Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką komandytową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1717 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) spółka podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka prowadzi działalność nieprzerwanie od 21 stycznia 2013 r. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…). Wnioskodawca zajmuje się także (…).

Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT (dalej: „podatek od przychodów z budynków”).

Wnioskodawca w 2022 roku osiągnął dochód, który został prawidłowo wykazany w zeznaniu podatkowym złożonym w 2023 roku. Tym samym, Wnioskodawca spełnił podstawowy warunek uprawniający do wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek, określony w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT w roku 2024. 

W związku z powyższym, Wnioskodawca zdecydował się na zastosowanie uproszczonej formy wpłacania zaliczek w 2024 roku, a stosowna informacja została przekazana w deklaracji rocznej CIT- 8 za 2024 rok, zgodnie z wymogiem określonym w art. 25 ust. 7a ustawy o CIT.

Spółka nie dokonała wpłaty zaliczki uproszczonej za styczeń 2024 r. w ustawowym terminie wynikającym z art. 25 ust. 1a ustawy o CIT, tj. do dnia 20 lutego 2024 r.

Ponadto, Spółka była zobowiązana do uiszczania podatku od przychodów z budynków za każdy miesiąc 2024 roku, w tym również za styczeń. Wartość podatku od przychodów z budynków, obliczana zgodnie z art. 24b ust. 9 ustawy o CIT, przewyższała w każdym miesiącu wartość należnej zaliczki na CIT, ustalonej zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o CIT (czyli na podstawie podatku zapłaconego w 2022 roku w wysokości 1/12 kwoty rocznego zobowiązania podatkowego). W związku z tym Spółka była zobowiązana do dokonywania wpłat tego podatku za każdy miesiąc i nie mogła skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 24b ust. 13 ustawy o CIT.

W kwietniu 2024 roku Spółka dokonała wpłaty należności podatkowych za styczeń 2024 roku na mikrorachunek podatkowy. W tytule przelewu wskazano, że wpłata dotyczy podatku od przychodów z budynków (art. 24b ustawy o CIT). Wpłata ta obejmowała zarówno kwotę zaległości podatkowej jak i odsetek za zwłokę (skalkulowanych od dnia 21 lutego 2024 r. do dnia zapłaty w kwietniu 2024 r.).

Wpłacona kwota w pełni pokrywała:

- należną zaliczkę uproszczoną CIT za styczeń 2024 roku, oraz

- różnicę stanowiącą podatek od przychodów z budynków w nadwyżce ponad kwotę należnej zaliczki za styczeń 2024 oraz

- należne odsetki za zwłokę, skalkulowane od dnia 21 lutego 2024 r.

Wpłata została zrealizowana z zastosowaniem symbolu formularza właściwego dla podatku od przychodów z budynków (art. 24b ustawy o CIT). Analogicznie Spółka postępowała w odniesieniu do wpłat za kolejne miesiące 2024 roku. W każdej z nich uwzględniono wartościowo zarówno kwotę zaliczki uproszczonej na CIT, jak i należnego podatku od przychodów z budynków. Wpłaty te były dokonywane w formie jednego przelewu obejmującego obie należności, a suma wpłaconych kwot była równa sumie zaliczki oraz podatku od przychodów z budynków (pomniejszonego o należną zaliczkę uproszczoną).

W świetle powyższych okoliczności Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy wpłata zaliczek uproszczonych na CIT za styczeń 2024 roku w sposób opisany powyżej - tj. po ustawowym terminie jej zapłaty lecz z należnymi odsetkami za zwłokę oraz w formie jednej łącznej wpłaty - obejmującej również podatek od przychodów z budynków - może zostać uznana za zgodną z wymogami ustawy o CIT, a tym samym czy pozwala na uznanie, że Spółka prawidłowo wybrała i stosowała uproszczoną formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym 2024.

Pytanie

Czy dokonanie wpłaty uproszczonej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych, w sposób opisany w stanie faktycznym, po ustawowym terminie, ale wraz z należnymi odsetkami za zwłokę oraz w formie jednej łącznej wpłaty obejmującej również podatek od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT oznacza, że Wnioskodawca prawidłowo dokonał wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, o której mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wybór uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, o której mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w opisanym w stanie faktycznym, został dokonany prawidłowo. W rezultacie Spółka miała prawo stosować tę formę w 2024 roku i wpłacać zaliczki w sposób uproszczony.

Zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o CIT: Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Przepis wskazuje, że zaliczki uproszczone oblicza się jako 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym (CIT-8) złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. W przypadku, gdy w tym zeznaniu nie wykazano podatku należnego, podstawą jest podatek wynikający z zeznania złożonego dwa lata wcześniej. Jeżeli jednak podatnik nie wykazał podatku należnego w żadnym z tych lat, zastosowanie uproszczonej formy wpłacania zaliczek jest niedopuszczalne.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 7a ustawy o CIT: O wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 6-6b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.

Z kolei w myśl art. 27 ust. 1 ustawy o CIT: Podatnicy, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Powyższe oznacza, że podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w uproszczonej formie, pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów. Ta forma wpłaty zaliczek przewiduje stałą, miesięczną wysokość zaliczki, co może stanowić znaczne ułatwienie w bieżącym zarządzaniu zobowiązaniami podatkowymi.

Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym, spełnił wszystkie przesłanki umożliwiające prawidłowy wybór uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, określone w art. 25 ustawy o CIT, a to:

    - Wnioskodawca wykazał podatek należny w zeznaniu rocznym CIT-8 za 2022 rok, złożonym w 2023 roku, co stanowiło podstawę do obliczenia zaliczek uproszczonych na 2024 rok.

    - Decyzja o wyborze uproszczonej formy zaliczek została podjęta i zakomunikowana w sposób zgodny z wymogami określonymi w art. 25 ust. 7a ustawy o CIT, tj. poprzez zamieszczenie informacji o wyborze tej formy wpłacania zaliczek w złożonym zeznaniu rocznym CIT-8 za 2024 rok.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że posiadał pełne prawo do wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek w roku podatkowym 2024.

Dodatkowo, Spółka spełniła wszystkie wymogi niezbędne do tego, aby prawidłowo stosować uproszczoną formę wpłacania zaliczek przez cały rok podatkowy, wynikające z art. 25 ust. 7 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem: Podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6-6b, są obowiązani:

1) (uchylony);

2) stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;

3) wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;

4) (uchylony);

5) dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.

Spółka wskazuje, że - jej zdaniem - spełniła wszystkie powyższe warunki:

1. Stosowanie uproszczonej formy zaliczek przez cały rok podatkowy.

Zgodnie z art. 25 ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, zobowiązani są stosować ją przez cały rok podatkowy. Wnioskodawca stosował uproszczoną formę zaliczek w 2024 roku i wpłacał zaliczki w tej samej, ustalonej wysokości.

Wpłaty były dokonywane tytułem podatku od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT, i obejmowały zarówno należną zaliczkę uproszczoną, jak i podatek od przychodów z budynków (w nadwyżce ponad kwotę uproszczonej zaliczki na CIT). Choć wpłaty zostały oznaczone jednym symbolem formularza, były dokonywane na właściwy mikrorachunek podatkowy.

2. Wpłata zaliczek w wymaganych terminach.

Zgodnie z art. 25 ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek są zobowiązani wpłacać te zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach.

W myśl art. 25 ust. 1a ustawy o CIT, zaliczki uproszczone powinny być wpłacane do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który jest należna zaliczka, a za grudzień do 20. dnia stycznia roku następnego.

Spółka nie uregulowała zaliczki za styczeń 2024 roku w wymaganym terminie - tj. do 20 lutego 2024 r., jednak po wykryciu niedopatrzenia, niezwłocznie dokonała wpłaty wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. Spółka uregulowała również należne zaliczki za kolejne miesiące roku podatkowego 2024.

Spółka zwraca uwagę, że przepisy ustawy o CIT nie precyzują jednoznacznie, jak należy postępować w przypadku nieterminowego uiszczenia zaliczek uproszczonych, o ile opóźnienie to zostanie naprawione przez zapłatę odsetek za zwłokę. Zdaniem Spółki, art. 25 ust. 7 ustawy o CIT ma charakter techniczny - określa zasady korzystania z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, ale nie ustanawia warunków determinujących możliwość skorzystania z tej formy.

Literalne brzmienie przepisu wskazuje na obowiązki podatnika już po podjęciu decyzji o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek, a nie na przesłanki warunkujące samo prawo do jej zastosowania lub sam wybór. W ocenie Spółki, przepis ten jedynie dostarcza podatnikowi informacji o terminach, w których powinien dokonywać wpłat zaliczek w tej formie.

Spółka jest świadoma, że opóźnienie w płaceniu zaliczek uproszczonych stanowi naruszenie przepisów i rodzi obowiązek zapłaty zaległych kwot wraz z odsetkami za zwłokę. Wnioskodawca uważa jednak, że takie uchybienie nie powinno prowadzić do utraty prawa do dalszego korzystania z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, zwłaszcza gdy należności zostały w pełni uregulowane.

