Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 6 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wniesienia aportem Nieruchomości do Spółki. Uzupełnili go Państwo pismem z 12 maja 2025 r. (wpływ 12 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania

• A Spółka Jawna

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

• A.A.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Spółka Jawna (dalej: „Spółka” lub „Nabywca”) jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Nabywcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (PKD 68.12.A).

A.A. (dalej: „Zbywająca”) jest jednym ze wspólników Spółki. Zbywająca jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z wpisem w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Zbywającej jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z).

Zbywająca jest właścicielem działki gruntu o numerze 1 w (…) (dalej: „Nieruchomość”). Zbywająca nabyła Nieruchomość w 2021 r. od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w drodze transakcji, która nie podlegała VAT.

Nieruchomość nie jest zabudowana jakimikolwiek budynkami lub budowlami w rozumieniu Prawa budowlanego. Znajdujące się na Nieruchomości pozostałości po szopie, tj. podmurówka, stanowi jedynie pozostałość po większym obiekcie i nie może być kwalifikowana jako budowla w rozumieniu Prawa budowlanego.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: „Plan miejscowy”) Nieruchomość jest przeznaczona w całości pod zabudowę (tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej).

Zbywająca nie wykorzystywała po nabyciu Nieruchomości do jakiejkolwiek działalności, a w szczególności polegającej na oddaniu Nieruchomości do odpłatnego używania (np. na podstawie umowy najmu lub dzierżawy).

Zbywająca udzieli Spółce zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane. Na tej podstawie Spółka wystąpi o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę na Nieruchomości budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi (dalej: „Inwestycja”).

W terminie 30 dni od dnia uzyskania ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę Inwestycji, wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę w sprawie podwyższenia wysokości wkładów do Spółki.

Na pokrycie podwyższonych wkładów Zbywająca wniesie wkład niepieniężny (dalej: „Aport”) w postaci Nieruchomości.

W wykonaniu uchwały wspólników Spółki i wynikającego z niej zobowiązania do wniesienia Aportu, Zbywająca zawrze ze Spółką umowę rozporządzającą w formie aktu notarialnego, której przedmiotem będzie wniesienie przez nią Aportu. Wartość Aportu zostanie określona w zmienionej umowie Spółki jako wartość netto (tj. bez kwoty podatku VAT). Wniesienie Aportu w postaci Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy zostanie udokumentowane przez Zbywającą fakturą z podatkiem VAT. W związku z wniesieniem Aportu, Zbywająca obejmie udział kapitałowy w Spółce o wartości równej wartości Nieruchomości. Nabywca uiści na rzecz Zbywającej kwotę pieniężną, odpowiadającą wysokości podatku VAT naliczonego od wartości netto Nieruchomości.

Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie do wykonywania działalności opodatkowanej VAT (sprzedaż nowych lokali mieszkalnych i miejsc postojowych powstałych w ramach Inwestycji).

W związku z powyższym, Wnioskodawcy występują z niniejszym wnioskiem, aby potwierdzić skutki w VAT planowanego Aportu Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1)Zbywająca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa i obrotu nieruchomościami, a także najmu nieruchomości.

2)Zbywająca nabyła działkę nr 1 w celu ochrony kapitału, bez sprecyzowanych planów.

3)Zbywająca nie udzieliła/nie planuje udzielić Nabywcy pełnomocnictwa bądź jakiegokolwiek innego umocowania prawnego (oprócz zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane) do działania w Jej imieniu w związku z Aportem działki nr 1.

4)Zbywająca dokona Aportu ww. działki nr 1 do Spółki wyłącznie w zamian za udział kapitałowy w Spółce oraz kwotę pieniężną, odpowiadającą wysokości podatku VAT naliczonego od wartości netto Nieruchomości.

5)Wartość nieruchomości wnoszonej do Spółki zostanie określona w umowie aportowej w wysokości odpowiadającej wartości Nieruchomości netto skalkulowanej jako iloczyn zaprojektowanej i zatwierdzonej pozwoleniem na budowę powierzchni użytkowej mieszkalnej, która ma powstać w efekcie realizacji Inwestycji i ryczałtowo ustalonej kwoty.

