Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:
·prawidłowe – w części dotyczącej możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów;
·nieprawidłowe – w części dotyczącej sposobu obliczania VAT-marży przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:
·możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów;
·sposobu obliczania VAT-marży przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów.
Uzupełnił go Pan pismem z 10 czerwca 2025 r. (wpływ 10 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan stację demontażu pojazdów. Nabywa Pan od osób fizycznych pojazdy, na które wystawia Pan zaświadczenie o demontażu pojazdu. Klient otrzymuje z tego tytułu od Pana zapłatę, np. (…) zł, na którą wystawia Pan dokument KW. De facto oznacza to, że kupuje Pan cały pojazd z przeznaczeniem do rozbiórki.
Zdemontowane z pojazdu części, które są w dobrym stanie technicznym, przeznacza Pan do dalszej odsprzedaży – głównie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Obecnie sprzedaż dokumentuje Pan paragonami z naliczoną stawką VAT 23%.
Zgodnie z informacją otrzymaną w rozmowie z urzędem skarbowym, możliwe jest zastosowanie procedury opodatkowania marży VAT, jeśli spełnione są warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT – tj. towary używane nabyte od osób niebędących podatnikami VAT.
W związku z powyższym ma Pan wątpliwości co do prawidłowego ustalania podstawy opodatkowania VAT w przypadku sprzedaży pojedynczych części z pojazdu.
W uzupełnieniu wskazał Pan następujące informacje:
1. Czy jest Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT? Jeżeli nie, to czy korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą? Jeżeli tak, to należy wskazać od kiedy.
Odp.: Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym z dniem (…) maja 1998 r.
2. Czy zakup pojazdów, z których zdemontowane części będzie Pan dalej sprzedawał, nastąpi wyłącznie od osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej? Jeżeli nie, to od jakich jeszcze podmiotów będzie Pan nabywał pojazdy? W szczególności, proszę wskazać, czy będą to podmioty, o których mowa w art. 120 ust. 10 ustawy?
Odp.: Tak, zakup pojazdów, z których zdemontowane części dalej będzie Pan sprzedawał, nastąpi wyłącznie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
3. Czy części zdemontowane z pojazdu, które przeznaczy Pan do dalszej odsprzedaży, będą spełniały definicję towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy?
Odp.: Tak, wszystkie zdemontowane części przeznaczone do dalszej odsprzedaży spełniają definicję towarów używanych w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.
4. Czy dostawa pojazdów, z których zdemontowane części będzie Pan dalej sprzedawał, na Pana rzecz będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zwolniona od podatku VAT czy niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT?
Odp.: Dostawa pojazdów na Pana rzecz przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu VAT.
5. Czy będzie Pan zawierał umowy cywilnoprawne z osobami fizycznymi, od których będzie Pan nabywał pojazdy do demontażu?
Odp.: Nie będzie Pan zawierał umów cywilnoprawnych. Na nabywane pojazdy wystawia Pan następującą dokumentację:
·zaświadczenie o demontażu pojazdu;
·zaświadczenie o przyjętej kwocie od sprzedawcy;
·dokument Kasa Wypłaci.
6. Czy będzie Pan dokumentował nabycie pojazdów samodzielnie sporządzonym dowodem wewnętrznym, który będzie określał: opis przedmiotu, sprzedawcę, kwotę zakupu, datę zakupu i miejsce zakupu?
Odp.: Tak, będzie Pan dokumentował nabycie pojazdów samodzielnie sporządzonym dowodem wewnętrznym, który będzie określał: opis przedmiotu, sprzedawcę, kwotę zakupu i miejsce zakupu.
7. Jakie dane znajdują się na dokumencie KW oraz zaświadczeniu o demontażu pojazdu, o których mowa we wniosku? W szczególności proszę wskazać, czy na tych dokumentach znajdują się dane sprzedawcy (imię i nazwisko).
Odp.: Dokument KW zawiera: numer KW, datę wystawienia, dane sprzedawcy (imię, nazwisko, adres), numer VIN, markę, model pojazdu oraz kwotę zapłaty.
