Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Działając w trybie art. 14a § 4 oraz art. 14a §1 ustawy z dn.29.08.1997r.Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku BANKU z dnia 20.04.2005r., Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i
p o s t a n a w i a
uznać stanowisko Spółki przedstawione w złożonym wniosku za nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank wypłaca pracownikom przysługujące im wynagrodzenie za pracę co miesiąc z dołu do ostatniego dnia miesiąca. Składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz na fundusze pozaubezpieczeniowe (Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych) za dany miesiąc kalendarzowy opłacane są zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z dn. 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych do 15 dnia następnego miesiąca.
Zdaniem Spółki, kwoty wypłaconych wynagrodzeń oraz kwoty składek finansowanych zarówno przez pracownika, jak i przez pracodawcę opłaconych do ZUS w miesiącu następnym , a dotyczące wypłaconych wynagrodzeń stanowią koszt uzyskania przychodów w miesiącu dokonywania wypłat wynagrodzeń.
W ocenie Banku, obowiązujący od 01.01.2005r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączający z kosztów uzyskania przychodów nieopłacone do ZUS składki określone w odrębnych przepisach w części finansowanej przez płatnika odnosi się do składek dotyczących wynagrodzeń niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji.
Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie potwierdza stanowiska Spółki i wyjaśnia:
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy z dn.15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2005r. za koszty uzyskania przychodów nie uważa się niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dn. 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc m.in. niewypłaconych należności na rzecz osób fizycznych z tytułu stosunku pracy.
Wypłacone przez Spółkę wynagrodzenia pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu dokonania wypłaty. Ponieważ składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w części finansowanej przez pracownika stanowią składnik wynagrodzenia, w odniesieniu do nich obowiązuje taka sama zasada zaliczania w koszty uzyskania przychodów ( zasada kasowa ) jak pozostałej części wynagrodzenia tzn. zaliczenie do kosztów w miesiącu dokonania wypłaty.
W odniesieniu do części składek społecznych oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych finansowanej przez płatnika składek, zastosowanie znajdują przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57a oraz art. 16 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( wprowadzone od 01.01.2005r.), stanowiące iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dn. 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jak również składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zgodnie z powołanymi przepisami składki te stają się kosztem podatkowym w miesiącu ich opłacenia do ZUS, mimo iż dotyczą wynagrodzenia wypłaconego w miesiącu poprzednim.
Żaden przepis ustawy nie zawiera zastrzeżenia, że wyłączenie z kosztów dotyczy jedynie składek dotyczących wynagrodzeń niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawinych do dyspozycji pracownika, zatem organ podatkowy nie podziela stanowiska Spółki w tym zakresie, przedstawionego w złożonym wniosku.
Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Banku oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej.
Zgodnie z art. 14 a § 4 ordynacji podatkowej na wydane postanowienie przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, które należy wnieść w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji za niewłaściwą. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika ( ustawa z dn. 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (Dz.U. z 2004r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).