6)Zważywszy, iż Spółka jest spółką osobową, wartość udziału kapitałowego w Spółce otrzymanego przez Zbywającą nie będzie obliczona wg wartości nominalnej.

7)Wartość udziału kapitałowego w Spółce otrzymanego przez Zbywającą będzie równa wartości rynkowej wnoszonego wkładu niepieniężnego do Spółki.

8)Zbywająca otrzyma udział kapitałowy w wysokości odpowiadającej wartości Nieruchomości netto skalkulowanej według metody opisanej w pkt 5) powyżej.

Pytania

1)Czy Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie podlegał przepisom ustawy o VAT?

2)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 - czy Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie zwolniony od podatku VAT?

3)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 - czy Nabywcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z tytułu nabycia Nieruchomości od Zbywającej w drodze Aportu?

4)Czy podstawą opodatkowania Aportu Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie wartość udziału kapitałowego w Spółce odpowiadająca wartości netto Nieruchomości, do której należy doliczyć kwotę należnego podatku VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

1)Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie podlegał przepisom ustawy o VAT.

2)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 - Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy nie będzie zwolniony od podatku VAT.

3)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 - Nabywcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z tytułu nabycia Nieruchomości od Zbywającej w drodze Aportu.

4)Podstawą opodatkowania Aportu Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie wartość udziału kapitałowego w Spółce odpowiadająca wartości netto Nieruchomości, do której należy doliczyć kwotę należnego podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

Ad 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Natomiast przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są z kolei rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, czynność wniesienia Aportu w postaci Nieruchomości do Spółki spełnia przesłanki odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów podlega przepisom ustawy o VAT. Aby tak było, czynność musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu ustawy o VAT.

Podatnikiem VAT - na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wskazano w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że dostawę terenu budowlanego przez osobę fizyczną należy uznać za podlegającą podatkowi VAT pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej z wykonywaniem prawa własności w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W ocenie TSUE, nie można uznać, iż w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym mieszczą się transakcje, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania, zdaniem TSUE, mogą polegać, na przykład, na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców, dokonując Aportu Nieruchomości na rzecz Spółki, Zbywająca wystąpi w charakterze podatnika VAT.

Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że przed wniesieniem Aportu Zbywająca udzieli Nabywcy zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane. Na tej podstawie Spółka wystąpi o udzielenie pozwolenia na budowę na Nieruchomości Inwestycji. Z kolei Aport zostanie wniesiony dopiero po uzyskaniu przez Spółkę ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę Inwestycji.

W wyniku tych działań, w ocenie Wnioskodawców, dojdzie niewątpliwie do uatrakcyjnienia Nieruchomości, w związku z czym wniesienie Aportu w postaci Nieruchomości będzie przekraczać zakres zwykłym zarządem majątkiem prywatnym Zbywającej. Spełnione są zatem, zdaniem Wnioskodawców, przesłanki niezbędne do stwierdzenia, że Zbywająca, dokonując Aportu Nieruchomości na rzecz Nabywcy, będzie działać w charakterze podatnika VAT.

Dodatkowo, Wnioskodawcy pragną przytoczyć wnioski wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 17 lipca 2023 r., 0114-KDIP1-1.4012.283.2023.2.MM wydanej na gruncie zbliżonego stanu faktycznego w którym:

• osoba fizyczna sprzedawała teren budowlany;
• sprzedająca zawarła z firmą deweloperską umowę przedwstępną sprzedaży ww. terenu;
• sprzedający wyraził zgodę na dysponowanie nieruchomością przez nabywcę na cele budowlane.

Jak zauważono w ww. interpretacji:

„Po udzieleniu pełnomocnictwa i zgody do dysponowania nieruchomością do celów budowlanych oraz do podejmowania pozostałych czynności opisanych w umowie przedwstępnej, czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającego jako mocodawcy. Stroną podejmowanych czynności będzie Sprzedający, a nie Kupujący, bądź jego pełnomocnik - Kupujący nie działa we własnym, lecz w imieniu Sprzedającego”.

