiego prawa handlowego, w której kapitał zakładowy jest w całości objęty przez osoby fizyczne, będące polskimi rezydentami. Wnioskodawca, począwszy od 1 stycznia 2022 r. jest podatnikiem ryczałtu od dochodów spółek, dalej jako „CIT estoński” lub „CIT E”.

Wnioskodawca prowadzi operacyjną działalność gospodarczą w zakresie produkcji, handlu i usług w branży stalowej. Niezależnie od podstawowej działalności Wnioskodawca w 2024 r. nabył obligacje dwojakiego rodzaju, których emitentem był bank (…), przy czym jeden rodzaj przedmiotowych obligacji obejmował obligacje „zerokuponowe” a drugi „zmiennokuponowe”.

Obligacje zerokuponowe to takie, których wartość wykupu w określonej dacie tego wykupu jest z góry znana, zatem wartość zysku, odroczonego w czasie, w momencie zakupu przez inwestora jest mu już wiadoma. Obligacje takie mają tę zaletę, iż na wartość wykupu nie wpływa koniunktura na rynku instrumentów finansowych, zmienność WIBOR-u itp. W praktyce odbywa się to w ten sposób, iż inwestor już w momencie nabywania obligacji zerokuponowych płaci odpowiednio mniejszą kwotę niż nominał nabywanych obligacji, czyli przykładowo za 1 sztukę obligacji po cenie nominału 100,00 zł uiszcza kwotę 90,00 zł.

Obligacje zmiennokuponowe charakteryzują się zasadą przeciwną: zysk inwestora na określoną datę wykupu nie jest znany, natomiast ustalany jest według reguł ustalonych między emitentem a inwestorem. W konkretnym przypadku dotyczącym Wnioskodawcy zyskiem są odsetki od zainwestowanego kapitału, naliczane na rzecz inwestora co miesiąc w zależności m. in. od WIBOR-u.

Koszty związane z nabyciem obligacji Wnioskodawca poniósł już przy nabyciu. W przypadku obligacji nabytych w 2024 r., których dotyczy niniejszy wniosek, zarówno zerokuponowych jak i zmiennokuponowych, termin ich wykupu przypadł w 2025 r., czyli w roku złożenia niniejszego wniosku. Kapitał nabytych w 2024 r. przez Wnioskodawcę obligacji (ich wartość emisyjna) wynosił kilka milionów złotych.

Pytania

1.Czy do normy, która wynika z art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2) lit. f ustawy CIT w przypadku ustalenia udziału przychodów z instrumentów finansowych (jako określonego udziału w przychodach pasywnych w przychodach ogółem) w postaci obligacji zerokuponowych i zmiennokuponowych do przychodów tych należy przyjąć jedynie wartość zysków (np. odsetek itp. korzyści) czy wartość kapitału przedmiotowych obligacji plus wartość zysków?

2.Czy norma określona w art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2) lit. f ustawy CIT, to jest udziału przychodów pasywnych w przychodach ogółem powinna być ustalana dla roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym podatnik nadal ma zamiar podlegać ryczałtowi od dochodów spółek (np. za 2024 r. w odniesieniu do prawa korzystania z CIT-E za 2025 r.) czy też ustalana według danych roku bieżącego (np. za 2025 r. dla prawa korzystania z CIT-E za 2025 r.)?

3.Czy przy wyliczeniu normy określonej w art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2) lit. f ustawy CIT należy do proporcji wartość przychodów pasywnych ująć po obu stronach tej proporcji (w „liczniku” i w „mianowniku”) czy tylko po jednej stronie (w „liczniku”)?

4.Czy zważywszy, iż Wnioskodawca oprócz korzyści wynikających z obrotu instrumentami finansowymi w postaci obligacji bankowych ponosi także koszty związane z tym obrotem, np. prowizje, marże banku itp. tytuły, dla normy określonej w art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2)  lit. f ustawy CIT należy przyjąć tylko wartość korzyści a pominąć wartość przedmiotowych kosztów czy też przyjąć saldo (różnicę) pomiędzy korzyściami a kosztami nabycia i zbycia obligacji bankowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Według Wnioskodawcy dla normy określonej w art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2)  lit. f ustawy CIT do przychodów pasywnych w zakresie instrumentów finansowych w postaci obligacji, których emitentem jest określony bank, są wyłącznie pochodne w postaci odsetek lub zysków o podobnym charakterze.

