dotyczy zwolnienia przedmiotowego z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

-czy zgodnie z przytoczonym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej do końca 2021 roku na wytworzenie (poprzez dobudowanie do istniejącej już części hali G-8, części nowej) części hali magazynowej G-8 oraz na zakup jej wyposażenia, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

-czy mając na uwadze przytoczony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, część odszkodowania, które zostało wydatkowane na poczet wytworzenia hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz zakup jej wyposażenia do końca 2021 roku, w przypadku, gdy przedmiotowe środki trwałe nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz nie zostaną przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT w tym terminie - stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, mając na uwadze, że ta część wydatków na wytworzenie hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz jej wyposażenia z kwoty wypłaconego odszkodowania zostanie poniesiona przed końcem roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (…) sp. z o.o  (dawniej (…) sp. z o.o ; dalej; „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, którego przedmiotem działalności jest produkcja mebli biurowych i sklepowych. Wnioskodawca prowadzi m.in. swoją działalność na terenie kompleksu produkcyjno – magazynowo – biurowego („Kompleks”). W skład Kompleksu wchodzą m.in. budynki (hale produkcyjne oraz pozostałe budynki służące do prowadzenia działalności gospodarczej), budowle, maszyny, a także urządzenia.

W dniu (…) 2019 r. na terenie Kompleksu wybuchł pożar, który objął budynki, budowle, a także wyposażenie poszczególnych obiektów. Wskutek pożaru Spółka poniosła znaczne straty w środkach trwałych.

Na skutek pożaru zniszczeniu uległy budynki, które zaliczane są według Klasyfikacji Środków Trwałych- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864, z późn. zm.; dalej: „Klasyfikacja” - do rodzaju 101, obejmującego budynki przemysłowe, m.in.:

-budynek krajalni;

-budynek produkcyjny;

-hala - chromownia;

-hala mag

azynowa G-16-1 (przy lakierni);

-hala magazynowo-produkcyjna (drukarnia);

-hala produkcyjno-magazynowa G-16;

-hala magazynowa/montażowa;

-magazyn/hala lakiernicza;

wraz z wyposażeniem (m.in. maszyny, przyrządy, urządzenia i narzędzia).

Wspomniane hale/budynki oraz maszyny i urządzenia były ubezpieczone polisą koasekuracyjną nr (…) obejmującą okres ubezpieczenia od 1 czerwca 2019 r. do 31 maja 2020 roku.

W związku z pożarem, Spółka zgłosiła szkodę do swojego ubezpieczyciela. Całkowita wysokość odszkodowania za straty powstałe w następstwie pożaru wyniosła 100.500.000,00 złotych. Ubezpieczyciel wypłacił Wnioskodawcy odszkodowanie w kilku transzach.

Zgodnie z przyjętymi założeniami, do końca 2021 roku (tj. roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie) Spółka planuje wykorzystać część kwoty otrzymanej z tytułu odszkodowania na wytworzenie lub zakupienie środków trwałych, celem powrotu w przyszłości do pełnych mocy produkcyjnych.

Spółka podjęła decyzję, że odszkodowanie za zniszczone mienie stanowiące budynki wchodzące w skład spalonej części Kompleksu zostanie wydatkowane na wytworzenie (odbudowę) hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz wytworzenie (poprzez dobudowanie do istniejącej już części hali G-8, części nowej) części hali magazynowej G-8. Z kolei odszkodowanie za zniszczone wyposażenie zniszczonych budynków zostanie w części przeznaczone na zakup wyposażenia do ww. budynków. Celem podjętych przez Spółkę działań jest umożliwienie prowadzenia działalności gospodarczej w zbliżonym zakresie, jak przed pożarem.

(i) Budynki

Spółka w ramach prowadzonych prac odtworzeniowych pokrywa koszty budowy części hali magazynowej G-8, której zakończenie przewidywane jest do końca 2021 roku. W rezultacie, wybudowany środek trwały Spółka zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz przyjąć do użytkowania, na podstawie dowodu OT (dokumentu księgowego), do końca 2021 roku (tj. roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie).

Z części odszkodowania otrzymanego tytułem zniszczenia budynków, są również pokrywane koszty budowy, w zakresie opisanym powyżej, hali magazynowej G-16. W jej skład wchodzi część socjalna oraz pomieszczenie przeznaczone na lakiernię proszkową.

