Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 9 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w związku ze sprzedażą udziału w działkach. Uzupełnił go Pan pismem z 12 sierpnia 2025 r. (wpływ 21 sierpnia 2025 r.) w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 12 września 2007 r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A (…) nabył Pan współwłasność działki położonej w miejscowości (…), gmina (…).

W późniejszym okresie działka została podzielona na drogę (działka nr 1/16) oraz działki o numerach: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15. Obecnie planuje Pan sprzedaż poszczególnych lub wszystkich działek, wraz z przysługującym Panu udziałem w działce drogowej nr 1/16.

Sprzedaż działek nie jest i nie będzie dokonywana w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Podkreśla Pan, że sprzedaż działek ma charakter jednorazowy i wynika z chęci spieniężenia majątku prywatnego, a nie z prowadzenia zorganizowanej i ciągłej działalności handlowej.

Nie podejmował Pan i nie zamierza Pan podejmować aktywnych działań marketingowych ani inwestycyjnych w celu zwiększenia atrakcyjności działek.

Działania związane z podziałem działki wynikały z konieczności dostosowania jej do możliwości sprzedaży. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej na dzień złożenia wniosku. Nie jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT z tytułu działalności gospodarczej. W momencie sprzedaży nie prowadził Pan działalności.

Nabył Pan działkę nr 1 w (…) w 2007 roku w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych/rekreacyjnych, w gronie znajomych. Nieruchomość, ta nie była nabywana z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej ani inwestycyjnej.

Żadna z działek (1, ani wydzielone) nie była wykorzystywana przez Pana w działalności gospodarczej. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej.

Działka 1 oraz wydzielone z niej działki nie były, nie są ani nie będą wykorzystywane do momentu sprzedaży w żadnej działalności gospodarczej, w tym rolniczej.

W akcie notarialnym znajduje się oświadczenie o posiadaniu statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże samo to oświadczenie Pana zdaniem nie przesądza o opodatkowaniu podatkiem VAT tej sprzedaży. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a jej incydentalny charakter potwierdza, że nie powstał obowiązek podatkowy w VAT z tego tytułu.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu VAT podlegają czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż działek nie stanowi działalności gospodarczej, lecz realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym. Brak jest cech profesjonalnej działalności deweloperskiej, powtarzalności oraz działań wskazujących na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. W Pana ocenie transakcja ta powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.

Działka 1 a później wydzielone działki były wykorzystywane jako teren rekreacyjny dla założonej przez Pana rodziny (2010), na cele prywatne.

Żadna z działek nie była udostępniana osobom trzecim (ani odpłatnie, ani nieodpłatnie), nie były zawierane umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia, nie pobierano czynszu.

Nie podejmował Pan i nie zamierza Pan angażować środków własnych zwiększających wartość działek. Nie wykonywał Pan i nie planuje wykonać przyłączy, ogrodzeń, infrastruktury.

Nie zamierza Pan występować z wnioskiem o pozwolenie na budowę dla żadnej z wymienionych działek. Wyjaśniając, warunki zabudowy były konieczne z dwóch powodów:

• podział działki 1 na mniejsze działki, przy czym podział ww. działki był wykonywany w celu zniesienia współwłasności, do którego (z powodu braku porozumienia współudziałowców) finalnie nie doszło,
• nabywcy nie byli zainteresowani nabyciem działek bez wydanej decyzji o warunkach zabudowy (mieli obawy o możliwość zagospodarowania działki w przyszłości) - tak więc uzyskanie przez sprzedających decyzji o warunkach zabudowy było warunkiem dla ostatecznej umowy sprzedaży. Proces wydawania warunków zabudowy jest długotrwały i co do zasady powtarzalny (zmienia się tylko numer działki i zakres mapy), dlatego w pewnym momencie (nie wiedząc którą z działek może być zainteresowany potencjalny nabywca) zdecydował Pan wraz ze współwłaścicielem na wystąpienie o warunki zabudowy dla wszystkich działek (oszczędność czasu).