We własnym stanowisku zawierającym ocenę prawną Wnioskodawca powyższe stanowisko uzasadnia następująco: kapitał obligacji jest co prawdą ujęty w ewidencji księgowej a w konsekwencji także w sprawozdaniu finansowym (jako „krótkoterminowe aktywa finansowe”), ale nie na kontach wynikowych ani nawet w rozliczeniach międzyokresowych przychodów, a wyłącznie na kontach bilansowych. Nie ma tego kapitału (wartości nominalnej) w jakiejkolwiek pozycji rachunku zysków i strat, więc gdyby zakładać, że do normy określonej w/w przepisem ustawy CIT należy włączyć także kapitał obligacji (ich wartość nominalną) należałoby w sztuczny sposób, poza ustaleniami przychodów wynikającymi z ksiąg rachunkowych podatnika CIT-E i opartego na nich rachunku zysków i strat, doliczyć przedmiotowy kapitał. Z punktu widzenia zarządzania finansami jednostki na bieżąco w przekonaniu Wnioskodawcy nie jest to logiczne, np. czy gdyby jednostka co do zasady nie podlegająca obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta ze względu na poziom przychodów ze sprzedaży, mniejszy niż określa ustawa o rachunkowości, poprzez doliczenie kapitału (wartości nominalnej) instrumentu finansowego do przychodów ze sprzedaży w momencie wykupu tego instrumentu przez emitenta ten poziom przekroczyła, zmuszona byłaby poddać się wskazanemu badaniu? Wnioskodawcy wydaje się, że byłoby to bardzo niesprawiedliwe i nielogiczne, a przede wszystkim sprzeczne z ratio legis określania poziomu sprzedaży dla celów badania sprawozdania finansowego. Wnioskodawca podkreśla, iż argumentacja oparta przede wszystkim na kwestiach rachunkowości w przypadku kwestii podatkowej, konkretnie zachowania jednego z warunków do zachowania statusu podatnika ryczałtu od dochodów spółek, wiąże się z okolicznością, że generalnie zasady tego ryczałtu przyznają prymat danym ksiąg tego podatnika, zwłaszcza ustalania zysku (wyniku określonego danymi Rachunku zysków i strat, o którym w kontekście wielkości ustalania przychodów była mowa wyżej!) jako pierwszego elementu przedmiotu opodatkowania CIT-E.

Księgowe zasady ustalania przychodów zdaniem Wnioskodawcy wykluczają wliczanie kapitału (ceny nominalnej) instrumentu finansowego, jakim są obligacje bankowe do przychodów, a w konsekwencji do przychodów pasywnych, o jakich jest mowa w art. 28j ust. 1 pkt 1 pkt f ustawy CIT (winno być: art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f). Wspomniany kilkakrotnie w/w przepis brzmi następująco: Art. 28j. 1. Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki (...), 2) mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi: (...) f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych.

Dokonując subsumpcji, to jest odniesienia konkretnego stanu faktycznego do określonej normy prawnej, należy odnosząc opisany stan faktyczny do zacytowanego przepisu, uznać, że wartość samego instrumentu finansowego nie może być objęta jego zakresem przedmiotowym. Co prawda można mieć pewną niejasność interpretacyjną w tymże zakresie związaną ze sformułowaniem „zbycie i realizacja praw z instrumentów finansowych”, mianowicie taką, czy „zbycie” dotyczy wprost „instrumentów finansowych” czy też „praw z instrumentów finansowych”, ale w przekonaniu Wnioskodawcy umieszczenie spójnika „i” pomiędzy „zbyciem” i „realizacją” oznacza ich koniunkcję czyli w efekcie nie można inaczej traktować „zbycia” (np. w odniesieniu do instrumentów finansowych) a inaczej „realizacji” (odnoszącej się do praw z instrumentów finansowych, która to „realizacja” poprzedza prawa z tychże instrumentów). Zdaniem Wnioskodawcy takie rozróżnienie nie jest uprawnione, bo po pierwsze gdyby ustawodawca chciał go dokonać, przepis zredagowałby zupełnie inaczej, wyraźnie to rozróżnienie oznaczając, a po drugie rozróżnienie takie powodowałoby niepożądane skutki prawne, chociażby w postaci wskazanego wyżej przykładu z określaniem przychodów do celów ustalenia obowiązku badania sprawozdania finansowego.