Natomiast, budowa hali produkcyjno-magazynowej G-16 nie zostanie ukończona do końca 2021 roku. Jednakże, wydatki w tym zakresie zostaną w części poniesione do końca 2021 roku. Pozostała ich część zostanie wydatkowana przez Spółkę w 2022 roku. W konsekwencji, nowa część hali nie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz przyjęta do użytkowania, na podstawie dowodów OT w roku 2021 (tj. roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie).

W celu odtworzenia oraz budowy ww. budynków, Wnioskodawca wydatkuje otrzymane odszkodowanie na m.in. koszty robót budowlanych, zastępstwa inwestycyjnego, inwentaryzacji placu, projektu przetargowego G-16, a także pozostałe koszty związane z budową hali produkcyjno-magazynowej G-16 i hali magazynowej G-8.

Wszelkie nakłady oraz wydatki poniesione na rzecz budowy hali produkcyjno-magazynowej G-16 i hali magazynowej G-8, w szczególności koszty zakupu towarów i usług, pochodzą z uzyskanego odszkodowania tytułem zniszczonych w pożarze budynków. W konsekwencji zarówno hala produkcyjno-magazynowa G-16, jak i hala magazynowa G-8, zaliczają/będą zaliczać się do tego samego rodzaju, co środek trwały z którym związana była szkoda, zgodnie z Klasyfikacją, zatem Spółka wydatkowała/wydatkuje odszkodowanie za zniszczone budynki na budowę innych środków trwałych tego samego rodzaju.

(ii) Wyposażenie

Jednocześnie część odszkodowania z tytułu strat w wyposażeniu zostanie przeznaczona na zakup wyposażenia hali magazynowej G-8 oraz hali produkcyjno-magazynowej G-16, które zalicza/zaliczać się będzie do tych samych rodzajów, co środki trwałe z którymi związana była szkoda, tj. co poszczególne środki trwale wchodzące w skład wyposażenia hali produkcyjno-magazynowej G-16, zgodnie z Klasyfikacją.

Tytułem przykładu można wskazać, że na skutek pożaru zniszczeniu uległy m.in. urządzenia lakiernicze, wchodzące w skład wyposażenia budynków.

Wydatki w zakresie nowego wyposażenia hali magazynowej G-8 zostaną w całości poniesione do końca 2021 r. Środki trwałe zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT (dokumentu księgowego), do końca 2021 roku (tj. roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie).

Część odszkodowania z tytułu strat w wyposażeniu, która została przeznaczona na zakup wyposażenia hali produkcyjno-magazynowej G-16, nie zostanie w pełni wydatkowana do końca 2021 roku. Wydatki w tym zakresie zostaną w części poniesione do końca 2021 roku. Pozostała ich część zostanie wydatkowana przez Spółkę w 2022 roku. W konsekwencji nowe środki trwałe wchodzące w skład wyposażenia hali produkcyjno-magazynowej G-16, nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodów OT w roku 2021 (tj. roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie). W tym zakresie wyposażenie zostanie przyjęte do użytkowania wraz z oddaniem budynku hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz wprowadzeniem jej do ewidencji środków trwałych.

Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza, iż do końca 2021 roku będzie wydatkował kwoty otrzymanego odszkodowania na zakup innych środków trwałych - aniżeli wyżej wskazanych - zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była szkoda, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Zgodnie z powyższym, nie jest wykluczone, że Spółka nie wydatkuje całej kwoty odszkodowania wypłaconego w 2020 roku do końca 2021 roku. Stąd niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie kwot, które zostaną wydatkowane do końca 2021 roku.

Końcowo należy wskazać, że z uwagi na dynamikę procesów i zjawisk gospodarczych (m.in. modyfikacje w procesie produkcji, zmiany siły nabywczej pieniądza oraz cen materiałów i usług) należy podkreślić, że nie jest możliwe dokładne dostosowanie cen zakupu lub wytworzenia we własnym zakresie nowych środków trwałych, do wysokości odszkodowania za stratę zniszczonych odpowiedników. Może bowiem nastąpić sytuacja, gdy wydatkowanie środków z tytułu odszkodowania nastąpi na zakup / wytworzenie większej/mniejszej liczby odpowiedników, z którymi związana była szkoda. Tym samym odszkodowanie nie zostanie precyzyjnie alokowane w proporcji 1:1, w zakresie środków wydatkowanych na zakup/ wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, a kwota otrzymanego odszkodowania może ostatecznie przewyższać wydatki na poszczególne środki trwałe.

