3.Czy zapis „(…) Uchwałą miejscowej Rady z 31 sierpnia 2004 r. nr (...) wyżej wymienione działki oznaczone wyżej nr 1 i 2 leżą na terenie MU IX tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej (…) „ oznacza przeznaczenie działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego? Jeśli nie, to jakie jest przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla ww. działek? Proszę wskazać dla każdej działki odrębnie.

4.We wniosku wskazała Pani:

Proszę wskazać:

a)kto jest/był zarejestrowany jako rolnik ryczałtowy z wspólnego gospodarstwa rolnego Pani czy Pani Małżonek i w jakim okresie;

b)do jakich celów wykorzystywała Pani lub Pani Małżonek produkty (trawę lub siano, inne) z działek opisanych we wniosku;

c)czy Pani lub Pani Małżonek dokonywali/dokonują dostaw produktów rolnych z własnej działalności rolniczej prowadzonej na wskazanych działkach;

5.Czy działki – na dzień ich sprzedaży – będą stanowiły teren niezabudowany czy zabudowany? Proszę podać informację dla każdej sprzedawanej działki odrębnie.

6.Czy udzieliła Pani lub Pani Małżonek Nabywcy działek pełnomocnictwa? Jeśli tak, proszę wskazać jaki zakres obejmuje pełnomocnictwo i kto go udzielił.

7.Czy Pani lub Pani Małżonek zawarła/zawarł z Nabywcą działek umowę przedwstępną? Jeśli tak, proszę by wskazała Pani zakres tej umowy.

8.Czy są/będą wydane przed sprzedażą dla działek będących przedmiotem wniosku pozwolenia, decyzje, warunki techniczne, umowy, jeśli tak to jakie?

9.Czy dokonywała Pani i/lub Pani Małżonek wcześniej sprzedaży nieruchomości? Jeśli tak, proszę podać odrębnie dla każdej sprzedanej nieruchomości:

a)kiedy i w jaki sposób weszła Pani i/lub Pani Małżonek w posiadanie tych nieruchomości;

b)w jakim celu nieruchomości te zostały przez Panią i/lub Pani Małżonka nabyte;

c)w jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży;

d)kiedy dokonywała Pani i/lub Pani Małżonek ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży;

e)ile nieruchomości zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, a jeśli zabudowanych – to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe);

f)na co zostały przeznaczone środki ze sprzedaży ww. nieruchomości;

g)czy sprzedaż tych nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

10.Czy posiada Pani i/lub Pani Małżonek jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży, jeśli tak to ile i jakie, oraz:

a)kiedy i w jaki sposób weszła Pani i/lub Pani Małżonek w posiadanie tych nieruchomości;

b)w jakim celu nabyła Pani i/lub Pani Małżonek te nieruchomości;

c)w jaki sposób nieruchomości są wykorzystywane od momentu wejścia w ich posiadanie;

d)jaki charakter mają nieruchomości podlegające sprzedaży w przyszłości, tj. mieszkalne, użytkowe, gospodarcze czy usługowe, zabudowane bądź niezabudowane działki.

Jeśli działka/działki będzie zabudowana/będą zabudowane, należy podać odrębnie dla każdej działki:

11.Rodzaj i szczegóły zabudowy – czy są to budynki, budowle – oraz kto jest właścicielem tych obiektów?

12.Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków i budowli w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług?

13.Czy i kiedy były ponoszone wydatki na ulepszenie tych budynków i budowli lub ich części, znajdujących się na wskazanej działce/działkach oraz czy wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów?

14.Czy z tytułu wydatków na ulepszenie przysługiwało Pani i/lub Pani Małżonkowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

15.Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków i budowli – w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług – po ich ulepszeniu?

16.Czy budynki lub budowle bądź ich części były przedmiotem najmu, dzierżawy po ich ulepszeniu?

Udzielili Państwo odpowiedzi:

1.Nie – Zainteresowana będąca stroną postępowania, ani prowadziła nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

2.Nie – Zainteresowany niebędący strona postępowania nie prowadził, ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

3.Zgodnie z uchwałą nr (...) Rady Gminy (...) z dnia 31 sierpnia 2004 r.:

·Działka nr 1 (tj. 1) ma przeznaczenie w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego jako tereny zabudowy mieszkaniowo usługowej (czyli teren oznaczony symbolem MU IX);

·Działka nr 2 (tj. 2) ma przeznaczenie w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego jako tereny zabudowy mieszkaniowo usługowej (czyli teren oznaczony symbolem MU IX);

·Działka nr 3 (tj. 3) ma przeznaczenie w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego w około 5 % jako tereny zabudowy mieszkaniowo usługowej (czyli teren oznaczony symbolem MU IX) - i 95% jako teren rolny.

a)Status rolnika ryczałtowego posiada Zainteresowany niebędący stroną postępowania z dniem otrzymania gospodarstwa rolnego od swoich rodziców w drodze darowizny w 1994 roku, a Zainteresowana będąca stroną postępowania podlega ubezpieczeniu rolniczemu KRUS jako domownik rolnika od 2006 roku do dnia dzisiejszego.

b)Trawa i siano z działek opisanych we wniosku była częściowo wykorzystywana na potrzeby własne (hodowla królików na własny użytek) a reszta była mulczowana.

c)Nie.

