Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 6 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismem z 9 czerwca 2025 r. (wpływ 9 czerwca 2025 r.) oraz pismem z 8 czerwca 2025 r. (wpływ 10 czerwca 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym, nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nigdy wcześniej także działalności gospodarczej nie prowadziła.

16 grudnia 1996 r. Wnioskodawczyni otrzymała nieodpłatnie, w drodze darowizny od swojego ojca B.B., nieruchomość gruntową - działkę siedliskową o nr ew. 1, (…) - gmina wiejska, o pow. 1.380 ha. Grunt posiadał klasę RIVa „gleby orne średniej jakości, lepsze”. Są to gleby o zdecydowanie mniejszym wyborze roślin uprawnych. Nadają się do uprawy jęczmienia, ewentualnie pod sady, nie pod wszystkie gatunki drzew (Rozporządzenie Rady Ministrów z 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów, Dz. U. z 2012 r. poz. 1246). 13 grudnia 2002 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w (…) (…), Wnioskodawczyni nabyła w drodze zasiedzenia działkę gruntu, nr ew. 2, o pow. 0,16 ha. Działka nr 2 jest wąskim pasem gruntu rolnego o wymiarach ok. 100 x 16 mb i przylega bezpośrednio do działki nr 1. Nabycia ww. nieruchomości gruntowych nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieruchomości gruntowe na przestrzeni lat, z uwagi na dużą powierzchnię, ulegały podziałom, tj. działka o numerze 1 - na działki o nr ew. 3 i nast. oraz działka o nr ew. 2 - na działki o nr ew. 4 i nast.

W latach 2004 oraz 2010, Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży, odpowiednio dwóch niezabudowanych działek gruntu rolnego (działka nr 3, o pow. 2.354 m² oraz 5 o pow. 1.1325 ha), które to działki powstały z wydzielenia wyżej opisanej działki nr 1, otrzymanej w darowiźnie od ojca. Jednocześnie pozostawiając w swoim majątku prywatnym pozostały areał działki o nr ew. 1 oraz działkę o nr ew. 2. 19 grudnia 2023 r. Starosta (…) wydał decyzję zmieniającą z urzędu treść decyzji nr (…) z 4 stycznia 2023 r., obejmującej zmianę dotychczasowej klasyfikacji gruntów w obrębie ewidencyjnym (…) w części dotyczącej m.in. działki o nr: 6, poprzez wykreślenie w działce nr 6 konturu klasyfikacyjnego RIVa o pow. 0,0992 ha oraz klasoużytku Br-Rlllb o pow. 0,1928 ha i wpisanie w to miejsce konturu klasyfikacyjnego RIVa o pow. 0,1928 ha oraz klasoużytku Br-Rlllb o pow. 0,0992 ha (grunt rolny zabudowany objęty klasą RIIIb).

Przez cały czas grunt, będący w posiadaniu Wnioskodawczyni, od 1996 r. uprawiany był jedynie na potrzeby własne (drobne plony dla własnej konsumpcji). Wnioskodawczyni nie uzyskiwała z tego tytułu żadnego przysporzenia. Od 3 lat grunt nie jest uprawiany ze względu na osobistą sytuację Wnioskodawczyni. W tym czasie był jedynie kilka razy skoszony. Wnioskodawczyni była zarejestrowana w KRUS w latach 1996-2015. Było to dobrowolne zgłoszenie do ubezpieczenia. Działalność rolnicza prowadzona była wyłącznie na własny użytek w ograniczonym zakresie. Wnioskodawczyni nie posiada/nie posiadała statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. W 2015 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła pracę na podstawie stosunku pracy, rezygnując jednocześnie z ubezpieczenia w KRUS. Wnioskodawczyni we wrześniu 2023 r. nabyła prawo do emerytury. Dodatkowo pracuje jeszcze w oparciu o umowę zlecenie. Obecnie Wnioskodawczyni stara się o grupę inwalidzką.