Podsumowując, w zaistniałym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatkowanie odszkodowania nastąpi/nastąpiło na zakup/wytworzenie następujących środków trwałych zaliczanych według Klasyfikacji do tego samego rodzaju, z którymi związana była szkoda, tj.:

-budynków w zakresie w jakim wartość odszkodowania można było alokować do zniszczeń w zakresie budynków oraz

-wyposażenia w zakresie w jakim wartość odszkodowania można było alokować do zniszczeń w zakresie wyposażenia (m.in. maszyny, przyrządy, urządzenia i narzędzia - dot. wyposażenia hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz regałów paletowych wysokiego składowania - dot. hali magazynowej G-8).

Pytania

1. Czy zgodnie z przytoczonym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w

    zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej do końca 2021 roku na wytworzenie (poprzez dobudowanie do istniejącej już części hali G-8, części nowej) części hali

    magazynowej G-8 oraz na zakup jej wyposażenia, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy mając na uwadze przytoczony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, część odszkodowania, które zostało wydatkowane na poczet wytworzenia hali produkcyjno-

    magazynowej G-16 oraz zakup jej wyposażenia do końca 2021 roku, w przypadku, gdy przedmiotowe środki trwałe nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych

    oraz nie zostaną przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT w tym terminie - stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych

    na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, mając na uwadze, że ta część wydatków na wytworzenie hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz jej wyposażenia z kwoty

    wypłaconego odszkodowania zostanie poniesiona przed końcem roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w zakresie kwoty wydatkowanej do końca 2021 roku z tytułu otrzymanego odszkodowania, na wytworzenie we własnym zakresie/zakup środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była szkoda - z wyłączeniem samochodu osobowego - w szczególności na budowę części hali magazynowej G-8 oraz zakup jej wyposażenia, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, zwłaszcza że koszty wytworzenia hali magazynowej G-8, a także jej wyposażenie zostały pokryte z części odszkodowania otrzymanego tytułem zniszczenia budynków (G-8 i budynki, które uległy zniszczeniu, stanowią ten sam rodzaj środka trwałego zgodnie z Klasyfikacją) oraz wyposażenia tych budynków (wyposażenie G-8 oraz budynków, które uległy zniszczeniu, będzie zaliczało się do tych samych rodzajów środka trwałego zgodnie z Klasyfikacją).

Uzasadnienie

(i)       

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2020 r. (znak 0111-KDIB1-3.4010.421.2020.2.JKU) „zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (wydanie internetowe, https://sip.pwn.pl/) „szkoda” to „strata, uszczerbek”. Słowo „strata” jest definiowana jako ”1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze; 2. coś co się przestało posiadać; 3. fakt, że się przestało coś posiadać”. Natomiast „uszczerbek” to „poniesiona szkoda”. Mając na uwadze powyższe, zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT objęte jest odszkodowanie za szkodę w środku trwałym uzyskane w wyniku zawartej umowy ubezpieczenia (...)”.

Zatem, aby dochód osiągany przez Spółkę mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, niezbędne jest łączne spełnienie następujących warunków:

1) Spożytkowanie otrzymanego odszkodowania na remont tego środka trwałego albo na zakup lub wytworzenie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju

    Klasyfikacji co środek trwały, z którym związana była szkoda. Jednocześnie, w przypadku, gdy odszkodowanie zostało wydatkowane jedynie w części na wyżej wskazane

    cele, wówczas ze zwolnienia przedmiotowego korzysta tylko ta część otrzymanej kwoty. W konsekwencji pozostała kwota będzie stanowić przychód z działalności

    gospodarczej podatnika;

2) Wydatkowanie środków w określonym terminie, tj. w roku podatkowym, w którym wypłacono odszkodowanie lub w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, iż Spółka wypełni dyspozycję art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej na wytworzenie we własnym zakresie (poprzez dobudowanie do istniejącej już części hali G-8, części nowej) części budynku hali magazynowej G-8. Zdaniem Wnioskodawcy przywołany przepis znajdzie zastosowanie, ponieważ koszty wytworzenia jej części zostały pokryte z odszkodowania otrzymanego tytułem zniszczenia budynków, zaliczanych, zgodnie z Klasyfikacją, do tego samego rodzaju środków trwałych.