Reasumując, Wnioskodawca za przytoczonymi wyżej argumentami logicznymi i prawnymi, stanowiącymi uzasadnienie prawne jego stanowiska, twierdzi, że do przychodów pasywnych z tytułu obrotu instrumentami finansowymi w postaci obligacji (zerokuponowych i zmiennokuponowych) powinien zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2) lit. f ustawy CIT przyjąć wyłącznie przychody ze zbycia praw do tych instrumentów w wysokości odsetek itp. zysków przypisanych temu zbyciu, a nie wartość samych instrumentów (ceny nominalnej obligacji bankowych).

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, jeżeli chodzi o rok ustalania normy przychodów pasywnych dla utrzymania statusu podatnika CIT-E, wprost z przepisu wynika, iż chodzi zawsze o rok poprzedzający w stosunku do tego w którym status ma zostać utrzymany. W przepisie użyto zwrotu „mniej niż 50 przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, po czym następuje katalog tytułów stanowiących przychody pasywne. Takie sformułowanie zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości interpretacyjnych, by np. dla ustalenia, iż o utrzymaniu statusu na 2025 r. decyduje udział przychodów pasywnych w przychodach ogółem za 2024 r., na 2026 r. analogiczny udział w 2025 r. itd., natomiast nie może być mowy by dla statusu w danym roku decydował udział z tego roku, np. dla 2025 r. udział z 2025 r.

Ad 3.

W zakresie ustalania normy z art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2) lit. f ustawy CIT, jeżeli chodzi o sposób tego ustalania, w ocenie Wnioskodawcy także nie ma raczej wątpliwości interpretacyjnych – wykładnia językowa prowadzi do dość jednoznacznego wniosku: „mniej niż 50% przychodów z działalności (...)” oznacza, że wymienione w przepisie przychody pasywne muszą być wliczone do ogółem przychodów z działalności, w sytuacji gdy należy określić ich udział procentowy w przychodach z działalności (czyli wszystkich przychodach, a zatem także pasywnych). Przychody pasywne będą zatem w ustaleniu normy na podstawie w/w przepisu w liczniku proporcji jako jedyna jego pozycja ale także (co jest dla Wnioskodawcy dość istotne) w mianowniku proporcji wraz z innymi, nie pasywnymi przychodami.

Ad 4.

Kwestia ustalenia wartości przychodów ze zbycia instrumentów finansowych (obligacji bankowych) w aspekcie przychodów i kosztów obrotu tymi instrumentami jest w przekonaniu Wnioskodawcy bardziej skomplikowana niż aspekty tego obrotu wskazane w pytaniach 2 i 3. Chodzi o to, iż przychody dotyczące tego obrotu, jak odsetki czy inne tym podobne zyski, nie stanowią „czystej” korzyści inwestora, obciążony jest on bowiem równocześnie kosztami w postaci różnych prowizji, marż na rzecz emitenta (banku). Wnioskodawca mógłby te pozycje rozliczać np. na jednym koncie księgowym i wykazywać w tzw. szyku zwartym tylko saldo (wynik) z takiego obrotu, oczywiście na ogół dodatni. Wnioskodawca stosując jednak wykładnię językową przepisu art. 28j ust. 1 pkt 1 (winno być: pkt 2) lit. f ustawy CIT uważa, że skoro ustawodawca używa pojęcia „przychody”, to niezależnie od sposobu ewidencji pozycji przychodowych i kosztowych i prezentacji w rachunku zysków i strat (np. w szyku zwartym, tj. wynikowo) należy brać pod uwagę zgodnie z tym przepisem jednak wyłącznie przychody.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest częściowo prawidłowe i częściowo nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania postawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i Państwa własnego stanowiska w sprawie, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Jak stanowi art. 2  ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 722 ze zm.):

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi:

Zatem, obligacje stanowią papiery wartościowe będące instrumentami finansowymi.

