Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych w podatku VAT związanych ze sprzedażą udziałów w lokalach mieszkalnych.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwania - pismami z 14 maja 2025 r. (data wpływu 15 maja 2025 r.) oraz z 27 czerwca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2019 r. nabył Pan wraz z żoną oraz osobą trzecią (brak pokrewieństwa) nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym w następujących udziałach:

• 50% Pan z żoną,
• 50% współwłaściciel niepowiązany.

Sprzedający nie byli podatnikami podatku od towarów i usług (VAT) w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT oraz nieruchomość nie była wcześniej wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej. Nieruchomość została nabyta z przeznaczeniem i myślą o własnych celach mieszkaniowych. Aby jednak można było tam zamieszkać, to należało dostosować ją do potrzeb własnych i tym samym wymagała drobnych napraw i odświeżenia.

W związku z brakiem porozumienia między współwłaścicielami, co do sposobu jej użytkowania, postanowił Pan wraz z żoną oraz współwłaścicielem sprzedać udziały i przeznaczyć uzyskane środki na zakup nowego mieszkania. Ze względu na wielkość nieruchomości (374,6600 m²) i przez to trudność sprzedaży w całości, Pan, Pana żona oraz współwłaściciel zdecydowaliście o jej podziale i wyodrębnieniu na 8 mniejszych lokali mieszkalnych celem łatwiejszej i szybszej sprzedaży.

W 2022 r. sprzedano lokale mieszkalne:

• 2 lokale sprzedano bez naliczonego podatku VAT,
• 4 lokale sprzedano z naliczonym podatkiem VAT.

Dwóch lokali mieszkalnych nie udało się Panu do dnia dzisiejszego sprzedać. Sugerując się tym, że jest Pan płatnikiem podatku VAT oraz że działał Pan na podstawie pełnomocnictwa, to należny podatek VAT ze sprzedaży wykazał Pan w swojej deklaracji - pliku JPK_VAT składanego z działalności gospodarczej zarówno od swojej, jak i od żony części (czyli łącznie od 50% nieruchomości). Współwłaściciel odprowadził należny podatek VAT od swojej części. Decyzja o naliczeniu VAT od transakcji sprzedaży 4 lokali mieszkalnych wynikała wyłącznie z ostrożności, jednakże analizując wydane już wyroki i interpretacje śmie Pan sądzić, że niekoniecznie była obowiązkowa.

Środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczył Pan wraz z żoną w 2023 r. na zakup nowego mieszkania na własne cele mieszkaniowe, natomiast współwłaściciel przeznaczył środki na budowę domu. W czasie zakupu, jak i sprzedaży działał Pan na podstawie pełnomocnictwa udzielonego Panu przez żonę.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako pośrednik w obrocie nieruchomościami (opodatkowaną podatkiem liniowym i jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT). Pana działalność nie polega i nigdy nie polegała na zakupie i sprzedaży nieruchomości, a jedynie pośrednictwie. Pana żona nie była zgłoszona do VAT, natomiast współwłaściciel na cele sprzedaży 4 lokali dokonał rejestracji do podatku VAT. Pana żona oraz współwłaściciel w momencie sprzedaży nie prowadzili i nadal nie prowadzą działalności gospodarczej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wskazał Pan, że między Panem i żoną obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym nabyta w 2019 r. oraz lokal mieszkalny zakupiony w 2023 r. zostały nabyte do wspólności majątkowej małżeńskiej.

W momencie nabycia nieruchomości w 2019 r. był Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie otrzymał Pan faktury z wykazaną kwotą podatku przy nabyciu nieruchomości. Nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości.

Wspomniane nieruchomości (lokale mieszkalne) w żadnym okresie nie były przedmiotem odpłatnego najmu, dzierżawy ani innej odpłatnej czynności o podobnym charakterze. Żadna ze stron (ani Pan, ani Pana żona, jak również współwłaściciel) nie czerpała pożytków z tytułu takich umów.

Przed sprzedażą 6 lokali mieszkalnych nie podejmował Pan żadnych aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Nabywcy lokali zostali pozyskani poprzez podstawowe ogłoszenia internetowe, bez korzystania z biura nieruchomości.

Nie udzielał Pan pełnomocnictwa żadnemu podmiotowi do działania w Pana imieniu w związku ze sprzedażą 6 lokali mieszkalnych.