„Ponadto, jak Państwo wskazaliście we wniosku, Sprzedający dwukrotnie zawarł umowy przedwstępne sprzedaży nieruchomości. Umowa przedwstępna, która wygasła 31 marca 2023 r. również przewidywała szeroki zakres zgody Sprzedającego na dysponowanie nieruchomością w celach budowlanych przez Nabywcę, a także zobowiązywała Sprzedającego do udzielenia pełnomocnictwa na rzecz Nabywcy zgodnie z jego planami inwestycyjnymi. Zatem należy uznać, że Sprzedający podejmował aktywne działania w celu sprzedaży Nieruchomości. Przedstawiona we wniosku aktywność Sprzedającego wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do Nieruchomości (działek nr 1, 2 oraz udziału w działce nr 3), a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Sprzedający będzie działać jak podatnik podatku VAT.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie podlegał przepisom ustawy o VAT.

Ad 2)

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zgodnie z Planem miejscowym, Nieruchomość jest przeznaczona w całości pod zabudowę (tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej). W związku z tym, zdaniem Wnioskodawców, Nieruchomość należy zakwalifikować jako teren budowlany w rozumieniu ww. przepisów ustawy o VAT.

W konsekwencji, do dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki ewentualnego zastosowania zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

• towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT,
• w związku z nabyciem tych towarów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Zbywająca nie wykorzystywała Nieruchomości do jakiejkolwiek działalności, a w szczególności polegającej na oddaniu Nieruchomości do odpłatnego używania (np. na podstawie umowy najmu lub dzierżawy).

W związku z tym, na gruncie niniejszego stanu faktycznego nie jest spełniona przesłanka wykorzystywania towaru (w tym przypadku Nieruchomości) przez Zbywającą wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT.

Z kolei w kontekście warunku dotyczącego braku przysługiwania prawa do odliczenia VAT, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

„zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u. co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

Z ww. wyroku wynika zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawców, na gruncie niniejszego stanu faktycznego nie zostanie spełniony drugi z przedstawionych warunków uprawniających do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. brak przysługiwania dostawcy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towaru.

Należy bowiem zauważyć, iż Zbywająca nabyła Nieruchomość od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, w drodze transakcji niepodlegającej VAT. Z tego względu nie można przyjąć, że Zbywająca miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Nieruchomości bądź nie miała takiego prawa - nabycie to nie podlegało bowiem przepisom o VAT.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że wniesienie Aportem Nieruchomości przez Zbywającą nie będzie korzystało także ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo, Wnioskodawcy pragną przytoczyć wnioski wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 4 maja 2021 r., 0114-KDIP1-3.4012.39.2021.2.KF wydanej na gruncie zbliżonego stanu faktycznego, w którym:

• przedmiotem sprzedaży była działka niezabudowana przeznaczona w planie miejscowym pod zabudowę;
• ww. działka została nabyta przez zbywcę w drodze czynności niepodlegającej podatkowi VAT.

Jak zauważono w ww. interpretacji:

„Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że mająca być przedmiotem sprzedaży działka nr 1 jest niezabudowana. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ww. działka przeznaczona jest pod zabudowę jednorodzinną. Tym samym działka nr 1 będzie stanowić teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, planowana sprzedaż udziałów w działce nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego udziały w działce zostały nabyte przez Sprzedających w drodze dziedziczenia, zatem w związku z nabyciem ww. udziałów w działce nie wystąpił podatek od towarów i usług. Z tego względu nie można uznać, że Sprzedającym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro nabycie przez nich ww. udziałów w działce nie było w ogóle objęte tym podatkiem. Należy zatem stwierdzić, że nie jest spełniony jeden z warunków zwolnienia wynikający z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w związku z tym dostawa udziałów w działce nr 1 nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

(…) sprzedaż przez Sprzedających udziałów w ww. działce nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa ww. działki będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT z zastosowaniem odpowiedniej stawki podatku.”

