Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 20 marca 2024 r., który wpłynął do Organu tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 9 grudnia 2024 r. sygn. akt I SA/Kr 860/24;

   2.i stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-      czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że podstawą obliczenia ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT, jest wartość usług marketingowych i/lub reklamowych wspieranego podmiotu, wskazana w umowie i na fakturze przez wspierany podmiot wystawionej na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy – jest prawidłowe,

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie spełnienia przez Wnioskodawcę warunków do skorzystania z określonej w art. 18ee ustawy o CIT, tzw. ulgi sponsoringowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim przedsiębiorstwem założonym w (…) roku, zajmującym się (…). Wnioskodawca prowadzi sprzedaż w (…) (…). (…).

Współpraca Wnioskodawcy z podmiotami sponsorowanymi, o których mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (uCIT).

W ramach swojej działalności gospodarczej podejmuje współpracę (…) w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (dalej jako: „ustawa o sporcie”).

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że spełniony jest wymóg wskazany w art. 18ee ust. 2 pkt 1 uCIT. Wnioskodawca wskazuje, że ww. kwestia nie jest przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podejmuje współpracę z ww. podmiotami. Współpraca charakteryzuje się ekwiwalentnością świadczeń Wnioskodawcy oraz współpracującego z nim Podmiotu (zarówno model tzw. umowy barterowej jak i przekazywanie środków pieniężnych w zamian za szeroko pojęte usługi marketingu i sprzedaży, jak również stosowanie sprzedaży artykułów sportowych z rabatem).

Przykładowo współpraca może opierać się na następujących czynnościach po stronie:

Wnioskodawcy:

(…)

Podmiotu współpracującego z Wnioskodawcą:

(…)

Wnioskodawca wskazuje, że każdorazowo świadczenie jednej strony odpowiada świadczeniu drugiej, współpraca różni się jedynie między sobą zastosowaną konfiguracją świadczeń jednej i drugiej strony - jak zostało to przedstawione poniżej. Przedmiotem zapytania i niniejszego wniosku nie są czynności i świadczenia wskazane powyżej.

Wnioskodawca podkreśla, (…).

Jak wynika z możliwych konfiguracji czynności Wnioskodawcy i wspieranego Podmiotu mogą być w pełni ekwiwalentne. Jednakże, w przypadku, gdy świadczenie po stronie Wnioskodawcy jest niższe następuje dodatkowe przekazanie środków pieniężnych na podstawie faktury wystawionej przez Wspierany podmiot. W odwrotnej sytuacji, tj. gdy świadczenie Podmiotu wspieranego jest niższe, zobowiązany jest on wtedy do pokrycia różnicy w formie świadczenia pieniężnego za przekazany sprzęt sportowy, na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę. Jak wyżej wskazano, możliwe jest również udzielenie wsparcia polegającego na udzieleniu specjalnego rabatu na nabywany przez Podmiot wspierany sprzęt sportowy.

W konsekwencji powyższych ustaleń, pomiędzy stronami każdorazowo zachowywana jest równowaga świadczeń, a zatem każdorazowo zastosowany jest schemat tzw. sponsoringu właściwego.

Wnioskodawca podkreśla, że ww. wymienione czynności i świadczenia podejmowane w ramach współpracy zostały wskazane, aby przedstawić charakter współpracy z podmiotami sponsorowanymi. Jednakże niniejszy Wniosek dotyczy jedynie wątpliwości wskazanych niżej w pytaniach Wnioskodawcy, a nie modeli współpracy czy też poszczególnych świadczeń.

Informacja dot. wsparcia w postaci udzielonego rabatu

W przypadku wsparcia polegającego na sprzedaży towarów z rabatem, Wnioskodawca w podatku dochodowym wykazuje przychód w wysokości odpowiadającej wartości sprzedanego towaru pomniejszonego o wartość udzielonego rabatu, a faktyczna wartość wsparcia określona jest wartością udzielonego rabatu. W księgach podatkowych jako koszt uzyskania przychodu Wnioskodawca uwzględnia również koszt własny towaru (zwany KWS), odpowiadający kosztowi nabycia towaru (cena nabycia), który stanowi następnie przedmiot sprzedaży z rabatem.

Wnioskodawca podkreśla, że wszelkie inne przesłanki dot. możliwości stosowania tzw. ulgi na sponsoring przewidzianej w art. 18ee uCIT były/są przez Wnioskodawcę spełnione, a jedynie w niniejszym wniosku zostały wskazane konkretne wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie stosowania ww. ulgi.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 10 czerwca 2025 r. wskazali Państwo m.in., że:

Wniosek dotyczy wyłącznie współpracy z podmiotami, które są klubami sportowymi w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, wpisanymi do ewidencji prowadzonej przez właściwy organ samorządowy i realizującymi działalność statutową w zakresie kultury fizycznej i sportu.

