Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 8 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A.B. (dalej jako „Wnioskodawczyni”) na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…) września 2011 r., Rep. A nr (…), nabyła - w ramach wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej - prawo własności nieruchomości gruntowej położonej w (…) (dalej jako „Nieruchomość”).

Następnie, na skutek rozwiązania umowy spółki cywilnej (oświadczenie o rozwiązaniu umowy spółki cywilnej z dnia (… ) kwietnia 2016 r., rep. A nr …), zmianie uległa forma własności i Wnioskodawczyni stała się właścicielem udziału w wysokości 1/2 w prawie własności Nieruchomości. Nieruchomość została zabudowana dwulokalowym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, a budowa została zakończona w grudniu 2018 r. (zaświadczenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla (…) o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu z dnia (…) grudnia 2018 r., (…)).

W dniu (… ) kwietnia 2022 r. Wnioskodawczyni oraz drugi ze współwłaścicieli nieruchomości zawarli umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności, rep. A nr (…), na podstawie której doszło do ustanowienia odrębnej własności lokalu nr 2, dla którego Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr 11 oraz lokalu nr 2, dla którego Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą nr 22. Z lokalem nr 2 związany jest udział w częściach wspólnych nieruchomości w wysokości 12350/25070, natomiast z lokalem nr 1 udział w częściach wspólnych nieruchomości w wysokości 12720/25070. Na skutek zniesienia współwłasności Nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność lokal nr 2, a drugi ze współwłaścicieli nabył na wyłączną własność lokal nr 1. Zniesienia współwłasności Nieruchomości dokonano bez spłat i dopłat, a dotychczasowi współwłaściciele stali się właścicielami wyodrębnionych lokali o wartości odpowiadającej wartości ich dotychczasowych udziałów w prawie własności Nieruchomości (żaden z nich nie nabył własności nieruchomości o wartości ponad wartość udziału we własności Nieruchomości).

Na podstawie zaświadczenia z dnia (…) kwietnia 2022 r., (…), wydanego na wniosek właściciela lokalu nr 1, Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) stwierdził, że podatek od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności Nieruchomości nie należy się na podstawie przepisu art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (zgodnie z tym przepisem przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy).

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…) czerwca 2025 r., rep. A nr (…), Wnioskodawczyni sprzedała lokal nr 2 na rzecz osób trzecich.

Wnioskodawczyni ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Wnioskodawczyni nie prowadzi aktualnie działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w okresie od dnia (…) lutego 2005 r. do dnia (…) grudnia 2015 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych; w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni m.in. nabywała niezabudowane nieruchomości w celu wybudowania na nich budynków mieszkalnych oraz ich sprzedaży.

Sprzedaż lokalu nr 2 nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej - zgodnie z tym, co wskazano powyżej Wnioskodawczyni od (…) stycznia 2016 r. nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wspólnicy spółki cywilnej nabyli nieruchomość gruntową (dz. nr 9) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego oraz jej sprzedaży, jednakże cel ten nie został zrealizowany, a wspólnicy spółki cywilnej zakończyli prowadzenie działalności gospodarczej (…) grudnia 2015 r.

Nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) była działką budowlaną.

Nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) od momentu jej nabycia do momentu rozwiązania spółki cywilnej nie była wykorzystywana. Zostało wydane pozwolenia na budowę, jednakże budowa nie rozpoczęła się do czasu rozwiązania spółki cywilnej. Po rozwiązaniu spółki cywilnej złożony został wniosek o przeniesienie pozwolenia na budowę na byłych wspólników spółki cywilnej, jednakże postępowanie w tym zakresie zostało umorzone z uwagi na jego bezprzedmiotowość. W uzasadnieniu decyzji umarzającej przedmiotowe postępowanie wskazano, że pozwolenie na budowę - pomimo zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej przez inwestorów - zostało wydane na inwestorów będących tymi samymi osobami fizycznymi. Nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) od momentu rozwiązania spółki cywilnej do momentu wybudowania dwulokalowego budynku mieszkalnego jednorodzinnego początkowo nie była wykorzystywana, a budowa przedmiotowego budynku została zrealizowana w 2018 r. przez byłych wspólników spółki cywilnej będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Dwulokalowy budynek mieszkalny jednorodzinny od momentu jego wybudowania do momentu nieodpłatnego zniesienia współwłasności był wykorzystywany w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych współwłaścicieli - byłych wspólników spółki cywilnej.

