Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu „sposobu określenia proporcji” i dokonania korekty rozliczenia. Uzupełnili go Państwo pismem z 19 maja 2025 r. (wpływ 20 maja 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest instytucją kultury współprowadzoną przez Województwo (...) oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Formą organizacyjną prowadzenia działalności kulturalnej jest muzeum. Wnioskodawca jest wpisany do Rejestru Instytucji Kultury pod numerem (...) prowadzonego przez Województwo (...). Wnioskodawca posiada osobowość prawną oraz status podatnika podatku od towarów i usług na podstawie zgłoszenia rejestracyjnego z dnia (...) złożonego w (...).
Jako instytucja kultury Wnioskodawca świadczy działalność w oparciu o ustawę z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.), ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1991 r. Nr 114, poz. 493 z późn. zm.) oraz w oparciu o statut nadany Uchwałą (...) Sejmiku Województwa (...) z dnia (...).
Wnioskodawca gromadzi i przechowuje dobra kultury, w tym zabytki i materiały dokumentacyjne w zakresie (...) polskiej i jej zaplecza historycznego i obyczajowego, upowszechnia wartości (...), nauki i kultury w oparciu o posiadane zbiory, kształtuje wrażliwość poznawczą i estetyczną, prowadzi działalność naukową i edukacyjną, współpracuje z muzeami oraz innymi instytucjami, w tym archiwami i bibliotekami aktywnymi w sferze kultury w kraju i za granicą, współdziała w upowszechnianiu (...) z innymi podmiotami realizującymi cele i zadania związane z działalnością statutową Wnioskodawcy.
Wnioskodawca realizuje powyższe cele i umożliwia kontakt ze swoimi zbiorami m.in. poprzez:
1)gromadzenie dóbr kultury, w tym zabytków i materiałów dokumentacyjnych;
2)inwentaryzowanie, katalogowania i naukowe opracowywanie zgromadzonych muzealiów i materiałów dokumentacyjnych;
3)przechowywanie zgromadzonych zbiorów w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo oraz magazynowanie ich w sposób dostępny dla celów naukowych;
4)zabezpieczanie i konserwację posiadanych muzealiów;
5)urządzanie wystaw stałych, czasowych i objazdowych;
6)organizowanie i prowadzenie badań oraz ekspedycji naukowych;
7)udostępnianie zbiorów do celów naukowych i edukacyjnych;
8)prowadzenie działalności edukacyjnej;
9)zapewnienie właściwych warunków zwiedzania i korzystania ze zbiorów;
10)prowadzenie działalności wydawniczej, m.in. publikowanie wyników badań naukowych, katalogów, przewodników po zbiorach własnych oraz wystawach, prac popularnonaukowych z zakresu swojej specjalności;
11)utrwalanie na nośnikach audiowizualnych wypowiedzi i autorecytacji utworów współczesnych pisarzy i wprowadzanie do zbiorów dokumentacji (...) w takich formach;
12)organizowanie i realizację wspólnych przedsięwzięć z innymi instytucjami krajowymi i zagranicznymi;
13)prowadzenie badań nad życiem i twórczością (...).
Wnioskodawca jest co do zasady jednostką organizacyjną nienastawioną na osiągnięcie zysku. Jako dodatkową może prowadzić działalność gospodarczą, lecz jedynie w celu finansowania zadań określonych w art. 2 ustawy o muzeach. Przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej nie pokrywają jednak kosztów funkcjonowania instytucji. Niezbędne środki na finansowanie działalności Wnioskodawca pozyskuje przede wszystkim w formie dotacji podmiotowych i celowych od organizatorów oraz darowizn od osób fizycznych i prawnych.
Bieżąca działalność i zobowiązania Wnioskodawcy są finansowane z uzyskiwanych przychodów, którymi zgodnie z § 15 Statutu są:
1)wpływy z prowadzonej działalności,
2)wpływy z najmu i dzierżawy składników majątkowych Muzeum,
3)dotacje otrzymywane od Ministra Kultury i od Województwa (...),
4)środki otrzymywane od osób fizycznych i osób prawnych oraz z innych źródeł.
Wnioskodawca prowadzi jako dodatkową działalność gospodarczą w szczególności w zakresie:
1)wynajmu pomieszczeń,
2)sprzedaży pamiątek i wydawnictw,
3)usług hotelowych,
4)usług reklamowych.
Dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy może być wykorzystany wyłącznie na działalność statutową (§ 18 Statutu).
Wnioskodawca ma siedzibę w (...), a terenem jego działań jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej i zagranica.