W zakresie pytania nr 1 (świadczenia marketingowe i reklamowe):

Sponsorowany podmiot wykonuje na rzecz Wnioskodawcy działania promocyjne, w tym m.in.:

(…)

W przypadku współpracy stron, w której nieuwzględniane są rabaty - w zamian za te świadczenia, Wnioskodawca przekazuje świadczenia pieniężne lub rzeczowe (np. sprzęt sportowy). W każdym przypadku ustalana jest wartość wzajemnych świadczeń, które muszą być sobie równe – w razie różnicy następuje wyrównanie dopłatą jednej ze stron.

W zakresie pytania nr 2 (sprzedaż towarów z rabatem):

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wybranych towarów sponsorowanemu podmiotowi z zastosowaniem indywidualnego rabatu. W zamian sponsorowany podmiot wykonuje (…)

Ekwiwalentność świadczeń stron wynika z zawartych umów i przyjętego modelu współpracy opartego na zasadzie sponsoringu właściwego. Ekwiwalentność świadczeń stron jest zasadą każdej zawieranej umowy – Wnioskodawca oraz sponsorowany podmiot dążą do ustalenia zakresu oraz wartości świadczeń tak, aby były one równoważne. Jeżeli analiza wstępna wykazuje różnicę w wartości świadczeń, strony dokonują wzajemnego skompensowania tej różnicy – zazwyczaj poprzez dopłatę. W przypadkach, gdy sponsorowany podmiot wystawia fakturę za usługi reklamowe i marketingowe, wskazana na niej kwota odpowiada wartości świadczenia Wnioskodawcy – a zatem odzwierciedla ekwiwalentność. W przypadku sprzedaży z rabatem – wartość udzielonego rabatu stanowi równoważne świadczenie wobec wartości świadczeń marketingowych drugiej strony.

Umowa sponsoringowa - rozliczenie (pytanie nr 1):

Sponsorowany podmiot wystawia fakturę VAT dokumentującą świadczenie usług marketingowych i promocyjnych. Kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy i jednocześnie podstawę do obliczenia ulgi z art. 18ee ustawy o CIT.

Sprzedaż z rabatem (pytanie nr 2):

Towary są sprzedawane sponsorowanemu podmiotowi po indywidualnie obniżonej cenie. Wartość udzielonego rabatu stanowi świadczenie Wnioskodawcy i podstawę do obliczenia ulgi, ponieważ w praktyce oznacza rezygnację z części należnego przychodu w zamian za działania promocyjne sponsorowanego podmiotu.

Wszystkie świadczenia Wnioskodawcy są przeznaczane wyłącznie na cele wskazane w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, tj. na realizację zadań z zakresu kultury fizycznej, w szczególności:

·organizację wydarzeń sportowych,

·szkolenie dzieci i młodzieży,

·zakup sprzętu sportowego,

·rozwój infrastruktury sportowej.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowiskoWnioskodawcy, że podstawę obliczenia ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT, jest wartość usług marketingowych i/lub reklamowych wspieranego podmiotu, wskazana w umowie i na fakturze przez wspierany podmiot wystawionej na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy?

2.Niezależnie od prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem?

Państwa stanowisko w sprawie uzupełnione w piśmie z 10 czerwca 2025 r.

Stanowisko do pytania nr 1

Na wstępnie Wnioskodawca wyjaśnia, że niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie współpracy z podmiotami, które są klubami sportowymi w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. Sponsorowany podmiot w ramach tej współpracy wykonuje na rzecz Wnioskodawcy działania promocyjne, w tym m.in.:

(…)

W zamian za te świadczenia, Wnioskodawca przekazuje (…). W każdym przypadku ustalana jest wartość wzajemnych świadczeń, które muszą być sobie równe – w razie różnicy następuje wyrównanie dopłatą jednej ze stron.

Jak wskazano już w opisie stanu faktycznego jak i powyżej, Wnioskodawca wraz ze sponsorowanym ustalają warunki w ten sposób, że wartość świadczenia jednej strony, musi odpowiadać wartości świadczenia drugiej. Nawet gdyby na początku kalkulacji okazało się, że ww. równowaga nie została zachowana, strony ustalają między sobą sposób skompensowania ww. nierówności poprzez dopłaty przez jedną lub drugą stronę.