Zaświadczenie o demontażu pojazdu zawiera: dane sprzedawcy (imię, nazwisko, adres), dane zakupionego pojazdu (numer VIN, numer rejestracyjny, markę, typ, model, masę) datę i miejsce wydania zaświadczenia.
8. Czy prowadzona przez Pana dokumentacja będzie pozwalała na powiązanie każdej wymontowanej części nadającej się do dalszego użycia z konkretną umową zakupu pojazdu do demontażu, tj. czy będzie można zidentyfikować konkretny pojazd jak i osobę, która go sprzedała?
Odp.: Tak, prowadzona przez Pana dokumentacja pozwoli na powiązanie każdej wymontowanej części nadającej się do dalszego użycia z konkretnym zaświadczeniem o demontażu pojazdu i konkretnym dokumentem KW.
Pytania
1. Czy w opisanym stanie faktycznym może Pan stosować procedurę opodatkowania marży VAT przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów nabytych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej?
2. Czy może Pan uznać, że dopóki łączna kwota sprzedaży części z danego pojazdu nie przekracza ceny jego zakupu, to nie powstaje marża, a VAT należy rozliczyć dopiero od nadwyżki przychodu ponad koszt zakupu pojazdu (czyli od faktycznej marży uzyskanej ze sprzedaży kolejnych części)?
Jako przepisy prawa podatkowego wskazał Pan w części E poz. 57 wniosku art. 120 ust. 1 pkt 4, ust. 4 oraz ust. 10 ustawy.
Pana stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zgodnie z art. 120 ust. 4 i 10 ustawy o VAT, sprzedaż towarów używanych może być opodatkowana według procedury marży, o ile towary te zostały nabyte od osoby niebędącej podatnikiem VAT.
Pojazdy, które nabywa Pan od osób fizycznych wycofujących auta z eksploatacji, spełniają ten warunek – osoby te nie są podatnikami VAT i nie wystawiają faktur VAT przy sprzedaży pojazdu. Części uzyskane z demontażu tych pojazdów są towarami używanymi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, ponieważ zostały wcześniej użyte i nadają się do dalszego wykorzystania.
Ad. 2
Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest marża, czyli różnica pomiędzy kwotą sprzedaży a ceną nabycia towaru, pomniejszona o VAT.
W przypadku, gdy nabywa Pan cały pojazd za określoną kwotę (...), a następnie sprzedaje Pan z niego części, uzasadnione jest, Pana zdaniem, uznanie, że pierwsze sprzedane części pokrywają koszt zakupu całego pojazdu. Dopóki łączna wartość sprzedaży części z danego pojazdu nie przekroczy ceny jego nabycia, uzyskany przychód nie stanowi marży, lecz zwrot kosztu.
Marża – a tym samym podstawa opodatkowania VAT – powstaje dopiero w momencie sprzedaży części, których łączna wartość przekracza koszt zakupu pojazdu. W Pana ocenie, takie podejście jest zgodne z logiką i duchem ustawy oraz potwierdzane w indywidualnych interpretacjach podatkowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:
·prawidłowe – w części dotyczącej możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów;
·nieprawidłowe – w części dotyczącej sposobu obliczania VAT-marży przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na mocy art. 120 ust. 4 ustawy:
W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.
W myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.
Natomiast art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy stanowi, że:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.
Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).
Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z 18 stycznia 2017 r. w sprawie C-471/15 dotyczące zastosowania procedury VAT marża dla dostawy części samochodowych. W orzeczeniu tym TSUE orzekł, że:
Artykuł 311 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że części używane pochodzące z pojazdu samochodowego wycofanego z eksploatacji, nabytego przez przedsiębiorstwo zajmujące się recyklingiem samochodowym od osoby fizycznej i przeznaczone do odsprzedaży jako części zamienne stanowią »towary używane« w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym dostawy tego rodzaju części dokonane przez podatnika-pośrednika są objęte zakresem zastosowania procedury marży.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują stosowania szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku.
Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.
Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy:
Przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:
1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 113 lub art. 113a;
3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 113 lub art. 113a;
5) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi Pan stację demontażu pojazdów. Nabywa Pan od osób fizycznych pojazdy, na które wystawia Pan zaświadczenie o demontażu pojazdu. Klient otrzymuje z tego tytułu od Pana zapłatę, na którą wystawia Pan dokument KW. Zdemontowane z pojazdu części, które są w dobrym stanie technicznym, przeznacza Pan do dalszej odsprzedaży – głównie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Zakup pojazdów, z których zdemontowane części dalej będzie Pan sprzedawał, nastąpi wyłącznie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wszystkie zdemontowane części przeznaczone do dalszej odsprzedaży spełniają definicję towarów używanych w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Dostawa pojazdów na Pana rzecz przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu VAT. Na nabywane pojazdy wystawia Pan następującą dokumentację:
·zaświadczenie o demontażu pojazdu;
·zaświadczenie o przyjętej kwocie od sprzedawcy;
·dokument Kasa Wypłaci.
Będzie Pan dokumentował nabycie pojazdów samodzielnie sporządzonym dowodem wewnętrznym, który będzie określał: opis przedmiotu, sprzedawcę, kwotę zakupu i miejsce zakupu. Dokument KW zawiera: numer KW, datę wystawienia, dane sprzedawcy (imię, nazwisko, adres), numer VIN, markę, model pojazdu oraz kwotę zapłaty. Zaświadczenie o demontażu pojazdu zawiera: dane sprzedawcy (imię, nazwisko, adres), dane zakupionego pojazdu (numer VIN, numer rejestracyjny, markę, typ, model, masę) datę i miejsce wydania zaświadczenia. Prowadzona przez Pana dokumentacja pozwoli na powiązanie każdej wymontowanej części nadającej się do dalszego użycia z konkretnym zaświadczeniem o demontażu pojazdu i konkretnym dokumentem KW.
Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy może Pan stosować procedurę opodatkowania VAT-marża przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów nabytych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Odnosząc się do Pana wątpliwości w oparciu o przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że szczególna procedura – jak już wcześniej wskazano – dotyczy tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył w celu ich dalszej odsprzedaży od określonej kategorii podmiotów.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem Pana działalności jest sprzedaż części do pojazdów pochodzących z demontażu. Zakup pojazdów, z których zdemontowane części dalej będzie Pan sprzedawał, nastąpi wyłącznie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wskazał Pan również, że wszystkie zdemontowane części przeznaczone do dalszej odsprzedaży spełniają definicję towarów używanych w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, a prowadzona przez Pana dokumentacja pozwoli na powiązanie każdej wymontowanej części nadającej się do dalszego użycia z konkretnym zaświadczeniem o demontażu pojazdu i konkretnym dokumentem KW. Uwzględniając zatem powyższe informacje oraz powołane wcześniej orzeczenie TSUE w sprawie C-471/15 należy stwierdzić, że skoro nabywa Pan pojazdy przeznaczone do demontażu i dalszej odsprzedaży ich części od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, to do sprzedaży tych części ma zastosowanie procedura VAT-marża wskazana w art. 120 ust. 4 ustawy.
W konsekwencji, może Pan stosować procedurę opodatkowania VAT-marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy, przy sprzedaży używanych części pochodzących z pojazdów nabytych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, o których mowa w art. 120 ust. 10 ustawy.
Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Kolejne Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy może Pan uznać, że dopóki łączna kwota sprzedaży części z danego pojazdu nie przekracza ceny jego zakupu, to nie powstaje marża, a VAT należy rozliczyć dopiero od nadwyżki przychodu ponad koszt zakupu pojazdu (czyli od faktycznej marży uzyskanej ze sprzedaży kolejnych części).
Jak już wcześniej wspomniano, z art. 120 ust. 4 ustawy wynika, że marża będąca podstawą opodatkowania przy sprzedaży towarów używanych stanowi różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.
Ustawa o podatku VAT nie precyzuje pojęcia „kwota nabycia” w przypadku stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków. Zatem należy posiłkować się definicją zawartą w Szóstej Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowana (77/388/EWG). Artykuł 26a część B ust. 3 VI Dyrektywy dla określenia podstawy opodatkowania dostaw towarów przy zastosowaniu marży podaje definicję „ceny nabycia”. Według niej „cena nabycia” oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał od podatnika – pośrednika opodatkowanego.
