Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodu - zakup urządzenia do ćwiczeń oraz przyrządu do treningów strzeleckich

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony osób i mienia. W celu utrzymania sprawności fizycznej pracowników biorących udział w akcjach ratowniczo-gaśniczych oraz ochrony osób i mienia zamierza zakupić: urządzenie do ćwiczeń utrzymujących kondycję fizyczną pracowników, komputerowy laserowy przyrząd do treningów strzeleckich.

Wątpliwości Podatnika budzi, czy koszty zakupu sprzętu służącego utrzymaniu sprawności pracowników zatrudnionych w ochronie przeciwpożarowej oraz ochronie osób i mienia, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki zakup sprzętu sportowego oraz sprzętu do treningów strzeleckich stanowić będzie koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Jeżeli jednostkowa wartość sprzętu nie przekroczy kwoty 3.500 zł koszty te zgodnie z art. 16d stanowić będą koszty uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do używania, jeżeli natomiast jednostkowa wartość początkowa sprzętu przekroczy 3.500 zł kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne ustalone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 22.08.1997r. o ochronie osób i mienia (Dz.U. Nr 114, poz. 740 z późn. zm.) zadania ochrony osób i mienia realizowane przez wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesję w zakresie usług ochrony osób i mienia, wykonują pracownicy ochrony.

Według art. 15 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. z 2002r. Nr 147, poz. 1229 z późn. zm.) jednostkami ochrony przeciwpożarowej są:

1. jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej,

1a) jednostki organizacyjne Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej,

2. zakładowa straż pożarna,
3. zakładowa służba ratownicza,
4. gminna zawodowa straż pożarna,

4a) powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna,

5. terenowa służba ratownicza,
6. ochotnicza straż pożarna,
7. związek ochotniczych straży pożarnych,
8. inne jednostki ratownicze.

Na podstawie art. 16a ust. 2 ww. ustawy w jednostkach wymienionych w art. 15 pkt 1a-5 i 8 są zatrudnieni pracownicy podlegający szczególnym obowiązkom wynikającym z charakteru pracy oraz posiadający odpowiednie kwalifikacje i warunki psychofizyczne, zwani dalej "strażakami jednostek ochrony przeciwpożarowej".

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że aby dany wydatek można było uznać za koszty uzyskania przychodów zaistnieć muszą kumulatywnie dwa warunki:

• po pierwsze celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągniecie przychodu,
• po drugie wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto uwzględniając wynikający z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych - trzecim ustawowym warunkiem uzależniającym możliwość zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe udokumentowanie jego poniesienia.

Pracownicy w sposób bezpośredni bądź pośredni przyczyniają się do uzyskiwania przychodów w firmie, w której są zatrudnieni. Zatem co do zasady wydatki ponoszone przez osobę prawną na rzecz jej pracowników, z nielicznymi wyjątkami określonymi w art. 16 ust. 1 pkt 16, 30, 45, 57 i 57a, 59 i 65 ustawy z dnia 15.02.1992r., są kosztami uzyskania przychodu pracodawcy. Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 13.05.1998r., sygn. akt S.A./Sz 1354/97 podnoszenie kwalifikacji pracowniczych ma wpływ na osiąganie przez firmę przychodów i powinno być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu, choć taki wydatek trudno wiązać z konkretnym przychodem. Jest to koszt ogólny działalności firmy, podobnie jak płace pracowników i inne tego typu koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Skoro - jak wynika z treści wniosku - zakup urządzenia do ćwiczeń utrzymujących kondycję fizyczną pracowników ochrony oraz przyrządu do treningów strzeleckich wiąże się z działalnością gospodarczą Podatnika a umiejętności zdobyte przez pracowników ochrony dzięki ww. urządzeniom pomocne są w pracy wykonywanej przez pracowników, to nie ma przeszkód do uznania tego wydatku za koszt uzyskania przychodu, w momencie poniesienia, gdy nie przekracza 3.500 zł lub zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku uznania go za środek trwały firmy.

Zatem stanowisko Podatnika, iż jeżeli jednostkowa wartość sprzętu nie przekroczy kwoty 3.500 zł koszty te zgodnie z art. 16d stanowić będą koszty uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do używania, jeżeli natomiast jednostkowa wartość początkowa sprzętu przekroczy 3.500 zł kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne ustalone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.