W ten sposób każdorazowo podczas współpracy Wnioskodawcy ze wspieranym Podmiotem – zachowana jest ekwiwalentność świadczeń stron, charakterystyczna dla tzw. sponsoringu właściwego. Ekwiwalentność świadczeń stron jest zasadą każdej zawieranej umowy – Wnioskodawca oraz sponsorowany podmiot ustalają zakres oraz wartość świadczeń tak, aby były one równoważne. Jeżeli analiza wstępna wykazuje różnicę w wartości świadczeń, strony dokonują wzajemnego skompensowania tej różnicy – zazwyczaj poprzez dopłatę. W przypadkach, gdy sponsorowany podmiot wystawia fakturę za usługi reklamowe i marketingowe, wskazana na niej kwota odpowiada wartości świadczenia Wnioskodawcy – a zatem odzwierciedla ekwiwalentność.

Z wyjątkiem modelu współpracy, gdzie Wnioskodawca udziela konkretnego rabatu na odzież/akcesoria sportowe nabywane przez wspierany Podmiot po tak ustalonej cenie, Wnioskodawca w pozostałych przypadkach otrzymuje fakturę od tego Podmiotu obejmującą świadczenie szeroko rozumianych (przykłady zostały wskazane w opisie stanu faktycznego) usług marketingowych i/lub reklamowych.

Tak jak wskazano już wcześniej, pomiędzy świadczeniami stron – zachowana jest ekwiwalentność, a zatem wskazana wartość na fakturze wystawianej przez wspierany Podmiot wskazuje również na wartość świadczeń Wnioskodawcy, albowiem są one wartościowo równe.

Rozliczenie współpracy odbywa się w następujący sposób: sponsorowany podmiot wystawia fakturę VAT dokumentującą świadczenie usług marketingowych i promocyjnych. Kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy i jednocześnie podstawę do obliczenia ulgi z art. 18ee ustawy o CIT, przedstawia ona bowiem koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy poniesiony na działalność sportową.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy w tak wskazanych (wyżej) przypadkach, podstawą obliczenia ulgi z art. 18ee ustawy o CIT stanowić będzie kwota wskazana na fakturze wystawianej przez wspierany Podmiot za usługi marketingowe i/lub reklamowe.

W zakresie sprzedaży towarów z rabatem rozliczenie współpracy odbywa się w następujący sposób: towary są sprzedawane sponsorowanemu podmiotowi po indywidualnie obniżonej cenie, a wartość udzielonego rabatu stanowi świadczenie Wnioskodawcy i podstawę do obliczenia ulgi, ponieważ w praktyce oznacza rezygnację z części należnego przychodu w zamian za działania promocyjne sponsorowanego podmiotu.

Wszystkie świadczenia Wnioskodawcy są przeznaczane wyłącznie na cele wskazane w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, tj. na realizację zadań z zakresu kultury fizycznej, w szczególności:

·organizację wydarzeń sportowych,

·szkolenie dzieci i młodzieży,

·zakup sprzętu sportowego,

·rozwój infrastruktury sportowej.

Stanowisko do pytania nr 2

Wnioskodawca również opiera swoją współpracę z Podmiotami wspieranymi w oparciu o sprzedaż towarów z rabatem, który charakteryzuje się ekwiwalentnością świadczeń obu stron (Wnioskodawcy oraz współpracującego z nim podmiotu). Podmioty te są klubami sportowymi w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie.

Sponsorowany podmiot wykonuje na rzecz Wnioskodawcy działania promocyjne (w przypadku sprzedaży z rabatem), w tym m.in.:

(…)

W zakresie umów sponsoringu wyróżnia się dwa zasadnicze modele umów, to tzw. sponsoring właściwy (gdzie występuje ekwiwalentność świadczeń pomiędzy współpracującymi podmiotami) oraz sponsoring niewłaściwy (gdzie przeważa zaangażowanie jednego podmiotu, tzw. sponsora). Organy interpretacyjne wskazują, że jedynie sponsoring właściwy winien być podstawą współpracy pomiędzy sponsorem a sponsorowanym, albowiem sponsoring niewłaściwy stanowi de facto darowiznę, która została już zaaprobowana przez ustawodawcę w zakresie możliwości dokonywania odliczeń od podatku przekazanych w ten sposób sum pieniężnych, ale także wartości rzeczowych. W związku z powyższym, analizując stanowisko organów interpretacyjnych w ww. zakresie, wskazać należy, że pożądanym modelem współpracy zamierzonym przez Ustawodawcę w zakresie art. 18ee uCIT (oraz odpowiednio w art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest model tzw. sponsoringu właściwego.