(ii)      

W art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT ustawodawca posługuje się pojęciem: „wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie”. W tym zakresie nie sposób wprost wskazać na jego znaczenie, gdyż przepisy ustawy o CIT nie definiują bezpośrednio tego pojęcia. Tym samym zasadne jest odwołanie się do regulacji art. 16g ustawy o CIT referującego do ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W myśl z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11 (a zatem również w oparciu o przepisy dotyczące kosztu wytworzenia), powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł.

Tym samym istotne znaczenie w celu zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego jest możliwość powiązania danego wydatku z wytwarzanym środkiem trwałym.

W rezultacie wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Jednocześnie koszt ten stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się także inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, wszelkie nakłady oraz wydatki poniesione na rzecz budowy hali magazynowej G-8, w szczególności koszty zakupu towarów i usług – z wyjątkiem kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych - które zostały pokryte z uzyskanego odszkodowania za zniszczone budynki, zwiększają wartość początkową hali magazynowej    G -8, zgodnie z art. 16g ust. 13 w związku z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT oraz w związku z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze wykładnię systemową wewnętrzną, zasadne wydaje się przyjęcie, iż przedmiotowe wydatki zostały poniesione, w celu wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie, stosownie do brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.

Zgodnie z powyższym należy wskazać, że wytworzenie środka trwałego, jakim jest budynek hali magazynowej G-8, z kwoty uzyskanego odszkodowania otrzymanego za szkodę w innym środku trwałym (tj. spalonych budynkach), zaliczanym zgodnie z Klasyfikacją, do tego samego rodzaju, wchodzi w zakres art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.

(iii)     

Dodatkowo, w ocenie Spółki, pokrycie wydatków na budowę części hali magazynowej G-8 z odszkodowania otrzymanego tytułem spalonych budynków, jest również zgodnie z celowościową wykładnią analizowanego przepisu.

Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244; dalej: „Uzasadnienie”), brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały

(Pismo z dnia 15 czerwca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (0111-KDIB1-3.4010.172.2020.1.MBD); Interpretacja indywidualna z dnia 12 lutego 2021 r. (0111-KDIB2-1.4010.507.2020.1.AR). Tożsame stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2020 r. (0111-KDIB1-3.4010.401.2020.1.PC) :„Jak wynika z powyższego celem wprowadzonego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczonego na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.”

W zaistniałym stanie faktycznym Spółka poniosła szkody w budynkach, które uległy spaleniu w skutek pożaru. W ramach prowadzonych prac odtworzeniowych Spółka pokrywała koszty budowy części hali magazynowej G-8 z odszkodowania otrzymanego tytułem zniszczenia tych budynków. Jak wynika ze stanu faktycznego, wszelkie nakłady oraz wydatki poniesione na rzecz budowy części hali magazynowej G-8, w szczególności koszty zakupu towarów i usług, celem jej wytworzenia, pochodziły z uzyskanego odszkodowania za zniszczone budynki, wchodzące w skład Kompleksu. Zatem należy uznać, że skoro Spółka dążąc do odtworzenia mocy produkcyjnych, przeznaczyła odszkodowanie otrzymane tytułem szkody w budynkach wchodzących w skład Kompleksu, na wybudowanie nowej części hali G-8, spełniony został cel uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT zwolnienia przedmiotowego.

(iv)

Końcowo należy wskazać, że Spółka wypełni również dyspozycję przepisu art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w zakresie terminu wydatkowania środków otrzymanych z tytułu odszkodowania. Spółka wydatkuje kwotę uzyskanego odszkodowania do końca roku 2021, tj. roku podatkowego bezpośrednio następującego, po roku, w którym otrzymano kwoty z tytułu poniesionych strat w środkach trwałych. Jednocześnie, nowa cześć hali G-8 zostanie oddana do użytku do końca 2021 r. Tym samym Wnioskodawca spełni drugą przesłankę, od której zależy prawo do zwolnienia przedmiotowego kwoty uzyskanego odszkodowania, tj. określony termin na wydatkowanie otrzymanych środków pieniężnych.