Działka nr 1 (tj. 1) – niezabudowana.

Działka nr 2 (tj. 2) – niezabudowana.

Działka nr 3 (tj. 3) – niezabudowana.

4.Nie

5.Nie

6.Dla działek będących przedmiotem wniosku została wydana decyzja o ustaleniu renty planistycznej w przypadku dokonania sprzedaży ww. działek.

7.Tak:

Zainteresowana będąca stroną postępowania dokonała wcześniej sprzedaży nieruchomości otrzymanej jako darowizna od rodziców:

a)Otrzymała 7.02.2011 r.

b)Otrzymała jako darowiznę od rodziców.

c)Nieruchomości były użytkowane rolniczo.

d)Sprzedaż nastąpiła 19.01.2017 r. oraz 29.05.2017 r.

Działki zostały sprzedane ze względu na to, iż były daleko od Państwa miejsca zamieszkania i wielkość ich była zbyt mała, aby tam dojeżdżać i użytkować je rolniczo.

e)Sprzedała dwie nieruchomości niezabudowane.

f)Środki przeznaczyli Państwo na remont domu.

g)Sprzedaż ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania dokonał wcześniej sprzedaży działki rolnej:

a)19.07.1994 r. otrzymał tą działkę jako darowiznę od rodziców;

b)była to darowizna części gospodarstwa darowana wraz z gospodarstwem rolnym;

c)rolniczo;

d)Sprzedaż nastąpiła między 1994-1997 rokiem.

e)Przyczyną sprzedaży było to, iż Zainteresowany niebędący stroną postępowania potrzebował gotówki na rozwój gospodarstwa.

f)Sprzedał jedną działkę rolną niezabudowaną.

g)Pieniądze przekazane zostały na rozwój gospodarstwa.

h)Nie, sprzedaż ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

8.Posiadają Państwo inne nieruchomości i nie myślą Państwo o ich sprzedaży.

Potencjalna sprzedaż działek objętych przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej byłaby pierwszą sprzedażą nieruchomości, którą Państwo - zarówno razem, jak i osobno - nabyli w drodze kupna.

Do tej pory, nie sprzedali Państwo żadnej działki oraz innej nieruchomości, którą wcześniej Państwo kupili. Potencjalna sprzedaż nieruchomości składającej się z trzech działek wskazanych we wniosku (tj. 1, 2, 3 - które stanowią jedną nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą) byłaby jedyną do tej pory sprzedażą nieruchomości nabytej w drodze kupna.

W przyszłości nie planują Państwo sprzedaży innych nieruchomości, które Państwo posiadają.

Wszystkie wcześniej wymienione w pkt 9 sprzedaże działek były sprzedażą działek, które były nabyte w drodze darowizny od Państwa rodziców.

Pytania

Czy sprzedaż trzech wyżej opisanych działek będzie stanowiło Państwa działalność gospodarczą na gruncie podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, dokonując w przyszłości sprzedaży działek, nie będą Państwo działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, ale jako osoby wykonujące swoje prawo własności, co oznacza, że nie można Państwa uznać w takich okolicznościach za podatników podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, co z kolei wynika z treści art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej zostało z kolei zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w myśl którego działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei przez dostawę towaru należy z mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumieć rozporządzenie towarem jako właściciel, zaś wykonywanie usług, to wykonywanie wszelkich świadczeń niebędących dostawą na rzecz innych podmiotów. Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze - czynność jest zawarta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a ponadto została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Oceniając, czy określoną osobę fizyczną, która dokonuje sprzedaży gruntu, należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, należy podkreślić ugruntowane stanowisko orzecznicze na tle podobnych stanów faktycznych i prawnych. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) przyjął, że nie mogą być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej same z siebie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie ma też decydującego charakteru sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. W powoływanym wyroku Trybunał ocenił, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347/1, dalej: dyrektywa 2006/112/WE). Taka aktywność świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej w tym zakresie. TSUE jako przykład tego rodzaju działań przytoczył uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stwierdzając przy tym, że stanowią one o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Dopiero fakt prowadzenia takiej działalności uzasadnia uznanie podmiotu za podatnika VAT.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do uznania Państwa za podatników VAT.

Przyjęcie, że osoba fizyczna planując sprzedaż działek gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymagałoby ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności. W tym zakresie wypowiadały się już sądy administracyjne w szeregu wyroków, m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku 28 marca 2008 r. sygn. akt I FSK 474/07, z 10 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1668/11 (pkt 5.17).