Nabywców spróbuje Pan pozyskać poprzez kontakty prywatne (prawdopodobnie będą to znajomi osób fizycznych, które kupiły działki), sieć znajomych.

Nie prowadził Pan i nie zamierza Pan prowadzić zorganizowanych działań marketingowych, reklamowych czy innych czynności typowych dla przedsiębiorców. Jak nadmienił Pan powyżej, w przypadku planowanej sprzedaży, nabywca zostanie pozyskany w sposób incydentalny, bez podejmowania aktywności o charakterze zorganizowanym lub powtarzalnym.

Nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictwa żadnym podmiotom zewnętrznym, ani korzystać z jakichkolwiek usług osób trzecich w zakresie zwiększenia wartości działek, przygotowania do sprzedaży czy samej sprzedaży ww. działek.

Wcześniej dokonywał Pan sprzedaży działek wydzielonych z działki 1, w liczbie 14 działek, na przestrzeni lat 2021-2024. Zgodnie z informacją uzyskaną z właściwego Urzędu Skarbowego (forma ustna), był Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT. Od wszystkich tych transakcji odprowadził Pan podatek VAT. Posiadał Pan zgłoszenie rejestracyjne VAT-R.

Pragnie Pan wyjaśnić, że w trakcie powyższych transakcji, wszystkie kancelarie notarialne w obliczu 5 współwłaścicieli były odmiennego zdania, tłumacząc zapisy aktów jako własne zabezpieczenie przed możliwymi roszczeniami organów podatkowych w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Informuje Pan, że informacja o posiadaniu statusu czynnego podatnika podatku VAT wynikała z oświadczenia złożonego w akcie notarialnym. Właściwy dla Pana US zasugerował, że na potrzeby transakcji musi dokonać Pan zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R (a tym samym stać się czynnym podatnikiem VAT).

Tak więc czynnym podatnikiem podatku VAT został Pan w celu spełnienia wymogów formalnych związanych z transakcją, jednak Pana zdaniem nie przesądza to o faktycznym wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (nie wykonywał Pan i nie wykonuje takiej działalności). Status podatnika VAT w tym przypadku nie wynika z rzeczywistej działalności w tym obszarze, lecz jedynie z wymogu formalnego zawartego w treści aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu VAT podlegają czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż działek nie stanowi działalności gospodarczej, lecz realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym. Brak jest cech profesjonalnej działalności deweloperskiej, powtarzalności oraz działań wskazujących na zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. W Pana ocenie transakcja ta powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, planowana sprzedaż działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15 oraz udziału w działce drogowej nr 1/16, dokonywana przez Pana jako współwłaściciela, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), a w szczególności, czy w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, sprzedaż ta może być uznana za element zarządu majątkiem prywatnym, a nie za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym, planowana sprzedaż działek nr 1/1. 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15 oraz udziału w działce drogowej nr 1/16, dokonywana przez Pana jako współwłaściciela, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). W świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, sprzedaż ta może być uznana za element zarządu majątkiem prywatnym, a nie za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, za podatnika VAT uważa się osoby fizyczne, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W Pana ocenie, planowana sprzedaż działek nie spełnia kryteriów uznania jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Pana działania związane ze sprzedażą działek mieszczą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Nie podejmuje Pan aktywnych działań marketingowych, inwestycyjnych ani organizacyjnych, które wykraczałyby poza zwykłe czynności związane ze sprzedażą posiadanego majątku.

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (Słaby i Kuć), zgodnie z którym samo wykonywanie prawa własności przez jego posiadacza nie może być uznawane za działalność gospodarczą.

Działka została nabyta w 2007 roku. Upływ tak długiego czasu od nabycia do planowanej sprzedaży świadczy o braku pierwotnego zamiaru handlowego. Nabycie nieruchomości miało na celu zaspokojenie potrzeb osobistych, a nie prowadzenie działalności gospodarczej.