Przy tym nie ma znaczenia, czy część wydatków na wybudowanie części hali G-8 zostało poniesionych przed, czy po faktycznej wypłacie stosownej transzy odszkodowania. Zgodnie bowiem z przepisem art. 17 ust. 10a ustawy o CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne. Opisane zwolnienie, zdaniem Wnioskodawcy, ma odpowiednie zastosowanie, także wówczas jeżeli podatnik najpierw z własnych środków pokryje wydatki na remont/wytworzenie/zakup zniszczonego środka trwałego, a dopiero później otrzyma odszkodowanie. Uwzględniając powyższe celem ww. przepisów jest zwolnienie kwot uzyskanych z odszkodowania, jeżeli odpowiednie kwoty zostały przeznaczone na odbudowę czy zakup środka trwałego po szkodzie. Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lutego 2021 r. (znak 0111-KDIB2-1.4010.507.2020.1 .AR).

(v)

Analogicznie, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy spełnione zostały wszelkie warunki ustawowe wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, wówczas będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w zakresie kwoty wydatkowanej do końca 2021 roku z tytułu otrzymanego odszkodowania na zakup nowego wyposażenia do hali magazynowej G-8. Koszty zakupu wyposażenia do hali magazynowej G-8 zostaną pokryte z części odszkodowania otrzymanego tytułem zniszczenia w następstwie pożaru wyposażenia budynków wchodzących w skład Kompleksu, które to należą do tych samych rodzajów środka trwałego, zgodnie z Klasyfikacją. Ponadto środki z odszkodowania, przeznaczone na zakup tego wyposażenia, zostały/zostaną wydatkowane w roku bezpośrednio następującym, po roku, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie tj. w 2021 r.

(vi)

W konsekwencji, mając na uwadze brzmienie ww. przepisu należy stwierdzić, iż Spółka spełnia wszelkie warunki, które implikują możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego w niniejszej sprawie. W szczególności Wnioskodawca:

1) wydatkuje otrzymane odszkodowania na wytworzenie we własnym zakresie/zakup środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju Klasyfikacji, co środek trwały,

    z którym związana była szkoda;

2) wydatkuje środki w określonym terminie, tj. w roku podatkowym, w którym wypłacono odszkodowanie lub w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, jest on uprawniony do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w stosunku do kwoty uzyskanego przez Spółkę odszkodowania, do wysokości wydatkowanych przez Spółkę do końca 2021 roku środków na:

1) wytworzenie we własnym zakresie części hali magazynowej G-8, w przypadku gdy koszty jej wytworzenia zostały pokryte z części odszkodowania otrzymanego tytułem

    zniszczenia budynków, zaliczanych, zgodnie z Klasyfikacją, do tego samego rodzaju środków trwałych oraz

2) zakup nowego wyposażenia hali G-8 w zakresie w jakim wyposażenie będzie zaliczane do tych samych rodzajów środków trwałych, zgodnie z Klasyfikacją.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wydatkowana do końca 2021 roku z otrzymanego odszkodowania, na poczet wytworzenia hali produkcyjno-magazynowej G-16, w której skład wchodzi część socjalna, lakiernia proszkowa oraz infrastruktura towarzysząca wraz z wyposażeniem - w przypadku, gdy budowa hali nie zostanie ukończona z końcem 2021 roku i tym samym przedmiotowe środki trwałe nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT w tym terminie - stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w części wydatkowanej przed końcem roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie.

Uzasadnienie

Analiza regulacji będących przedmiotem interpretacji prowadzi do wniosku, iż Spółka wypełni dyspozycję art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT w zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej w 2021 roku na wytworzenie we własnym zakresie budynku hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz zakup wyposażenia tejże hali.

Jak wskazano w stanie faktycznym, otrzymane odszkodowanie zostanie wydatkowane na wytworzenie budynku hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz wyposażenia, które będą zaliczać się do tego samego rodzaju Klasyfikacji, co środek trwały, z którym związana była szkoda.

Jednocześnie wydatkowanie środków nastąpi częściowo w roku podatkowym bezpośrednio następującym, po roku, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie, tj. do końca 2021 roku.