Do momentu sprzedaży 6 lokali mieszkalnych wraz z żoną przeprowadził Pan kapitalny remont nieruchomości wspólnie ze współwłaścicielką. Budynek był w bardzo złym stanie technicznym i wymagał nakładów finansowych, aby można było tam zamieszkać. Z pierwotnego stanu zostały jedynie ściany zewnętrzne i nośne.

W związku z podziałem nieruchomości na 8 lokali mieszkalnych odrębna własność poszczególnych lokali została ustanowiona dopiero u notariusza, w momencie przenoszenia ich na nowych właścicieli. Przed tym momentem nie dokonano takich czynności.

Na przestrzeni ostatnich 15 lat sprzedał Pan dwie nieruchomości - były to domy (…) i (…). Nabył je Pan jako osoba fizyczna, bez zamiaru handlu, a celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Dom w (…) był przez jakiś czas zamieszkiwany, a w (…) nie, ze względu na zły stan techniczny, o którym wcześniej Pan nie wiedział, a zauważył podczas chęci przystosowania go do potrzeb rodziny, tj. drobnych remontów. Chcąc odświeżyć nieruchomość, aby mógł Pan z rodziną zamieszkać okazało się, że koszt remontu i doprowadzenie do stanu użyteczności przewyższyłby wartość nieruchomości. Podjął Pan więc decyzję o sprzedaży bez dokonywania jakichkolwiek ulepszeń. Sprzedaż nastąpiła w stanie do remontu, a środki przeznaczył na zakup nowego mieszkanie w (…). Celem nabycia tych nieruchomości było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego żony. Wnioskodawca nie rejestrował się jako podatnik VAT, nie rozliczał VAT ani PIT od sprzedaży tych nieruchomości.

Podział budynku na 8 lokali nastąpił kilka miesięcy po zakupie, w trakcie remontu, z powodu braku porozumienia ze współwłaścicielką. Było to wymuszone sytuacją między współwłaścicielami aby mogli szybciej sprzedać nieruchomość i zaspokoić potrzeby mieszkaniowe. Szybciej jest sprzedać mniejsze lokale niż duży dom.

6 czerwca 2022 r. na podstawie aktu notarialnego została zawarta umowa częściowego zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali. Zniesienie współwłasności nastąpiło jedynie względem obcej osoby - współwłaścicielki. Nie było zniesienia współwłasności z Pana żoną. W związku z wyodrębnieniem 8 lokali mieszkalnych doszło do częściowego zniesienia współwłasności pomiędzy Panem i Pana żoną, a współwłaścicielką, będącą osobą trzecią (niepozostającą z Panem w związku małżeńskim, ani w innej relacji rodzinnej). Zniesienie współwłasności miało charakter częściowy i dotyczyło wyłącznie dwóch lokali - nr 2 i nr 3, które do tej pory nie zostały sprzedane.

Działając wspólnie z żoną, nabył Pan prawo odrębnej własności lokali nr 2 i nr 3 wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w ramach odpłatnego zniesienia współwłasności, za łączną kwotę 30.000,00 zł (po 15.000,00 zł za każdy lokal). Odpowiednia część tej kwoty została zapłacona na rzecz współwłaścicielki, co zostało przez nią potwierdzone w akcie notarialnym.

Tak więc zniesienie współwłasności nastąpiło tylko wobec współwłaścicielki - osoby obcej, nie dotyczyło Pana żony.

Od momentu nabycia nieruchomość miała służyć celom mieszkaniowym. Podział na 8 lokali miał na celu ułatwienie sprzedaży, by uzyskać środki na nowy lokal mieszkalny. Po podziale lokale nadal były mieszkalne.