Poza działalnością realizowaną przez Wnioskodawcę w głównej siedzibie, Wnioskodawca posiada następujące oddziały, tj. (...). Wnioskodawca prowadzi działalność odpłatną (usługi wstępu, sprzedaż publikacji, sprzedaż pamiątek, sprzedaż praw do wizerunków obiektów), jak i działalność nieodpłatną (np. organizacja nieodpłatnych wydarzeń, nieodpłatny wstęp - część oddziałów prowadzi zasadniczo działalność nieodpłatną).
Wnioskodawca w oparciu o treść art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku ze zmianą na stanowisku Głównej Księgowej począwszy od 2024 roku kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług oblicza zgodnie ze sposobem określenia proporcji. We wcześniejszych latach Wnioskodawca odliczał 100% podatku naliczonego od faktur zakupu.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
Nabywane towary i usługi są i były wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Nabywane towary i usługi służą i służyły w poprzednich latach różnym rodzajom działalności, zarówno tej podstawowej czyli związanej z gromadzeniem, opracowywaniem, przechowywaniem, zabezpieczaniem i udostępnianiem zbiorów, czy też prowadzeniem działalności edukacyjnej, jak i dodatkowej polegającej na wynajmie pomieszczeń, sprzedaży pamiątek i wydawnictw, usług hotelowych i reklamowych. Przyporządkowania ponoszonych wydatków bezpośrednio do poszczególnych rodzajów czynności nie jest i nie było możliwe.
Pytania
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego od faktur zakupu, czy też powinien obliczać wysokość podatku naliczonego od faktur zakupu sposobem określania proporcji?
Jeżeli powinien obliczać wysokość podatku naliczonego od faktur zakupu sposobem proporcji, to czy Wnioskodawca jest zobowiązany dokonać korekt odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem korekty za lata wcześniejsze niż 2024 rok?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy ma on obowiązek obliczać wysokość podatku naliczonego od faktur zakupu sposobem określania proporcji zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Powyższy obowiązek wynika z tego, że nie można uznać całej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działalność Wnioskodawcy nie jest działalnością komercyjną nastawioną na zysk. Wnioskodawca realizuje misję publiczną, która jest w dużej mierze finansowana z dotacji pochodzących ze środków publicznych. Ponieważ Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności kulturalnej prowadzi działalność gospodarczą i nie jest w stanie przypisać podatku naliczonego z faktur nabycia wyłącznie do tej działalności gospodarczej to musi obliczać podatek naliczony sposobem określania proporcji. Natomiast jeżeli Wnioskodawca jest w stanie przypisać podatek naliczony z faktur nabycia do działalności gospodarczej, to ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z określonej faktury zakupu.
Ponieważ Wnioskodawca od lat prowadzi zbliżoną działalność, to powinien jednocześnie w latach poprzednich również obliczyć wysokość podatku naliczonego od faktur zakupu sposobem określania proporcji. W związku z powyższym Wnioskodawca, jeżeli nie obliczał wysokości podatku od faktur zakupu sposobem określania proporcji, powinien dokonać korekty rozliczeń za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Zatem istnieje obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu.
Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte m.in. w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.
Art. 86 ust. 2a ustawy:
W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
Art. 86 ust. 2b ustawy:
Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
Art. 86 ust. 2c ustawy:
Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:
1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
Art. 86 ust. 2d ustawy:
W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.
Art. 86 ust. 2g ustawy:
Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a, 10 i 10c-10g stosuje się odpowiednio.
Art. 86 ust. 2h ustawy:
W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.
Art. 86 ust. 22 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.
Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej rozporządzeniem.
§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:
Rozporządzenie:
1)określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”;
2)wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.
W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.
§ 4 ust. 1 rozporządzenia:
W przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:
X = A x 100/P
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,
P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.
§ 5 ust. 1 rozporządzenia:
W przypadku państwowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:
X = A x 100/P
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez państwową instytucję kultury,
P - przychody wykonane państwowej instytucji kultury.
§ 2 pkt 4 rozporządzenia:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie - rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:
a)dokonywanych przez podatników:
- odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
- odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
- eksportu towarów,
- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b) odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.
§ 2 pkt 12 i 13 rozporządzenia:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
12) przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury - rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego;
13) przychodach wykonanych państwowej instytucji kultury - rozumie się przez to przychody państwowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym przekazane tej instytucji dotacje, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania.
§ 4 ust. 2 rozporządzenia:
Przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:
1)dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2)transakcji dotyczących:
a)pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
b)usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
§ 5 ust. 2 rozporządzenia:
Przychody wykonane państwowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:
1)dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez państwową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych państwowej instytucji kultury - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2)transakcji dotyczących:
a)pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
b)usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
§ 8 rozporządzenia:
W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.
W przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.
Art. 90 ust. 1 ustawy:
W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Art. 90 ust. 2 ustawy:
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Art. 90 ust. 3 ustawy:
Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Art. 90 ust. 4 ustawy:
Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Art. 90 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:
1)przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 10 000 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2)nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
Art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zasady tworzenia i działania instytucji kultury określa ustawa z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 87).