Reasumując, zdaniem Wnioskodawców, Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy nie będzie zwolniony od podatku VAT.

Ad 3)

Jak wynika z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przepisach art. 88 ust. 1-3a wymieniono przypadki, w których nabywcy nie przysługuje prawo do odliczenia VAT:

1.  Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

1)  (uchylony);

2)  (uchylony);

3)  (uchylony);

4)  usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

a)  (uchylona),

b)  nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób;

c)  usług noclegowych nabywanych w celu ich odprzedaży, opodatkowanych u tego podatnika na podstawie art. 8 ust. 2a.

5)  (uchylony).

1a. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3.

2.  (uchylony).

3.  (uchylony).

3a. Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1)  sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a)  wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b)  (uchylona);

2)  transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3)  (uchylony);

4)  wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a)  stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b)  podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c)  potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

5)  faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6)  (uchylony);

7)  wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Z ww. przepisów wynika, że koniecznym warunkiem odliczenia VAT jest wystawienie faktury dokumentującej transakcję opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak wykazano powyżej, zdaniem Wnioskodawców, Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie podlegał przepisom ustawy o VAT. Sprzedaż Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy zostanie udokumentowana przez Zbywającą fakturą z podatkiem VAT. Ponadto, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie do wykonywania działalności opodatkowanej VAT (sprzedaż nowych lokali mieszkalnych i miejsc postojowych).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Nabywca, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawców, Nabywcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z tytułu nabycia Nieruchomości od Zbywającej w drodze Aportu.

Ad 4)

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wartość Aportu zostanie określona w zmienionej umowie Spółki jako wartość netto (tj. bez kwoty podatku VAT). W związku z wniesieniem Aportu, Zbywająca obejmie udział kapitałowy w Spółce o wartości równej wartości Nieruchomości. Nabywca uiści na rzecz Zbywającej kwotę pieniężną odpowiadającą wysokości podatku VAT naliczonego od wartości netto Nieruchomości.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawców, należy przyjąć, iż zapłatą jaką otrzyma Zbywająca od Nabywcy za wniesienie Aportu będzie udział kapitałowy w Spółce o wartości równej wartości Nieruchomości netto, do której należy doliczyć kwotę należnego podatku VAT.

Ww. stanowisko, zgodnie z którym w przypadku aportu do spółki jawnej podstawę opodatkowania stanowi udział kapitałowy odpowiadający wartości aportu (przy czym wartość ta może mieć charakter brutto lub netto w zależności od ustaleń stron), znajduje potwierdzenie w dotychczas wydawanych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Poniżej Wnioskodawcy pragną wskazać przykłady takich interpretacji.

Interpretacja indywidualna z 9 listopada 2023 r., 0114-KDIP1-1.4012.501.2023.2.AWY:

„Jak wskazali Państwo w niniejszej sprawie, w umowie Spółki aportowane Nieruchomości zostaną wycenione w wartości netto albo brutto.

Wobec powyższego należy wskazać, że w myśl art. 25 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.):

Umowa spółki jawnej powinna zawierać określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość.

Z kolei stosownie do art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

Udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

Zatem to wspólnicy spółki jawnej określają wartość udziału, także aportu, wnoszonego do spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że planowana czynność wniesienia do Państwa Spółki aportu w postaci Nieruchomości, będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, dla której podstawą opodatkowania, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, będzie wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

W okolicznościach niniejszej sprawy, podstawę opodatkowania należy ustalić w oparciu o wartość wkładu wniesionego do Państwa Spółki. Tak więc przy określaniu podstawy opodatkowania w związku z aportem Nieruchomości do Państwa Spółki powinni ustalić ją Państwo na podstawie wartości udziału kapitałowego i udziału w zysku w Spółce uzyskanego przez X po dokonaniu ww. aportu, przy czym wartość tę należy pomniejszyć o kwotę należnego podatku VAT.