Planowana sprzedaż działek ma charakter jednorazowy. Nie prowadzi Pan w sposób zorganizowany i ciągły działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wyrok NSA z 24 czerwca 2021 r., sygn. akt II FSK 3631/18, wskazuje, że jednokrotne nabycie nieruchomości gruntowej i brak powtarzalności transakcji po stronie zakupu powodują, że działalności nie można przypisać charakteru działalności ciągłej o charakterze handlowym.

Nie podejmował Pan działań marketingowych, reklamowych, nie angażował Pan znacznych środków finansowych w celu przygotowania działek do sprzedaży.

Wystąpienie o warunki zabudowy oraz podział nieruchomości na mniejsze działki (w tym częściowo na własne potrzeby) nie jest działalnością, która charakteryzuje wyłącznie podmioty zajmujące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami (por. wyrok NSA z 11 stycznia 2022 r., sygn. akt I FSK 645/21).

Podkreślić należy, że sama chęć uzyskania jak najkorzystniejszej ceny sprzedaży nie jest wystarczająca do uznania transakcji za działalność gospodarczą. Jak wskazał NSA w wyroku z 24 czerwca 2021 r., sygn. akt II FSK 462/20, zarząd majątkiem swym zakresem obejmuje także rozporządzanie składnikami majątku polegające na zbywaniu tych składników z zyskiem, które stanowi element wykonywania prawa własności.

Podsumowując uważa Pan, że planowana przez Pana sprzedaż działek powinna być traktowana jako czynność związana z zarządem majątkiem prywatnym, a nie jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym, sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanej dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działki, jak również udziału w działce), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

I tak, zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania sprzedaży Pana działek, istotne jest, czy w celu dokonania ich dostawy podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy wynika, że nabył Pan w 2007 r. udział we współwłasności działki nr 1. W późniejszym okresie działka ta została podzielona na drogę (działka nr 1/16) oraz działki o numerach: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15. Obecnie planuje Pan sprzedaż poszczególnych lub wszystkich działek, wraz z przysługującym Panu udziałem w działce drogowej nr 1/16. Sprzedaż działek nie jest i nie będzie dokonywana w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Nie podejmował i nie zamierza Pan podejmować aktywnych działań marketingowych ani inwestycyjnych w celu zwiększenia atrakcyjności działek. Z wnioskiem o podział nieruchomości wystąpili zgodnie współwłaściciele działki nr 1. Przy czym podział ww. działki był wykonywany w celu zniesienia współwłasności, do którego (z powodu braku porozumienia współudziałowców) finalnie nie doszło. Działka 1 a później wydzielone działki były wykorzystywane jako teren rekreacyjny dla założonej przez Pana rodziny (2010), na cele prywatne. Nabył Pan działkę nr 1 w 2007 roku w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych/rekreacyjnych, w gronie znajomych. Nieruchomość, ta nie była nabywana z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej ani inwestycyjnej. Przedmiotowa działka ani poszczególne wydzielone z niej działki od momentu nabycia do momentu zbycia nie były i nie będą przedmiotem: działalności gospodarczej, udostępnienia osobom trzecim, najmu, dzierżawy ani innych odpłatnych umów. Nie podejmował i nie zamierza Pan podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości tych działek. Nie zamierza Pan występować z wnioskiem o pozwolenie na budowę dla żadnej z wymienionych działek.

Nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictwa żadnym podmiotom zewnętrznym, ani korzystać z jakichkolwiek usług osób trzecich w zakresie zwiększenia wartości działek, przygotowania do sprzedaży czy samej sprzedaży ww. działek.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży przez Pana działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że ta sprzedaż wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pana aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE C-180/10, C-181/10.

Dokonując sprzedaży działek będzie Pan, jako współwłaściciel, korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, nie będzie Pan podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do powyższej transakcji, a dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż przez Pana, jako współwłaściciela działek nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15 oraz udziału w działce drogowej nr 1/16, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, nie znajduje uzasadnienia rozstrzygnięcie kwestii korzystania ze zwolnienia dla ww. czynności.

Tym samym, Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.