Lokal nr 2 od momentu jego nabycia przez Wnioskodawczynię na wyłączną własność w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności był wykorzystywany w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Lokal nr 2 stanowi lokal mieszkalny.

Nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) oraz dwulokalowy budynek mieszkalny jednorodzinny nigdy nie były oddawane w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów.

Lokal nr 2 nigdy nie był oddawany w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów.

Wnioskodawczyni w okresie prowadzenia działalności gospodarczej do 2014 r. dokonywała sprzedaży nieruchomości:

a) nieruchomości były nabywane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie od 2005 r. do 2014 r.;

b) nieruchomości były nabywane przez Wnioskodawczynię w celu prowadzenia działalności gospodarczej - wybudowania na nich budynków mieszkalnych i ich sprzedaży;

c) nieruchomości nabywane przez Wnioskodawczynię były działkami budowlanymi;

d) nieruchomości nabywane przez Wnioskodawczynię od momentu ich nabycia do momentu sprzedaży były wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej - wybudowania na nich budynków mieszkalnych i ich sprzedaży;

e) sprzedaż nieruchomości była dokonywana w okresie od 2005 r. do 2014 r., a przyczyną sprzedaży było prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie;

f) Wnioskodawczyni w okresie od 2005 r. do 2014 r. sprzedała około 5 działek zabudowanych budynkami mieszkalnymi.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości lub udziałów w nieruchomościach, które zamierza sprzedać.

Wnioskodawczyni nie zamierza nabywać w przyszłości innych nieruchomości.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu nr 2 położonego w (…) na podstawie umowy sprzedaży z dnia (…) czerwca 2025 r.?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni nie jest ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu nr 2 położonego w (…) na podstawie umowy sprzedaży z (…) czerwca 2025 r., albowiem zbycie przedmiotowego lokalu nastąpiło po upływie sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako "ustawa o PIT") opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z kolei zaś w myśl przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Natomiast w myśl przepisu art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei zaś zgodnie z przepisem art. 10 ust. 3 ustawy o PIT przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W konsekwencji powyższego uznać należy, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

1)nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

2)nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Natomiast, w przypadku gdy co najmniej jeden z podanych warunków nie zostanie spełniony, przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Stosownie do treści przepisu art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o PIT przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie.

Z kolei zaś w myśl przepisu art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o PIT do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki albo zmniejszenie udziału kapitałowego w takiej spółce, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powołanych przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o PIT wynika więc, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia, stanowią przychód z tej działalności.

Zatem, przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej istotny jest okres, jaki upłynął między datą likwidacji tej działalności a datą ich sprzedaży. Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w przytoczonych powyżej przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast gdy okres ten przekracza sześcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wobec faktu, że wspólnicy spółki cywilnej zakończyli prowadzenie działalności gospodarczej (…) grudnia 2015 r. i doszło do rozwiązania spółki cywilnej, zgodnie z oświadczeniem o rozwiązaniu umowy spółki cywilnej z (…) kwietnia 2016 r., natomiast do sprzedaży lokalu nr (2) doszło w dniu (…) czerwca 2025 r., nastąpił upływ czasu, o którym mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła po upływie 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu likwidacji działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni nie powstał po jej stronie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wobec czego przychód z tytułu powyższej sprzedaży nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, w ocenie Wnioskodawczyni nie jest ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu nr 2 położonego w (…) na podstawie umowy sprzedaży z (…) czerwca 2025 r.