Istnieją przypadki, w których Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wybranych towarów sponsorowanemu podmiotowi z zastosowaniem indywidualnego rabatu. W zamian sponsorowany podmiot wykonuje (…) Obniżona cena stanowi świadczenie Wnioskodawcy – rezygnuje on z części przychodu, co jest traktowane jako koszt sponsoringu. Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca opiera swoją współpracę o sprzedaż z indywidualnym rabatem, odpowiednio go modyfikując, gdzie każdorazowo świadczenia obu stron charakteryzują się ekwiwalentnością. Towary są sprzedawane sponsorowanemu podmiotowi po indywidualnie obniżonej cenie, ekwiwalentnej do wartości świadczeń drugiej strony. Wartość udzielonego rabatu stanowi świadczenie Wnioskodawcy i podstawę do obliczenia ulgi, ponieważ w praktyce oznacza rezygnację z części należnego przychodu w zamian za działania promocyjne sponsorowanego podmiotu. W przypadku sprzedaży z rabatem – wartość udzielonego rabatu stanowi równoważne świadczenie wobec działań marketingowych.

Jak podkreślono w stanie faktycznym ze strony Wnioskodawcy, świadczenie opiera się na sprzedaży określonych artykułów sportowych po specjalnej dla współpracującego Podmiotu obniżce cen, a współpracujący podmiot obowiązany jest do zakupu ww. artykułów sportowych po ustalonym w umowie rabacie cenowym, jak również może zostać zobowiązany do świadczenia usług marketingowych i promocyjnych na rzecz Wnioskodawcy. Wartość udzielonego rabatu stanowi świadczenie Wnioskodawcy i podstawę do obliczenia ulgi, ponieważ w praktyce oznacza rezygnację z części należnego przychodu w zamian za działania promocyjne sponsorowanego podmiotu.

W konsekwencji, Wnioskodawca sprzedaje dane produkty sportowe współpracującemu podmiotowi po obniżonej cenie. Podkreślenia wymaga, że obniżka stanowi świadczenie Wnioskodawcy, albowiem obniżając cenę danych artykułów, Wnioskodawca rezygnuje z części należnej ceny oczekując w zamian konkretnych świadczeń, nadto z racji obniżenia ceny Wnioskodawca ekonomicznie ponosi koszt, ponieważ zmniejsza swój przychód – co stanowi jego świadczenie, równoważne świadczeniu podmiotu współpracującego. I tak, po stronie Podmiotu wspieranego świadczenie stanowi zobowiązanie do zakupu ww. artykułów sportowych po obniżce, jak również możliwe są także działania marketingowe i promocyjne, a po stronie Wnioskodawcy koszt wsparcia stanowi wartość udzielonego rabatu w porównaniu do zwykłych cen po jakich Wnioskodawca sprzedaje tego typu towary. Podstawą zatem obliczenia ulgi z art. 18ee ustawy o CIT jest wartość udzielonego rabatu przez Wnioskodawcę.

Powyższe potwierdza również poniższe stanowisko:

„Na skutek wejścia w życie ZmPDOFizPrU21 od 1.1.2022 r. do PDOPrU (art. 18ee) oraz PDOFizU (art. 26ha) wprowadzona została tzw. ulga sponsoringowa. Dzięki niej podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% KUP poniesionych na działalność sportową (art. 18ee ust. 1 PDOPrU lub art. 26ha ust. 1 PDOFizU).

Warto zaznaczyć, że podobnie jak w przypadku innych ulg (ulga na robotyzację, ulga na ekspansję) ustawodawca postanowił odrębnie zdefiniować pojęcie kosztów uzyskania przychodów poniesionych na:

1) działalność sportową,

2) działalność kulturalną,

3) działalność wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Wynika to z tego, że odpowiednio w ust. 2, ust. 4 oraz ust. 5 art. 18ee PDOPrU oraz art. 26ha PDOFizU zdefiniował te pojęcia bez jednoczesnego zaznaczenia, iż muszą one spełniać również przesłanki zawarte w art. 15 PDOPrU czy też art. 22 PDOFizU.

