Temat interpretacji
W dniu 20.04.2005r. wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który został uzupełniony w dniu 4.07.2005r. oraz w dniu 11.07.2005r.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w obecnym składzie akcjonariatu Wnioskująca funkcjonuje od roku 1988, kiedy to, w procesie prywatyzacji, firma z siedzibą w Niemczech nabyła większościowy pakiet Jej akcji
W momencie prywatyzacji Spółka była właścicielem bądź wieczystym użytkownikiem szeregu nieruchomości, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą
Pomijając nieruchomości wypoczynkowe i mieszkaniowe, Spółka prowadziła swoją główną działalność w zakresie produkcji wyrobów kosmetycznych w czterech lokalizacjach
W 1999 roku, ze względu na konieczność spełnienia standardów jakościowych wymaganych od podmiotów działających w grupie, do której należy Spółka, a także z uwagi na rosnące wymagania jakościowe na krajowym rynku kosmetyków, nie było już możliwe zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości wytwarzanych produktów, w zużytych technicznie oraz technologicznie budynkach fabrycznych. Konieczne stało się zatem - jak wskazuje Wnioskodawca - podjęcie decyzji o modernizacji istniejących budynków fabrycznych bądź też o budowie nowej fabryki.
Po przeprowadzeniu analizy opłacalności ewentualnego remontu i modernizacji istniejących nieruchomości fabrycznych przy ulicy X, podjęta została decyzja o budowie nowego zakładu produkcyjnego (fabryki kosmetyków) przy ulicy Y.
W związku z tym, że stan techniczny budynków przy ulicy X nie pozwalał na dalsze prowadzenie tam produkcji zapewniającej odpowiedni poziom jakościowy produktów, Spółka zdecydowała się przenieść działalność w inne lokalizacje oraz wystawić nieruchomość na sprzedaż.
W 2000r. Podatnik zawarł umowę przedwstępną zbycia nieruchomości przy ulicy X.
Z uwagi na fakt, iż inwestor nie otrzymał zgody na zmianę przeznaczenia terenu z przemysłowego na handlowo-usługowy, do zawarcia ostatecznej umowy zbycia nieruchomości nie doszło. W rezultacie umowa przedwstępna została w roku 2001 rozwiązana.
Nieruchomość przy ulicy X została przez Spółkę ponownie wystawiona do sprzedaży. Z uwagi jednak na bardzo zły stan techniczny budynków znajdujących się na terenie nieczynnej fabryki (wynikający ze znacznego zużycia oraz dodatkowo spotęgowany m. in. pożarem oraz dewastacją niektórych obiektów), a także w wyniku uzyskania opinii nadzoru budowlanego oraz Państwowej Straży Pożarnej, iż budynki te stanowią możliwe zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi, podjęto decyzję o likwidacji budynków i budowli.
Prace związane z wyburzeniami budynków i budowli oraz zabezpieczeniem całego terenu rozpoczęły się w roku 2003, jednakże zasadnicza ich część została wykonana w roku 2004. W rezultacie, w 2004r. wyburzona została większość budynków i budowli znajdujących się na terenie przy ulicy X oraz uporządkowany został teren niezabudowany.
Wnioskująca informuje, iż budynki dawnej fabryki, położone przy ulicy X, zostały postawione w stan likwidacji w momencie przystąpienia do ich wyburzenia, nadmienia równocześnie, że do tego momentu, znajdowały się w Jej rejestrze środków trwałych.
Czy koszty związane z likwidacją (wyburzeniem) budynków i budowli oraz wartość nieumorzona tych obiektów, powinny zostać rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia (tj. w chwili fizycznej likwidacji budynku oraz wykonania przez usługodawcę usługi rozbiórki), czy też w momencie sprzedaży przez Spółkę nieruchomości?
Prezentując własne stanowisko w sprawie, Wnioskująca podniosła, iż ponoszone koszty związane z wyburzeniami budynków dawnej fabryki są kosztami związanymi z Jej funkcjonowaniem, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Wnioskodawcy, związek pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskiwanymi przez Niego przychodami powinien być rozumiany szeroko, a więc w taki sposób, że kosztami są zarówno koszty związane bezpośrednio z uzyskanym przychodem, jak również związane z przychodami pośrednio, a więc także koszty dotyczące całokształtu działalności (związane z jego funkcjonowaniem).