Nieruchomość gruntowa przez cały czas będąc w posiadaniu Wnioskodawczyni stanowiła jej majątek prywatny. Nieruchomość gruntowa nie służy, ani nie służyła Wnioskodawczyni do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności: nie była wynajmowana, dzierżawiona, użyczana ani udostępniana na podstawie umów o podobnym charakterze. Na tym terenie (7 - wyodrębniona część działki 1), Wnioskodawczyni posiada dom mieszkalny, w którym zamieszkuje na stałe oraz budynki gospodarcze przy domu, stanowiące jej majątek prywatny. Jedynie przez krótki okres użyczała partnerce swojego syna, nieodpłatnie, pomieszczenie gospodarcze o pow. 22 m², na cele prowadzonej przez nią jednoosobowej działalności (działalność ta jest zawieszona, począwszy od 2023 r.).

Obecnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać część nieruchomości gruntowych, będących w jej posiadaniu, z uwagi na to, że nie jest już w stanie jej utrzymywać ani uprawiać. Jako, że w tej części gminy nie ma uchwalonego MPZP, Wnioskodawczyni zwróciła się o wydanie warunków zabudowy wraz z wydzieleniem dwóch mniejszych działek. W 2024 r. wydano decyzje o warunkach zabudowy (decyzja nr (…) z 9 kwietnia 2024 r. oraz decyzja nr (…) z 10 maja 2024 r.), zezwalające na budowę 1 budynku mieszkalnego jednorodzinnego, na każdej z dwóch w przyszłości wydzielonych działek. W dalszej kolejności 28 listopada 2024 r. Wójt Gminy (…) wydał decyzję zatwierdzającą projekty podziału nieruchomości działki gruntu o nr ew. 6 (wyodrębniona część działki 1) o pow. 0,4903 ha na:

• działkę nr 7 o pow. 0,2828 ha, która to działka pozostaje w posiadaniu Wnioskodawczyni,
• działkę nr 8 o pow. 0,0321 ha jako drogę wewnętrzną oraz
• działki będące przedmiotem niniejszego wniosku, tj.:
• działkę nr 9 o pow. 0,0817 ha,
• działkę nr 10 o pow. 0,0924 ha.

Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży działek o numerach: 9 wraz z przylegającym do niej pasem - tj. działką o nr 11 (o łącznej pow. około 0.11 ha) oraz 10 wraz z przylegającym do niej pasem - tj. działką o nr 12 (o łącznej pow. około 0.13 ha). Działki będące przedmiotem niniejszego wniosku są wolne od zabudowań. Działki nie posiadają żadnych uzbrojeń, nie mają doprowadzonej: wody, gazu, prądu, innych mediów. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w tym zakresie, w szczególności nie składała żadnych wniosków o doprowadzenie przyłączy wody, gazu, prądu i innych.

Działki nie są ogrodzone. Wnioskodawczyni nie urządzała samodzielnie dróg dojazdowych do działek.

Jedna działka ma dojazd z drogi gminnej utwardzonej, do drugiej została jedynie wydzielona droga wewnętrzna. Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych prac ani nakładów, nie podejmowała działań, które spowodowałyby wzrost wartości działki oraz jej uatrakcyjnienie.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła ani nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności nigdy nie prowadziła działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie posiada w tej chwili potencjalnych nabywców, planuje sprzedać działki osobom fizycznym, ze względu na to, że sama zamieszkuje po sąsiedzku.

Wnioskodawczyni nie prowadziła ani nie zamierza prowadzić w przyszłości żadnych samodzielnych działań reklamowych w celu przyśpieszenia sprzedaży, w szczególności w sieci internetowej, prasie, radiu.

Wnioskodawczyni skorzystała z usług biura nieruchomości, ponieważ ze względu na swój stan zdrowia nie jest w stanie każdorazowo wychodzić i pokazywać działek potencjalnym zainteresowanym. Nie ma również kogo o to poprosić.

Wnioskodawczyni nie udzieliła nikomu żadnych pełnomocnictw, w szczególności pełnomocnictw do występowania w jej imieniu z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy. Nie udzieliła również żadnego pełnomocnictwa pracownikowi biura nieruchomości.