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie wystąpiły okoliczności uzasadniające uznanie Państwa aktywność za prowadzoną w ramach handlowej działalności gospodarczej, gdyż działki objęte potencjalną sprzedażą nie były przedmiotem jakichkolwiek inwestycji, nie były ogradzane, utwardzane, nie zrobiono do nich wjazdu, nie uzbrajano ich w żadnym zakresie. Brak jest przesłanek do wystąpienia po Państwa stronie działalności profesjonalnej, zorganizowanej czy ciągłej.

Podkreślenia wymaga również, że w wyroku z 27 kwietnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1589/18 NSA uznał, że zbycie, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy nie ma przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, i w efekcie brak jest przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności. Powyższe wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie zamierza angażować znacznych środków w celu sprzedaży gruntu. Przeciwnie, planuje wykonać tylko czynności niezbędne i generujące najmniej kosztów, gdyż jego celem jest zbycie gruntu, którego nie jest w stanie wykorzystywać. W chwili składania wniosku jest potencjalny nabywca całości działek, którym jest Państwa sąsiad. W tej sytuacji nie będzie nawet konieczności zamieszczania ogłoszeń o sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie należy podkreślić, że zbywane działki stanowią majątek osobisty, prywatny co oznacza, że nie zachodzi żaden związek pomiędzy własnością działek a ich powiązaniem z prowadzoną przez Państwa działalnością.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Państwa zdaniem sytuacja Państwa w tym zakresie nie budzi wątpliwości. Działki, których sprzedaż planują w całym okresie ich posiadania przez Państwa służyły wyłącznie ich celom osobistym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że planowana transakcja sprzedaży działek, nie będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt (działka) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Na mocy art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek podejmowali/będą podejmowali Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że pomiędzy Państwem, tj. Zainteresowaną będącą stroną postępowania i Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (małżonkami) istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Prowadzą Państwo wspólnie gospodarstwo rolne. Status rolnika ryczałtowego posiada Zainteresowany niebędący stroną postępowania. Nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Zamierzają Państwo sprzedać działki niezabudowane nr 1, 2, 3. Działki te nabyli Państwo na cele prywatne. Nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego w cenie nabywanych działek. Działki nie stanowiły przedmiotu umowy dzierżawy. Działki nie były przedmiotem jakichkolwiek inwestycji, nie były ogradzane, utwardzane, nie zrobiono do nich wjazdu, nie uzbrajano ich w żadnym zakresie. Nie dokonywano żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności lub ich wartości. Nie wykonali Państwo ani też nie planowali dokonywać na działkach jakichkolwiek podziałów na mniejsze parcele celem odsprzedaży. Zamierzają Państwo sprzedać jednemu nabywcy całość opisanych we wniosku nieruchomości. Potencjalnym Nabywcą jest osoba mieszkająca po sąsiedzku z Państwa działkami. W przyszłości nie planują Państwo sprzedaży innych nieruchomości, które Państwo posiadają.

Z okoliczności tej sprawy wynika, że nie podejmowali Państwo działań, które przesądzają o prowadzeniu przez Państwa działalności w formie zorganizowanej, handlowej. Jak bowiem wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, nie podejmowali Państwo żadnych działań zwiększających wartość nieruchomości. Działki nie stanowiły przedmiotu umowy dzierżawy. Działki nie były przedmiotem jakichkolwiek inwestycji, nie były ogradzane, utwardzane, nie zrobiono do nich wjazdu, nie uzbrajano ich w żadnym zakresie. Nie dokonywano żadnych działań mających na celu zwiększenie ich atrakcyjności lub ich wartości. Nie wykonali Państwo ani też nie planowali dokonywać na działkach jakichkolwiek podziałów na mniejsze parcele celem odsprzedaży.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, nie można zatem mówić o aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez podmioty zajmujące się profesjonalnie tego rodzaju sprzedażą.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Państwa działek niezabudowanych o nr 1, 2, 3, stanowiących współwłasność, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż – w świetle wskazanych przez Państwa okoliczności sprawy – brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Państwa w przedmiocie zbycia tychże działek, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

W tej sprawie brak jest zatem przesłanek przesądzających o uznaniu Państwa, tj. Zainteresowanej będącej stroną postępowania i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, w zakresie sprzedaży prawa współwłasności ww. działek, za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, w rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż prawa współwłasności działek niezabudowanych o nr 1, 2, 3, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz opis sprawy, stwierdzam, że planowana przez Państwa, tj. Zainteresowaną będącą stroną postępowania i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania sprzedaż prawa współwłasności działek niezabudowanych o nr 1, 2, 3, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Państwo dokonując sprzedaży ww. działek nie będą działali w charakterze podatników podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani (...) (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.