Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.738.2022.1.MM
Temat interpretacji
Opodatkowanie przychodów z najmu.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 19 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 19 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym. Obecnie Wnioskodawca przeznacza jedną ze swoich nieruchomości lokalowych do najmu prywatnego, przeznaczonego na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych. Najem ten jest niezwiązany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Przychody z najmu Wnioskodawca rozlicza na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej również jako u.z.p.d.o.f.).
Najemca na podstawie umowy zobowiązany jest do ponoszenia opłat za media oraz tzw. czynszu do wspólnoty (tj. zaliczki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości). Opłaty te ponosi pierwotnie Wnioskodawca, a następnie są one mu zwracane przez najemcę, bądź też najemca przekazuje stosowną kwotę na pokrycie jeszcze niewymagalnych należności z tego tytułu lub najemca – otrzymawszy dane do zapłaty od Wnioskodawcy – samodzielnie uiszcza należne opłaty na rzecz dostawców mediów czy wspólnoty mieszkaniowej. Umowy na dostarczanie tych mediów zawarte są przez Wnioskodawcę ze względu na logistyczne trudności, np. przy zmianie najemcy.
Z uwagi na ustawę z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej jako Nowy Polski Ład) wprowadzającą szereg zmian w u.z.p.d.o.f., Wnioskodawca od 1 stycznia 2022 r., na podstawie art. 6 ust. 1ba u.z.p.d.o.f., z daleko posuniętej ostrożności wobec braku wiążącej interpretacji czy ustalonej praktyki, zalicza do podstawy opodatkowania wydatki ponoszone na opłacenie rachunków za opłaty eksploatacyjne, tzw. media (np. prąd, ogrzewanie czy gaz).
Wnioskodawca wskazuje, iż z uwagi na fakt, iż nieruchomość, której właścicielem jest Wnioskodawca, znajduje się w budynku wielorodzinnym, zobligowany jest z on z mocy prawa – jako współwłaściciel – także do opłacania zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości i opłaty uiszczanej na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, w którego skład wchodzą m.in. fundusz remontowy, składka na potrzeby własne wspólnoty mieszkaniowej, opłata za sprzątanie, opłata za wywóz śmieci oraz zryczałtowana opłata za wodę na podstawie średniego zużycia, które podlega również rozliczeniu cyklicznie. Obecnie Wnioskodawca nie zalicza zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości i opłaty uiszczanej na rzecz wspólnoty mieszkaniowej do podstawy opodatkowania.
Pytanie
1.Czy Wnioskodawca w zakreślonym stanie faktycznym ma obowiązek zaliczenia całości zwracanych mu przez najemcą lub opłacanych bezpośrednio przez najemcę opłat za media do podstawy opodatkowania?
2.Czy Wnioskodawca w zakreślonym stanie faktycznym ma obowiązek zaliczenia całości zwracanych mu przez najemcą lub opłacanych bezpośrednio przez najemcę kwot należnej zaliczki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości i opłaty uiszczanej na rzecz wspólnoty mieszkaniowej do podstawy opodatkowania?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – zgodnie z dyspozycją art. 1 pkt 2 u.z.p.d.o.f. ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Co do umowy najmu Wnioskodawca wskazuje, iż umowa najmu została uregulowana w art. 659 i następnych ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 t.j. Dz.U. 2020 r. poz. 1740, dalej również jako k.c.). Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Strony stosunku cywilnoprawnego – wynajmujący i najemca – określają, co jest przedmiotem najmu i jaka z tego tytułu jest należna zapłata. Ponadto w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych strony mogą zawrzeć w umowie postanowienia co do zmian pierwotnie uzgodnionych warunków umownych, gdyż strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, przy czym postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Obrotem dla podatnika z tytułu świadczonej usługi najmu jest uzgodniona kwota zapłaty, umówionego czynszu, za wykonanie określonej umową usługi.
Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1a u.z.p.d.o.f. osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Podstawę opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu określa art. 6 u.z.p.d.o.f. W ust. 1ba tego przepisu wskazano, że przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, to opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.
W świetle tego i pozostałych przepisów u.z.p.d.o.f. przyjmuje się, że nie stanowią podlegających opodatkowaniu ryczałtem przychodów ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu.
Wnioskodawca kieruje się tutaj stanowiskiem, iż „składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, abonament za istniejące w tym lokalu media oraz inne opłaty ustalane ryczałtowo, jak również opłaty za rozmowy telefoniczne przeprowadzane z aparatu zainstalowanego w wynajmowanym lokalu, wodę, energię elektryczną oraz gaz, które nie są ustalane w sposób ryczałtowy), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Opłaty te nie mieszczą się w pojęciu »świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń«, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego”.