Jeśli Strony ustalą, że wartość uzyskanego przez X udziału kapitałowego i udziału w zysku w Spółce będzie równa wartości wniesionego wkładu do Państwa Spółki, to podstawą opodatkowania będzie wartość wnoszonego wkładu do Państwa Spółki pomniejszona o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, gdy wartość wkładu X (Nieruchomości) w umowie Spółki będzie ustalona w kwocie netto, to tym samym ta wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Z kolei, gdy aport zostanie wyceniony wg wartości brutto, podstawą opodatkowania będzie ta właśnie wartość pomniejszona o należny podatek, czyli wyliczona metodą „w stu”.”

Interpretacja indywidualna z 24 czerwca 2021 r., 0111-KDIB3-1.4012.309.2021.1.AB:

„Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna) planuje wnieść do mającej powstać spółki jawnej aport niepieniężny w postaci nieruchomości. W związku z tym aportem Wnioskodawca stanie się wspólnikiem spółki jawnej i będzie mu przysługiwać ogół praw i obowiązków. Wnoszoną nieruchomość będzie stanowić działka budowlana. Przedmiotu aportu nie będzie stanowić przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część w rozumieniu ustawy VAT. Wniesienie nieruchomości nastąpi w wyniku działania Wnioskodawcy jako podatnika VAT (w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT).

Wobec powyższego należy wskazać, że to wspólnicy spółki jawnej, w umowie spółki określają wkłady wnoszone przez każdego wspólnika i ich wartość, o czym stanowi art. 25 pkt 2 k.s.h. Z kolei udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu, w myśl art. 50 § 1 k.s.h. Zatem to wspólnicy przyszłej spółki jawnej określają wartość udziału, także aportu, wnoszonego do spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania dla planowanej czynności wniesienia, do mającej powstać spółki, aportu w postaci nieruchomości, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, będzie wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Reasumując - w przypadku aportu nieruchomości do mającej powstać spółki jawnej, podstawą opodatkowania będzie wartość otrzymanego udziału kapitałowego Spółki jako udziałowca nowej spółki, przy czym wartość ta nie będzie obejmowała podatku VAT. W konsekwencji, gdy wartość aportu będzie ustalona w kwocie netto, to tym samym ta wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Z kolei, gdy aport zostanie wyceniony wg wartości brutto, podstawą opodatkowania będzie ta właśnie wartość pomniejszona o należny podatek, czyli wyliczona metodą „w stu”.”

Interpretacja indywidualna z 6 maja 2020 r., 0111-KDIB3-3.4012.122.2020.1.MAZ:

„Jak wskazał Wnioskodawca w niniejszej sprawie, aport nieruchomości do planowanej spółki jawnej będzie wyceniony wg wartości netto lub brutto. W zamian za ten aport Wnioskodawca otrzyma udział kapitałowy w spółce jawnej. Przy czym wartość wkładu może odbiegać od wartości rynkowej, rozumianej jako wycena biegłego rzeczoznawcy.

Wobec powyższego należy wskazać, że to wspólnicy spółki jawnej, w umowie spółki określają wkłady wnoszone przez każdego wspólnika i ich wartość, o czym stanowi art. 25 pkt 2 k.s.h. Z kolei udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu, w myśl art. 50 § 1 k.s.h. Zatem to wspólnicy przyszłej spółki jawnej określają wartość udziału, także aportu, wnoszonego do spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że planowana czynność wniesienia, do mającej powstać spółki, aportu w postaci nieruchomości, będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, dla której podstawą opodatkowania, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, będzie wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Reasumując - w przypadku aportu nieruchomości do mającej powstać spółki jawnej, podstawą opodatkowania będzie wartość otrzymanego udziału kapitałowego Spółki jako udziałowca nowej spółki, przy czym wartość ta nie będzie obejmowała podatku VAT. W konsekwencji, gdy wartość aportu będzie ustalona w kwocie netto, to tym samym ta wartość będzie stanowiła podstawę opodatkowania. Z kolei, gdy aport zostanie wyceniony wg wartości brutto, podstawą opodatkowania będzie ta właśnie wartość pomniejszona o należny podatek, czyli wyliczona metodą „w stu”.”