Jednocześnie - jak podnosi Spółka - w opisanym stanie faktycznym nie można zastosować wyłączenia poniesionych kosztów, określonego w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na fakt, iż likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych nie była spowodowana zmianą rodzaju prowadzonej działalności, gdyż nadal zajmuje się Ona produkcją i sprzedażą kosmetyków, ale spowodowana była szeroko rozumianym "zużyciem" danego środka trwałego, była uzasadniona ekonomicznie oraz konieczna ze względów gospodarczych.
Z uwagi na fakt, iż w momencie dokonania wyburzenia nie jest możliwe przyporządkowanie kosztów wyburzeń oraz nieumorzonej wartości budynków do roku, w którym osiągnięte zostaną przychody z ich zbycia, koszty te - zdaniem Spółki - powinny być rozpoznawane w ciężar kosztów w momencie ich poniesienia.
W opinii Podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty, których zarachowanie, jako kosztów związanych z przychodem konkretnego roku podatkowego nie jest możliwe, powinny zostać uznane za koszt podatkowy w roku ich faktycznego poniesienia.
Spółka nie jest w stanie dokonać przyporządkowania poniesionych kosztów wyburzeń do konkretnych przychodów (tj. przychodów ze sprzedaży tych nieruchomości), koszty te powinny, w myśl art. 15 ust. 4, stanowić koszt w okresie, w którym zostały dokonane.
W przekonaniu Spółki, koszty związane z wyburzeniami budynków i budowli, stanowiących Jej nieruchomość (obejmujące m. in. koszty usług rozbiórkowych), a także wartość nieumorzona tych budynków i budowli, powinny zostać uznane za koszt podatkowy w momencie faktycznej likwidacji tych środków trwałych oraz poniesienia kosztów tej rozbiórki.
Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:
Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że Podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.
Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:
- - przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
- - potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.
Wobec faktu, iż wskazane wydatki na opłacenie usług rozbiórkowych nie zostały ujęte w katalogu negatywnym art. 16 ust. 1 przywołanej ustawy, zakwalifikowane być mogą do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem wszakże, iż pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.
W opinii organu podatkowego, wskazane przez Wnioskującą wydatki należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodów, dotyczących całokształtu działalności Podatnika, związanych z funkcjonowaniem Firmy.
Jednocześnie, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, wyłączenie określone w przywołanym przepisie nie znajdzie zastosowania. Fizyczna likwidacja środków trwałych (budynków i budowli) nie jest spowodowana utratą ich przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności. Jak wskazuje Wnioskodawca, wyburzenie wspomnianych środków trwałych spowodowane było ich zużyciem, było uzasadnione ekonomicznie oraz konieczne ze względów gospodarczych oraz związane z zapewnieniem bezpieczeństwa na terenie będącym w Jego posiadaniu.
Wydatki, uznane za koszty uzyskania przychodów, podlegają przyporządkowaniu do odpowiedniego roku podatkowego - zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącym, iż koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Przywołana regulacja konstruuje zasadę, iż koszty podatkowe dotyczące przychodów danego roku podatkowego winny być rozliczane w roku podatkowym, w którym osiągnięto przychód związany z ich poniesieniem.
Z cytowanego przepisu wynika, iż koszty podatkowe ujmuje się w dacie poniesienia jeśli nie mogły zostać zarachowane w roku podatkowym, którego przychodów dotyczą lub nie można ustalić istnienia bezpośredniego związku pomiędzy kosztem a przychodami danego roku podatkowego (choć wpływ tych kosztów na funkcjonowanie podmiotu jest udowodniony).
Zdaniem tutejszego organu podatkowego, w przedstawionych okolicznościach faktycznych, poniesione wydatki, związane z wyburzeniami budynków i budowli, obejmujące m. in. koszty usług rozbiórkowych, a także wartość nieumorzona tych budynków i budowli, stanowią koszty wykazujące pośredni związek z osiąganym przychodem, dotyczą całokształtu działalności Podatnika i związane są z funkcjonowaniem Firmy, zatem mogą być rozpoznane, dla celów podatkowych, w momencie poniesienia.
W odniesieniu do nieumorzonej wartość budynków i budowli, momentem poniesienia kosztu jest postawienie tych środków trwałych w stan likwidacji, co w stanie faktycznym opisanym przez Podatnika oznacza moment ich wyburzenia, natomiast w stosunku do pozostałych wydatków związanych z przeprowadzonymi wyburzeniami, momentem poniesienia kosztu jest zapłata za wykonane usługi rozbiórkowe
Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.