Zdaniem Spółki, w sytuacjach, gdy przepisy przewidują utratę prawa podatnika do korzystania z określonej instytucji, ustawa o CIT wyraźnie wskazuje na takie skutki. W niniejszym przypadku ustawa nie zawiera przepisu, który pozbawiałby podatnika prawa do uproszczonej formy zaliczek w przypadku wpłaty po terminie.

Spółka podkreśla, że jej zdaniem zastosowany schemat dokonywania wpłat nie wpłynął na prawidłowość wyboru uproszczonej formy zaliczek, a wszelkie uchybienia związane z nieterminową wpłatą zaliczek zostały skorygowane poprzez uregulowanie należności wraz z odsetkami za zwłokę.

Ponadto, Spółka uważa, że opóźnienie w dokonaniu wpłaty za styczeń 2024 roku, skorygowane poprzez niezwłoczne uregulowanie należności wraz z odsetkami, wskazuje na dochowanie należytej staranności w wypełnianiu obowiązków podatkowych.

3. Rozliczenie podatku rocznego zgodnie z art. 27 ustawy o CIT.

Wnioskodawca dokonał rozliczenia podatku za rok podatkowy 2024 zgodnie z art. 27 ustawy o CIT. Zeznanie CIT-8 zostało złożone w ustawowym terminie, tj. do końca trzeciego miesiąca roku 2025, następującego po roku podatkowym 2024. W zeznaniu tym Wnioskodawca poinformował o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

Wnioskodawca podkreśla, że - jego zdaniem - w 2024 roku prawidłowo wybrał i stosował uproszczoną formę zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, dokonując wpłat (wraz z odsetkami za zwłokę, jeśli te były należne) w ustalonej wysokości przez cały rok podatkowy. Mimo oznaczenia wpłat symbolem formularza właściwego dla podatku od przychodów z budynków, wszystkie wpłaty były dokonywane na właściwy mikrorachunek podatkowy i w całości pokrywały należności - zarówno z zaliczki na podatek CIT jak i podatku od przychodów z budynków (w wartości nadwyżki ponad zaliczkę na CIT).

Spółka przyznaje, że zaliczka uproszczona za styczeń 2024 roku została wpłacona z opóźnieniem - w kwietniu 2024 roku. Wpłacona w kwietniu 2024 r. kwota obejmowała natomiast swoją wartością zarówno należną zaliczkę uproszczoną jak i podatek od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT. Wpłata ta została również powiększona o należne odsetki za zwłokę.

Zarówno wpłata zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych jak i wpłata podatku od przychodów z budynków dokonywana jest na ten sam mikrorachunek podatkowy.

Zgodnie z art. 24b ust. 13 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeśli jego kwota jest niższa od zaliczki na podatek dochodowy, o której mowa w art. 25 ustawy o CIT. W przedstawionym stanie faktycznym podatek od przychodów z budynków przewyższał należną zaliczkę uproszczoną, dlatego podatek ten podlegał wpłacie na zasadach określonych w art. 24b ust. 11 ustawy o CIT.

Jednocześnie, art. 24b ust. 12 ustawy o CIT pozwala podatnikom odliczyć kwotę zapłaconego podatku od przychodów z budynków od zaliczki na podatek dochodowy. Spółka stosowała tę zasadę. Jednak, jako że zaliczka na podatek dochodowy była niższa niż należny podatek od przychodów z budynków, Spółka dokonała pomniejszenia należnego podatku od przychodów z budynków o wysokość uproszczonej zaliczki na podatek dochodowy. W wyniku tego działania, wpłacona kwota obejmowała zarówno należną zaliczkę uproszczoną, jak i podatek od przychodów z budynków, pomniejszony o tę kwotę.

Spółka, w wyniku omyłki, dokonywała wpłat używając w przelewie wyłącznie symbolu formularza przypisanego do podatku od przychodów z budynków. Mimo to, kwoty wpłat w pełni pokrywały zarówno podatek od przychodów z budynków, jak i należne zaliczki uproszczone, a w końcowym rozliczeniu rocznym na podatek dochodowy od osób prawnych, zarówno zaliczki należne/zapłacone jak i należny/zapłacony podatek od przychodów z budynków wykazywany jest w części G formularza CIT-8 i matematycznie rozliczane są obie składowe (tj. podatek od przychodów z budynków odliczany jest od podatku dochodowego od osób prawnych).

Zdaniem Spółki, sposób realizacji wpłat, mimo braku precyzji w oznaczaniu wpłat i początkowego opóźnienia, nie wpływa negatywnie na możliwość dalszego stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek. Spółka w pełni uregulowała należności, spełniając w ten sposób przesłanki wynikające z art. 25 ustawy o CIT.