Natomiast w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego „przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe” (za pismem Ministerstwa Finansów z dnia 18 marca 2004 r. znak PB2/MK/RB-033-050-132/04).
Dotyczy to również sytuacji, gdy takie wydatki i opłaty są przekazywane wynajmującemu, który (na przykład ze względów bezpieczeństwa) ponosi je osobiście. Potwierdzają to m.in. następujące interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
-z 17 grudnia 2019 r. 0112-KDIL2-2.4011.17.2019.2.GM),
-z 29 września 2020 r. 0113-KDIPT2-1.4011.656.2020.1.RK,
-z 13 lipca 2021 r. 0112-KDIL2-2.4011.363.2021.1.MM czy
-z 17 grudnia 2021 r. 0115-KDIT1.4011.724.2021.1.MST.
W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym podatek powinien być opłacany tylko od kwot czynszu (ponoszony przez najemców koszt mediów nie wlicza się do podstawy opodatkowania).
W ocenie Wnioskodawcy wyżej przywołany art. 6 ust. 1ba u.z.p.d.o.f. ma zastosowanie w przypadku sprzedaży (cesji) wierzytelności wynikających ze wskazanych umów (np. wydaną na gruncie analogicznego przepisu w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2021 r. 0111-KDIB1-3.4010.227.2021.4.BM).
Nie ma zatem, wedle Wnioskodawcy, podstaw, aby ze względu na treść tego przepisu w przypadkach takich, jak omawiany stan faktyczny, należało rozpoznawać przychody z tytułu ponoszonych przez najemców kosztów mediów czy eksploatacji wynajmowanego lokalu.
Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku uwzględniania do podstawy opodatkowania kwot przekazanych mu na pokrycie opłat uiszczanych na rzecz wspólnoty mieszkaniowej znajduje analogiczne uzasadnienie jak jego pogląd odnośnie pytania ad 1.
Wobec faktu, iż Wnioskodawca nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego, jak również nie następuje przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią, brak jest podstaw do uznania kwot ponoszonych przez najemcę opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej za przychody Wnioskodawcy w rozumieniu art. 6 ust. 1a u.z.p.d.o.f.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Natomiast w myśl art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.
Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Stosownie do art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.
Z tych uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednak, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.
Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego w ramach tzw. „najmu prywatnego” nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (np. zaliczki z tytułu opłat eksploatacyjnych), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.
Dlatego też podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu tzw. „najmu prywatnego” jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Czynsz stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym w przypadku otrzymania lub postawienia go do dyspozycji wynajmującego.
W zależności od różnego skonstruowania stosunku prawnego umowy najmu w zakresie pokrywania przez najemcę pewnych płatności (świadczeń) związanych z przedmiotem najmu, różne będą skutki podatkowe. Jeśli strony umowy najmu określiły wysokość wynagrodzenia z tytułu najmu (czynsz), to otrzymana przez wynajmującego kwota jest jego przychodem.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przeznacza Pani jedną ze swoich nieruchomości lokalowych do najmu prywatnego przeznaczonego na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych. Najem ten nie jest związany z Pani działalnością gospodarczą. Przychody z najmu rozlicza Pani na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Najemca na podstawie umowy zobowiązany jest do ponoszenia opłat za media oraz tzw. czynszu do wspólnoty (tj. zaliczki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości oraz opłaty uiszczanej na rzecz wspólnoty mieszkaniowej). Opłaty te ponosi pierwotnie Pani, a następnie są one Pani zwracane przez najemcę bądź też najemca przekazuje stosowną kwotę na pokrycie jeszcze niewymagalnych należności z tego tytułu lub najemca – otrzymawszy dane do zapłaty od Pani – samodzielnie uiszcza należne opłaty na rzecz dostawców mediów czy wspólnoty mieszkaniowej.
Na podstawie takiego opisu oraz powołanych przepisów stwierdzam, że w ramach tzw. „najmu prywatnego” jedynie określona w umowie kwota czynszu będzie stanowić przysporzenie majątkowe dla Pani jako wynajmującego, a tym samym generować przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Natomiast wymienione przez Panią opłaty za media oraz opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej – zgodnie z zawartą umową najmu – nie stanowią dla Pani przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania tych opłat pełni Pani jedynie rolę pośrednika między najemcą a usługodawcami.
Stąd opłaty te nie stanowią dla Pani przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powodują w ramach tzw. „najmu prywatnego” powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
Reasumując – nie ma Pani obowiązku zaliczenia całości zwracanych Pani przez najemcę lub opłacanych bezpośrednio przez najemcę opłat za media oraz kwot należnej zaliczki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości i opłaty uiszczanej na rzecz wspólnoty mieszkaniowej do podstawy opodatkowania.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).