Art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
Art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.
Art. 8 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.
Art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.
Art. 9 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
Art. 12 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
Organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.
Art. 28 ust. 1, ust. 1b, ust. 2 i ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:
1.Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów.
1b. Państwowe instytucje kultury mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetów jednostek samorządu terytorialnego na zadania ważne z punktu widzenia regionalnej polityki rozwoju w zakresie rozwoju kultury, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji.
2.Przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.
3.Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:
a)podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
b)celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
c)celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
Zasady prowadzenia działalności przez muzea określa ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 385).
Art. 1 ustawy o muzeach:
Muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów.
Art. 2 ustawy o muzeach:
Muzeum realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez:
1)gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie;
2)katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów;
3)przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych;
4)zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków; archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody;
5) urządzanie wystaw stałych i czasowych;
6) organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych;
7) prowadzenie działalności edukacyjnej;
7a) popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę;
8) udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
9) zapewnianie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji;
10) prowadzenie działalności wydawniczej.
Art. 9 ustawy o muzeach:
Muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą w celu finansowania działalności określonej w art. 2.
Art. 10 ust. 1 ustawy o muzeach:
Wstęp do muzeów jest odpłatny, z wyjątkiem ust. 3b, oraz nieodpłatny, gdy właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, tak postanowi.
Art. 10 ust. 2 ustawy o muzeach:
W jednym dniu tygodnia wstęp na wystawy stałe muzeów jest nieodpłatny.
Art. 10 ust. 3 ustawy o muzeach:
Dyrektor muzeum ustala i podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty, wysokość opłat za wstęp do muzeum oraz dzień, o którym mowa w ust. 2. Dyrektor muzeum może zwolnić z opłat za wstęp.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo instytucją kultury współprowadzoną przez Województwo oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Formą organizacyjną prowadzenia działalności kulturalnej jest muzeum.
Gromadzą Państwo i przechowują dobra kultury, w tym zabytki i materiały dokumentacyjne w zakresie (...) polskiej i jej zaplecza historycznego i obyczajowego, upowszechniają wartości (...), nauki i kultury w oparciu o posiadane zbiory, kształtują wrażliwość poznawczą i estetyczną, prowadzą działalność naukową i edukacyjna, współpracują z muzeami oraz innymi instytucjami, w tym archiwami i bibliotekami aktywnymi w sferze kultury w kraju i za granicą, współdziałają w upowszechnianiu (...) z innymi podmiotami, realizującymi cele i zadania związane z działalnością statutową wnioskodawcy.
Co do zasady są Państwo jednostką organizacyjną nienastawioną na osiągnięcie zysku. Jako dodatkową mogą Państwo prowadzić działalność gospodarczą, lecz jedynie w celu finansowania zadań określonych w art. 2 ustawy o muzeach. Przychody uzyskiwane z działalności gospodarczej nie pokrywają jednak kosztów funkcjonowania instytucji. Niezbędne środki na finansowanie działalności pozyskują Państwo przede wszystkim w formie dotacji podmiotowych i celowych od organizatorów oraz darowizn od osób fizycznych i prawnych.
Jako dodatkową prowadzą Państwo działalność gospodarczą w szczególności w zakresie:
- wynajmu pomieszczeń,
- sprzedaży pamiątek i wydawnictw,
- usług hotelowych,
- usług reklamowych.
Poza działalnością realizowaną przez Państwa w głównej siedzibie posiadają Państwo oddziały.
W oparciu o treść art. 86 ust. 2a ustawy począwszy od 2024 roku kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług obliczają Państwo zgodnie ze sposobem określenia proporcji. We wcześniejszych latach odliczali Państwo 100% podatku naliczonego od faktur zakupu.
Nabywane towary i usługi są i były wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i do czynności zwolnionych z opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Zakupy służą i służyły w poprzednich latach różnym rodzajom działalności, zarówno tej podstawowej czyli związanej z gromadzeniem, opracowywaniem, przechowywaniem, zabezpieczaniem i udostępnianiem zbiorów, czy też prowadzeniem działalności edukacyjnej, jak i dodatkowej polegającej na wynajmie pomieszczeń, sprzedaży pamiątek i wydawnictw, usług hotelowych i reklamowych. Przyporządkowania ponoszonych wydatków bezpośrednio do poszczególnych rodzajów czynności nie jest i nie było możliwe.
Państwa wątpliwości dotyczą tego, czy mają Państwo prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur zakupu, czy też powinni Państwo obliczać wysokość podatku naliczonego przy zastosowaniu „sposobu obliczenia proporcji”.