Dodatkowo, Spółka zwraca uwagę na brak wytycznych dotyczących przypadków, w których zaliczki są wpłacane łącznie z podatkiem od przychodów z budynków. Nie jest jasne, czy wystarczającym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest rozksięgowanie wpłaty przez organ podatkowy, czy też takie działanie mogłoby wpłynąć na prawo Spółki do stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

Spółka uważa, że dokonywanie wpłat z wykorzystaniem jednego symbolu, nie powinno automatycznie prowadzić do pozbawienia prawa do uproszczonych zaliczek, zwłaszcza gdy wpłaty obejmowały zarówno należną zaliczkę, jak i podatek od przychodów z budynków.

Warto podkreślić, że gdyby Spółka dokonywała dwóch oddzielnych wpłat - jednej tytułem zaliczki uproszczonej, a drugiej tytułem podatku od przychodów z budynków, pomniejszonego o należną zaliczkę - łączna kwota wpłat byłaby identyczna. Oba zobowiązania są bowiem regulowane na ten sam mikrorachunek podatkowy.

W tym miejscu należy także wskazać, że art. 25 ust. 8 ustawy o CIT wyklucza możliwość korzystania z zaliczek uproszczonych przez podatników, którzy rozpoczęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym. Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w styczniu 2013 roku i od tego czasu nieprzerwanie prowadzi działalność. Oznacza to, że podjęła działalność wcześniej niż w obecnym bądź poprzednim roku podatkowym. Tym samym spełniła wymóg ustawowy pozwalający na korzystanie z zaliczek uproszczonych.

Z powyższych informacji wynika, że zdaniem Spółki, spełniła ona wszystkie warunki formalne i materialne uprawniające do stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2024 roku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 25 ust. 1a ustawy o CIT:

Warunki i zasady dotyczące możliwości stosowania przez podatników uproszczonej formy wpłaty zaliczek miesięcznych regulują przepisy art. 25 ust. 6-10 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 25 ust. 6 ustawy o CIT:

Z powyższego wynika zatem, że zaliczka ustalona w sposób uproszczony jest pochodną uprzednio wykazanego przychodu należnego za poprzedni rok podatkowy (ew. dwa lata wstecz). Wysokość ta jest stała i stanowi 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym złożonym za poprzedni rok podatkowy i nie zależy od wysokości dochodu ustalonego (narastająco) od początku roku podatkowego, którego uproszczona forma wpłacania zaliczek ma dotyczyć i nie zależy od wysokości zaliczki na podatek dochodowy obliczonej za dany miesiąc.

W konsekwencji np. w 2024 r. podstawą do wyliczenia zaliczek uproszczonych jest podatek należny odpowiednio za 2022 r. (zeznanie złożone w 2023 r.), natomiast w 2025 r. podstawą do wyliczenia zaliczek uproszczonych będzie podatek należny za 2023 r. (zeznanie złożone w 2024 r.).

Na podstawie art. 25 ust. 7 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 25 ust. 7a ustawy o CIT:

Art. 27 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy dokonanie wpłaty uproszczonej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych, w sposób opisany w stanie faktycznym, po ustawowym terminie, ale wraz z należnymi odsetkami za zwłokę oraz w formie jednej łącznej wpłaty obejmującej również podatek od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT oznacza, że Wnioskodawca prawidłowo dokonał wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, o której mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT.

Wyjaśnić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych odprowadzany jest zaliczkowo, co oznacza, że w trakcie roku podatkowego podatnik w każdym miesiącu (kwartale) obowiązany jest do zapłaty zaliczek na podatek. Ostateczne rozliczenie podatku następuje po zakończeniu roku podatkowego przy jednoczesnym zaliczeniu uiszczonych zaliczek na poczet zobowiązania podatkowego.

W tym miejscu należy zauważyć, że podstawowy (domyślny) sposób ustalania zaliczek na podatek dochodowy został przewidziany w przywołanym wcześniej art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, polegający na ustalaniu zaliczek rzeczywistych tj. obliczanych na podstawie dochodu do opodatkowania faktycznie uzyskanego od początku danego roku podatkowego. Tego sposobu odprowadzania zaliczek się nie wybiera, co oznacza, że jeśli podatnik nie wybierze innej formy wpłaty zaliczek, ma do niego zastosowanie właśnie ta metoda.

Alternatywą dla zaliczek rzeczywistych, opłacanych kwartalnie lub miesięcznie, są zaliczki w formie uproszczonej.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z zacytowanych powyżej przepisów prawa podatkowego, podstawę wyliczenia uproszczonej zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy stanowi podatek należny wykazany w zeznaniu o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym CIT-8, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, a jeżeli w tym zeznaniu podatnik nie wykazał podatku należnego, podatek należny wykazany w zeznaniu poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.

