Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 15 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do usług Mediacji.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 sierpnia 2025 r. (wpływ 13 sierpnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzę JDG od 2018 r. moim głównym PKD (…) czyli (…), zwolnione na podst. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT z podatku VAT. W r. 2021 ukończyłam studia podyplomowe na kierunku Mediator, a w 2024 r. uzyskałam wpis na listę mediatorów Sądu Okręgowego w (…) i (…).
Chciałabym rozpocząć praktykę prywatną z zakresu mediacji, w tym celu wpisałam do swojego PKD kod 69.10 które jednak są zgrupowane jako „działalność prawnicza”. W mojej ocenie mediacja nie jest w żaden sposób "działalnością prawniczą" jest usługą pośrednictwa w sporze i ma na celu ułatwienia stronom konfliktu dojście do porozumienia. Zgodnie z powyższym, usługi mediacji nie spełniają definicji usług doradczych i prawniczych i co za tym idzie mogą być zwolnione z zapłaty podatku VAT. Ponadto nie posiadam aplikacji prawniczej typu „adwokat” czy „radca prawny”.
Czy zatem prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług przysługuje mi na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do usług Mediacji?
Uzupełnienie
1.Czy jest Pani zarejestrowana jako podatnik Vat czynny? Jeżeli tak, to od kiedy?
Działalność zarejestrowałam z dniem (…) 2018 r. jako czynny podatnik VAT i do końca (…) 2025 r. byłam czynnym podatnikiem VAT. Od (…) 2025 nie jestem czynnym podatnikiem VAT.
2.Kiedy planuje Pani rozpocząć świadczenie usług mediacji?
Niezwłocznie po otrzymaniu indywidualnej interpretacji z Krajowej Informacji Skarbowej, jednak najpóźniej od stycznia 2026 r.
3.Czy wartość sprzedaży świadczonych przez Panią usług wykonywanych w ramach całej działalności gospodarczej nie przekroczy w roku podatkowym 2025 kwoty 200,000 zł (bez podatku).
Wartość sprzedaży świadczonych usług wykonywanych w ramach całej działalności gospodarczej nie przekroczy w roku podatkowym 2025 kwoty 200,000 zł (bez podatku).
4.Czy w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej wykonuje Pani/będzie Pani wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeśli tak, należy wskazać jakie to czynności.
Oświadczam, iż w ramach prowadzonej działalności nie wykonuję i nie będę wykonywała czynności o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi mediacji nie wymagają wykształcenia prawniczego w zakres mediacji nie wchodzi szeroko rozumiane doradztwo.
5.Czy świadczy Pani/będzie Pani świadczyć usługi w zakresie porad prawnych i/lub usługi doradcze?
Oświadczam, iż w ramach prowadzonej działalności nie świadczę i nie będę świadczyć usług w zakresie porad prawnych oraz usług doradczych, gdyż nie posiadam wymaganych uprawnień do tego rodzaju działalności.
6.Jaki będzie cel świadczonych przez Panią usług mediacji?
Celem świadczonych przyszłych usług mediacji jest cel zgodny z definicją „mediacji” czyli rozwiązywanie konfliktów i sporów w sposób polubowny, bez konieczności prowadzenia długotrwałego i kosztownego postępowania sądowego. Mediacja ma na celu:
-Umożliwienie stronom osiągnięcia porozumienia – strony same, przy wsparciu neutralnego mediatora, dochodzą do kompromisu, który zaspokaja potrzeby obu stron.
-Zmniejszenie napięcia i poprawa relacji – szczególnie ważne w sprawach rodzinnych, sąsiedzkich czy pracowniczych.
-Zaoszczędzenie czasu i kosztów – mediacja zwykle trwa krócej i jest tańsza niż postępowanie sądowe.
-Zachowanie poufności – mediacje są poufne, co chroni interesy i prywatność stron.
-Zwiększenie satysfakcji stron – rozwiązanie wypracowane wspólnie jest często bardziej akceptowalne i trwałe niż narzucone wyrokiem.
Pytanie
Czy mam prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do usług Mediacji?
Pani stanowisko w sprawie
W mojej ocenie mediacja nie jest w żaden sposób „działalnością prawniczą” jest usługą pośrednictwa w sporze i ma na celu ułatwienia stronom konfliktu dojście do porozumienia.