Należy zauważyć, że podatnik, aby móc wybrać formę opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek jest zobowiązany łącznie spełnić wszystkie warunki określone w powołanym wyżej przepisie art. 28j ust. 1 ustawy CIT. Przy czym warunki te podatnik musi spełniać w każdym okresie korzystania z tej formy opodatkowania.

Wskazane w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, warunki dotyczące struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z nowej formy opodatkowania tym podmiotom, które nie prowadzą aktywnej działalności gospodarczej, a swoje dochody opierają na pasywnych źródłach przychodów.

Należy wskazać, że główną funkcją wprowadzania do obrotu papierów dłużnych jest pozyskanie kapitału przez emitenta i odpowiednie ulokowanie nadwyżek finansowych przez nabywającego. Innymi słowy, emisja dłużnych papierów wartościowych stanowi jedną z metod pozyskiwania zewnętrznych źródeł finansowania działalności emitenta. Mogą mieć one różne podstawy prawne, a w związku z tym można wśród nich wyróżnić: weksle inwestycyjne, obligacje, bony komercyjne, bony handlowe, itd.

Analizując przypadek zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o CIT w odniesieniu do opisanych we wniosku obligacji zerokuponowych i obligacji zmiennokuponowych zasadne jest powołanie przepisów ustawy z dnia 15 stycznia 2015 roku o obligacjach (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 708, dalej: „ustawa o obligacjach”).

Zgodnie z art. 2 ustawy o obligacjach:

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy o obligacjach:

Stosowanie do art. 4 ust. 1 ustawy o obligacjach:

Z kolei stosownie do art. 13 ustawy o obligacjach:

W myśl art. 17 ust. 1 ustawy o obligacjach: 

W wyniku emisji obligacji emitent uzyskuje, często długoterminowe, źródło finansowania swojej działalności, nabywca zaś lokuje środki pieniężne w celu uzyskania korzyści o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym. Istota tych papierów polega bowiem na tym, że emitent poprzez sprzedaż uzyskuje od nabywców określoną kwotę pieniężną, którą jest zobowiązany zwrócić w terminie oznaczonym na danym papierze wartościowym (w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji) oraz zapłacić nabywcy papieru wartościowego, określoną kwotę dyskonta lub procent za korzystanie z pieniędzy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo operacyjną działalność gospodarczą w zakresie produkcji, handlu i usług w branży stalowej. Niezależnie od Państwa podstawowej działalności w 2024 r. nabyli Państwo obligacje „zerokuponowe” i „zmiennokuponowe”.

Obligacje kuponowe wiążą się z określoną płatnością kuponu, którego wysokość jest zwykle zależna od ratingu emitenta. Oprocentowanie może być stałe lub zmienne.

Obligacje o kuponie zerowym (coupon bonds) polegają na tym, że są od razu emitowane z dyskontem w stosunku do ich wartości nominalnej. Nabywca płaci więc za obligację jej wartość nominalną, pomniejszoną o należne w przyszłości oprocentowanie. Wartość nominalna podlega natomiast jednorazowej spłacie dopiero w momencie wykupu obligacji, kryjąc w sobie skapitalizowane oprocentowanie pod postacią dyskonta, które stanowi różnicę pomiędzy wartością nominalną a niższą od niej ceną emisyjną obligacji.” (Prawo papierów wartościowych. System Prawa Prywatnego. Tom 19; red. prof. dr hab. Andrzej Szumański, rok 2006).

Z powyższego wynika, że w momencie wykupu obligacji przez ich emitenta obligatariusz otrzymuje kwotę nominalną obligacji, która zawiera w sobie wynagrodzenie w postaci dyskonta.

Natomiast obligacje zmiennokuponowe to papiery dłużne, w których wysokość oprocentowania jest elastyczna i zmienia się w czasie, zazwyczaj zgodnie z jakimś wskaźnikiem rynkowym, takim jak stopa WIBOR czy inflacja. Wykup obligacji zmiennokuponowych polega na zwrocie inwestorowi wartości nominalnej obligacji wraz z należnymi odsetkami.