Z uproszczonej formy wpłacania zaliczek nie mogą skorzystać więc podatnicy, którzy:

- nie wykazali podatku należnego w żadnym z zeznań złożonych w ciągu 2 lat podatkowych, poprzedzających dany rok podatkowy, albo

- rozpoczęli działalność w danym lub poprzednim roku podatkowym.

Z treści powołanego wcześniej art. 25 ust. 6 ustawy o CIT wynika zatem, że wysokość uproszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych podatnik powinien ustalić na podstawie złożonego zeznania CIT-8 za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym chce skorzystać z uproszczonej formy, bądź za rok poprzedzający dany rok podatkowy o dwa lata (jeżeli w zeznaniu za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy w którym podatnik zamierza skorzystać z uproszczonej formy wpłacania zaliczek, podatnik nie wykazał podatku należnego).

Zauważyć przy tym należy, że jak wynika z art. 25 ust. 7 ustawy o CIT decyzję o wyborze zaliczek, o których mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, podejmuje podatnik i jeśli zdecyduje się na odprowadzenie zaliczek w sposób uproszczony, jest obowiązany stosować te formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym, a także wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach. Raz dokonany wybór wiąże podatnika do końca danego roku podatkowego. Zatem w trakcie roku podatkowego nie ma możliwości zmiany formy opłacania zaliczek.

Z powyższego wynika, że aby można było uznać, że podatnik wybrał odprowadzanie zaliczek w sposób uproszczony, jego wybór powinien być potwierdzony wpłatami w terminie określonym w art. 25 ust. 1a ustawy o CIT, czyli do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Zatem najpierw podatnik wpłacając zaliczki w ustawowym terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (art. 25 ust. 1a ustawy o CIT) wybiera ich formę podstawową lub uproszczoną a następnie składając zeznanie za dany rok podatkowy informuje w nim o dokonanym już wyborze.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nie dokonała wpłaty zaliczki uproszczonej za styczeń 2024 r. w ustawowym terminie wynikającym z art. 25 ust. 1a ustawy o CIT, tj. do dnia 20 lutego 2024 r. Dopiero w kwietniu 2024 roku Spółka dokonała wpłaty należności podatkowych za styczeń 2024 r. na mikrorachunek podatkowy. W tytule przelewu wskazano, że wpłata dotyczy podatku od przychodów z budynków (art. 24b ustawy o CIT). Wpłata ta obejmowała zarówno kwotę zaległości podatkowej jak i odsetek za zwłokę (skalkulowanych od dnia 21 lutego 2024 r. do dnia zapłaty w kwietniu 2024 r.).

Z powyższego wynika, że w 2024 r. Spółka nie dokonała wyboru uproszczonej formy opłacania zaliczek, bowiem nie wpłaciła w terminie zaliczki na podatek dochodowy.

Jak wskazano powyżej aby można było uznać, że podatnik wybrał odprowadzanie zaliczek w sposób uproszczony, jego wybór powinien być potwierdzony wpłatami w terminie określonym w art. 25 ust. 1a ustawy o CIT, czyli do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Przepis art. 25 ust. 7 ustawy o CIT określa warunki (zasady) na jakich podatnik może skorzystać z tej formy płacenia zaliczek na podatek dochodowy. Brak zapłaty zaliczki za styczeń w terminie do 20stego lutego skutkuje brakiem wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek i obowiązkiem ich obliczenia i wpłaty na zasadach ogólnych.

Powyższego nie zmienia fakt, że zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych zostały wpłacone wraz z należnymi odsetkami za zwłokę oraz w formie jednej łącznej wpłaty obejmującej również podatek od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT.

W świetle powyższego, skoro jak wynika z przywołanych wcześniej przepisów, wybór uproszczonej formy wpłacania zaliczek powinien zostać potwierdzony dokonanymi wpłatami, a Państwo zaliczkę za styczeń nie wpłacili w ustawowym terminie do 20stego lutego, a dokonując wpłaty zaliczki po terminie wskazali, że wpłata dotyczy podatku od budynków, to nie można uznać, że dokonali Państwo wyboru rozwiązania wskazanego w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT. Tym samym nie mają Państwo możliwości wpłacania zaliczek w uproszczonej formie i powinni Państwo pozostać, przy niepodlegającej wyborowi, podstawowej formie wpłacania zaliczek rzeczywistych.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Powyższe stanowisko organu potwierdza wyrok WSA w Bydgoszczy z 7 maja 2025 r., sygn. akt I SA/Bd 55/25.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.