Nie zostały podpisane umowy przedwstępne. Jeśli w przyszłości Wnioskodawczyni będzie musiała zawrzeć umowę przedwstępną (w szczególności jeśli potencjalny nabywca będzie starał się o kredyt hipoteczny), wówczas nie planuje udzielać żadnych zgód/upoważnień w celu występowania w Jej imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych działek.

Wnioskodawczyni planuje większość uzyskanych pieniędzy przeznaczyć na remonty budynków gospodarczych oraz domu, w którym zamieszkuje. Wszystkie budynki gospodarcze wymagają wymiany dachów. Dom mieszkalny wymaga generalnego remontu. Wnioskodawczyni nie planuje zakupu innych nieruchomości.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT i w konsekwencji, czy transakcja ta będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy?

Pani stanowisko w sprawie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż działek o nr ew. 9 oraz 10 i działek o nr ew. 11 oraz 12 - nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni działa jako osoba fizyczna, nie działa w tym przypadku jako podatnik VAT. Sprzedaż działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Transakcja ta będzie związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361, tj. z 13 marca 2024 r. ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Trybunał orzekł m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek gruntu, istotne jest czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży tych gruntów Wnioskodawczyni podjęła lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawczyni za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W ocenie Wnioskodawczyni, skala zaangażowania, w odniesieniu do sprzedaży ww. działek, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie tej sprzedaży, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Działki nie zostały przez Wnioskodawczynię nabyte w celu dalszej odsprzedaży - zostały otrzymane w darowiźnie (działka o nr ew. 1) oraz przez zasiedzenie (działka o nr ew. 2). Od momentu otrzymania dużej działki w darowiźnie (1996 r.) oraz mniejszej poprzez zasiedzenie, Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych działań mających charakter profesjonalnej działalności gospodarczej.

Działki nie posiadają żadnych uzbrojeń, nie mają doprowadzonej: wody, gazu, prądu, innych mediów. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w tym zakresie, w szczególności nie składała wniosków o doprowadzenie przyłączy wody, gazu, prądu i innych.

Działki nie były i nie są ogrodzone. Wnioskodawczyni nie urządzała samodzielnie dróg dojazdowych do działek.

Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych prac ani nie ponosiła nakładów, nie podejmowała działań, które spowodowałyby wzrost wartości działki oraz jej uatrakcyjnienie.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła ani nie prowadzi działalności gospodarczej, w szczególności nigdy nie prowadziła działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie prowadziła ani nie zamierza prowadzić w przyszłości żadnych samodzielnych działań reklamowych w celu przyśpieszenia sprzedaży, w szczególności w sieci internetowej, prasie, radiu.

Środki pozyskane z ewentualnej sprzedaży działek zamierza przeznaczyć na remont posiadanego domu i budynków gospodarczych.

O podjęciu profesjonalnych działań wobec gruntów nie można również traktować podziału nieruchomości. Dokonywanie podziału nieruchomości w celu uzyskania korzystniejszego finansowo efektu przy jej sprzedaży jest typowym działaniem właścicielskim. Podejmowanie zabiegów w celu korzystnej sprzedaży nieruchomości nie może być automatycznie traktowane jako działalność w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Właściciel dużej nieruchomości planując jej zbycie nie może się ograniczać jedynie do jej sprzedaży w całości tudzież niewielkiego podziału, by nie przypisać mu profesjonalnej, ciągłej i zorganizowanej aktywności cechującej działalność podatnika VAT. Brak podziału działki utrudniałby, a może nawet uniemożliwiałby sprzedaż (tak w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lipca 2024 r. I FSK 20/22). W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 9 października 2014 r., I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., I FSK 716/14 i 29 listopada 2016 r., I FSK 636/15). Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania o cechach zawodowych, od tych, które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym (por. wyrok NSA z 12 kwietnia 2018 r., I FSK 45/18, prawomocny wyrok WSA w Gdańsku z 11 października 2022 r., I SA/Gd 816/22).

Wnioskodawczyni nie inwestowała ani nie zamierza inwestować środków pozyskanych ze sprzedaży w kolejne nieruchomości, co nadawałoby jej działaniom charakter ciągły w zamiarze dokonywania profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Jedyną nieruchomością, którą dysponuje jest ta, otrzymana w darowiźnie po ojcu w 1996 r. oraz ta nabyta przez zasiedzenie w 2002 r.