Powyższe może zatem budzić uzasadnione wątpliwości, czy wydatek spełniający definicję m.in. KUP poniesionych na działalność sportową musi jednocześnie spełniać definicję KUP zawartą w art. 15 ust. 1 PDOPrU czy też art. 22 ust. 1 PDOFizU. Dokonując literalnej wykładni przedstawionych wcześniej definicji KUP poniesionych na (...), można dojść do wniosku, że nie każdy wydatek uprawniający do skorzystania z ulgi sponsoringowej (czy też ulgi na robotyzację lub ulgi na ekspansję) musi być wydatkiem spełniającym ogólną definicję KUP. Patrząc na daną regulację w sposób restrykcyjny można operować na zasadzie „domysłu”, iż ustawodawca odnosił się w stosunku do tych wydatków jako KUP spełniających ogólną definicję KUP oraz mieszczących się w szczególnym katalogu KUP (tj. regulacje zawarte w ulgach mają formę doprecyzowującą). Niemniej jednak, zważając na fakt, iż prawo podatkowe powinno cechować się ścisłą, językową interpretacją, można na korzyść podatnika uznać, iż również wydatek niebędący co do zasady KUP będzie mógł podlegać odliczeniu w ramach ulgi sponsoringowej.

Na marginesie należy wskazać, że również gramatyczne sformułowanie „koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność (...)” stanowi znaczeniowo jedno pojęcie. Nie sposób odnaleźć ewentualnego przecinka pomiędzy „koszty uzyskania przychodów” a dalszą częścią zdania [„poniesione na działalność (...)”], która mogłaby sugerować, iż najpierw dane wydatki należy rozpatrywać jako KUP w ogólnym znaczeniu, a dopiero potem pod kątem stosowania danej ulgi”. - Źródło: P. Szot [w:] A. Bieńkowska, M. Brząkowski, M. M. Brzostowska, Ulgi podatkowe. Odliczenia, zwolnienia oraz inne preferencje podatkowe w PIT i CIT, Warszawa 2023.

Wnioskodawca każdorazowo dopasowuje własne świadczenia – tj. w tym przypadku wysokość udzielanego rabatu do świadczeń po stronie Podmiotu wspieranego, celem zagwarantowania równowagi i ekwiwalentności świadczeń stron.

Wskazany wyżej model współpracy charakterystyczny jest dla sponsoringu właściwego, pożądanego w konstrukcji tzw. ulg na sponsoring wskazanej w art. 18ee uCIT.

Na zakończenie Wnioskodawca podaje, że wszystkie świadczenia Wnioskodawcy są przeznaczane wyłącznie na cele wskazane w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, tj. na realizację zadań z zakresu kultury fizycznej, w szczególności:

• organizację wydarzeń sportowych,

• szkolenie dzieci i młodzieży,

• zakup sprzętu sportowego,

• rozwój infrastruktury sportowej.

Podsumowanie

Mając na względzie powyższe, prawidłowe jest stanowisko, że podstawą obliczenia ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT, jest wartość usług marketingowych i/lub reklamowych wspieranego podmiotu, wskazana w umowie i na fakturze przez wspierany podmiot wystawionej na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy (pyt. 1).

Wnioskodawca uznał także, że może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem (pyt. 2).

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Po przeprowadzeniu analizy Państwa wniosku – 19 czerwca 2024 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania Znak: 0111-KDIB2-1.4010.128.2024.1.BJ. Postanowienie doręczono Państwu 1 lipca 2024 r.

Pismem z 8 lipca 2024 r. (data wpływu 8 lipca 2024 r.), złożyliście Państwo w wymaganym przepisami prawa terminie – zażalenie na ww. postanowienie.

W dniu 9 września 2024 r. wydałem postanowienie Znak: 0111-KDIB2-1.4010.128.2024.2.AR, którym utrzymałem w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Postanowienie doręczono 9 września 2024 r.

Skarga na postanowienie

Pismem z 9 października 2024 r. wnieśli Państwo skargę na ww. postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła do mnie 9 października 2024 r.

Wnieśli Państwo m.in. o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia wydanego w I instancji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 9 grudnia 2024 r. sygn. akt I SA/Kr 860/24 uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie z 19 czerwca 2024 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.128.2024.1.BJ.

Wyrok z 9 grudnia 2024 r. sygn. akt I SA/Kr 860/24, który uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie stał się prawomocny od 4 marca 2025 r.

Wyrok ten, opatrzony klauzulą prawomocności wpłynął do Organu 22 kwietnia 2025 r.