W momencie zakupu budynku planowano jego adaptację na dwa odrębne lokale mieszkalne: jeden dla Pana i Pana małżonki, drugi dla współwłaścicielki. Po uzyskaniu ekspertyzy technicznobudowlanej okazało się jednak, że taki podział jest niemożliwy ze względu na konieczność wprowadzenia istotnych zmian w strukturze budynku, w tym wykonania dodatkowych ścian nośnych, wzmocnienia stropów oraz ingerencji w układ funkcjonalny obiektu. Ekspertyza wykazała również zły stan techniczny wielu elementów konstrukcyjnych i instalacyjnych, a dodatkowo dowiedział się Pan, że dom jest wpisany do rejestru zabytków o czym nie wiedział Pan podczas zakupu. Stało się to źródłem konfliktu między Panem i Pana małżonką a drugim współwłaścicielem, gdyż prace mające za zadanie wyodrębnienie dwóch odrębnych mieszkań wymagały sporych, znacznie przewyższających Pana budżet nakładów finansowych. W związku z tym, na etapie realizacji inwestycji zdecydowano o racjonalnym ekonomicznie i technicznie podziale budynku na 8 samodzielnych lokali mieszkalnych, z których każdy został wyodrębniony trwałymi ścianami, wyposażony w instalacje sanitarne, elektryczne, kuchenne oraz pomieszczenia pomocnicze. Lokale te spełniają definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Początkowo Pan oraz Pana żona zakładaliście wykonanie wyłącznie drobnych prac adaptacyjnych. Jednak po dokonaniu oceny stanu technicznego przez rzeczoznawcę budowlanego stwierdzono, że budynek wymaga kapitalnego remontu, z uwagi na jego znaczne zużycie techniczne i konstrukcyjne. Zakres prac objął m.in. wymianę pokrycia dachowego, remont i wzmocnienie stropów, wykonanie nowych ścian działowych, montaż nowych instalacji wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych, CO oraz całkowitą naprawę elewacji. Ekspertyza była również konieczna ze względu na wpis budynku do rejestru zabytków i potrzebę jego wykreślenia z ewidencji, co było warunkiem realizacji prac adaptacyjnych. Przeprowadzenie kompleksowych prac było niezbędne dla przywrócenia budynku do użytkowania mieszkalnego.

Kapitalny remont dotyczył całego budynku, jeszcze przed formalnym wyodrębnieniem lokali mieszkalnych. Proces podziału i wyodrębnienia lokali mieszkalnych nastąpił w toku realizacji inwestycji, a decyzja ta była podyktowana względami konstrukcyjnymi oraz ekonomicznymi. Wyodrębnienie ośmiu lokali pozwoliło na optymalizację kosztów inwestycji i uniknięcie nadmiernych nakładów koniecznych przy próbie wydzielenia jedynie dwóch dużych lokali.

Remont miał na celu przystosowanie budynku do zamieszkania przez Pana i Pana żonę oraz współwłaścicielkę oraz był on „wymuszony” z uwagi na bardzo zły stan techniczny budynku, co zostało potwierdzone przez biegłego. Przed zakupem ani Pan ani Pana żona oraz współwłaścicielka nie mieliście świadomości rzeczywistego stanu obiektu. Decyzja o wykonaniu kapitalnego remontu nie była związana ze sprzedażą lokali, lecz z chęcią zamieszkania w tej nieruchomości. Remont generalny został zrealizowany wyłącznie w celu doprowadzenia budynku do stanu umożliwiającego zasiedlenie przez właścicieli. Był on odpowiedzią na stan techniczny obiektu, a nie działaniem planowanym w celu odsprzedaży lokali.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1)Czy sprzedaż lokali mieszkalnych wymagała rejestracji jako podatnik VAT oraz odprowadzenia podatku VAT?

2)Jeśli tak, to czy mógł Pan odprowadzić podatek VAT od części swojej i części Pana żony?

Pana stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Ad. 1

Obowiązek podatkowy w VAT.

Pana zdaniem, sprzedaż lokali mieszkalnych nie powinna być traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zakup nieruchomości miał charakter prywatny, a sprzedaż wynikała z konieczności rozwiązania sytuacji współwłasności.

Podział nieruchomości oraz jej sprzedaż nie wynikały z intencji prowadzenia działalności gospodarczej, lecz z chęci odzyskania zainwestowanych środków i ich ponownego przeznaczenia na cele mieszkaniowe.