Wnioskodawczyni wskazuje przy tym, że sprzedaż lokalu nr 1 przez drugiego ze wspólników spółki cywilnej była przedmiotem interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia (…) czerwca 2025 r., (…), w której to organ ten zajął stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawczyni przedstawionym w niniejszym wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

‒nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Natomiast, w przypadku gdy co najmniej jeden z podanych warunków nie zostanie spełniony, przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Według art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przytoczonym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Natomiast na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że co do zasady regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 22c ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ww. ustawy:

W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Według art. 22f ust. 4 ww. ustawy:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Należy zatem wskazać, że w sytuacji, gdy nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, ale nie została ujęta w ewidencji środków trwałych, to dotyczą jej wszelkie konsekwencje związane z jej statusem jako środka trwałego.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych przepisów art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a oraz art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychody z odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku, a więc również składników majątku trwałego, pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to następuje przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie do dnia ich odpłatnego zbycia, stanowią przychód z tej działalności.

Zatem, przy ustaleniu źródła przychodu ze sprzedaży składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej istotny jest okres, jaki upłynął między datą likwidacji tej działalności a datą ich sprzedaży.

Jeżeli okres ten nie przekracza sześcioletniego okresu, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast gdy okres ten przekracza sześcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisach, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Aktualnie nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. Prowadziła Pani działalność gospodarczą w okresie od (…) listopada 2005 r. do (…) grudnia 2015 r. Była to działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. nabywała Pani niezabudowane nieruchomości w celu wybudowania na nich budynków mieszkalnych oraz ich sprzedaży. Na podstawie umowy sprzedaży z (…) września 2011 r., nabyła Pani – w ramach wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej – prawo własności nieruchomości gruntowej (dz. nr 9) położonej w (…) – w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego oraz jej sprzedaży, jednakże cel ten nie został zrealizowany. Ww. nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Nieruchomość gruntowa od momentu jej nabycia do momentu rozwiązania spółki cywilnej nie była wykorzystywana. Zostało wydane pozwolenia na budowę, jednakże budowa nie rozpoczęła się do czasu rozwiązania spółki cywilnej. Następnie, na skutek rozwiązania umowy spółki cywilnej, oświadczenie o rozwiązaniu umowy spółki cywilnej z (…) kwietnia 2016 r., zmianie uległa forma własności i stała się Pani właścicielem udziału w wysokości 1/2 w prawie własności Nieruchomości. Po rozwiązaniu spółki cywilnej złożyła Pani wniosek o przeniesienie pozwolenia na budowę na byłych wspólników spółki cywilnej, jednakże postępowanie w tym zakresie zostało umorzone z uwagi na jego bezprzedmiotowość (pozwolenie na budowę - pomimo zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej przez inwestorów - zostało wydane na inwestorów będących tymi samymi osobami fizycznymi). Nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) od momentu rozwiązania spółki cywilnej do momentu wybudowania dwulokalowego budynku mieszkalnego jednorodzinnego początkowo nie była wykorzystywana, a jego budowa została zrealizowana w 2018 r. przez byłych wspólników spółki cywilnej, będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. (…) kwietnia 2022 r. Pani oraz drugi ze współwłaścicieli nieruchomości zawarliście umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności, na podstawie której doszło do ustanowienia odrębnej własności lokalu nr 1 oraz lokalu nr 2, powstałych na nieruchomości gruntowej nabytej w ramach wspólności łącznej wspólników spółki. Z lokalem nr 1 związany jest udział w częściach wspólnych nieruchomości w wysokości 12720/25070, natomiast z lokalem nr 2 udział w częściach wspólnych nieruchomości w wysokości 12350/25070. Na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości nabyła Pani na wyłączną własność lokal nr 2, a drugi ze współwłaścicieli nabył na wyłączną własność lokal nr 1. Zniesienia współwłasności Nieruchomości dokonano bez spłat i dopłat, a dotychczasowi współwłaściciele – Pani oraz Pani wspólnik – stali się właścicielami wyodrębnionych lokali o wartości odpowiadającej wartości ich dotychczasowych udziałów w prawie własności nieruchomości (żaden z Państwa nie nabył własności nieruchomości o wartości ponad wartość udziału we własności nieruchomości). Dwulokalowy budynek mieszkalny jednorodzinny od momentu jego wybudowania do momentu nieodpłatnego zniesienia współwłasności był wykorzystywany w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych współwłaścicieli – byłych wspólników spółki cywilnej. Lokal nr 2 od momentu jego nabycia przez Panią na wyłączną własność w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności był wykorzystywany przez Panią w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Ponadto, nieruchomość gruntowa (dz. nr 9) oraz dwulokalowy budynek mieszkalny jednorodzinny nigdy nie były oddawane w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej do 2014 r. dokonywała Pani sprzedaży nieruchomości, które były nabywane przez Panią w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie od 2005 r. do 2014 r. Nieruchomości były działkami budowlanymi i były nabywane przez Panią w celu prowadzenia działalności gospodarczej – wybudowania na nich budynków mieszkalnych i ich sprzedaży. W okresie od 2005 r. do 2014 r. sprzedała Pani około 5 działek zabudowanych budynkami mieszkalnymi. Nie posiada Pani innych nieruchomości lub udziałów w nieruchomościach, które zamierza sprzedać. Nie zamierza Pani nabywać w przyszłości innych nieruchomości. Na podstawie umowy sprzedaży z (…) czerwca 2025 r., sprzedała Pani lokal nr 2 na rzecz osób trzecich. Sprzedaż lokalu nr 2 nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Ma Pani wątpliwości czy jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą lokalu nr 2 położonego w (…) na podstawie umowy sprzedaży z (…) czerwca 2025 r., który powstał na nieruchomości gruntowej nabytej przez Panią w ramach spółki cywilnej w 2016 r.