Pismem z 3 czerwca 2025 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.128.2024.10.BJ wezwaliśmy Państwa do uzupełnienia opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie, co też nastąpiło w piśmie z 10 czerwca 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 9 grudnia 2024 r. sygn. akt I SA/Kr 860/24,

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia:

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że podstawą obliczenia ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT, jest wartość usług marketingowych i/lub reklamowych wspieranego podmiotu, wskazana w umowie i na fakturze przez wspierany podmiot wystawionej na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy – jest prawidłowe,

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są wyłącznie kwestie będące przedmiotem Państwa pytań.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

1.Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

2.Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na źródła:

·z zysków kapitałowych oraz

·z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając na gruncie ustawy o CIT odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych - ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

-  został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-  jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-  pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-  poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-  został właściwie udokumentowany,

-  nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. (…)). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”),

Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

W myśl art. 3 ustawy o sporcie,

1. Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego.

2. Klub sportowy działa jako osoba prawna.

Na mocy art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18ee.

Zgodnie z art. 18ee ust. 1, ust. 2, ust. 3, ust. 8, ust. 9, ust. 10, ust. 11 ustawy o CIT,

1. Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1) sportową,

2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

2. Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2) stypendium sportowego;

3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1466 i 1700).

3. Przez stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.

8. Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

9. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.

10. Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

11. W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie,

Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 305, z późn. zm.) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

Jak wynika z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, finansowanie klubu sportowego musi zostać przeznaczone na:

1) realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Należy wskazać, że zawarte w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT odesłanie do art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie oznacza, że koszt powinien być poniesiony na klub sportowy niedziałający w celu osiągnięcia zysku.

Ulga sponsoringowa (CSR: ang. Corporate Social Responsibility, społeczna odpowiedzialność biznesu) ma przynieść korzyści podmiotom działającym w określonym obszarze CSR.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2022 r. zmian wynika, że wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. W obecnym stanie prawnym, w podatku dochodowym w ogóle nie ma takiego rozwiązania. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga jest skierowana do podatników PIT osiągających przychody z działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub według 19% stawki podatku. Ulga będzie odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Będzie polegała na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność. Odliczeniu będą podlegały koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym. W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego. (…)

Analogiczne rozwiązanie przewidziane zostało w przepisach ustawy o CIT (Druk sejmowy Nr 1532).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że wniosek dotyczy wyłącznie współpracy z podmiotami, które są klubami sportowymi w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, wpisanymi do ewidencji prowadzonej przez właściwy organ samorządowy i realizującymi działalność statutową w zakresie kultury fizycznej i sportu.

Wskazaliście Państwo, że w zakresie pytania nr 1 dot. świadczeń marketingowych i reklamowych Sponsorowany podmiot wykonuje na Państwa rzecz działania promocyjne, w tym m.in.:

(…)

W przypadku współpracy stron, w której nieuwzględniane są rabaty - w zamian za te świadczenia, przekazujecie Państwo świadczenia pieniężne lub rzeczowe (np. sprzęt sportowy). W każdym przypadku ustalana jest wartość wzajemnych świadczeń, które muszą być sobie równe – w razie różnicy następuje wyrównanie dopłatą jednej ze stron.

W zakresie pytania nr 2 dot. sprzedaży towarów z rabatem wskazaliście Państwo, że dokonujecie sprzedaży wybranych towarów sponsorowanemu podmiotowi z zastosowaniem indywidualnego rabatu. W zamian sponsorowany podmiot wykonuje określone świadczenia promocyjne (np. (…)), a także zobowiązuje się do zakupu towarów po ustalonej, obniżonej cenie. Obniżona cena stanowi Państwa świadczenie – rezygnujecie Państwo z części przychodu, co jest traktowane jako koszt sponsoringu.

Ekwiwalentność świadczeń stron wynika z zawartych umów i przyjętego modelu współpracy opartego na zasadzie sponsoringu właściwego. Ekwiwalentność świadczeń stron jest zasadą każdej zawieranej umowy – Państwo oraz sponsorowany podmiot dążycie do ustalenia zakresu oraz wartości świadczeń tak, aby były one równoważne. Jeżeli analiza wstępna wykazuje różnicę w wartości świadczeń, strony dokonują wzajemnego skompensowania tej różnicy – zazwyczaj poprzez dopłatę. W przypadkach, gdy sponsorowany podmiot wystawia fakturę za usługi reklamowe i marketingowe, wskazana na niej kwota odpowiada wartości Państwa świadczenia. W przypadku sprzedaży z rabatem – wartość udzielonego rabatu stanowi równoważne świadczenie wobec wartości świadczeń marketingowych drugiej strony.

W zakresie umowy sponsoringowej Sponsorowany podmiot wystawia fakturę VAT dokumentującą świadczenie usług marketingowych i promocyjnych. Kwota ta stanowi Państwa koszt uzyskania przychodu i jednocześnie podstawę do obliczenia ulgi z art. 18ee ustawy o CIT.

