Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) należy do (…), która jest wiodącym (…) dostawcą wysokiej jakości (…), koncentrującym się na produkcji (…). Spółka ma siedzibę na terytorium Polski i podlega tu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „CIT”) od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). W ramach (…) Spółka zajmuje się produkcją (…). Swą działalność produkcyjna prowadzi na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”).

Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie ww. zezwolenia Spółka korzysta ze zwolnienia z CIT, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”). Zwolnienie z CIT stanowi dla Spółki pomoc publiczną udzielaną jej zgodnie z przepisami ustawy o CIT oraz aktów prawnych dotyczących funkcjonowania przedsiębiorców w specjalnych strefach ekonomicznych. W ramach działalności prowadzonej na terenie SSE i objętej ww. zezwoleniem (dalej jako: „Działalność strefowa”), Spółka korzysta między innymi ze środków trwałych (dalej jako: „ŚT”), które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej jako: „Ewidencja”) przed 1 stycznia 2021 r. (dalej również jako: „data graniczna”).

Aktualnie dla celów podatkowych Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ŚT stosując stawki wynikające z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o CIT (dalej jako: „Wykaz”).

Z początkiem następnego roku podatkowego (tj. od 1 stycznia 2026 r.) Spółka planuje dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych dla ŚT w stosunku do stawek wynikających z Wykazu. Planowane obniżenie będzie dotyczyć ŚT wykorzystywanych w Działalności strefowej, tj. w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania CIT.

Jak powiedziano, obniżenie będzie dotyczyć wyłącznie ŚT wprowadzonych do Ewidencji przed datą graniczną. Część z tych ŚT mogła być ulepszana po 31 grudnia 2020 r.

Pytania

1. Czy począwszy od 1 stycznia 2026 r. Wnioskodawca będzie mógł obniżyć stawki amortyzacyjne dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.?

2. Czy powyższe prawo do obniżenia stawek dotyczy również tych ŚT, które zostały wprowadzone do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., ale ulepszone po tej dacie?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych (do dowolnej wysokości wyższej niż 0%) w stosunku do ŚT wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

Ad 2. W opinii Wnioskodawcy, możliwe będzie dokonanie obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ŚT, które zostały wprowadzone do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., ale ulepszone po tej dacie.

Ad 1.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne ŚT podane w Wykazie. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym dane ŚT zostały wprowadzone do Ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie, na mocy art. 2 ustawy zmieniającej, od 1 stycznia 2021 r. do Ustawy o CIT wprowadzono art. 16i ust. 8 wskazujący, że uprawnienie do podwyższania i obniżania stawek amortyzacyjnych nie przysługuje w stosunku do ŚT wykorzystywanych w działalności zwolnionej z opodatkowania. Równocześnie, art. 14 ustawy zmieniającej stanowi, że między innymi - przepis art. 16i ust. 8 stosuje się do ŚT wprowadzonych do Ewidencji po dniu 31 grudnia 2020 r.

W ocenie Wnioskodawcy, przysługuje mu zatem prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, ponieważ zgodnie z treścią art. 14 ustawy zmieniającej, wprowadzającej regulacje art. 16i ust. 8 ustawy o CIT, Spółka była i jest uprawniona do zmian stawek amortyzacyjnych ŚT wykorzystywanych przez nią w Działalności strefowej (a więc zwolnionej z opodatkowania), pod warunkiem, że przedmiotowe ŚT zostały wprowadzone do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Takie obniżenie będzie mogło zostać dokonane do dowolnej wysokości wyższej niż 0%.

Powyższe stanowisko wynika z tego, że - jak powiedziano - zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych ŚT. W przypadku ŚT wprowadzonych do Ewidencji i już amortyzowanych (jak to jest w przypadku Wnioskodawcy) zmiany stawki dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Spółka planuje stosować obniżone stawki począwszy od 1 stycznia roku 2026, a więc od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, co jest zgodne z treścią art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych w przypadku ŚT. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie ustawy CIT minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla ŚT wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. znajduje swoje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”). Jako przykłady można wskazać interpretacje z:

  - 29 października 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.537.2024.1.DP, gdzie Dyrektor KIS potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy: „Spółka mogła/może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0 % dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.”;

  - 2 września 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.406.2024.1.DK, gdzie Dyrektor KIS stwierdził, że: „(...) na podstawie art. 16i ust. 5 PDOPrU, będą Państwo mogli obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,11 %). Spółka będzie mogła także w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i PDOPrU, w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.”;

  - 15 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.5.2024.1.KM, w której Dyrektor KIS potwierdził prawidłowość następującego stanowiska wnioskodawcy: „Spółka stoi na stanowisku, że może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0 % dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.”, czy

  - 30 stycznia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.702.2023.2.JKU, w której Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy brzmiącym następująco: „Spółka stoi na stanowisku, że może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0 % dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.”.

Analogiczne stanowisko wyrażano również w starszych interpretacjach jak np. z 8 lutego 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.27.2023.1.KW; z 20 czerwca 2022 r. interpretacji indywidualnej, znak 0111-KDIB1-3.4010.185.2022.1.PC, wydanej 20 czerwca 2022 r.; z 15 czerwca 2022 r., czy z 22 marca 2022 r. interpretacji indywidualnej, znak 0111-KDIB1-3.4010.39.2022.1.PC.

Ad 2.

Powyższe stanowisko odnosi się również do ŚT, które zostały wprowadzone do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., ale ulepszone po tej dacie. Przepis art. 14 ustawy zmieniającej jako jedyny warunek wymienia wprowadzenie ŚT do Ewidencji do określonej daty i warunek ten został spełniony w przypadku ŚT będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Dokonywanie późniejszych ulepszeń nie będzie mieć zatem znaczenia dla prawa do obniżenia stawki amortyzacyjnej.

Jest to również konkluzja zgodna z przepisami odnoszącymi się do ulepszeń - zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli ŚT uległy ulepszeniu, ich wartość początkową powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Ulepszenie nie oznacza zatem powstania nowego, odrębnego ŚT.

Takie stanowisko również znalazło potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez Dyrektora KIS. Jako przykład można wskazać interpretację z 4 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.100.2021.1.MBD, w której stwierdzono, że: „Wnioskodawca będzie mógł zacząć stosować obniżoną stawkę amortyzacyjną do podwyższonej wartości początkowej, w szczególności będzie mógł zastosować taką stawkę amortyzacyjną do samej wartości ulepszenia, jeżeli dotyczy ono całkowicie już zamortyzowanego środka trwałego, nawet jeżeli w odniesieniu do danego środka trwałego nie stosował wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej”.

Reasumując - Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Ponadto, Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do Ewidencji przed datą graniczą, które zostały ulepszone po 31 grudnia 2020 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.