Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 20 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący ustalenia, czy po otrzymaniu darowizny w postaci środków pieniężnych z przeznaczeniem na opisany cel są Państwo zobowiązani odprowadzić podatek VAT z tego tytułu, wpłynął 27 maja 2025 r. Wniosek - w odpowiedzi na wezwanie Organu - uzupełnili Państwo pismem z 23 czerwca 2025 r. (wpływ: 26 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) sp. z o.o. jest spółką gminną ze 100 % udziałem JST (…). Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka została powołana do wykonywania zadań własnych Gminy, polegających na świadczeniu usług w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków. Do realizacji powyższych zadań służy posiadana przez Spółkę infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna.

W przyszłości Spółka planuje przyjmować darowizny pieniężne od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na konkretny cel - wybudowanie sieci wodociągowej/kanalizacyjnej. Darowizna będzie przelewana na konto bankowe Spółki zaś w umowie darowizny określony zostanie cel tejże darowizny. Za określoną sumę pieniężną, która będzie przedmiotem darowizny Spółka wykona ww. inwestycję, która stanowiła będzie środek trwały Spółki, zaś darczyńca będący inicjatorem przedsięwzięcia uzyska przyłączenia do sieci kanalizacyjnej/wodociągowej w najkrótszym możliwym czasie.

Realizacja tej inwestycji nie jest ujęta w wieloletnim planie inwestycyjnym Spółki, zaś wykonanie tej inwestycji będzie służyło interesom obu stron zawieranej Umowy. Wartość inwestycji, określonej na podstawie kosztorysu wykonawczego budowli podziemnej w postaci sieci wodociągowej lub/i kanalizacyjnej, ustalona zostanie w wartościach netto.

Wszelkie koszty i ciężary związane z realizacją inwestycji ponosiła będzie Spółka. Osoba fizyczna zobowiązana będzie do przekazania darowizny w formie pieniężnej na konto bankowe Spółki, zgodnie z umową darowizny.

Zamiar realizacji opisanej inwestycji podjęto z inicjatywy osób prywatnych, które są zainteresowane jak najszybszym przyłączeniem do sieci wod-kan.

W przypadku nie otrzymania darowizny Spółka nie realizowałaby ww. inwestycji uwagi na brak środków finansowych. Poza tym są to inwestycje nie ujęte w Wieloletnim Planie Rozwoju i Modernizacji na lata 2021-2027.

Darczyńca nie będzie miał możliwości składania jakichkolwiek roszczeń dotyczących osiągnięcia przez Spółkę konkretnego efektu wykonanej inwestycji.

Darczyńca nie będzie miał możliwości podjęcia jakichkolwiek innych sprecyzowanych działań w zakresie planowanej inwestycji.

W przypadku niezrealizowania/rezygnacji (w terminach zawartych w umowie darowizny ) Spółka będzie zobowiązana do zwrotu otrzymanej darowizny.

Darowizna będzie stanowiła ok 70% w planowanych kosztach inwestycji.

Z wybudowanej sieci korzystał będzie przede wszystkim darczyńca oraz inni mieszkańcy (…), jeśli wystąpią o warunki przyłączeniowe.

Korzystanie z sieci będzie nieodpłatne zarówno dla darczyńcy jak i innych podmiotów, które będą z niej korzystały. Opłata pobierana będzie za wodę oraz ścieki, zgodnie z umową zawieraną między Spółką a innymi podmiotami na dostarczenie wody i odbiór ścieków.

Pytanie

Czy Spółka będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług po otrzymaniu darowizny w postaci środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel jest zobowiązana odprowadzić podatek VAT z tego tytułu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodna z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r poz. 685; z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowość prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynność prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynność lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zauważyć, że generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynność odpłatne.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, ze ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można [było] powiedzieć że płatność następuje w zamian za to świadczenie

Zatem każde świadczenie nie będące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki

- w następstwie zobowiązania w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z póżń. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby.

Z powyższego wynika, że darowizna jest świadczeniem jednostronnym, gdyż darczyńca nie żąda od obdarowanego żadnego świadczenia wzajemnego.

W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z taką sytuacją, gdyż Spółka/Wnioskodawca będzie zobowiązana do wykonanie sieci wod/kan, wykorzystując środki finansowe z otrzymanej darowizny. Obdarowana Spółka zobowiązana będzie do świadczenia na rzecz Darczyńcy, który jak będzie wynikało z łączącej strony umowy - będzie oczekiwał realizacji zadania (budowa określonego odcinka sieci), w terminie przewidzianym w umowie darowizny. Wobec powyższego, w przypadku Wnioskodawcy, Spółki (…) wystąpi świadczenie wzajemne tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Oznacza to, że darowizna otrzymana przez Spółkę stanowi wynagrodzenie z tytułu tego świadczenia, wobec czego podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Szczególnie trafnie kwestię tę ujął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12, w którym stwierdził, że:

„Świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest, by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek”.

W wyroku z 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 TSUE przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44).

Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Trybunału.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

TSUE, w wyroku z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, stwierdził, że:

„(...) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKGKraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo)”.

Na uwagę zasługuje tutaj również orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Ponadto, w orzeczeniu z 5 lutego 1981r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem, w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Przy czym, nie jest wymagane aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Wobec powyższego, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;

- odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem;

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.- Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024r. poz. 1061; ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego wynika zatem, że darowizna jest świadczeniem jednostronnym gdyż darczyńca nie żąda od obdarowanego żadnego świadczenia wzajemnego.

Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby. Świadczeniem w darowiźnie nie muszą być tylko pieniądze, mogą to być również inne rzeczy ruchome, bądź nieruchomości, jak również zbywalne prawa majątkowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest spółką gminną ze 100% udziałem (…). Spółka została powołana do wykonywania zadań własnych Gminy, polegających na świadczeniu usług w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków, do realizacji, których służy posiadana przez Spółkę infrastruktura wodociągowa i kanalizacyjna.

W przyszłości Spółka planuje przyjmować darowizny pieniężne od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na konkretny cel - wybudowanie sieci wodociągowej/kanalizacyjnej. Darowizna będzie przelewana na konto bankowe Spółki zaś w umowie darowizny określony zostanie cel tejże darowizny. Za określoną sumę pieniężną, która będzie przedmiotem darowizny Spółka wykona ww. inwestycję, która stanowiła będzie środek trwały Spółki, zaś darczyńca będący inicjatorem przedsięwzięcia uzyska przyłączenia do sieci kanalizacyjnej/wodociągowej w najkrótszym możliwym czasie.

Wszelkie koszty i ciężary związane z realizacją inwestycji ponosiła będzie Spółka. Osoba fizyczna zobowiązana będzie do przekazania darowizny w formie pieniężnej na konto bankowe Spółki, zgodnie z umową darowizny. Zamiar realizacji opisanej inwestycji podjęto z inicjatywy osób prywatnych, które są zainteresowane jak najszybszym przyłączeniem do sieci wod-kan.

W przypadku nie otrzymania darowizny Spółka nie realizowałaby ww. inwestycji uwagi na brak środków finansowych.

Przy tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy po otrzymaniu darowizny w postaci środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel, tj. jak wynika z opisu sprawy, wybudowanie sieci wodociągowej/kanalizacyjnej, Państwa Spółka będzie zobowiązana odprowadzić podatek VAT z tego tytułu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie, zachodzi bezpośredni związek prawny pomiędzy stronami - darczyńcą i Spółką. Związek ten znajduje odzwierciedlenie w umowie darowizny, w której precyzyjnie określony zostanie cel darowizny oraz zasady jej wykorzystania.

Z opisu wynika, że Spółka podejmie zobowiązanie do realizacji konkretnej inwestycji infrastrukturalnej polegającej na budowie sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej, która służyć będzie przede wszystkim darczyńcy i innym mieszkańcom. Tym samym powstaje świadczenie wzajemne, polegające na realizacji budowy oraz zapewnieniu przyłączenia darczyńcy do powstałej sieci w najkrótszym możliwym czasie.

Wykonana inwestycja przyniesie darczyńcy bezpośrednią, konkretną korzyść w postaci dostępu do sieci, czego nie uzyskałby bez uprzedniego przekazania darowizny. Z wniosku wynika, że Spółka zobowiązuje się do wykonania inwestycji pod warunkiem jej finansowania z darowizny - bez uzyskania tych środków inwestycja nie zostałaby zrealizowana z uwagi na brak finansowania oraz jej brak w Wieloletnim Planie Rozwoju i Modernizacji.

Trzeba mieć na uwadze, że kwota przekazana przez darczyńcę pokrywała będzie przewidywane koszty inwestycji w ok. 70%, przy czym wartość tej inwestycji zostanie ustalona w oparciu o kosztorys wykonawczy i wyrażona w wartości netto. Zdaniem Organu, oznacza to, że korzyść którą uzyska darczyńca - w postaci przyłączenia do sieci - będzie miała dokładnie określoną wartość pieniężną i może być traktowana jako konkretne świadczenie ze strony Spółki. To, że wybudowana sieć stanie się częścią majątku trwałego Spółki, nie zmienia faktu, że darczyńca otrzyma jasno zdefiniowaną i indywidualnie skierowaną korzyść jako rezultat dokonania darowizny.

Należy zauważyć, że Spółka poprzez realizację inwestycji za środki przekazane przez osobę fizyczną wykona konkretne świadczenie zindywidualizowane na rzecz darczyńcy. Mianowicie darczyńca uzyska przyłączenia do sieci kanalizacyjnej/wodociągowej w najkrótszym możliwym czasie. Będzie to rezultat bezpośredniego działania Spółki w odpowiedzi na uzyskane środki finansowe. Związek przyczynowy pomiędzy wykonaniem świadczenia a przekazaną kwotą darowizny będzie miał więc charakter bezpośredni i realny.

W rozpatrywanej sprawie zostały więc spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie kwot pieniężnych, które mają zostać wpłacone przez darczyńców, za wpłaty za świadczenie przez Spółkę odpłatnych usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, Państwa zachowanie polegające na zobowiązaniu się do spełnienia świadczenia wzajemnego na rzecz darczyńców polegającego na wybudowaniu ww. inwestycji oraz podłączenie do omawianej sieci w najkrótszym możliwym terminie darczyńcę będącego inicjatorem opisanego przedsięwzięcia będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że otrzymane przez Państwa „darowizny pieniężne” stanowić będą wynagrodzenie z tytułu tych świadczeń, wobec czego podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko które przedstawili Państwo we wniosku uznać należy za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.