W zakresie sprzedaży z rabatem, towary są sprzedawane sponsorowanemu podmiotowi po indywidualnie obniżonej cenie. Wartość udzielonego rabatu stanowi Państwa świadczenie i podstawę do obliczenia ulgi.

Wszystkie Państwa świadczenia są przeznaczane wyłącznie na cele wskazane w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, tj. na realizację zadań z zakresu kultury fizycznej, w szczególności:

• organizację wydarzeń sportowych,

• szkolenie dzieci i młodzieży,

• zakup sprzętu sportowego,

• rozwój infrastruktury sportowej.

Z wniosku wynika także, że w przypadku wsparcia polegającego na sprzedaży towarów z rabatem, Wnioskodawca w podatku dochodowym wykazuje przychód w wysokości odpowiadającej wartości sprzedanego towaru pomniejszonego o wartość udzielonego rabatu, a faktyczna wartość wsparcia określona jest wartością udzielonego rabatu. W księgach podatkowych jako koszt uzyskania przychodu Wnioskodawca uwzględnia również koszt własny towaru (zwany KWS), odpowiadający kosztowi nabycia towaru (cena nabycia), który stanowi następnie przedmiot sprzedaży z rabatem.

Wnioskodawca podkreśla, że wszelkie inne przesłanki dot. możliwości stosowania tzw. ulgi na sponsoring przewidzianej w art. 18ee uCIT były/są przez Wnioskodawcę spełnione, a jedynie w niniejszym wniosku zostały wskazane konkretne wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie stosowania ww. ulgi.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia:

1. czy podstawą obliczenia ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT, jest wartość usług marketingowych i/lub reklamowych wspieranego podmiotu, wskazana w umowie i na fakturze przez wspierany podmiot wystawionej na podstawie zawartej z Wnioskodawcą umowy,

2. czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 1 stwierdzić należy, że mają Państwo prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawianych przez wspierany podmiot. Jak wynika z opisu sprawy w zakresie świadczeń marketingowych i reklamowych Sponsorowany podmiot wykonuje na Państwa rzecz działania promocyjne, w tym m.in.:

(…)

Charakter współpracy, charakter oraz skomplikowanie świadczeń każdej ze stron, wartość wzajemnych świadczeń są ustalane i dostosowywane do możliwości (…)

W przypadku wsparcia polegającego na sprzedaży towarów z rabatem, w podatku dochodowym wykazujecie Państwo przychód w wysokości odpowiadającej wartości sprzedanego towaru pomniejszonego o wartość udzielonego rabatu, a faktyczna wartość wsparcia określona jest wartością udzielonego rabatu. W księgach podatkowych jako koszt uzyskania przychodu uwzględniacie Państwo również koszt własny towaru (zwany KWS), odpowiadający kosztowi nabycia towaru (cena nabycia), który stanowi następnie przedmiot sprzedaży z rabatem.

Każdorazowo świadczenie jednej strony odpowiada świadczeniu drugiej. Gdy dokonujecie Państwo sprzedaży wybranych towarów sponsorowanemu podmiotowi z zastosowaniem indywidualnego rabatu, w zamian sponsorowany podmiot wykonuje określone świadczenia promocyjne (np. (…)), a także zobowiązuje się do zakupu towarów po ustalonej, obniżonej cenie. Obniżona cena stanowi Państwa świadczenie – rezygnujecie Państwo z części przychodu, co jest traktowane jako koszt sponsoringu. W Państwa ocenie, wartość udzielonego rabatu stanowi podstawę do obliczenia ulgi, ponieważ w praktyce oznacza rezygnację z części należnego przychodu w zamian za działania promocyjne sponsorowanego podmiotu.

Ekwiwalentność świadczeń stron wynika z zawartych umów i przyjętego modelu współpracy opartego na zasadzie sponsoringu właściwego.

Ekwiwalentność świadczeń stron jest zasadą każdej zawieranej umowy – Państwo oraz sponsorowany podmiot dążycie do ustalenia zakresu oraz wartości świadczeń tak, aby były one równoważne. Jeżeli analiza wstępna wykazuje różnicę w wartości świadczeń, strony dokonują wzajemnego skompensowania tej różnicy – zazwyczaj poprzez dopłatę. W przypadku sprzedaży z rabatem – wartość udzielonego rabatu stanowi równoważne świadczenie wobec wartości świadczeń marketingowych drugiej strony.