Ponadto mediator nie musi posiadać wykształcenia prawniczego, jedynie tytuł magistra z dowolnej dziedziny. Atutem są tu umiejętności indywidualne. Zgodnie z powyższym, usługi mediacji nie spełniają definicji usług doradczych i prawniczych i co za tym idzie mogą być zwolnione z zapłaty podatku VAT. Ponadto nie posiadam aplikacji prawniczej typu „adwokat” czy „radca prawny”.
Uważam zatem, że mam prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do usług Mediacji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest bowiem to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.
Na podstawie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy:
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.
Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:
Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:
1)wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;
2)odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
a) transakcji związanych z nieruchomościami,
b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
c) usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy:
Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z art. 113 ust. 9 wynika, że:
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Jak stanowi art. 113 ust. 11 ustawy:
Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.
Przepis art. 113 ust. 11 ustawy, umożliwia podatnikowi, który stracił prawo do zwolnienia od podatku VAT lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponowny wybór tego zwolnienia, po spełnieniu określonych warunków. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.
Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych wyżej przytoczonymi przepisami pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy:
Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
1)dokonujących dostaw:
a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
-energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
-wyrobów tytoniowych,
-samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d)terenów budowlanych,
e)nowych środków transportu,
f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
-preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
-komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
-urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
-maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
-pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
-motocykli (PKWiU ex 45.4);
2)świadczących usługi:
a)prawnicze,
b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c)jubilerskie,
d)ściągania długów, w tym factoringu;
3)(uchylony).
Zatem, jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego w tym związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.
Z wniosku wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą (od 2018 r. PKD (…) - (…), zwolnione na podst. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT). Działalność zarejestrowała Pani z dniem (…) 2018 r. jako czynny podatnik VAT i do końca (…) 2025 r. była Pani czynnym podatnikiem VAT. Od (…) 2025 r. nie jest Pani czynnym podatnikiem VAT. W 2021 r. ukończyła Pani studia podyplomowe na kierunku Mediator, a w 2024 r. uzyskała Pani wpis na listę mediatorów Sądu Okręgowego w (…) i (…). Chciałaby Pani rozpocząć praktykę prywatną z zakresu mediacji. W ramach prowadzonej działalności nie wykonuje Pani i nie będzie Pani wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie świadczy Pani i nie będzie Pani świadczyć usług w zakresie porad prawnych oraz usług doradczych. Wartość sprzedaży świadczonych usług wykonywanych w ramach całej działalności gospodarczej nie przekroczy w roku podatkowym 2025 kwoty 200,000 zł (bez podatku).
Na tle powyższego opisu sprawy ma Pani wątpliwości, które dotyczą kwestii prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, w odniesieniu do usług Mediacji.
Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej.
Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego Słownika, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.
Podobnie jak w przypadku usług doradztwa, ustawa nie definiuje pojęcia „usługi prawnicze”. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, handlowego, pracy i cywilnego, a także usługi prawne dotyczące patentów, praw autorskich i pozostałych praw własności intelektualnej, usługi notarialne, arbitrażowe i polubowne oraz związane z aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie różne czynności związane z doradztwem prawnym. Ponadto usługi prawnicze mogą być wykonywane przez osoby, które mają wykształcenie prawnicze.
Pojęcie mediacji zostało w internetowym Słowniku Języka Polskiego zdefiniowane jako „pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia”.
Załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 227 ze zm.) umieszcza zawód mediatora (oznaczonego nr 263502) w grupie elementarnej „specjaliści do spraw społecznych” w ramach grupy średniej „Specjaliści z dziedzin społecznych i religijnych”. Specjaliści z dziedziny prawa sklasyfikowani są jako odrębna grupa średnia.
Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem faktyczną działalnością w tym obszarze będzie tylko praca w zakresie rozwiązywania konfliktów w procesie mediacji w sprawach rodzinnych, sąsiedzkich czy pracowniczych, mających na celu bezstronne wspieranie stron w zawarciu ugody.
Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że świadcząc usługi Mediacji, będzie Pani mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie obowiązujących przepisów. Przy czym skorzystanie ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy będzie możliwe jeżeli wartość sprzedaży za rok 2025 z całości prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, w tym w zakresie usług Mediacji, które zamierza Pani rozpocząć w 2025 r., nie przekroczy kwoty 200 000 zł, oraz nie zacznie Pani wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.