W związku z tym można stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku Wnioskodawczyni nie podejmuje i nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców, bowiem w ocenie Wnioskodawczyni, czynności poczynione w stosunku przedmiotowej nieruchomości: podział i otrzymanie warunków zabudowy - nie wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Działania podjęte przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Samo dążenie do uzyskania jak najlepszej ceny ze sprzedaży działek jest jedynie przejawem dążenia do racjonalnego zarządzania majątkiem - uzyskania odpowiednich efektów ekonomicznych bez angażowania się w prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wskazał NSA w wyroku z 24 czerwca 2021 r., II FSK 462/20, „zarząd majątkiem” swym zakresem obejmuje także rozporządzanie składnikami majątku polegające na zbywaniu tych składników z zyskiem, które stanowi element wykonywania prawa własności.

Uwzględniając przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy w ocenie Wnioskodawczyni, w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Tym samym, Wnioskodawczyni nie działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Transakcję tę uznać należy za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanej części działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podobnie m.in. w:

• Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 października 2024 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.478.2024.2.DS,
• Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2024 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.355.2024.1.AJB.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntów), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży niezabudowanych działek nr 9, 11 oraz 10 i 12, istotne jest, czy w celu dokonania ich sprzedaży podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pani podatnikiem VAT, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nigdy wcześniej nie prowadziła Pani działalności gospodarczej (w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami).

16 grudnia 1996 r. otrzymała Pani nieodpłatnie, w drodze darowizny od swojego ojca, nieruchomość gruntową - działkę siedliskową o nr 1 o pow. 1.380 ha. 13 grudnia 2002 r. na mocy postanowienia Sądu nabyła Pani w drodze zasiedzenia działkę gruntu nr 2, o pow. 0,16 ha. Nabycia ww. nieruchomości gruntowych nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieruchomości gruntowe na przestrzeni lat, z uwagi na dużą powierzchnię, ulegały podziałom, tj. działka o nr 1 - na działki o nr ew. 3 i nast. oraz działka o nr 2 - na działki o nr 4 i nast. Przez cały czas grunt, będący w Pani posiadaniu od 1996 r. uprawiany był jedynie na potrzeby własne (drobne plony dla własnej konsumpcji). Nie uzyskiwała Pani z tego tytułu żadnego przysporzenia. Od 3 lat grunt nie jest uprawiany ze względu na Pani osobistą sytuację. Nieruchomość gruntowa stanowiła Pani majątek prywatny - nie służy, ani nie służyła Pani do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności: nie była wynajmowana, dzierżawiona, użyczana ani udostępniana na podstawie umów o podobnym charakterze. Na tym terenie (7 - wyodrębniona część działki 1), posiada Pani dom mieszkalny, w którym zamieszkuje na stałe oraz budynki gospodarcze przy domu, stanowiące Pani majątek prywatny.

Planuje Pani sprzedać część nieruchomości gruntowych z uwagi na to, że nie jest już Pani w stanie jej utrzymywać, ani uprawiać. Jako, że w tej części gminy nie ma uchwalonego MPZP, zwróciła się Pani o wydanie warunków zabudowy wraz z wydzieleniem dwóch mniejszych działek. W 2024 r. wydano dwie decyzje o warunkach zabudowy, zezwalające na budowę 1 budynku mieszkalnego jednorodzinnego, na każdej z dwóch w przyszłości wydzielonych działek. W dalszej kolejności 28 listopada 2024 r. Wójt Gminy wydał decyzję zatwierdzającą projekty podziału nieruchomości działki gruntu o nr 6 (wyodrębniona część działki 1) o pow. 0,4903 ha na:

• działkę nr 7 o pow. 0,2828 ha, która to działka pozostaje w Pani posiadaniu,
• działkę nr 8 o pow. 0,0321 ha jako drogę wewnętrzną oraz
• działki będące przedmiotem sprzedaży wniosku, tj.:
• działkę nr 9 o pow. 0,0817 ha,
• działkę nr 10 o pow. 0,0924 ha.