Zatem dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).
Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy stwierdzić, że określając podstawę opodatkowania (marżę) powinien Pan wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia (zapłaconą przez Pana pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług.
We wniosku wskazał Pan, że w wyniku demontażu z pojazdu pozyskuje się części – te z nich, które są w dobrym stanie technicznym, przeznacza Pan do dalszej odsprzedaży.
Prowadzona przez Pana dokumentacja pozwoli na powiązanie każdej wymontowanej części nadającej się do dalszego użycia z konkretnym zaświadczeniem o demontażu pojazdu i konkretnym dokumentem KW.
Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy stwierdzić należy, że podstawę opodatkowania (kwotę nabycia) poszczególnych części do pojazdów powinien Pan obliczyć tak samo jak obliczana jest wartość nabywanych przez Pana pojazdów samochodowych, z których demontowane są te części, np. według klucza wagowego – udziału masy danej części w masie całego pojazdu. W takim przypadku cena nabywanego pojazdu do demontażu warunkowana jest wagą tego pojazdu, a nie jego wartością rynkową lub wartością rynkową poszczególnych jego elementów. Ustalanie ceny nabycia poszczególnych części wymontowanych z zakupionego samochodu np. według wartości rynkowej spowoduje, że cena nabycia nie będzie adekwatna do rzeczywistej wartości, którą zapłacił Pan za demontowany samochód.
Przy czym istotne jest, że winien Pan prowadzić odpowiednią ewidencję umożliwiającą sprawdzenie, że wszystkie warunki stosowania procedury VAT marża dla sprzedaży części do pojazdów pochodzących z demontowanych pojazdów zostały spełnione.
W praktyce oznaczać to będzie, że jeżeli kwota sprzedaży części z danego pojazdu będzie niższa niż kwota nabycia wówczas wystąpi marża ujemna. Nigdzie wprost w ustawie nie jest wskazane, że różnica między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku, musi być wartością dodatnią, a nie wartością ujemną. W przypadku więc, gdy podatnik sprzeda towar (części z danego pojazdu) po cenie niższej niż jego cena nabycia, podstawa opodatkowania w systemie VAT-marża będzie miała wartość ujemną, a w konsekwencji nie wystąpi podatek należny. Natomiast podatek należny po Pana stronie wystąpi w sytuacji, gdy marża będzie dodatnia, czyli w sytuacji, gdy kwota sprzedaży części z danego pojazdu będzie wyższa niż kwota nabycia tego towaru.
Zatem nie sposób zgodzić się z Pana stanowiskiem, że w przypadku, gdy nabywa Pan cały pojazd za określoną kwotę (...), a następnie sprzedaje Pan z niego części, uzasadnione jest uznanie, że pierwsze sprzedane części pokrywają koszt zakupu całego pojazdu. Dopóki łączna wartość sprzedaży części z danego pojazdu nie przekroczy ceny nabycia tego pojazdu, uzyskany przychód nie stanowi marży, lecz zwrot kosztu. Błędne jest również Pana twierdzenie, że marża – a tym samym podstawa opodatkowania VAT – powstaje dopiero w momencie sprzedaży części, których łączna wartość przekracza koszt zakupu pojazdu.
Jak bowiem rozstrzygnięto powyżej, w przypadku, gdy sprzeda Pan towar (części z danego pojazdu) po cenie niższej niż kwota nabycia tych części, podstawa opodatkowania w systemie VAT-marża będzie miała wartość ujemną, a w konsekwencji nie wystąpi podatek należny. Natomiast podatek należny po Pana stronie wystąpi w sytuacji, gdy marża będzie dodatnia, czyli w sytuacji, gdy kwota sprzedaży części z danego pojazdu będzie wyższa niż kwota nabycia tego towaru.
Ponadto należy zaznaczyć, że na gruncie przepisów podatku od towarów i usług (art. 120 ustawy) nie istnieje pojęcie przychodu, tylko pojęcie marży stanowiącej różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.
Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznałem całościowo za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności określenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ustawy.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.