Reasumując, podstawą opodatkowania Aportu Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie wartość udziału kapitałowego w Spółce odpowiadająca wartości netto Nieruchomości, do której należy doliczyć kwotę należnego podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie ich stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza więc wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do Spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W związku z wniesieniem aportu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość.

Transakcja wniesienia aportu ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania podatkiem VAT). Odpłatność za dostawę towarów lub świadczenie usług występuje, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także, np. otrzymanie akcji/udziałów spółki, w związku z którym, wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można zatem mówić w sytuacji, gdy:

• istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
• wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
• związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być, np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawach C-33/93 czy C-154/80).

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci składników majątku do spółki spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług/dostawy towarów, zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług/dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem (w formie wyrażonych pieniężnie akcji lub udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot, np. prawa do wartości niematerialnych i prawnych/rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu zbycia Nieruchomości (działki nr 1) na rzecz Spółki w drodze Aportu, istotne jest, czy w celu dokonania tego Aportu Zbywająca podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Zbywającej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym Trybunał stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z wniosku wynika, że A Spółka Jawna (Spółka, Nabywca) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Nabywcy jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych.

A.A. (Zbywająca) jest jednym ze wspólników Spółki. Zbywająca jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa i obrotu nieruchomościami, a także najmu nieruchomości. Zgodnie z wpisem w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Zbywającej jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Zbywająca jest właścicielem działki gruntu o numerze 1 (Nieruchomość). Zbywająca nabyła Nieruchomość w 2021 r. w celu ochrony kapitału, bez sprecyzowanych planów, od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w drodze transakcji, która nie podlegała VAT.

Nieruchomość nie jest zabudowana jakimikolwiek budynkami lub budowlami w rozumieniu Prawa budowlanego. Znajdujące się na Nieruchomości pozostałości po szopie, tj. podmurówka, stanowi jedynie pozostałość po większym obiekcie i nie może być kwalifikowana jako budowla w rozumieniu Prawa budowlanego. Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość jest przeznaczona w całości pod zabudowę (tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej).

Zbywająca nie wykorzystywała po nabyciu Nieruchomości do jakiejkolwiek działalności, a w szczególności polegającej na oddaniu Nieruchomości do odpłatnego używania (np. na podstawie umowy najmu lub dzierżawy).

Zbywająca udzieli Spółce zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane. Na tej podstawie Spółka wystąpi o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę na Nieruchomości budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi (Inwestycja). W terminie 30 dni od dnia uzyskania ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę Inwestycji, wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę w sprawie podwyższenia wysokości wkładów do Spółki. Na pokrycie podwyższonych wkładów Zbywająca wniesie wkład niepieniężny (Aport) w postaci Nieruchomości.

W wykonaniu uchwały wspólników Spółki i wynikającego z niej zobowiązania do wniesienia Aportu, Zbywająca zawrze ze Spółką umowę rozporządzającą w formie aktu notarialnego, której przedmiotem będzie wniesienie przez nią Aportu. Wartość Nieruchomości wnoszonej do Spółki zostanie określona w umowie aportowej w wysokości odpowiadającej wartości Nieruchomości netto skalkulowanej jako iloczyn zaprojektowanej i zatwierdzonej pozwoleniem na budowę powierzchni użytkowej mieszkalnej, która ma powstać w efekcie realizacji Inwestycji i ryczałtowo ustalonej kwoty. Wniesienie Aportu w postaci Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy zostanie udokumentowane przez Zbywającą fakturą z podatkiem VAT. W związku z wniesieniem Aportu, Zbywająca obejmie w zamian wyłącznie udział kapitałowy w Spółce o wartości równej wartości Nieruchomości oraz kwotę pieniężną, odpowiadającą wysokości podatku VAT naliczonego od wartości netto Nieruchomości. Wartość udziału kapitałowego w Spółce otrzymanego przez Zbywającą będzie równa wartości rynkowej wnoszonego wkładu niepieniężnego do Spółki.

Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość wyłącznie do wykonywania działalności opodatkowanej VAT (sprzedaż nowych lokali mieszkalnych i miejsc postojowych powstałych w ramach Inwestycji).

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy Aport Nieruchomości przez Zbywającą na rzecz Nabywcy będzie podlegał przepisom ustawy o VAT. (pytanie nr 1)

W celu wyjaśnienia Państwa wątpliwości należy przeanalizować działania, jakie Zbywająca podjęła w odniesieniu do Nieruchomości będącej przedmiotem Aportu i ustalić, czy w związku z opisaną transakcją wniesienia Nieruchomości Aportem, Zbywająca będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, obowiązujących przepisów oraz tez wynikających z powołanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, że w stosunku do zbycia w drodze Aportu działki nr 1, w sensie prawnym brak jest przesłanek pozwalających uznać Zbywającą za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie istotnym jest, że – jak Państwo wskazali - Zbywająca nie wykorzystywała po nabyciu ww. Nieruchomości do jakiejkolwiek działalności, a w szczególności polegającej na oddaniu Nieruchomości do odpłatnego używania (np. na podstawie umowy najmu lub dzierżawy). Zbywająca nabyła działkę nr 1 od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w drodze transakcji, która nie podlegała VAT. Działka została nabyta w celu ochrony kapitału, bez sprecyzowanych planów.

Z wniosku wynika zatem, że zaangażowanie Zbywającej w zbycie ww. Nieruchomości na rzecz Spółki nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zbywającej w przedmiocie zbycia działki nr 1, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie występuje tu bowiem taki ciąg zdarzeń, który w świetle wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 jednoznacznie przesądziłby, że dostawa ww. Nieruchomości wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Co prawda, Zbywająca udzieli Spółce zgody na dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane. Na tej podstawie Spółka wystąpi o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę na ww. Nieruchomości budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi. Jednakże, samo udzielenie zgody na cele budowlane przyszłemu kupującemu umożliwiające podjęcie czynności mających na celu dostosowanie gruntu do potrzeb kupującego nie jest staraniem zbywcy, który przykładowo stara się grunt uzbroić czy uzyskać określone pozwolenia, aby przedmiot sprzedaży uczynić bardziej atrakcyjnym dla potencjalnych nabywców. W opisanej sytuacji po spełnieniu tego warunku, tj. uzyskaniu ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na realizację Inwestycji (budowę), wspólnicy Spółki podejmą uchwałę w sprawie podwyższenia wysokości wkładów do Spółki, na pokrycie których Zbywająca wniesie wkład niepieniężny w postaci opisanej Nieruchomości. Zatem, wskazane okoliczności nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej przez Zbywającą w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Dokonując Aportu przedmiotowej Nieruchomości do spółki jawnej, Zbywająca będzie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczew rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Zbywającą cech podatnika podatku VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie zbycia Nieruchomości, a dostawę (Aport) tej Nieruchomości - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zatem, wniesienie Aportem ww. Nieruchomości do spółki jawnej nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

W związku z uznaniem Państwa stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe, rozpoznanie wniosku w zakresie pytania nr 2 i 3 stało się bezzasadne, gdyż oczekiwali Państwo odpowiedzi na pytania nr 2 i 3 w przypadku odpowiedzi twierdzącej w zakresie pytania nr 1.

Ponadto, w związku z uznaniem Państwa stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe, również odpowiedź na pytanie nr 4 jest bezzasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Państwa wniosek wypełnia znamiona wniosku wspólnego, gdyż przedstawiony we wniosku problem (pytania) dotyczą praw i obowiązków podatkowych wszystkich zainteresowanych uczestniczących w tym samym zdarzeniu przyszłym pomimo uznania w wydanej interpretacji, że z tytułu wniesienia Aportem Nieruchomości do Spółki, Zbywająca nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Interpretacja oparta jest na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Zatem z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa interpretacje indywidualne nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

  1) z zastosowaniem art. 119a;

  2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

  3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A Spółka Jawna (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.