W wyniku wykupu obligacji przez ich emitenta, dochodzi do realizacji praw z obligacji, tj. Państwa Spółka jako inwestor otrzymuje wartość nominalną obligacji, której element stanowi dyskonto – w przypadku obligacji zerokuponowych lub wartość nominalną obligacji powiększoną o odsetki – w przypadku obligacji zmiennokuponowych. Wobec powyższego, Spółka ustalając strukturę przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wśród których należy ująć też przychody wymienione w lit. f, powinna uwzględnić całą kwotę otrzymaną z tytułu realizacji prawa, jakim jest wierzytelność przysługująca Spółce jako obligatariuszowi wobec emitenta wynikająca ze zobowiązania emitenta do wykupu obligacji w ustalonym terminie. Należy bowiem podkreślić, że w przepisie art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawodawca wyraźnie wskazuje na przychody osiągnięte ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, a nie na dochody, czyli różnicę pomiędzy przychodami a kosztami.

Uzasadnienie Państwa stanowiska dla uwzględnienia kwoty samego zysku nie znajduje więc potwierdzenia w wykładni literalnej, która tylko wyjątkowo może być pominięta i zastąpiona np. wykładnią celowościową, przy czym Państwa argumenty również nie uzasadniają tego rodzaju wykładni.

Zatem w odniesieniu do analizowanej sprawy stwierdzić należy, że w przypadku wykupu obligacji, dla ustalenia wartości przychodów wymienionych w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o CIT należy uwzględnić całą kwotę otrzymaną z tytułu realizacji prawa, jakim jest wierzytelność przysługująca posiadaczowi obligacji od ich emitenta. Nie ma podstaw do uznania, że dla potrzeb wspomnianego przepisu uwzględnia się jedynie wartość dyskonta i odsetek.

Tym samym, nie można się zgodzić z Państwem, że do przychodów pasywnych zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy CIT należy przyjąć wyłącznie przychody ze zbycia praw do tych instrumentów w wysokości odsetek itp. zysków przypisanych temu zbyciu, a nie wartość samych instrumentów (ceny nominalnej obligacji bankowych).

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodzić się natomiast należy z Państwa stanowiskiem w zakresie pytań nr 2, 3 i 4.

Przepis art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT odnoszący się do udziału przychodów pasywnych w przychodach z działalności w sposób jednoznaczny odnosi się do przychodów w poprzednim roku podatkowym. Zatem badając możliwość kontynuacji opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w danym roku podatkowym należy analizować, jaki był udział przychodów pasywnych w przychodach z działalności w poprzednim roku podatkowym, czyli przykładowo dla oceny możliwości kontynuowania opodatkowania ryczałtem w 2025 r. należy badać jaki był udział przychodów pasywnych w przychodach z działalności w 2024 r.

Zaakceptować należy również Państwa stanowisko, zgodnie z którym przy wyliczaniu udziału przychodów pasywnych w przychodach z działalności, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wartość przychodów pasywnych powinna być ujęta również w ogólnej wartości przychodów z działalności. Skoro w cytowanym przepisie ustawodawca posłużył się sformułowaniem „przychody z działalności” nie zawężając go w żaden sposób, to należy uznać, że sformułowanie to obejmuje wszystkie przychody, czyli również przychody pasywne.

Ostatecznie należy także podkreślić, że norma wynikająca z treści art. 28j ust. 1 pkt 2 odnosi się jedynie do pojęcia przychodów ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, które to pojęcie „przychodów” należy odróżnić zarówno od pojęcia „dochodów” jak i „kosztów”. Zatem do ustalania przedmiotowego udziału procentowego przychodów pasywnych w przychodach z działalności należy brać pod uwagę zgodnie z treścią ww. przepisu – wyłącznie przychody bez pomniejszania o wartość kosztów poniesionych w celu ich uzyskania.

Tym samym Państwa stanowisko dotyczące pytań nr 2, 3 i 4 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.