Jak wskazaliście Państwo we wniosku, wszystkie Państwa świadczenia są przeznaczane wyłącznie na cele wskazane w art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, tj. na realizację zadań z zakresu kultury fizycznej, w szczególności:

•organizację wydarzeń sportowych,

•szkolenie dzieci i młodzieży,

•zakup sprzętu sportowego,

•rozwój infrastruktury sportowej.

Ponadto zaznaczyliście Państwo, że spełniony jest wymóg wskazany w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy CIT oraz wszelkie inne przesłanki zastosowania przewidziane w art. 18ee tej ustawy były/są przez Państwa spełnione i nie stanowią przedmiotu zapytania. Wniosek dotyczy jedynie współpracy z klubami sportowymi i konkretnych wątpliwości wskazanych w zakresie stosowania ulgi sponsoringowej.

W związku z powyższym zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, w myśl którego podstawą obliczenia ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT, jest wartość usług marketingowych i/lub reklamowych wspieranego podmiotu, wskazana w umowie i na fakturze przez wspierany podmiot wystawionej na podstawie zawartej z Państwem umowy.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości dotyczących ustalenia, czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem, zauważyć należy, że jak wynika z opisu sprawy udzielacie Państwo danemu podmiotowi sponsorowanemu konkretnych świadczeń o wartości ekonomicznej w postaci rabatów cenowych, oczekując w zamian ekwiwalentnych świadczeń. Podmiot sponsorowany realizuje w zamian określone działania promocyjne (np. (…)) oraz zobowiązuje się do zakupu towarów po ustalonej, obniżonej cenie. Wskazujecie Państwo przy tym, że: „wartość udzielonego rabatu stanowi równoważne świadczenie wobec wartości świadczeń marketingowych drugiej strony.”

Udzielony przez Państwa rabat cenowy (obniżka ceny) wpływa na wysokość uzyskiwanego przez Państwa przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży towaru, poprzez jego zmniejszenie. Natomiast ulga sponsoringowa związana jest z poniesionymi przez określony podmiot kosztami uzyskania przychodów. Tym samym w ramach ulgi sponsoringowej odliczeniu podlegają tylko te koszty, które spełniają kryteria kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym

Biorąc pod uwagę powyższe, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, skorzystanie z ulgi sponsoringowej nie jest możliwe. Zauważyć bowiem należy, że udzielając rabatu, rezygnujecie Państwo z części wynagrodzenia za zbywany towar, obniżając w tej części przychody podatkowe. Zgodnie z definicją, rabat to obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę (internetowy Słownik Języka Polskiego PWN). Zatem w części udzielonego rabatu rezygnujecie Państwo ze świadczenia ze strony nabywcy towaru. Nie jest więc wymagane by w zamian za udzielony rabat, nabywca dokonywał jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. A jeśli je wykona, to należy je rozpatrywać w kategorii świadczenia nieodpłatnego/darowizny, które z kolei nie może stać się podstawą do skorzystania z ulgi na podstawie art. 18ee ustawy CIT, gdyż w części udzielonego rabatu nie ponosicie Państwo kosztów uzyskania przychodów na działalność sportową.

W ramach sponsoringu właściwego świadczenia wzajemne powinny być ekwiwalentne, a w części udzielonego rabatu na towar warunek ten nie zostanie spełniony. W ocenie Organu, w celu skorzystania z ulgi sponsoringowej, powinniście Państwo np. przyjąć pełną odpłatność za zbywany towar, a z pozyskanych środków (także z części planowanego rabatu) moglibyście sfinansować (w tym przez potrącenie) koszty marketingu/reklamy ze strony klubu sportowego. Niemniej jednak zobowiązani bylibyście do wykazania całości przychodu z tytułu sprzedaży własnych towarów, co nie ma miejsca w przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Przedstawiony we wniosku schemat, zgodnie z Państwa oczekiwaniem, skutkowałby zarówno obniżeniem Państwa przychodów z tytułu sprzedaży Państwa towarów jak i możliwością skorzystania z ulgi na podstawie art. 18ee ustawy CIT, która zgodnie z literalnym brzmieniem art. 18ee utożsamiana jest z ponoszeniem kosztów uzyskania przychodów na np. działalność sportową a nie z udzielaniem rabatów na zbywane towary.

W konsekwencji, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem dot. pytania Nr 2, zgodnie z którym, Wnioskodawca może skorzystać z ulgi wskazanej w art. 18ee ustawy o CIT i podstawą jej obliczenia, jest wartość udzielonego rabatu w przypadku zastosowania przez Wnioskodawcę modelu sprzedaży towaru z rabatem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania zaskarżonego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.