Analizując opis sprawy powtórzyć należy, że w celu odliczenia podatku naliczonego w pierwszej kolejności podatnik powinien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem).
Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania oraz niepodlegających temu podatkowi.
Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, a w przypadku wystąpienia także czynności zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem - proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.
Art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).
Należy wskazać, że z powołanego wyżej art. 1 ustawy o muzeach jednoznacznie wynika, że muzeum jest jednostką nienastawioną na osiąganie zysku, celem muzeów jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów. Cel ten jest realizowany poprzez wykonywanie zadań wymienionych w art. 2 ustawy o muzeach.
Cele statutowe należy odróżnić od czynności komercyjnych i typowej działalności zarobkowej.
Należy zauważyć, że w ramach działalności statutowej, muzeum realizuje misję publiczną. W tym znaczeniu muzeum jest swego rodzaju dobrem publicznym finansowanym m.in. z publicznych dotacji.
Celem działalności muzeum jako samorządowej instytucji kultury jest m.in. prowadzenie działalności edukacyjnej, popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o muzeach. Działania te w swojej istocie nie mogą być działaniami ściśle komercyjnymi (handlowymi prowadzonymi z zamiarem osiągnięcia zysku), lecz działaniami ukierunkowanymi na realizację misji publicznej. Zatem realizowane przez muzeum cele statutowe są wyrazem realizacji celów, do których muzeum, jako instytucja kultury, zostało powołane przez organizatora. Z przytoczonych przepisów ustawy o muzeach oraz działalności statutowej muzeum wynika publiczny (niekomercyjny) charakter działalności w stosunku do działalności gospodarczej (komercyjnej).
Jak Państwo wskazali, nabywane towary i usługi są i były wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zakupy służą i służyły w poprzednich latach różnym rodzajom działalności, zarówno tej podstawowej czyli związanej z gromadzeniem, opracowywaniem, przechowywaniem, zabezpieczaniem i udostępnianiem zbiorów, czy też prowadzeniem działalności edukacyjnej, jak i dodatkowej polegającej na wynajmie pomieszczeń, sprzedaży pamiątek i wydawnictw, usług hotelowych i reklamowych. Przyporządkowania ponoszonych wydatków bezpośrednio do poszczególnych rodzajów czynności nie jest i nie było możliwe.
Tym samym nabywane przez Państwa towary i usługi są i były przez Państwa wykorzystywane zarówno do niebędącej działalnością gospodarczą niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług działalności statutowej oraz komercyjnej działalności gospodarczej, w ramach której, jak Państwo wskazali, nabywane towary i usługi są i były wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W takiej sytuacji w odniesieniu do ponoszonych przez Państwa wydatków byli/są Państwo zatem zobowiązani w pierwszej kolejności do obliczenia podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej - stosownie do przepisów art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz rozporządzenia. Następnie, ponieważ nabywane towary i usługi były i są wykorzystywane m.in. również do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, byli i są Państwo kolejno zobowiązani (po dokonaniu podziału kwoty podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą oraz działalnością inna niż gospodarcza) do zastosowania współczynnika proporcji - wskaźnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, w celu wydzielenia z kwoty podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.
Państwa wątpliwości dotyczą również tego, czy są Państwo obowiązani dokonać korekty rozliczenia za lata wcześniejsze niż 2024 r. (w sytuacji uznania, że powinni Państwo obliczać wysokość podatku naliczonego stosując „sposób obliczenia proporcji”).
Z wniosku wynika, że wskazany sposób wykorzystywania nabywanych towarów i usług (do niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług działalności statutowej oraz komercyjnej działalności gospodarczej - opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i zwolnionej od podatku) występował również w poprzednich latach.
Art. 99 ust. 1, 7c, 11, 11b i 12 ustawy:
1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
7c. Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
11. Podatnicy, o których mowa w art. 16, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.
11b. Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
12. Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.
Art. 109 ust. 3 i 3b ustawy:
3. Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
3b. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Przepisy dotyczące deklaracji podatkowych mają zatem duże znaczenie w procesie poboru podatku.
Art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej:
Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.
Należy zauważyć, że prawo do korekty istnieje dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.
Art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Tym samym mają Państwo obowiązek dokonać korekty rozliczenia z uwzględnieniem zasad określonych w cyt. art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ustawy również za wcześniejsze okresy rozliczeniowe.
Ponieważ wskazując, że są Państwo obowiązani obliczać wysokość podatku naliczonego i dokonać stosownych korekt rozliczenia, powołali Państwo wyłącznie uregulowania art. 86 ust. 2a ustawy, a ze stanu faktycznego wynika, że nabywane towary i usługi są i były wykorzystywane również do czynności zwolnionych z opodatkowania i tym samym są Państwo obowiązani również stosować przepisy art. 90 ust. 2-3 ustawy - Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.