Planuje Pani dokonać sprzedaży działek o numerach: 9 wraz z przylegającym do niej pasem - tj. działką o nr 11 (o łącznej pow. około 0.11 ha) oraz 10 wraz z przylegającym do niej pasem - tj. działką o nr 12 (o łącznej pow. około 0.13 ha). Działki nie posiadają żadnych uzbrojeń, nie mają doprowadzonej: wody, gazu, prądu, innych mediów.

Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w opisanej sytuacji będzie Pani występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT i w konsekwencji, czy transakcja ta będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do planowanej sprzedaży ww. działek będzie Pani spełniać przesłanki do uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług, w zakresie ww. czynności.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek nr 9, 11 oraz 10 i 12 - będących przedmiotem zapytania - wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że nabyła Pani nieruchomości (które następnie uległy podziałom m.in. na działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży) nieodpłatnie, w drodze darowizny oraz na mocy postanowienia Sądu w drodze zasiedzenia. Nie jest Pani podatnikiem VAT, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nigdy wcześniej nie prowadziła Pani działalności gospodarczej (w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami). Przez cały czas grunt, będący w Pani posiadaniu uprawiany był jedynie na potrzeby własne (drobne plony dla własnej konsumpcji). Nie uzyskiwała Pani z tego tytułu żadnego przysporzenia. Od 3 lat grunt nie jest uprawiany ze względu na Pani osobistą sytuację. Nieruchomość gruntowa stanowiła Pani majątek prywatny - nie służy, ani nie służyła Pani do prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności: nie była wynajmowana, dzierżawiona, użyczana ani udostępniana na podstawie umów o podobnym charakterze. Działki nie posiadają żadnych uzbrojeń, nie mają doprowadzonej: wody, gazu, prądu, innych mediów. Nie podejmowała Pani żadnych działań w tym zakresie, w szczególności nie składała żadnych wniosków o doprowadzenie przyłączy wody, gazu, prądu i innych. Nie wykonywała Pani żadnych prac ani nakładów, nie podejmowała działań, które spowodowałyby wzrost wartości działek oraz ich uatrakcyjnienie. Nie prowadziła, ani nie zamierza Pani prowadzić w przyszłości żadnych samodzielnych działań reklamowych w celu przyśpieszenia sprzedaży, w szczególności w sieci internetowej, prasie, radiu. Skorzystała Pani jedynie z usług biura nieruchomości, ponieważ ze względu na swój stan zdrowia nie jest Pani w stanie każdorazowo wychodzić i pokazywać działek potencjalnym zainteresowanym (nie ma Pani również kogo o to poprosić). Nie udzieliła Pani nikomu żadnych pełnomocnictw, w szczególności pełnomocnictw do występowania w Pani imieniu z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy. Nie udzieliła Pani również żadnego pełnomocnictwa pracownikowi biura nieruchomości. Nie zostały podpisane umowy przedwstępne. Jeśli w przyszłości będzie Pani musiała zawrzeć umowę przedwstępną (w szczególności jeśli potencjalny nabywca będzie starał się o kredyt hipoteczny), wówczas nie planuje Pani udzielać żadnych zgód/upoważnień w celu występowania w Pani imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowych działek.

Jedynymi działaniami jakie poczyniła Pani w stosunku do ww. działek było zwrócenie się o wydanie warunków zabudowy (ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) wraz z wydzieleniem dwóch mniejszych działek. Poza wskazanymi powyżej czynnościami, nie podjęła Pani żadnych innych działań mających na celu przygotowanie ww. działek do sprzedaży lub zwiększenie ich atrakcyjności.

W związku z powyższymi okolicznościami stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży działek nr 9, 11 oraz 10 i 12 nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy (ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) w związku z wydzieleniem dwóch mniejszych działek a także skorzystanie z usług biura nieruchomości w zw. z planowaną sprzedażą nie stanowi o zawodowej działalności. Całokształt powyższych okoliczności wskazuje, że Pani aktywność mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE w sprawie C-180/10 i C-181/10.

Dokonując sprzedaży działek nr 9, 11 oraz 10 i 12, będzie Pani korzystać z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż ww. działek nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.