W tym miejscu zauważyć należy, że stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl natomiast art. 48 Kodeksu cywilnego:

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek. Zatem w sytuacji, gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a dopiero później wybudowany zostanie budynek, istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Jak wskazała Pani w opisie sprawy od (…) listopada 2005 r. do (…) grudnia 2015 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych. (…) września 2011 r., nabyła Pani – w ramach wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej – prawo własności nieruchomości gruntowej (dz. nr 9) położonej w (…) – w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego oraz jej sprzedaży. Przed rozwiązaniem spółki cywilnej dla ww. nieruchomości zostało wydane pozwolenia na budowę.

W analizowanej sprawie decydujący dla oceny czy nieruchomość gruntowa była wykorzystywana w działalności gospodarczej jest fakt jej nabycia w związku z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą w formie spółki cywilnej – w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego i jego sprzedaży. Jak sama Pani wskazała prowadziła Pani działalność w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych oraz robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych. Ponadto wskazała Pani, że dla ww. nieruchomości zostało wydane pozwolenie na budowę przed rozwiązaniem spółki cywilnej.

Okoliczność, że nieruchomość (prawo własności nieruchomości gruntowej) została nabyta w związku z prowadzoną działalnością oraz późniejsze działania – wyczerpuje przesłankę stanowiącą o jej „wykorzystywaniu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej”. Podjęcie opisanych we wniosku czynności bezsprzecznie oznacza, że opisana nieruchomość gruntowa była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym w ww. sytuacji zastosowania nie ma art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nieruchomość gruntowa, na której został wybudowany m.in. lokal mieszkalny nr 2, który Pani sprzedała, była wykorzystywana przez Panią w działalności gospodarczej spółki cywilnej.

W treści wniosku wskazała Pani, że wspólnicy spółki cywilnej zakończyli prowadzenie działalności gospodarczej (…) grudnia 2015 r. i doszło do rozwiązania spółki cywilnej, zgodnie z oświadczeniem o rozwiązaniu umowy spółki cywilnej z (…) kwietnia 2016 r., natomiast (…) czerwca 2025 r. dokonała Pani sprzedaży nieruchomości gruntowej wykorzystywanej w działalności gospodarczej, na której został wybudowany lokal mieszkalny nr 2. Zatem, nastąpił upływ czasu, o którym mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła po upływie 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu likwidacji działalności gospodarczej.

W konsekwencji, nie powstał po Pani stronie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że przychód z powyższej sprzedaży nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu nr 2 położonego w (…) na podstawie umowy sprzedaży z (…) czerwca 2025 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie skutki prawne.

W odniesieniu do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej należy wskazać, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.