W ocenie Wnioskodawcy okoliczność, iż hala produkcyjno-magazynowa G-16, w której skład wchodzi część socjalna, lakiernia proszkowa oraz infrastruktura towarzysząca, a także ich wyposażenie, nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT do końca 2021 roku - lecz dopiero po tym terminie - nie ma wpływu na prawo do zastosowania przez Spółkę zwolnienia przedmiotowego, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.

Konkluzja ta znajduje potwierdzenie biorąc pod uwagę wykładnię literalną analizowanego przepisu. Z treści art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT nie wynika bowiem, iż w celu zastosowania przedmiotowego zwolnienia, środek trwały należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz oddać do użytkowania w roku podatkowym, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie lub roku bezpośrednio po nim następującym. Przepis ten odnosi się do momentu wydatkowania środków.

Należy podkreślić, iż stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością

    gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z uwagi na brzmienie ww. przepisu zasadne jest przyjęcie, iż hala produkcyjno-magazynowa G-16, a także wyposażenie hali - spełniają warunki do ich uznania za środki trwałe w momencie pełnego zrekonstruowania, kompletności oraz zdatności do używania. Tym samym w omawianej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowania nie będzie stanowiło przychodu dla Spółki, w zakresie w jakim zostanie przeznaczenie na odtworzenie budynku hali produkcyjno-magazynowej G-16 wraz z wyposażeniem hali, z uwagi na spełnienie przesłanek wynikających z treści przepisu, w zakresie sposobu oraz terminu wydatkowania środków.

W tym miejscu należy również odnieść się do wykładni celowościowej omawianego przepisu. Zgodnie z Uzasadnieniem jego wprowadzenia:

„Brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania ma na celu wpłynąć na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwić sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały. Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe.”

Zatem mając na uwadze, że wszelkie przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT zostaną spełnione, w szczególności zaznaczając, iż część otrzymanego odszkodowania Spółka wydatkuje na wytworzenie środka trwałego przed 31 grudnia 2021 roku, pomimo, że środek trwały nie będzie zdatny do użytkowania przed tą datą, to Wnioskodawcy nadal przysługiwać będzie prawo do zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z treścią ww. przepisu, w tej części. Fakt, iż Spółka nie będzie w stanie przyjąć środków trwałych do ewidencji przed końcem 2021 roku oraz w konsekwencji ich użytkować przed tym terminem, nie stanowi okoliczności wpływającej na możliwość zastosowania zwolnienia z CIT.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobligowany do rozpoznania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania w zakresie, w jakim zostanie ono przeznaczone na wytworzenie budynku hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz zakup wyposażenia tej hali w terminie do końca 2021 roku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym do końca grudnia 2021 r.:

W myśl art. 7 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

    - przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem

      dochodowym albo są wolne od podatku,

    - kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony

      na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione

      przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop,

Z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244) zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dwie nowe regulacje zamieszczone w art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a.

Zgodnie z pierwszą z nich ujętą w art. 17 ust. 1 pkt 54a updop,

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 updop,

Należy podkreślić, że przedmiotowe zwolnienie obejmuje odszkodowanie za szkody w środkach trwałych powstałe po dniu 31 grudnia 2018 r., co wynika z art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. (ww. ustawy nowelizującej).

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 10a updop,

Z powyższych regulacji wynika, że od 1 stycznia 2019 r. podatnicy nie muszą rozpoznawać przychodu tytułem otrzymanego odszkodowania za szkody powstałe na środkach trwałych z pominięciem samochodów osobowych. Pierwszym warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest spożytkowanie otrzymanego odszkodowania na remont środka trwałego, który był przedmiotem szkody lub zakup albo wytworzenie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju klasyfikacji środków trwałych co środek trwały, który był przedmiotem szkody. Jeżeli odszkodowanie zostało wydane w części na ww. cele, wówczas ze zwolnienia korzysta tylko ta część (pozostała kwota będzie przychodem z działalności gospodarczej podatnika). Drugim warunkiem jest wydatkowanie środków w określonym terminie, tj. w danym lub bezpośrednio po nim następującym roku podatkowym.

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862): „Zmiana zakłada dodanie w art. 17 ust. 1 nowego punktu 54a wprowadzającego nowe zwolnienie podatkowe dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez podatnika środka trwałego (z wyjątkiem samochodu osobowego). Warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony. Brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe.”