Ponadto na podkreślenie zasługuje fakt, że sprzedaż:

• została dokonana w ramach zarządu majątkiem prywatnym,
• Wnioskodawca, jego żona oraz współwłaściciel nie prowadzili działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami,
• Nieruchomość pierwotnie została zakupiona na cele mieszkaniowe,
• podział na mniejsze lokale wynikał wyłącznie z konieczności sprzedaży nieruchomości w bardziej atrakcyjnej formie,
• sprzedaż miała charakter incydentalny i nie była prowadzona w sposób zorganizowany oraz powtarzalny.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach:

• Wyrok TSUE z 15 września 2011 r., sygn. C-180/10 i C-181/10, który wskazuje, że sprzedaż majątku osobistego nie oznacza automatycznie działalności gospodarczej podlegającej VAT,
• Interpretacja indywidualna z 17 marca 2023 r. (sygn. 0112-KDIL1-2.4012.609.2022.3.PM), Dyrektor KIS stwierdził, że osoba fizyczna nie jest uznawana za podatnika VAT w przypadku jednorazowych, okazjonalnych transakcji sprzedaży majątku osobistego, które nie są prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły,
• podobnie, w interpretacji z 30 czerwca 2016 r. (sygn. IBPP1/4512-267/16/AR), podkreślono, że sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, nabytej bez zamiaru odsprzedaży i niewykorzystywanej w działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu VAT,
• podobne stanowisko prezentuje również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO, która wskazuje, że okazjonalna sprzedaż majątku osobistego przez osobę fizyczną, bez nadania jej stałego charakteru i bez podejmowania działań wykraczających poza zwykły zarząd majątkiem, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Ad. 2

Możliwość odprowadzenia VAT od części żony.

Uważa Pan, że skoro w chwili sprzedaży żona nie była podatnikiem VAT, to podatek od jej części udziału nie powinien być naliczany.

Działał Pan na podstawie pełnomocnictwa, a sprzedaż została dokonana łącznie. Sugerując się tym odprowadził Pan VAT od całych wspólnych 50% udziałów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie skutków podatkowych w podatku VAT związanych ze sprzedażą udziałów w lokalach mieszkalnych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem nieruchomości czy to niezabudowane, czy zabudowane, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a)określone udziały w nieruchomości;

b)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;

c)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W konsekwencji, należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntów), jak również udziału we współwłasności nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

W myśl natomiast art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) - jako podatnik podatku VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (lokali mieszkalnych) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży udziału w przedmiotowych lokalach, podejmował Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że w 2019 r. nabył Pan z żoną oraz osobą trzecią nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym w następujących udziałach: 50% Pan z żoną i 50% współwłaściciel niepowiązany. Między Panem i żoną obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, tak więc nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym nabyta w 2019 r. została nabyta do wspólności majątkowej małżeńskiej. W momencie nabycia nieruchomości w 2019 r. był Pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie otrzymał Pan faktury z wykazaną kwotą podatku przy nabyciu nieruchomości. Nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości.

W związku z brakiem porozumienia między współwłaścicielami co do sposobu użytkowania nieruchomości postanowił Pan wraz z żoną i współwłaścicielem sprzedać udziały i przeznaczyć uzyskane środki na zakup nowego mieszkania. Ze względu na wielkość nieruchomości zdecydował Pan ze współwłaścicielami o jej podziale i wyodrębnieniu 8 lokali celem łatwiejszej i szybszej sprzedaży, tj.:

• w 2022 r. sprzedano 2 lokale mieszkalne bez naliczonego podatku VAT,
• w 2022 r. sprzedano 4 lokale mieszkalne z naliczonym podatkiem VAT.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako pośrednik w obrocie nieruchomościami, w momencie nabycia nieruchomości był pan czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Opisana we wniosku nieruchomość nie była jednak wykorzystywana w działalności gospodarczej. Należny podatek VAT ze sprzedaży wykazał Pan w swojej deklaracji - pliku JPK_VAT składanego z działalności gospodarczej zarówno od swojej, jak i od żony części. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. lokali przeznaczył Pan wraz z żoną na zakup nowego mieszkalnia na cele mieszkaniowe. Podział budynku na 8 lokali nastąpił kilka miesięcy po zakupie. Po uzyskaniu ekspertyzy techniczno - budowlanej okazało się, że podział na dwa lokale (jeden dla Pana i Pana żony, drugi dla współwłaściciela) jest niemożliwy ze względu na konieczność wprowadzenia istotnych zmian w strukturze budynku. W związku z tym na etapie realizacji inwestycji zdecydowaliście Państwo o podziale budynku na 8 samodzielnych lokali, z których każdy został wyodrębniony trwałymi ścianami, wyposażony w instalacje sanitarne, elektryczne, kuchenne oraz pomieszczenia pomocnicze. Zdecydowali się Państwo na przeprowadzenie kompleksowych prac, tj. wymianę pokrycia dachowego, remont i wzmocnienie stropów, wykonanie nowych ścian działowych, montaż nowych instalacji wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych, CO i całkowitą naprawę elewacji. Ponadto, w nadesłanym uzupełnieniu wskazał Pan, że na przestrzeni ostatnich 10 lat sprzedał Pan dwie nieruchomości - domy poniemieckie na cele mieszkaniowe Pana wraz z żoną. Środki ze sprzedaży przeznaczył Pan na zakup nowego mieszkania. Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako pośrednik w obrocie nieruchomościami. Opisana we wniosku nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Lokale mieszkalne w żadnym okresie nie były przedmiotem odpłatnego najmu, dzierżawy, ani innej odpłatnej czynności o podobnym charakterze. Nie podejmował Pan żadnych aktywnych działań marketingowych poza zwykłe formy ogłoszenia mających na celu dokonanie sprzedaży tych lokali. Nabywcy lokali zostali pozyskani poprzez podstawowe ogłoszenia internetowe, bez korzystania z biura rachunkowego. Nie udzielał Pan pełnomocnictwa żadnemu podmiotowi do działania w Pana imieniu w związku ze sprzedażą 6 lokali.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż lokali mieszkalnych w 2022 r. wymagała rejestracji Pana jako podatnika VAT oraz odprowadzenia podatku VAT od tej sprzedaży zarówno od Pana części posiadanych udziałów w lokalach, jak i od części udziałów przypadających Pana żonie (w sumie od 50% udziałów w lokalach).

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga zatem oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W odniesieniu do sprzedaży 6 wyodrębnionych, samodzielnych lokali mieszkalnych należy stwierdzić, że całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pana działań wskazuje, że nie są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W przedmiotowej sprawie podejmowany był szereg zorganizowanych działań, stanowiących ciąg następujących po sobie zdarzeń, które świadczą o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z opisu sprawy wynika, że dokonywał Pan świadomych, aktywnych działań zmierzających do podniesienia atrakcyjności posiadanej nieruchomości w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Przeprowadził Pan kompleksowe prace w wyniku, których doszło do wyodrębnienia 8 samodzielnie funkcjonujących lokali i przystosowania ich do zamieszkania. Z wniosku wyraźnie wynika, że przed sprzedażą podjął Pan czynności wymagające zaangażowania środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości. W analizowanej sprawie kluczowym są działania przygotowawcze, m.in. kapitalny remont i wyodrębnienie samodzielnych lokali mieszkalnych. Całokształt działań wskazuje na działanie w sposób zorganizowany i planowany, a poniesione nakłady remontowe zwiększyły wartość nieruchomości i jej atrakcyjność rynkową. Nieruchomość posiadająca w momencie rozpoczęcia remontu jedynie ściany zewnętrzne i nośne, stała się po tym remoncie nieruchomością, w której można było wyodrębnić 8 samodzielnych lokali mieszkalnych.

Opisane przez Pana działania, związane ze sprzedażą wyodrębnionych lokali mieszkalnych są przejawem Pana profesjonalnej i zorganizowanej aktywności, której nie sposób uznać za typowe (zwykłe) rozporządzanie majątkiem osobistym (prywatnym). Jak sam Pan wskazał we wniosku, sprzedaż lokali wynikała z chęci odzyskania zainwestowanych środków i przeznaczenia ich na zakup kolejnego lokalu mieszkalnego, a sam podział na 8 lokali mieszkalnych miał na celu ułatwienie ich sprzedaży. W sprawie znaczenie ma również fakt podjęcia przez Pana działań mających charakter ciągły, zorganizowany, nakierowany na uzyskanie zysku ze sprzedaży nieruchomości. Wykonanie opisanych we wniosku czynności wskazuje na podjęcie przez Pana świadomych działań mających na celu sprzedaż nieruchomości, które nie mogą zostać uznane za czynności wykonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż wydzielonych lokali nastąpiła w warunkach wskazujących na działania w ramach działalności gospodarczej. Podjął Pan czynności zmierzające do podziału posiadanej nieruchomości na 8 samodzielnych, wyodrębnionych lokali. Podkreślenia wymaga również, że sprzedaż 6 lokali, o których mowa we wniosku, nie była jednorazowa - dokonywał Pan już bowiem w przeszłości sprzedaży nieruchomości - dwóch poniemieckich domów, które miały służyć Panu i żonie do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, ale ze względu na zły stan techniczny musieli Państwo te nieruchomości sprzedać.

Przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego przebieg czynności i ich następstwo świadczą o tym, że działania podejmowane przez Pana były przemyślane, planowane i stanowiły proces, który był nastawiony na osiągnięcie zysku. Można więc tu mówić o trwałym i zorganizowanym działaniu, które ma charakter zarobkowy i zostało podjęte w celu odniesienia korzyści finansowej. Działania te cechują się dążeniem do uzyskania jak największego zysku z planowanej sprzedaży. Działania te, oceniane łącznie, mają cechy działalności gospodarczej. Nie sposób tutaj mówić o przypadkowym i okazjonalnym charakterze czynności, którym nie można przypisać cech osiągnięcia korzyści finansowej, w sytuacji, gdy podjęte są/będą czynności przygotowujące do sprzedaży w postaci wyodrębnienia 8 samodzielnie funkcjonujących lokali i przystosowania ich do zamieszkania, a następnie sprzedaży. Stwierdzić należy, że czynności takie nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem majątkiem osobistym, natomiast noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wpływu na powyższa ocenę nie może mieć wskazanie przez Pana, że decyzja o wykonaniu kapitalnego remontu budynku, w wyniku którego finalnie wyodrębniono 8 samodzielnych lokali mieszkalnych, była związana z chęcią zamieszkania przez Państwa w tej nieruchomości, bowiem trudnym do wyobrażenia byłaby sytuacja wykorzystywania przez Państwa 8 samodzielnych lokali mieszkalnych do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że w analizowanej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę do uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy z tytułu dokonanej w 2022 r. sprzedaży posiadanych przez Pana udziałów w 6 lokalach mieszkalnych należących do majątku wspólnego Pana i Pana żony. Zatem czynność sprzedaży udziału w wyodrębnionych lokalach mieszkalnych na moment transakcji podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do Pana wątpliwości dotyczących tego, czy z tytułu sprzedaży miał Pan obowiązek rejestracji dla celów podatku VAT oraz odprowadzenia podatku VAT zarówno od swojej części, jak i od części żony należy zauważyć, że w momencie nabycia nieruchomości, tj. w 2019 r. był Pan oraz obecnie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Trzeba mieć na względzie, że całokształt czynności podejmowanych przez podatnika, zarówno w ramach prowadzenia własnej działalności gospodarczej, jak i z tytułu innych czynności (np. z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych), stanowi prowadzenie działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, co wywiedziono powyżej. Tym samym dokonując rejestracji jako podatnik VAT czynny, podatnik dokonuje jej dla wszystkich czynności wykonywanych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, występując jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem w niniejszej sprawie nie było potrzeby odrębnej rejestracji jako podatnik VAT z tytułu dokonanej przez Pana dostawy lokali, bowiem był Pan już tym podatnikiem w momencie dokonywania tej sprzedaży.

Z wniosku wynika ponadto, że lokale mieszkalne były w momencie sprzedaży własnością obojga małżonków i oboje małżonkowie (co wynika z treści opisu sprawy) podejmowali czynności związane z przygotowaniem lokali do sprzedaży, a nie wyłącznie Pan. W niniejszej sprawie jest Pan odrębnym od małżonki, podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i zobowiązany był Pan do odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży lokali mieszkalnych wyłącznie w części przypadającej na Pana jako ich współwłaściciela na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, a nie jak Pan wskazał, od sprzedaży „całych wspólnych 50% udziałów”.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług wyłącznie względem Pana, a nie wywiera skutku prawnego dla Pana żony jako współwłaścicielki lokali mieszkalnych znajdujących się w Państwa majątku wspólnym.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Oceniając całościowo Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis sprawy różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2 dotyczących podatku VAT. W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3 i nr 4 dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.