Jak wynika z powyższego celem wprowadzonego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczonego na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji. Zasada ścisłej interpretacji przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych wskazuje, że nie należy rozszerzać rozumienia pojęć użytych w ustawie.

Wprowadzony od 1 stycznia 2019 r. przepis przewiduje zwolnienie dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez niego środka trwałego.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (wydanie internetowe, https://sip.pwn.pl/) „szkoda” to „1. strata, uszczerbek”. Słowo „strata” jest definiowana jako „1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze;

2. coś co się przestało posiadać;

3. fakt, że się przestało coś posiadać”. Natomiast „uszczerbek” to „poniesiona szkoda”.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz pytania oznaczonego Nr 1 i 2, stwierdzić należy, że aby skorzystać z omawianego zwolnienia spełnione muszą być następujące warunki:

1. Odszkodowanie musi dotyczyć szkody w środku trwałym (z wyłączeniem samochodu osobowego),

2. Odszkodowanie musibyć wydatkowane na ściśle określone w art. 17 ust. 1 pkt 54 cele tj. na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym

    zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda,

3. W ściśle określonym okresie, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym,

4. Wydatki pokryte odszkodowaniem nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zatem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej do końca 2021 roku na wytworzenie (poprzez dobudowanie do istniejącej już części hali G-8, części nowej) części hali magazynowej G-8 oraz na zakup jej wyposażenia, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie oznaczonym pytaniem Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy wskazane w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 2, dotyczą zwolnienia przedmiotowego tej części odszkodowania, które zostało wydatkowane na poczet wytworzenia hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz zakup jej wyposażenia do końca 2021 r., w przypadku, gdy przedmiotowe środki trwałe nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz nie zostaną przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT w tym terminie - stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, mając na uwadze, że ta część wydatków na wytworzenie hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz jej wyposażenia z kwoty wypłaconego odszkodowania zostanie poniesiona przed końcem roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie.

Zatem istotne jest ustalenie czy jednym z warunków zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest:

- moment wydatkowania środków z odszkodowania na zakup/wytworzenie środka trwałego czy,

- środek trwały należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz oddać do użytkowania w roku podatkowym, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie lub roku

  bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862), brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Jak już wcześniej wskazano, celem wprowadzonego art. 17 ust. 1 pkt 54a updop, jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczone na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji. Zasada ścisłej interpretacji przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych wskazuje, że nie należy rozszerzać rozumienia pojęć użytych w ustawie.

Analizując opis sprawy i powyższe przepisy, w ocenie tut. Organu należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że  jeżeli Spółka nie będzie w stanie przyjąć środków trwałych do ewidencji przed końcem 2021 roku oraz w konsekwencji ich użytkować przed tym terminem, nie stanowi to okoliczności wpływającej na możliwość zastosowania zwolnienia z CIT.

Z  literalnego brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT nie wynika bowiem, iż w celu zastosowania przedmiotowego zwolnienia, środek trwały należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz oddać do użytkowania w roku podatkowym, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie lub roku bezpośrednio po nim następującym. Przepis ten odnosi się do momentu wydatkowania środków

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania w zakresie, w jakim zostanie ono przeznaczone na wytworzenie budynku hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz zakup wyposażenia tej hali w terminie do końca 2021 roku. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

- czy zgodnie z przytoczonym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w

  zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej do końca 2021 roku na wytworzenie (poprzez dobudowanie do istniejącej już części hali G-8, części nowej) części hali

  magazynowej G-8 oraz na zakup jej wyposażenia, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe

- czy mając na uwadze przytoczony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, część odszkodowania, które zostało wydatkowane na poczet wytworzenia hali produkcyjno-magazynowej

  G-16 oraz zakup jej wyposażenia do końca 2021 roku, w przypadku, gdy przedmiotowe środki trwałe nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz nie

  zostaną przyjęte do użytkowania, na podstawie dowodu OT w tym terminie - stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na

  podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, mając na uwadze, że ta część wydatków na wytworzenie hali produkcyjno-magazynowej G-16 oraz jej wyposażenia z kwoty

  wypłaconego odszkodowania zostanie poniesiona przed końcem roku podatkowego bezpośrednio następującego po roku, w którym Spółce zostało wypłacone odszkodowanie

  jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

    Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

    Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez stronę postępowania

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).